Nou hij is aangebroken hoor.. de nee-fase Op zich niet erg, het hoort erbij maar ik weet af en toe niet zo goed hoe ik erop moet reageren. Als ik bijvoorbeeld vraag of hij even wilt komen voor een schone luier dan is het natuurlijk nee en weglopen/verstoppen. Uitdagend kijken, lachen.. Maar wat doen jullie dan? Hij drijft me af en toe echt tot wanhoop. Als hij iets niet van mij mag wordt hij giftig en gooit met dingen. Hij moet het dan van mij weer oprapen en weer netjes terug leggen maar ja.. dat is natuurlijk een gevecht van hier tot Tokio. Wat doen jullie dan?
Weinig tot geen keuze geven. of laten geloven dat het zijn keus is. Ik vraag dan bijvoorbeeld niet of hij wil komen maar zeg dat hij moet komen. Verder is het inderdaad pittig en kan nog wel even duren.
ik denk niet dat het de echte nee fase is al. ik heb dat luier gedoe ook gehad. toen hij anderhalf was. ik probeerde eht emt afleiding. en geen keus laten. niet wil je komen maar gewoon oppakken en op tafel zetten, you tube aan met een muziekje of sesamstraat of iets anders wat dan weer een paar dagen hielp. ik verschoon ook staand dat helpt ookal heel veel. maar je hebt soms een lange adem nodig. niet teveel toegeven en stug doorgaan met wat moet gebeuren. gelukkig is het hier nu ( voorlopig weer voorbij)
Met wegrennen, uitdagen en lachen als ik mn dochter roep, maak ik er eerst ook even een spelletje van. Ik heb het idee dat het haar manier is van een "grapje" maken. Ik doe er dus ongeveer anderhalve minuut aan mee, en zeg dan heel serieus, zo, en nou hier komen grappenmaker. Dan komt ze met een grijns naar me toe. Die van mij zegt nu op alles nee, ook op de leuke dingen. Wil je drinken? Nee. Wil je een snoepje? Nee. Dan zeg ik okee, dan krijg je het niet. Dan wil ze het na 1 minuut toch. Ze wil gewoon haar eigen keuzes maken, en dat sta ik tot op zekere hoogte een beetje toe
idd niet vragen, maar gewoon zeggen en doen. soms mag je natuurlijk best mee gaan als er weg gerend word, en dan even een spelletje van maken, maar dan zelf de regie houden, dat jij bepaald wanneer het afgelopen is. Hier werkt het reversed psychologie soms ook... We hebben de hele tijd gehad dat hij bijvoorbeeld papa geen kusje wilde geven als hij thuis kwam.... Voor papa erg vervelend, dus maakten we er ook een grapje van... 'Vooral geen kusje geven aan papa hoor, papa houd niet van kusjes....' Nog nooit een kind zo snel naar papa zien lopen om hem te overspoelen met kusjes... Wie weet werkt dat bij jullie ook...
foxter@ maar dan zit je dus in de echte nee fase. en kunnen ze ook keuzes beginnen maken. en inderdaad grapjes proberen te maken. ik vind het verschil daarin tussen anderhalf en 2 ineens heel groot. ik merk nu mijn jongste ent 2 is dat hij zoveel meer snapt als toen met anderhalf. ik denk dat als deze leuke fase zich aandiend dat ik dan ook zoals jou ga doen. beetje humor, beetje keuze laten. geen uur natuurlijk. maar het gevoel gevend at ze wat in te brengen hebben. daar ben ik trouwens nual me bezig. als hij een andere dvd wil dan sta ik dat toe en geef keuze uit 3 andere bijv, dat kan hij inmiddels prima. ook in de "hoek" staan begrijpt hij inmiddels dus kan ook toegepast worden. hij gaat ook steeds meer begrijpen en praten ( voor ons vreemd want hij loopt driekwart jaar achter hiermee) blijkbaar vallen er rond de tweede verjaardag ineens een heleboel kwartjes.
Als iets echt moet gebeuren dan vraag ik het niet maar dan zeg ik het. Dus niet "ga je mee?" maar "we gaan je schoenen aantrekken want we gaan boodschappen doen". Om haar het gevoel te geven dat ze ook zelf keuzes mag maken laat ik haar dan tussen 2 paar schoenen kiezen. Wat ook belangrijk is is dat je de verandering van activiteit van tevoren aankondigt, dus een keer zeggen "we gaan zo boodschappen doen", een paar minuten later "we gaan zo, spelen is bijna klaar".
klopt natas@ zo doe ik het ook. maar omdat ik al 2 autisten heb rondlopen is dat voor mij automatisme. zo normaal dat ik eht niet eens bedacht had om hier te schrijven. maar inderdaad ik doe dat ook zoals jij beschrijft. ik beschrijf ongeveer 4 dingen van te voren. als we bijna thuis zijn dan zeg ik al, we gaan zo de schoenen uitdoen en de jas uitdoen, handen wassen en tafel dekken om te eten. dat zit er zo ingebakken ondertussen.
Inderdaad niet vragen, maar zeggen wat je wil dat er gebeurt. Eindeloze strijd heeft niet zo veel zin, hoewel hij misschien nu in de leeftijd komt dat even afkoelen op de gang al gaat werken (ik zou niet met een tijdsduur werken: even afkoelen op de gang en je mag terugkomen als je je speelgoed opruimt). Verder werkt het allerbeste (maar heb je niet altijd puf voor ) om er een spel van te maken. Dan krijg je bijna alles gedaan
Ik geef onze meid vaak een keus als ze niet wil meewerken. Bijvoorbeeld: Of ik trek haar schoentjes aan of ze doet het zelf. Als ze doorheeft dat ze op dat moment haar schoentjes aan moet en ze zelf mag kiezen op welke manier, dan werkt ze vaak uiteindelijk wel mee. Dat doe ik bij heel veel dingen: aankleden, opruimen, meelopen, eten. Of ik laat haar meehelpen met vanalles, dat vindt ze ook altijd erg leuk. Dan voelt ze zich heel groot en belangrijk. En inderdaad structuur & duidelijkheid. Van tevoren aangeven wat je gaat doen, waarom en wanneer. Dan weet je kindje waar het aan toe is.
Bedankt voor jullie antwoorden! Foxter: Hier wordt inderdaad ook 'nee' gezegd tegen de leuke dingen om ze vervolgens binnen een minuut toch maar wel te willen. Blup: Dus jij denkt dat dit nog niet echt de 'nee' fase is Oh goeie god.. Salapio: Ik heb dus inderdaad de neiging om de strijd met hem aan te gaan omdat ik dus wil voorkomen dat hij dingen als spelletje gaat zien. Schrappen dus haha Jippie: Dat probeer ik inderdaad ook, hem mij te laten helpen. Hoe groots hij zich dan voelt en doet, zo mooi Ik heb na het lezen van de eerste reacties gelijk het roer omgegooid. Natuurlijk merk ik nu nog niks concreets (zal ook wel niet komen denk ik haha) maar ik merk zelf wel al dat het wat rustiger is hier in huis. Ik heb, zoals ik al eerder zei de neiging om dus wel de strijd aan te gaan en aan het eind van de dag had ik steeds het idee dat ik de hele dag niks anders had gedaan dan gemopperd