Huh?!? Nou nee hoor! Ik heb een zoontje en krijg er nog eentje (in de maak ) en ik ben echt niet anti meisjes.......in tegendeel het had me heel leuk geleken om een meisje erbij te krijgen. Maar ik ben stikgelukkig met m'n 2e gabbertje en zou 'm nu al voor geen goud meer willen missen. Ik ervaar juist dat ik idiote opmerkingen krijg van mensen buiten de familie (in de familie zijn ze juist allemaal gelukkig met ons 2e kereltje), zoals; - oh, ben je erg teleurgesteld? (Belachelijk, het is een gezond kindje en heel gewenst, geslacht boeide me niet) - dan wil je zeker nog wel een 3e? (Als of dat garantie geeft op een meisje) - jammer zeg, daar heb je later niet zoveel aan (alsof zonen minder zijn) - ow, dan kan je nog geen leuke kleding kopen. (pardon, dacht toch dat ik mijn zoontje best leuk kleed....) Kortom, ik heb de ervaring dat je door veel mensen (zeker die wel een meisje hebben) als 'beetje zielig' wordt ervaren met 'alleen maar' zonen. In tegenstelling tot de quote lees ik op het forum juist best veel onderwerpen met 'het moeten wennen aan het krijgen van een jongen' of 'teleurgesteld zijn met een jongen'... tja, dat begrijp ik dan weer niet. Je krijgt een kind!!! En dat alleen al is een wonder wat niet voor iedereen is weggelegd. Tel je zegeningen en of het nu een jongen of meisje is....scheelt maar paar centimeter
Herkenbaar en dan vooral mijn schoonfamilie! Daar worden ook alleen maar jongens geboren. En ik krijg nu ook weer een jongen volgens hun! Ik vind dat zo irritant het kan toch net zo goed een meisje zijn. Het heeft ook wel met een stukje cultuur te maken, mijn schoonfamilie is islamitisch en hun vinden meisjes gewoon moeilijker dan jongens, meer zorgen etc. Ze hebben zelf 6 kinderen waarvan 2 meisjes en daar hebben ze aardig wat problemen mee gehad, daar komt het een beetje vandaan. Wij willen niet weten wat het geslacht is met de 20 weken echo en dat vinden ze ook maar raar. Volgens mij alleen maar omdat ze zelf zo nieuwsgierig zijn.
@Laris; Volgens mij werd er bedoeld dat moeders van alleen zonen later anti-meisjes zijn wat betreft kleinkinderen. Dus wie weet hoe jij bent over 25 jaar als je zoon en schoondochter een kindje verwachten, haha! Geintje natuurlijk... Hier gaat het wel op trouwens. Veel positieve reakties op onze 3e meid (ik vind het zelf ook echt hilarisch!), een enkele 'dan moeten jullie nog voor een 4e' (echt niet, dadelijk wordt dat nog een jongen... ). Maar alleen mijn man zijn beste vriend en zijn moeder hebben een duidelijke voorkeur voor een jongen "omdat dat voor manlief zo leuk zou zijn". Nou stond manlief het hardst te roepen dat hij hoopte dat dit weer een meisje zou zijn, dus dat is wel erg sneu...
Hier gelukkig geen familieleden diep zo reageren. Overigens reageerden mijn oma eens op zo'n verhaal met de woorden " hoezo, kun je het terugsturen als het geslacht niet bevalt?". Je krijgt wat de natuur je geeft, laat het dan boven alles gezond zijn.
Erg herkenbaar! Mijn stiemoeder(Surinaamse) verteld elke keer als we er zijn dat ze gedroomd heeft dat een meisje wordt en dat ze met het meisje van alles heeft ondernomen enz. Elke dag droomt ze over haar aankomende kleindochter. Dat ze zo vind leuk dat het een meisje is, dat ze dat het liefst heeft, dat ze het echt zeker weer enz. En soms komt dan even snel de opmerking: nou een jongen is ook wel leuk hoor....grrr Ik vind dat zo onbeschoft! Ze weet dat wij het geslacht weten. Dat ze een andere culturele achtergrond heeft en veel met dromen, gevoel enz doet vind ik helemaal niet erg en vaak interessant. Maar je kunt overdrijven. Ze gelooft er gewoon zo in! En verteld dat dus telkens en ook aan ieder die het wilt horen. Er zijn mensen in het dorp die denken dat wij het geslacht vereld hebben en dat het dus een meisje wordt... De laatste keer heb ik gezegd: stel dat het een jongen wordt, dan durf ik dat bijna niet meer te vertellen als hij geboren is! Nou daar kwam bijna geen reactie op. Denk dat mijn vader het wel door had en er met haar over gepraat heeft hoor.
Ik weet sinds een paar dagen met 17 weken dat we een zoon krijgen. Het is onze eerste.... Verteld mijn vader het trots aan een tante van me. Begint ze keihard te zeggen ahhh nee hè wat jammer zeg..... Sorry? Gelukkig heeft ze wel 2x haar excuus aangeboden. De druppel was mijn nicht, die vroeg weet je al wat het word? Dus ik heel trots jaaa een jongen! Vond ze het raar dat ik dat zomaar zeg...... Ja ze vraagt er toch om! Vond ze het maar raar dat ik het bij de eerste al wilde weten en helemaal dat ik het al zeg..... Laat mij lekker trots zijn op mijn zoon.... Bah rare familie heb ik toch
De enige die echt heeel blij was dat we een meisje verwachten, was mijn man, juist omdat hij uit een cultuur afkomstig is waar zonen enorm opgehemeld worden en meisjes eigenlijk een beetje tweederangs zijn. Hij kan daar nooit goed tegen en ziet meisjes als resultaat als over het algemeen slimmer en verantwoordelijker. Al was hij met een jongetje ook gelukkig geweest, het is hoe wij het kindje gaan opvoeden natuurlijk. Verder helemaal geen rare reacties gehad. Moet ook wel zeggen dat de familie gewoon helemaal geen verwachtingen/vooroordelen bij een geslacht heeft. Wel vonden ze het een beetje raar dat we ze open waren over wat we zouden krijgen, maar achteraf vind mijn moeder dat ook heel leuk omdat ze nu echt al het idee heeft dat ze haar kleindochter een beetje kent. Grappigste reactie was van mijn oma, die het absoluut niet wilde weten en in gesprekken erover doet alsof ze elke verwijzing naar geslacht niet gehoord heeft. Ze houdt nog steeds vol dat ze het niet weet
?? IQ is niet geslachts-afhankelijk, al kan ik mij bij verantwoordelijkheid nog iets bij indenken. Ik werd gebeld na de 20 wkn echo en en en? weten jullie wat het is. Ja een jongen! Owh.....goh niet verwacht, je klonk zo blij. Uhm ja, dat ben ik ook.
Mijn schoonmoeder had denk ik bij de eerste ook al een lichte voorkeur voor een jongen. Ik kreeg namelijk blauw met witte rompers met it's a boy erop, blauwe speelgoedopbergmand, blauwe stoeltjes, blauwe luiertas... ik heb toen ook gezegd " als ik nog eens een jongen krijg ga ik er vanuit dat je met roze aankomt!" nu weten we dus wat het wordt en ik vroeg haar of ze nog wist dat ik dit gezegd had. Zegt ze nou ja een jongen kan toch geen roze aan! Ik zeg "je doet een pas geboren meisje toch ook geen blauw aan!" zegt ze " jessie draagt heel vaak blauw!" " ja jessie is 1,5 geweest, kan staartjes in en is nu duidelijk een meisje!" tja dat snapte ze dan weer wel. Ze maakt ook altijd rare opmerkingen als mijn dochter roze aan had.pffff!
Mijn man werkt in een bedrijf met alleen maar mannen. En die hebben allemaal dochters gekregen. Daar zeggen ze nu telkens: 'Echte mannen maken meisjes!' Daar moet ik dan wel weer om lachen. Onlangs is er 1 zoon geboren, waarop iedereen zei (in een geintje) Ach, waar mensen werken, worden fouten gemaakt Voordat de meeste mannen daar kids kregen zeiden ze allemaal graag een jongen te willen, maar ze zijn nu allemaal helemaal om Nu maar hopen voor manlief dat het nu geen 'foutje' wordt...
ik heb 2 dochters en ben zwanger van de 3e. ten 1e denkt iedereen dat we voor een 3e gaan omdat we t toch nog een keer willen proberen voor een jongen. als ze weten dat ik zwanger ben is het eerste wat ze zeggen: goh, misschien nou wel een jongen! of..een jongen zou nu wel leuk zijn! mn schoonmoeder is gek op jongens. ze heeft er 1 en 2 dochters maar laar duidelijk merken dat ze t liefste jongens heeft. nu heeft ze dus 2 kleindochters en ik weet dat ze nu hoopt op een kleinzoon. ik irriteer me daar vreselijk aan. ze durft er al weinig meer over te zeggen want ik ben al een paar keer flink uit mn slof geschoten! het maakt mij sowieso niet uit of t een jongen of meisje is. ik hoop dat t me weer gegeven is om voor de 3e keer een gezond kindje op de wereld te zetten.
Jeetje wat een opmerkingen zeg! Daar valt mijn mond echt van open! Bij ons in de familie gelukkig niet van dat soort opmerkingen, maar wel heel veel gezeur omdat wij niet willen zeggen wat het wordt. Mijn schoonouders zitten heel erg te vissen naar namen (alsof wij daar iets over gaan zeggen, laat staan dat we ons daardoor laten beinvloeden), en mijn schoonzusje moet en zal er achter komen wat het is. Gisteren waren we met haar op stap en liepen we over een marktje, waar ook allemaal babyspullen werden verkocht. Roept ze heel triomfantelijk: Nou, vandaag ga ik er achter komen wat het wordt hoor! Ik heb nog tegen haar gezegd waarom ze het nou perse wil weten. Omdat er al zo weinig geheim is geweest aan onze zwangerschap, mogen we nu toch wel iets voor onszelf houden?! Ik vind dat gezeur om namen en geslacht echt respectloos... Ik kan me best voorstellen dat ze het graag willen weten hoor, maar wij gaan het gewoon niet zeggen en daar moeten ze maar respect voor hebben. Mijn moeder heeft toen we het net wisten ook heel erg zitten vissen, maar nu wil ze het juist niet weten. Geeft wel rust daardoor...
Onze dochter is een echt meisje-meisje maar toch speelt ze graag met auto's. Wij hebben haar dan ook een hele voorraad auto's gekocht, van groot tot klein. Krijgen we ook van die opmerkingen van vriends kant: 'Ze is toch een meisje? Dan ga je toch geen auto's kopen?' So what dat ze een meid is, als ze met auto's wil spelen, dan speelt ze met auto's ! Geld even goed voor als we nu een zoon zouden krijgen die graag met poppen speelt, zn zus heeft er dan vast wel een paar voor hem over .
Precies! Onze dochter kreeg voor haar verjaardag van ons een duplotrein. Helemaal blij mee. Heb ik geen opmerkingen over gehad. Maar als onze zoon met een pop zou spelen krijg ik deze zeker weten wel.
Ja dan krijg je ze zeker. Mijn neefje speelde ook graag met poppen. Was een typische jongen hoor en de poppen waren 'zijn vriendin'. Nou scheve blikken genoeg destijds, maar mijn neefje was maar wat blij met zijn poppen!
Inderdaad niet, maar dat beeld is zo bij hem gegroeid juist omdat jongens altijd zo opgehemeld worden in zijn cultuur. Een soort compensatie. Het vissen naar geslacht en namen (?) vind ik ook heel erg. Wat maakt het nou uit.
Jeetje, ik sta er een beetje versteld van dat er zulke familieleden zijndie zulke dingen zeggen Ik weet zeker dat mijn familie er nooit opmerkingen over zou maken, wat maakt het nou uit of het een jongen of meisje wordt?? Wees er blij mee!
Dat komt bij mij vooral omdat mijn schoonouders nogal van het vernoemen zijn. En ik dus totaal niet! Zowel mijn vriend als mijn schoonzus zijn naar beide opa's en oma's vernoemd. Alleen dan wel een andere roepnaam, afgeleid bij mijn vriend van de ene opa, en bij mijn schoonzus een samentreksel van de twee namen. Zij is de enige die maar 1 voorletter heeft in de familie en daar is ze nog steeds boos over. (Waar je je druk om kan maken, maar oke) En zij was dus de hele tijd aan het roepen dat zíj het alleenrecht heeft op die namen want als zij ooit een dochter krijgt dan gaat ze ze zo noemen. (Dus: naar zichzelf maar dan de twee losse namen... ) En mijn schoonvader voegde aan die discussie toe: Maar het wordt wel een xxx-tje toch? (= de ene naam van de oma van mijn vriend) Maar goed, onze beide ouders zijn er van overtuigd dat het een meisje is, maar er zit toch echt een jongetje in!