hoi dames, Mijn man moet geregeld naar het buitenland en is nu voor de 3e week in Rusland (Perm). Ik mis hem ontzettend en merk gewoon dat het alleen toch best moeilijk is. Mijn moeder komt nu 2x per week de kattenbakken scheppen, maar ik zou willen dat ik het zelf vaker kon doen. Ik merk ook dat als ik alleen ben dat ik gewoon niet goed eet. Vorige keer dat hij weg was leek het erop dat ik een miskraam zou krijgen en moest ik alleen naar het ziekenhuis. Zijn er nog meer mensen waarvan de man geregeld weg is, en hoe ervaren jullie dat?
Hahahahhahaa, toen ik je topic las, dacht ik dat je een man in het buitenland had geregeld. Ik denk waarom doet ze dat dan en wat wil ze daarover kwijt? Hiihiihhihihi Maar om antwoord te geven op je vraag: nee ik heb dat niet. Het lijkt me wel ontzettend moeilijk, veel succes ermee!
Ja, eindelijk...lotgenoten Mijn man werkt 50% van zijn tijd in het buitenland. Hij is vrijdagavond thuis gekomen en vertrekt over anderhalve week voor drieeneenhalve week naar de andere kant van de aardbol. Als hij terugkomt ben ik bijna 34 weken zwanger Ja, het is wel wat zwaarder, ik moet alles alleen doen, en de kattenbak verschoon ik zelf met handschoentjes aan. En het slechte eten is heel erg herkenbaar helaas...
@kiki80: vroeger werkte mijn man bij asml toen was het ook 50% buitenland en vaak 6 weken aaneengesloten. Nu werkt hij 40% buitenland en ja nu 3 weken middle of nowhere. Ik denk eraan om ook zelf de kattenbakken te gaan doen met handschoenen, laat me voor de zekerheid testen op toxoplasmose. Tja in je eentje ga je niet lekker koken, een paar dagen misschien wel maar na een week kook ik haast niks meer, vang het op door veel bij familie te gaan eten. Ik neem aan dat jou man straks wel in NL mag blijven niet?
Peetje, testen op toxoplasme wilde mijn VK niet doen, maar ze zei als je handschoenen aan doet en daarna netjes je handen wast, is er niets aan de hand. En het eten, tja vaak probeer ik voor meerdere dagen te koken en inderdaad veel bij familie eten . Wel zorg ik ervoor dat ik genoeg fruit eet. Maar red jij het een beetje met het huishouden in je eentje? Dat vind ik toch wel erg zwaar worden hoor! Een beetje hulp kan ik daar best wel gebruiken. Mijn man is zo gewend aan het hebben van een kamermeisje etc. dat die het echt niet ziet hoor thuis
Hier nog een mannetje die heeeel veel in het buitenland werkt. Het is jammer, maar er is niks aan te doen, we proberen er het beste van te maken. Aan het eind van deze week komt hij weer thuis. We hebben afgesproken dat als de baby zich eerder aandient (zie mij banner...) ik hem niet hals-over-kop ga bellen om hem te laten komen. Hij zal dan toch te laat zijn, en zo is het voor mij ook duidelijk. Dus ik hoop dat beebje nog ff blijft zitten! Maar zulke afspraken moet je wel maken. Het voordeel is dat hij na de bevalling een aantal weken hier kan blijven, dat is beter dan de 2 verlofdagen die andere papa's krijgen...! Dus ik zie ook weer positieve dingen. Voor de schoonmaak heb ik een dame die om de week de boel grondig doet. Het wordt ook minder vuil zonder mannetje erbij (vooral de toilet ). Met eten probeer ik mezelf echt ertoe te zetten. Ik ben nu niet meer verantwoordelijk voor een! Maar ik koop lekkere groente, verwen mezelf met lekker fruit. En probeer ook af en toe bij familie te eten. Ik haal zo min mogelijk snoep en chips in huis, want dat is niet meer veilig!
het huishouden doe ik alleen, heb mij poetsvrouwtje net ontslagen omdat ik als ze geweest was zelf weer aan de slag kon. Ik vind het wel zwaar, zeker de stofzuiger omhoog sjouwen naar de zolder pff. Mijn man kan wel regelen dat hij 6 weken rond de bevalling in Nederland blijft, dus niet naar het buitenalnd hoeft om te werken. Na de bevalling zal hij wel vrij nemen. Gisteren heb ik voor mezelf Mcdonalds gekookt hihi, vanavond eet ik groentensope met stokbrood. Ik vind het eten moeilijk, ik denk er gewoon niet aan als ik bezig ben. en idd bij mij is de wc ook veeel schoner! hahhahaa
Ik beloof mezelf altijd 1x per week patatjes, als beloning als ik de andere dagen "netjes" eet. Maar ik eet ook best wel eens pannekoeken tussendoor hoor, als ik geen zin heb te koken! Die stofzuiger is vervelend. Ik heb boven een handstofzuiger. Maar dan maar iets meer stof hoor. Weet je wat nog positief is: aan het einde van de zwangerschap wordt slapen "iets" moeilijker, maar ik kan nu lekker alles in mn eigen ritme doen. En ik heb het heeeeele bed voor mezelf!
Er zijn tijden dat ik hem veel kwijt ben.. Maar dan eet ik bij mijn moeder of ik eet op mijn werk mee. En anders zet ik me er nu toch echt toe om voor mij en de "gup" netjes te koken... Maar het alleen in bed liggen blijft saai....
Die van mij werkt ook met enig regelmaat een aantal dagen in het buitenland. Ik heb al twee kids en hoewel de kids geen bezwaar zouden hebben tegen patat, pannenkoeken en McD. eten we hier bijna alle dagen gewoon met groente. Als het mannetje wel thuis is, dan is het hier net een slagveld. Hij weet van huis uit niet beter dan dat hij niet veel hoeft te doen in het huishouden en dat heb ik hem de afgelopen jaren nog niet echt kunnen afleren.. Ik ruim op en maak schoon als hij werkt. Ik hou het natuurlijk wel bij als hij er is, maar ik ga bijvoorbeeld niet staan strijken ofzo.
Hier ook een wiens man geregeld in het buitenland te vinden is. Dit wordt ons eerste kindje en ik ben enorm blij dat mijn partner heeft kunnen regelen dat hij de komende periode niet weg hoeft. Tijdens mijn zwangerschap zijn afwezigheid is eigenlijk allemaal goed verlopen. Ik heb geen familie in de buurt wonen en met het eten heb ik mezelf er echt toe gezet dat ik goed gevarieerd at. Meestal maakte ik wat klaar en vroor ik het in zodat ik niet dagen achtereen hetzelfde prakje at. Tevens hield ik een boek bij met 'hoogtepunten' zodat hij later kon lezen hoe ik en de beeb de periodes beleefde. Veel bellen hielp ook. (Alhoewel dat 'in the middle of nowhere lastig is!) Hoe het straks gaat hou ik mijn hart voor vast. Hij moet vaken voor weken aaneen weg en het is ook nog eens vaak ad-hoc. Dus werken is voor mij straks een lastig iets en ik ben bang voor 'vervreemding'. Het reizen hoort bij zijn werk dus het zal zeker blijven gebeuren.
Mijn mannetje blijft geluk vanaf week 34 in de buurt, dat wil dus zeggen binnen Europa, dan kan hij altijd snel thuis zijn. En na de bevalling blijft hij drie weken thuis, lekker vrij en genieten met z'n drietjes. En inderdaad, als hij niet thuis is, blijft het huis een stuk netter, heerlijk!
Herkenbaar.. de mijne gaat a.s. vrijdag voor dik twee weken weg.. :S Bah.. Ik vind het zo alleen dan! Je kunt nog zoveel vriendinnen om je heen hebben en afspraken plannen, toch lig je 's nachts weer alleen in bed.. Niet leuk.
mijn man zou na 3 weken eindelijk aankomende donderdag thuiskomen maar hij beld enet dat het pas zaterdag gaat worden Ik vind het ook wle moeilijk straks als de baby er is. Als mijn man nu weg is doe ik echt helemaal niks hier. beetje hoognodige en dan houdt het op, maar maak niet veel rommel alleen natuurlijk. Hij zit nu in Perm in Rusland, en belt via internet (skype telefoon) maar de verbinding is altijd bagger. galm, ontzettende vertraging zodat je steeds door elkaar praat of hij valt constant weg. Door het tijdsverschil is hij altijd aan het eten, of in een drukke bar of hij slaapt. Zelf werk ik ook bijna fulltime dus druk druk druk hahaha. Als mijn man weg is besef ik wel altijd hoe leeg mijn eigen bestaan eigenlijk is, tot mijn schaamte, heb ik 's avonds echt niks te doen. jullie ook?
Ik moet vaak echt uitrusten als mannetje weer vertrokken is Maar merk wel dat de tijd dat we samen zijn extra intens leven, alles wordt in die weken gepland. Ik ben nu ff veel op het forum (verlof+mannetje weg) soms ook om een beetje de tijd te doden. Ik ben ook heel benieuwd hoe het straks zal gaan met de kleine erbij, dan zal ik ook een ander ritme krijgen!
Ook ik heb 's avonds niet echt veel te doen, maar vind dit absoluut niet erg. Zo'n twee avonden per week ben ik weg met vriendinnen. Ook ga ik veel naar mijn ouders -> hapje meeeten En ja, de tijd dat mijn partner er is, is het veel drukker. Dan moet alles gebeuren. Afspraken met vrienden, veel was , extra boodschappen (omdat hij de hele week al uit eten gaat, wil hij graag thuis eten) en de tijd die je samen hebt, wil je ook goed doorbrengen...filmpje, goede gesprekken etc. En dan is het vaak zo weer maandag. Maar ook ik ben erg benieuwd hoe het straks met de kleine erbij gaat. Mijn man is nu al bang dat ie ontzettend veel gaat missen, maar dat wisten we van te voren. wij hebben trouwens wel het geluk dat mijn man een telefoon van het werk heeft waar hij onbeperkt mee mag bellen, dus als het tijdsverschil het toelaat bellen we dagelijks.
Dat scheelt weer! Maar ik bel via 0900 nummers naar het buitenland en ik ben er heel tevreden over. Naar een huistelefoon is net zo duur als in Nederland bellen! Naar een mobiel is iets duurder, maar nog altijd veeeeeeeel goedkoper dan KPN.
O, en een van mijn grootste angsten...dat ie er niet op tijd is voor de bevalling. Gisteren gehoord dat ik totdat ik 39 weken in Belgie zit, op zich maar anderhalf uur rijden, maar toch...zenuw, zenuw, zenuw. Hoe heb jij dat geregeld cimbomlu? (sorry, misschien heb je het al verteld en heb ik er overheen gelezen)
Kiki, we hebben afgesproken dat als de baby zich te vroeg plots aandient, ik hem niet hals-over-kop hierheen laat komen. Dan geef ik gewoon mijn energie aan de bevalling en, 't is jammer dan, maar hij zal te laat zijn. Toch heeft deze afspraak mij gerust gesteld. Morgen komt hij voor een paar weekjes hierheen, enne... ivm stuitligging gaan we binnenkort voor een geplande keizersnee, dus waarschijnlijk komt alles op zn pootjes terecht. Dat wil niet zeggen dat ik m niet soms heeeeel erg gemist heb, maarja, niks aan te doen...