Ik ben momenteel 29 weken zwanger van ons tweede kindje. Ik ben net klaar met studeren en op zoek naar werk, maar dat staat nu even op een lager pitje. Ik ben dus fulltime thuis met onze peuter van bijna 2. En ik vind het pittig. Niet omdat hij lastig is, want hij is hartstikke lief, maar omdat ik zo weinig kan. Ik heb last van mijn rug, krijg snel harde buiken als ik teveel doe en ik ben enorm moe. Dit betekent dat ik best weinig doe met peuter. We gaan wel een stukje wandelen en spelen iedere middag in de tuin, maar hij heeft zoveel energie dat hij eigenlijk veel meer nodig heeft. Oma past een keer in de week op en dan gaan ze de hele dag naar de speeltuin, maar dat red ik niet. In het weekend is mijn man er en dan gaan we vaak op stap en kunnen zij lekker ravotten terwijl ik rustiger aan doe. Dan blijven er toch nog 4 dagen in de week over waarbij ik voortdurend het gevoel heb dat ik te weinig toe kom aan de behoefte van mijn zoontje en daar baal ik enorm van. Natuurlijk spelen we veel samen binnen met zijn speelgoed, we bakken wat lekkers, we kleuren, knutselen, af en toe een filmpje, alleen echt zijn (vele) energie raakt hij hier niet door kwijt. Mijn vraag is, hoe doen jullie dit? Hebben jullie tips? En hoe kom ik van dat eeuwige schuldgevoel af? Als ik het rustig aan doe voel ik me schuldig naar zoontje, als ik teveel doe ben ik bang dat ik onze dochter in mijn buik teveel belast. Bedankt voor het lezen.
Heb je niet een kinderboerderij of (grote) speeltuin in de buurt waar veel andere kinderen zijn? Dat werkte toen bij mij heel goed om toen hij 2 was om zijn energie kwijt te raken En vaak zijn dat overzichtelijke plekken, waar je niet non stop achter hem aan hoeft te rennen en ook nog een beetje je rust kan pakken. En verder, voel je vooral niet schuldig! Vervelen is helemaal niet slecht voor een kind, en het is ook belangrijk dat ze leren om zichzelf te vermaken. Straks als de baby er is, zal hij ook moeten leren dat hij soms even moet wachten, en de aandacht te verdelen.
Niet echt een grote speeltuin in de buurt die ook overzichtelijk is helaas. We hebben wel een speeltuin in de buurt maar daar heeft hij bij vrijwel alles toch nog wat hulp nodig (is meer voor grotere kinderen) en juist dat lukt me nu niet (tillen, achter hem aan rennen). En je hebt ook gelijk, hij zal het ook moeten leren inderdaad. Zeker met dit mooie weer baal ik er dan van als ik even een half uurtje met hem binnen zit omdat ik zo’n rugpijn heb, maar ja, straks zal zijn zusje ook de fles krijgen of moeten slapen... dan kan ik ook niet de hele dag met hem spelen. Is toch even omschakelen merk ik.
Heel herkenbaar, voel me ook elke dag weer schuldig naar mijn zoontje van 2,5 jaar toe. Nu 33 weken zwanger van een tweeling en zit sinds 28 weken thuis. Ik ga boodschappen doen of eens bij mn zus langs die hier vlakbij woont maar verder doe ik weinig met hem. We spelen inderdaad in de tuin maar dat is ook het enige. Tot deze week ging hij wel 1 dag naar de gastouder en 1 ochtend naar de psz. Gastouder is nu 3 weken op vakantie maar daarna gaat hij gewoon weer. Psz is 6 weken dicht. Ik kan gewoon niks meer, alles is me teveel. Met 28 weken ging ik nog wel met hem naar de speeltuin maar hij wilde vaak niet mee terug en dan kreeg ik hem met geen mogelijkheid mee maar het is er nu ook veel te warm voor. Als mijn man het weekend thuis is proberen we altijd wel iets te doen. Mn zus neemt hem ook weleens mee en binnenkort gaat hij logeren bij opa en oma. Dus ik weet precies hoe je je voelt. Wel moet ik erbij zeggen dat we ons denk ik schuldig om niks voelen hoor, die kleintjes zijn al snel tevreden.
@ShallY Dat van de speeltuin is heel herkenbaar, dat maakt het lastig om toch nog iets te gaan doen want ik kan hem niet optillen en mee naar huis nemen als hij gaat zitten en gillen. En je hebt wel gelijk, zoveel hebben ze niet nodig, het zal meer ons ideaalbeeld van moeder zijn waar we niet altijd aan kunnen voldoen momenteel.
Ja inderdaad, dat is het meer denk ik. Net als nu, zitten we achter in de tuin en hij is al helemaal in zn nopjes omdat hij bellen kan blazen en met water kan spelen. Veel hebben ze niet nodig! En bedenk maar zo, het is maar tijdelijk!
Watertafel in de tuin waterpistool vul maar in. Mijn man vulde voor dat hij ging werken allemaal emmers met water en mijn zoontje had weer hele tijd lol. Mijn ouders sprongen ook veel bij. Ik heb nu zelf volledige bedrust gehad bijna 8 weken nu al alleen wc en douche . En dan kan je echt niets. Dus probeer ook al zijn het maar kleine momentjes die je echt samen kan doen er van te genieten.
@amy2015 goede tip, een watertafel! Ga ik op het lijstje voor zijn verjaardag zetten. Daar vermaakt hij zich vast wel even mee Ik heb vanmorgen mijn ouders gebeld en die komen volgende week helpen en mijn schoonmoeder komt een dag extra. Het ziet er alweer wat zonniger uit zo. Sterkte nog voor jou, volledige bedrust lijkt me erg pittig!
Wij hebben hier een badje opgezet en dan allemaal emmertjes en gietertjes etc erbij. Ik op een luie stoel ernaast en dan is het gegarandeerd uren speelplezier. Verder hebben wij hier een kinderboerderij, dat vind hij erg leuk en op maandag altijd ouder kind zwemmen. En de rest van de tijd beetje hetzelfde als jij hoor, gewoon spelen met autos of treinen, beetje kleuren en stickers plakken, boekjes lezen of soms een filmpje. En ook wel eens lekker een uurtje in bad. Eerlijk gezegd kan ik ook niet veel andere dingen bedenken om met hem te doen hoor. Vriendin van mij heeft wel een dochtertje van dezelfde leeftijd, die kunnen soms lang samen spelen. en als ik niet meer kan moet hij zelf maar even spelen. Wat trouwens ook een succes is zijn van die zoekboeken, waain ze plaatjes op een grote pagina moeten zoeken.