Lieve allemaal, Onze dochter is eind augustus overleden bij haar geboorte. Zelf ben ik bezig om het symbolisch af te sluiten. Hoe doen jullie dit? Er is eerder een topic over geweest, maar inmiddels gesloten. Zelf heb ik deze week eindelijk het album af kunnen maken met foto's. Dat voelde ook als een deel van het verwerken.
Hier was de crematie denk ik een soort van afsluiting (en het weer thuis hebben van haar, in haar urntje). Daarbij heb ik een mooi fotoalbum laten maken, haar voetafdrukjes in brons laten maken en we hebben een vitrinekast besteld om deze mooie dingen van haar in te doen. 'Haar kast'. Zodat ze toch een beetje aanwezig blijft hier in huis. Daarbij heb ik nog een kussen laten maken (40x40) met daarop een foto van haar, zo kan ik iedere dag gaan slapen met haar in mijn armen en word ik iedere dag wakker met haar in mijn armen. Edit; oja.. en daarbij heb ik een tattoo laten zetten op mijn pols, haar naam en haar voetafdrukje (ware grootte). En ik heb een hangertje met een zilver voetafdrukje van haar.
Ik heb een doos met spulletjes van Lune: knuffeltje die tot de begrafenis bij haar heeft gelegen, draagdoek en muts heeft ze een dag gedragen, fotoboek, kaartje. Ik heb ook een ring met voetafdruk laten maken. Het geeft mij steun om iets van haar bij me te dragen, aan de spullen te ruiken, foto's te kijken en naar haar grafje te gaan. Zo hoop ik dat ik alles steeds meer 'een plek' kan geven en wij nog zo gelukkig mogelijk kunnen worden.
Ook hier lijken alle kleine dingen nu langzaam op hun plek te vallen. De verstrooiing is geweest, er zijn kaartjes gemaakt, de kleertjes en het herdenkingshangertje zijn in huis, het dagboek en fotoboek zijn bijna af en alles heeft een plekje gekregen in het prachtige hart van hout.
Ik vind het echt heel fijn dat we nog zoveel dingen van haar hebben. Maakt het net wat draaglijker allemaal vind ik.
Voor mij was het denk ik toch wel de bijzetting in het "Engelsgrab" op 11 november jl. Wij hebben er voor gekozen dat Yannick* zou worden bijgezet in een Engelengraf, samen met alle te vroeg geboren kindjes (voor 24 weken) waarvan de ouders dezelfde keuze hebben gemaakt. Na de geboorte in mei is hij via het ziekenhuis gecremeerd en er is dus in november een soort van groepsbijzetting geweest. Het was een hele sfeervolle, plechtige bijeenkomst, waar aandacht was voor de kindjes. Ze werden niet bij naam genoemd oid, maar het was gewoon mooi. Zelfs wij als niet-katholieken konden de symboliek van deze katholieke dienst wel waarderen. Verder hebben we inderdaad een paar fotootjes van hem, alle kaarten die we hebben gehad. En mn vriend en ik hebben samen een mooie set ringen uitgezocht waarin staat "Yannick 30-05-12". Ook zou ik nog graag een mooie herinneringstattouage willen laten zetten, maar zover is het nog niet gekomen.