Samen met mijn vriend heb ik een zoontje van 2,5. Het is een erg actief energiek kereltje en mede dat maakt dat we enkele maanden geleden definitief beslisten dat er geen tweede meer zou komen. Bovendien heb ik toch wel wat watertjes moeten doorzwemmen alvorens ik zwanger werd van mijn zoontje en ik zag het niet zitten om dit terug te doorlopen. Maar ondanks dat ik de pil neem bleven mijn maandstonden uit, deed ik een test en was die tot mijn verschrikking positief! Ik word nu heen en weer geslingerd tussen zoveel emoties want eigenlijk wil ik geen tweede meer. Ik ben momenteel naarstig op zoek naar een nieuwe job, voor een job die ik bovendien echt graag wil moet ik dinsdag nog op assessment (laatste stap in de solicitatieprocedure). Het komt dus echt als een donderslag bij heldere hemel. Terwijl ik dit zo schrijf vind ik mezelf een vreselijk mens want het klinkt zo ondankbaar en oneerbiedig. Aan de ene kant denk ik "oké, we zien wel" en aan de andere kant denk ik "nee ik kan dit echt niet aan". Ik was er nu zo op ingesteld om mama te zijn van alleen mijn zoontje. Met hem heb ik mijn handen al meer dan vol. En hoe gaat hij reageren? Gaat hij jaloers zijn? Gaat hij zich slecht gedragen en driftig doen (nog driftiger als nu?)? Zoveel vragen... Ik kom alles hier even neerschrijven omdat ik dat hier kan in alle anonimiteit en hoop bepaalde inzichten of visies mee te krijgen om het voor mij allemaal wat helderder te krijgen.
Ik heb ook een heel temperamentvol driftig zoontje. In het begin toen ze zusje er was, was hij wel even boos en moest hij er niets van hebben. Sinds zijn zusje er is gaan ze naar de opvang,daarvoor alleen naar oma en moet zeggen hij is flink bijgedraait en ze zusje is nu ouder ( bijna 1) en wil dat ze steeds mee gaat blokken bouwen al kan hij slecht delen haha maar hij blijft pittig en kan nog steeds slecht tegen gezag maar heb een manier gevonden om hem een beetje te richten al kost het me nog bloed zweet en tranen! Maar krijg er ook zoveel liefde voor terug want het is echt een mamas kindje maar ook klein sadistje pff En met je hopelijk nieuwe baan.. tja lastig als je nieuwe werkgever het vervelend vind om je over paar maanden even te moeten missen maar vind abortus voor zoiets echt niet kunnen ( zoiezo eigenlijk niet, bij uitzonderingen! Die veel erger zijn) Succes ermee en een 2de rolt vanzelf met het ritme mee en je weet nu wat je wel en niet moet doen met consequent zijn enz..
Snap dat je geschrokken bent. Na ruim 2,5 jaar ziekenhuis in en uit een prachtige dochter! Toen zij 5 maanden was bleek ik zwanger! Ik dacht; hoe dan? Dat kan niet! Heb de eerste 6 weken alleen maar gehuild want dit wou ik niet. Nu niet in ieder geval. Maar t is zo als t is en na wat echo's ga ik meer wennen aan t idee. Nu ben ik 13 weken zwanger. Tis dat we echo's hebben gehad want je ziet verder nog niks aan me. Op je vragen kan ik geen antwoord geven helaas. Wel snap ik je gevoel! Succes en toch nog gefeliciteerd hoop dat je snel een baan krijgt en alles op een rijtje kan zetten en dan er toch blij mee kan zijn.
Dat is schrikken zeg! Kan me je gevoel wel voorstellen als je besloten hebt het bij 1 te houden. In principe hoef je het nog niet te melden voor je mogelijk nieuwe baan, dus daar zou ik me even geen zorgen over maken. Wellicht moet je het even laten bezinken, en kun je later een goede beslissing maken? Het kindje is er pas over een maand of 7/8, je zoontje is dan al 3 en ontwikkeld zich ook verder. Hopelijk kun je alles op een rijtje zetten en een goede afweging maken waar jullie achter staan. Heel veel sterkte en succes ts
Wat ik in deze dan nooit begrijp, is het volgende. Waarom voor de pil kiezen welke niet 100% veilig is als je echt niet meer zwanger wilt worden? Waarom dan niet en pil en condoom? Waarom niet iets definitiefs als sterilisatie inclusief nacontrole bij jou of je man? Sorry, maar ik lees dit soort dingen vaker en er volgt in sommige gevallen dan ook een abortus welke in mijn ogen dan voorkomen had kunnen worden..... Wil niemand voor het hoofd stoten, maar ik begrijp dan de keuze voor sommige anticonceptie gewoon niet welke niet 100% veiligheid garanderen als je echt geen kinderen meer wilt......
Jij schrijft precies wat ik dacht... Ik hoop dat jullie de juiste keuze zullen maken, sterkte en vergeet niet. Er zijn altijd mensen die kunnen helpen. Je staat er vaak echt niet alleen voor en de reactie van je kind kan ook 100% meevallen 😊
Tegenwoordig heeft de pil wel een beschermingskans van bijna 100% hoor. En ook een sterilisatie slaagt niet altijd. Ik vind het eenn beetje kort door de bocht.... En daarnaast, dit is niet echt haar vraag toch?
Materiële zaken verkiezen boven een kindje nee zou ik niet doen of je moet echt financieel aan se grond zitten etc Maar dan nog
Een condoom kan ook scheuren. Geen anticonceptiemethode is 100% veilig! Behalve geheelonthouding, maar ik begrijp dat gezonde stellen daar niet op zitten te wachten. Ik begrijp dat je raar staat te kijken als je dwars door de pil heen zwanger wordt. Dat je dan niet gaat denken: o ja ik heb geen condoom gebruikt. Zwanger worden ondanks correct pilgebruik is echt wel een uitzondering. Dus nee, ik vind deze opmerking niet zo terecht. Het is van 'eigen schuld dikke bult', terwijl je dat alleen kan zeggen tegen iemand die onveilig vrijt.
TS, ik snap ook dat je heel erg geschrokken bent. En alleen jij en je man kunnen beslissen over het vervolg. Ik zou nu niet nadenken over je zoontje, hij groeit en verandert ook en daarbij kan hij juist een heeeeel lieve grote broer zijn. Veel sterkte.
Ik snap dat jullie geschrokken zijn. Hebben jullie net recent de beslissing genomen dat het bij jullie zoontje blijft, blijk je zwanger! Ik denk dat het goed zou zijn om zo snel mogelijk contact op te nemen met het FIOM. Zij hebben ervaring met ongeplande en ongewenste zwangerschappen en kunnen jullie helpen je gedachten en opties op een rijtje te zetten. https://fiom.nl/over-fiom/contact Succes!
Dat is schrikken!! Wij hebben een zoontje van bijna 2, ook een kereltje met een behoorlijk pittig karakter (en dat zijn wij als ouders ook haha). Hij kan het ene moment heel lief spelen en het andere moment driftig worden en gooien met alles wat ie te pakken krijgt. Zo zijn er ook dagen bij dat ie om alles gaat huilen als iets niet lukt of hij zijn zin niet krijgt. En dan ben je behoorlijk uitgeteld tegen de tijd dat hij slaapt, slaap ik vaak vlak erna. Wij hadden wel al besloten om "ooit" nog voor een 2e kindje te willen gaan. Wij zijn beide enigskind en hebben er ook de nadelen van mee gekregen. Dat ooit, was in onze gedachtes als ons zoontje 4 zou zijn. Hij gaat dan langzaam naar school, kan zichzelf wat beter vermaken enz enz. Tja, totdat ik er begin februari achterkwam dat ik zwanger was! Wat te verwachten was want ik had mijn pil niet zo netjes genomen. Ik heb 2 dagen gehuild, alle opties overwogen.. want ik zou in november kans maken op een vaste aanstelling. Hoe moet ik dit gaan doen met mijn zoontje die dan 2,5 is. Enige wat ik je kan mee geven is om er rustig over na te denken, praat veel met je partner. Ik heb ook zeker nog mijn angsten hoe ik het straks allemaa moet doen. Maar wat een geschenk is het om weer een prachtig kindje te mogen dragen die is ontstaan uit liefde. Daarbij betrek ik mijn zoontje overal bij, hij gaat gewoon mee naar de verloskundige en weet dat mama een baby in de buik heeft. Niet bang zijn.. en werk.. tja het is maar werk! Leef je om te werken of leef je om gelukkig te zijn?
TS laat het even bezinken, je hoeft niet meteen een beslissing te maken dat kan over een paar weken ook nog. Ik vind het juist goed van jou dat je er eerst goed over nadenkt of je het wel aan kan. Dat zouden andere vrouwen juist ook moeten doen... het opvoeden van een kind is geen kattenpis en daar weet jij alles van met je zoontje. Al zal het wel zo zijn dat het opzich steeds beter gaat straks naarmate hij ouder wordt, mits hij geen gedragsproblemen oid heeft. Maar nu gewoon aan het peuterpuberen is. Sterkte en wat je ook beslist, het is jouw leven!