Ik ben vanmorgen met ,onze zoon van 8 naar de ggd geweest voor de vaccinatie tegen DTP en BMR. ( is in het jaar als ze 9 worden) Normaal isnze zoon een rustige jongen en doet niet zo moeilijk over dit soort dingen. Maar vandaag....in de eerste instantie liep hij weg toen ze vroegen om te gaan zitten. Toen werd hij meteen gevraagd om naar een ander kamertje te gaan zodat andere kinderen hem niet kunnen zien. Na lang inpraten hebben we hem met 4 mensen moeten vast houden zodat hij zijn arm niet wegtrok en heeft hij alles bij elkaar geschreeuwd voor 2 kleine prikjes. Erna is hij nog heel lang boos op mij geweest. Nu zit ik daar enorm mee, het moest toch gebeuren. Maar ik ben bang als er nog ooit bloed geprikt moet worden dat hij nu helemaal nooit meer wil. Hij is 1 1/2 geleden gevallen en heeft toen zijn kaak gebroken gehad. Toen zijn we vaak en veel naar het ziekenhuis geweest . Maar heeft toen geen spuiten gehad. Zou het daarmee te maken kunnen hebben? En hoe pak ik dit in de toekomst aan als het nog ooit nodig zou moeten zijn.
Tja bij die spuit was ik ook superdwars.niet toe geven dat ik bang was en niet echt goed snappen dat die gemeen pijnlijke prik voor nodig was. Nu bijna 20 jaar later weet ik nog steeds hoe onbegrepen ik mij voelde (vooral het vast houden niet de prik zelf)maar tegelijkertijd weet ik nu wel waarom en heb ik geen problemen met bloedprikken, inentingen of infusen. Wel ben ik van mening dat je niet iemand zo moet vast pinnen zoals ze met je zoon hebben gedaan en bij mij destijds. Beter vind ik de tijd nemen om iemand op zijn gemak te stellen in plaats van zo te dwingen.en anders een volgende afspraak maken. Maar goed voor nu heb je daar niks aan. Wel kan je nog met je zoon praten erover zodat hij zich kan uiten en hopelijk beter begrepen voeld. En nogmaals uitleggen waarom de prikken nodig zijn.
Ik ben zelf flauwgevallen met die prik en ben echt bang geweest voor naalden en bloedprikken. Pas afgelopen jaar toen ik meerdere keren moest bloedprikken kon ik dit rustig. Verdoving bij de tandarts, no way die naald, dan maar ff pijn bij het boren. Ik zou proberen het niet groter te maken dan het is. Vanmiddag ff extra verwennen dat hij het zo goed gedaan heeft (ook al was het misschien niet zo). En dan daarna gewoon laten rusten. En bij een volgende keer z'n angst serieus nemen. En dan stapje voor stapje laten uitleggen wat er gebeurt. Maar bij bloedprikken zul je ook niet die groepsdruk hebben.
Tjah, ik had er denk ik niet echt voor gekozen om hem door vier mensen vast te laten houden. Hij is natuurlijk al oud genoeg om daar flink van te schrikken en het een tijd met zich mee te dragen. Als jij dat mee zou maken zou jij ook flink geschrokken en boos zijn denk ik? Beter hadden jullie wat tijd kunnen nemen om te begrijpen waarom hij niet wilde en dan eventueel een andere keer terug komen.
Ah goeie, wat onwijs zielig voor hem! Vond je het écht zo belangrijk km hem door 4 mensen vast te laten houden en te dwingen? Ik hoop dat hij er geen trauma van heeft opgelopen, maar kan me heel goed voorstellen dat een keer bloedprikken nu wel voor problemen kan gaan zorgen.
Ik zou er morgen nog eens met hem over praten. Leg uit waarvoor vaccinaties zijn, en dat het je spijt dat het op deze manier Is gegaan. Het Is denk ik vooral belangrijk dat je erkent hoe hij zich moet hebben gevoeld onder dwang van vier volwassenen. Net wat lieke zegt, dat geval van onmacht was voor hem waarschijnlijk erger dan de prik zelf. Dat kun je misschien wegnemen door er over te praten, zodat hij dat echt kan uiten. Wat betreft de toekomst, de vaccinaties zijn voorlopig klaar, en met evenveel bloedprikken, dat zie je dan wel weer.
Sorry hier moet ik mij echt bij aansluiten. Als het bij mijn dochter zo erg was geweest waren we weggegaan. Dan had ik er thuis uitvoerig over gesproken en een keer bij het cb gegaan met goede afspraken op haar manier. Maar ik had haar echt niet door 4 man vast laten houden, ik denk dat dat het echt veel erger gemaakt heeft.
Wat goed om dit nu al te lezen. Mijn zoon moet in aug/sept. deze prikken en hij wil echt niet. En als het dan toch moet, dan wil hij onder narcose, zegt hij. Ik was ook van plan om hem dan in de houtgreep te laten nemen en hoe dan ook te laten prikken. Maar dat is dan toch niet zo'n goed idee, lees ik nu... Ik zal hem goed voorbereiden en desnoods als het niet lukt, daarna nog een paar pogingen doen...tot het uiteindelijk wel lukt, want ik vind vaccinaties wel belangrijk.
Maar wat is z'n angst dan? Onder narcose gebeurt ook met een naald Ik zou ook inderdaad eerder praten praten en praten dan 'm dwingen. Ik mag binnenkort dus ook zie ik, mijn zoon wordt volgende week 9 (je krijgt daar een oproep voor denk ik? Heb nog niets gehoord in ieder geval) ben benieuwd wat mijn zoon ervan vind.
Ik zou wel gewoon uitleggen waarom je wilt dat hij geprikt wordt. Een prik is even vervelend, maar de ziektes die je daardoor nier krijgt zijn heel lang en doen veel meer pijn. Mocht je na een tijdje merken dat je zoon echt flinke prik angst over heeft gehouden, dan zou ik denk ik met hem eens naar een psycholoog gaan die ook emdr bij kinderen kan doen. Lijkt mij een goede kans dat hij er dan zo weer vanaf is.
Ze worden geprikt in het jaar dat ze 9 worden. Mijn dochter wordt pas in oktober 9 maar de prikdata was vorige maand hier dus heeft hem al gehad.
erkennen van de angst helpt. ja je bent bang dat het pijn gaat doen, het moet gebeuren, en de pijn valt mee, zeker als je het toch laat rustig gebeuren. misschien valt de pijn? gewoon erkennen zijn gevoel. bloed afname kan zelfs bij een kind dat niet bang is en tegen pijn kan moeilijk worden. gewoon naar de handigste verpleegster vragen. We hadden een keer zeer onhandige die ging dus meerdere malen misprikken...bij een 4 jarige is het heel erg. er is altijd bij bloedprik de top prikker bij dunne aders(ik wordt ook vaak misgeprikt helaas zeer dunne aders) en kinderen. vraag gerust naar een ervaren verpleegster.
Vriendje mee die ook geprikt wordt (waarschijnlijk kom je ze in de rij altegen, goede kans dat hij zich een beetje groter houdt dan) en omkopen. Dat heeft hier bij een zeer gestresste dochter geholpen. Ik zou het ook nooit afdwingen dmv van vasthouden, brr
Mijn zoon moest afgelopen week, was ook super zenuwachtig ik merk ook dat het heel erg speelde in de klas en de kinderen elkaar flink aan het opjutten waren. Ik heb mijn zoon omgekocht met een pakje pokemon kaarten en van te voren besproken dat ik snap dat hij het spannend vind en dat het ook echt wel heel even pijn doet maar dat het belangrijk is. En dat zijn zusje van bijna 1 dit jaar al zoveel prikjes heeft gehad en daarna ook altijd weer lacht werkte ook wel mee in mijn argumenten.
Dit is bij mijn zoon toen hij 3 was ook gebeurd. Bloedprikken lukte niet 3x misgeprikt bont en blauw armpje meteen zegt ze ik roep wel iemand die ervaring heeft met kinderen. Ik kon die vrouw wel wat aan doen. Oefenen op mijn kind. Sindsdien heeft hij heel lang moeite gehad met bloedprikken en tot vorig jaar wilde hij dat alleen via een vinger prikje. En ineens was hij daar overheen en durfde hij het weer aan via zijn arm. Maar vraag nu wel altijd naar een prikker die ervaring met kinderen heeft.
Ik had het van te voren ook met hem besproken en precies verteld wat er ging gebeuren, in de rij ging het ook allemaal goed maar toen hij most gaan zitten ging het meteen mis. Toen er gezegd werd dat hij even apart moest gaan sloeg de paniek toe. En toen ik beloofde dat we een ijs gingen eten erna ( is hij meestal dol op) maakte hem niks uit.
Inderdaad, bij mijn dochter lag het vrij dicht bij haar 9e verjaardag, maar haar nichtje die eerder jarig is en in een andere woonplaats woont, werd pas meer dan een half jaar na haar verjaardag ingeënt. Meestal hebben plaatsen een dag (of meerdere dagen) waarin ze alle kinderen die dat jaar 9 worden prikken. Weet niet hoe het precies in echt grote plaatsen gaat, hier was het maar 1 middag. En het gebeurt dan meestal in een sporthal of een andere grote locatie.