Beste allemaal, Ik heb me zojuist aangemeld omdat ik op zoek ben naar ervaringsverhalen. Mijn vriend en ik staan voor de beslissing om voor anonieme eiceldonatie in Spanje te gaan. Waar we nog wat mee worstelen zijn de gevoelens rondom het hebben van een kindje dat maar deels van ons tweeen is. We hebben vragen als: Zal ik niet steeds twijfelen aan de gedragingen van het kind: heeft 't dat van mij of van de genetische moeder? Wat als het kind op zoek wil naar z'n genetische moeder, dan kan dat niet? Hoe moet ik daar mee omgaan? Ik denk dat veel stellen in meer of mindere mate te maken hebben (gehad) met deze twijfels. Daarom ben ik op zoek naar stellen die te maken hebben (gehad) met deze twijfels. Hoe zijn jullie daar mee omgegaan? Wat hebben jullie gedaan om ze weg te nemen? Verdwenen de twijfels gaandeweg? Wanneer was dat? Tijdens de zwangerschap al? Of pas na de geboorte? En als het kind eenmaal geboren is: hoe ervaar je die liefde dan? Heb je dan nog steeds deze gedachten? Heb je gesproken met professionals op dit gebied? Zo ja, wie? Ik zou het zeer fijn vinden als jullie je ervaringen met ons willen delen en zo helpen een goede beslissing te nemen. Vanzelfsprekend mag dat hieronder, maar mag natuurlijk ook via een persoonlijk mailtje/berichtje. Alvast bedankt!