Wie vertellen van miskraam?

Best al wat mensen weten het in onze omgeving, wat ik overigens erg fijn vind, iedereen leeft zo enorm mee; echt een steun!
Maar het probleem inderdaad, mensen weten nu dat je ermee bezig bent en je hebt geen zin dat ze ernaar gaan vragen. Wij zeggen ook (als mensen er al naar vragen) dat we op het moment eerst dit gaan verwerken en dan zien we het wel, dus even een time-out. Oftewel: je hoeft er voorlopig niet meer naar te vragen.
Maar ondertussen... wij willen er weer z.s.m. voor gaan hoor! En jullie?

 

Ja bij jullie ligt het net iets anders inderdaad. Lijkt mij erg moeilijk. Weet niet precies hoe het allemaal in elkaar zit. Maar dan heb je het inderdaad niet 'makkelijk' voor het kiezen. Dan heb je zeker ook maar een aantal pogingen?
Nou sterkte met jullie besluit en duim voor jullie dat het snel mag lukken, en wie weet, als je het een beetje naast je neer legt dat het spontaan gebeurd, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hou moed!

 

beste marina,

zelf zit ik ook in de Mmm
Onze directe fam en goeie vrienden zijn op de hoogte, We hebben ook meteen gemerkt wie onze echte vrienden zijn... helaas maar ook goed.
zelf werk ik in de thuiszorg en mn eigen vaste clienten weten er ook van

En dat heeft alleen maar gelukkig voor een hoop steun gezorgt toen het idd mis ging bij ons (behalve 2 familieleden)
En ik hoef op mn werk ook niet alles te blijven veklaren als ik niet lekker ben of als ik stilletjes ben of met uren moet switchen

suc6 met alles

knufffs marie-claire

 

Toen ik stopte met de pil heb ik het aan mijn moeder & beste vriendin verteld zodat ik er lekker over kon kletsen. Nu ik afgelopen vrijdag een vmk kreeg bij 4,5 week zwangerschap vond ik het dan ook erg fijn dat ik hier ook met ze over kon praten. Je hoeft het niet aan de grote klok te hangen maar het is wel fijn als er, buiten je partner om natuurlijk, nog wat mensen zijn met wie je het kunt delen. Mij heeft het in iedergeval wel goed geholpen! Sterkte!

 

Ik heb afgelopen zaterdag een miskraam (7 weken zwanger) gehad.

Niemand wist nog dat ik zwanger was maar ik heb gisteren wel aan mijn ouders en zus verteld dat ik een miskraam gekregen heb.
Het heeft me erg goed gedaan dat ik het aan ze verteld heb.

M'n moeder heeft het aan haar zussen verteld (hechte familieband). Dit wilde ik graag omdat ik er geen zin in heb om volgende week bij een verjaardag weer de vraag te krijgen wanneer er nou kindjes komen.

 

ik heb het na mijn miskraam (in feb.) verteld aan mn schoonouders en baas. Aan de ene kan wel fijn maar nu krijg ik elke keer als ik ze zie de vraag hoe het gaat enz. (zitten ook in mm) Vind dit minder fijn maar weet dat ik ze zal kwetsen als ik er wat van zeg, Ze bedoelen het wel goed.

Moeilijke situatie..

 

Ik heb deze keer ook aan bijna niemand vertelt dat ik zwanger was alleen ouders/schoonouders/broers en zussen en die weten dus ook van de miskraam en vond het wel fijn dat niet iedereen het wist omdat je anders alleen maar hoort het komt wel goed je bent nog jong je hebt al een gezonde zoon enz. , nu weten meer mensen het en het is ook alweer bijna een maand geleden dus ik kan er beter mee omgaan als mensen weer een opmerking maken.

 

Ik wist net een paar dagen dat ik zwanger was toen ik m'n miskraam kreeg (4,5 week), behalve m'n vriend wist niemand het nog. Ik heb het alleen aan m'n zus verteld en aan 2 collega's. Dat laatste was meer een ongelukje, collega vertelde een week na de miskraam dat ze zwanger was en toen werd ik (naast dat ik erg blij was voor haar natuurlijk) ineens erg emotioneel. Toen maar even uitgelegd wat er aan de hand was.

Wat ik wel moeilijk vond was dat m'n schoonouders ten tijde van de miskraam bij ons thuis waren (oppasdag) en m'n vriend ze het niet wilde vertellen omdat ze zich anders heel erg zorgen om me zouden maken. Achteraf beetje spijt van. Maar goed: het zijn zijn ouders, niet de mijne...

 

Ik kwam er met 9 weken achter dat het hartje niet meer klopte. Wij hadden het nog niemand verteld.
Dus in plaats van die dag goed nieuws te vertellen, moesten we het slechte nieuws zeggen.
Tegen mn ouders en zusje en broertje, mn schoonouders en schoonzusje, mn bazin (die overigens hetzelfde heeft meegemaakt) en 3 vriendinnen. Verder hebben we besloten het niet te delen. Met deze mensen wil en kan ik erover praten. Voor de rest heb ik er geen behoefte aan......

 

Bij ons wist bijna iedereen al vanaf ca week 6 dat we zwanger waren (konden het niet voor ons houden ), toen we met 10,5 week hoorden dat we een MA hadden, moesten we het ook aan heel veel mensen vertellen. Zelf vonden we dit helemaal niet erg, waren allang blij dat we erover konden praten en dat iedereen wist waarom we niet zo vrolijk en gezellig waren als anders.
Nadeel is nu dat iedereen idd weet dat we bezig zijn, al valt het me nog heel erg mee hoeveel mensen iedere keer vragen 'en zijn jullie alweer bezig'.
Het ergste vond/vind ik nog dat er inmiddels ook mensen waren die het wisten die we niet zo vaak zien/spreken of die het via via hadden gehoord van de zwangerschap, maar die het uiteindelijk niet hadden gehoord van de MA. Zo hadden we afgelopen weekend nog iemand die vroeg 'en groeit het allemaal goed', tja en dan moet je het vertellen dat het niet goed is. En nogmaals, daar hebben wij geen moeite mee, kunnen er goed over praten, maar we merken wel dat de mensen zich heel erg schuldig voelen als ze er naar vragen en het niet weten, sommige raakten echt helemaal overstuur. Voor ons wel een reden om bij een volgende zwangerschap misschien toch wat minder mensen zo vroeg op de hoogte te stellen (al ben ik bang dat we onze mond toch weer niet kunnen houden ... ).