Oh ik ben heeel vroeg blijkbaar. Als manlief ook zou willen was ik nu weer zwanger. Financieel kunnen we het aan en mn oudste 9,5 en helpt met kleine dingetjes in huis. waarschijnlijk gaan we dr voor als onze kleine man een maand of 6 is.
Fijn die positieve verhalen hier, er was n paar dagen terug een soort gelijk topic. Ook al positieve verhalen! Ik zit nl. met hetzelfde dilemma, de kleine is wel al ruim 14mnd (eerder wilde ik zeker nog niet)! Maar het blijft een moeilijke keus: - later zodat je het zelf wat rustiger hebt zodat je het beter aan kan en een betere moeder kan zijn - nu zodat de kindjes nog wat aan elkaar hebben (en je sneller uit de lastigste fase van je kids bent) Maar met al die positieve verhalen, weet ik het nu dus nog niet. Maar ik verwacht dat ik niet lang meer kan wachten, want het kriebelt steeds heftiger!!!
Dank voor alle reacties! Zoals ik al verwachte zijn de meningen verdeeld. En ik kan me de voor en nadelen goed voorstellen! Wij gaan nog goed nadenken en misschien volgende maand wel stoppen met de pil... Zijn er nog niet uit haha..
Wij zijn net voor onze zoon zijn eerste verjaardag gestopt met de pil voor de tweede. Bij onze zoon heeft het namelijk erg lang geduurd voordat ik zwanger was. Nu was het echter binnen 4 maanden raak en nog wel van een tweeling ook! Onze zoon is nog net geen twee als de tweeling geboren zal worden..zal druk worden maar wel super leuk!
Hier wilden we er met 2 jaar voorgaan maar de kriebels waren al wat eerder aanwezig. Toen de oudste 1 jaar en 8 maanden was zijn we er voor gegaan en was in 1x raak (bij de oudste duurde het 8 maanden). Er zit net iets minder tussen dan 2,5 jaar. Voor ons ideaal denk ik, ik weet natuurlijk niet beter en het is soms best wel pittig. Maar de oudste is erg lief voor haar zusje en de jongste begint steeds meer op de oudste te reageren. De zwangerschap was ook goed te doen, wel iets pittiger dan bij de oudste. Maar ze liep al, kon traplopen en sliep s middags nog.
bij de kids van mij zit er 1,5 jaar tussen vind het best zwaar in het begin nu vind ikhet makkelijker worden ze gaan nu spelen met elkaar ik wou ze graag dicht op elkaar
Wat een leuk onderwerp om over te praten Ik vind het grappig om de verschillen te lezen maar wat me wel opvalt is dat er veel ouders niet veel leeftijdsverschil tussen lijken te willen. Mijn nicht is bevallen van een tweeling en 13 maanden later wordt haar 3e kindje geboren. Daar kan ik me soms wel over verbazen, het lijkt mij een enorme aanslag op je lichaam en ook op je geest. Ik heb ook een fijne/gemakkelijke zwangerschap en redelijk goede bevalling gehad, maar ik ben nu toch zo blij dat ik weer mijn eigen 'oude' lichaam terug heb. Ik ben weer heerlijk aan het trainen en kan weer paardrijden... Wel weet ik dat ik (ik in ieder geval, mijn man is nog de vraag) zeker nog een tweede kindje zou willen mocht dat lukken, maar de argumenten die al eerder beschreven zijn over meer leeftijdsverschil, daar kan ik me ook achter scharen. Het lijkt me, los van mijn eigen lichaam, ook gewoon relaxeder als je oudste kindje al iets zelfstandiger is zodat je niet de hele tijd hoeft te tillen. En dat je al de spulletjes gewoon kan doorschuiven, het lijkt me zo zonde om nogmaals dingen aan te moeten schaffen. Tevens ben ik er niet bang voor dat 3 jaar ertussen ervoor zorgt dat ze niks aan elkaar zullen hebben. Ik denk dat dat wel mee valt. WEl moet ik zeggen dat mijn broer en ik bijna 4,5 jaar schelen, dat vond ik zelf als kind (jongste) niet leuk en dat zou ik dan ook weer niet willen. Maar zoals ik al schreef is mijn man nu nog in de veronderstelling dat hij maar 1 kindje wil, dit is voornamelijk angst en bang voor meer stress, dus dat is ook de reden dat er niet eerder een tweede kindje komt. Zelf schat ik dat er zo wel eens 3 a 3,5 jaar tussen kan zitten. Ach we zien wel...
Wij hebben bewust gekozen voor een groter leeftijdverschil. Iets meer dan 3,5 jaar. Ik denk dat ieder vor zichzelf moet uitmaken wat voor hem het beste past. Ik wou graag dat mn dochter al naar school ging,zo kan ik overdag thuis zijn bij de baby en mn aandacht wat beter verdelen.
Wij hadden gehoopt dat er ongeveer 2,5 jaar tussen zou komen te zitten. Het zijn er uiteindelijk bijna 4 geworden. Maar ben er nu eigenlijk wel blij mee. Onze dochter geniet zo intens van haar broertje en helpt mama al heel flink mee. Ze is, denk ik mede daardoor, helemaal niet jaloers. Zij gaat nu naar school en ik heb alle tijd voor onze zoon.
Er is geen "goed" of "juist" leeftijdsverschil... voor iedereen zal dit anders zijn en aan ieder verschil zitten voor en nadelen! Tussen de 1e en 2e zit 21 maanden, nu is dat verschil fantastisch. Ze zijn helemaal gek op elkaar! Maar ik vond de zwangerschap best pittig met zo'n kleintje die pas halverwege de zwangerschap kon lopen. Nu alweer zwanger van de 3de (niet helemaal de bedoeling, mis gerekend. Wilde er eigenlijk iets meer tijd tussen hebben) en het is nu nog pittiger! Twee kindjes thuis, bezig met zindelijkheidstraining van de oudste, jongste kan nog niet lopen... zelf erg moe, pijn in het bekken. Maar ja tijd voor jezelf staat onderaan het lijstje Wat ik eigenlijk wil zeggen.... luister naar jullie gevoel! Als het goed voelt komt het ook vast wel goed. Onderschat alleen niet dat een 2de zwangerschap zwaarder kan zijn dan de eerste. Je kan niet even gaan liggen als je moe bent of misselijk!
Mijn kinderen schelen 14 maanden. Ik was 6 maanden na de bevalling van mijn dochter weer zwanger, in de eerste ronde, dus dat kan ook nog natuurlijk . Hoewel ik natuurlijk superblij ben met mijn 2 aapies en onnoemelijk veel van ze houd zou ik er niet nogmaals bewust voor kiezen om ze zo kort op elkaar te krijgen. Het is echt zo pittig (geweest). Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn dochter kampt met een ontwikkelings- en spraak/taalachterstand en dat zij dus niet functioneert op het niveau van een 2,5 jarige. Uiteraard wisten we dit nog niet toen we weer gingen proberen zwanger te worden, dan hadden we de keuze sowieso niet gemaakt. Maarrrrr, ondanks dat ik het echt wel pittig vind op de dagen dat ik alleen met ze thuis ben kan ik ook intens van ze genieten. Ze zijn echt gek op elkaar en kunnen superleuk met elkaar spelen en lekker gek doen. Ze geven elkaar kusjes en in de auto zitten ze soms hand in hand *SMELT*. Dus het is echt niet allemaal kommer en kwel, maar wel heftiger dan ik van te voren had kunnen bedenken.
Ik denk dat het op zich niet zo heel veel uitmaakt hoe oud je kindje is als ze zwanger bent/wordt, zwaar zal het toch wel zijn. Of je nou een niet-lopende baby, een ondeugende dreumes of een lekkere peuterpuber in huis hebt. Onze dochter was 2,5 toen ik zwanger werd van de tweede. Ze was (en is) op sommige vlakken erg zelfstandig (bv aankleden, zindelijk). Maar had veel aandacht nodig en sliep niet meer overdag. Maar ik denk dat wanneer de tweede er eenmaal is, dat het voor papa en mama rustiger is als de oudste al wat groter is. Voorbeeldje, ik doe onze meiden tegelijk in bad, de oudste droogt zichzelf af en kleedt zichzelf aan als ik de jongste aan het afdrogen/aankleden ben. Onze oudste eet zelfstandig, gaat zelf naar de wc, dus het grootste gedeelte van de dag heb ik mijn handen vrij voor de baby. En zij slaapt nog vrij veel, dus dan kan ik al mijn aandacht aan de oudste geven. Voor mij is dit de ideale situatie. Het heeft even geduurd dat ik hersteld was van de eerste zwangerschap en bevalling, dus eerder had ik toch niet zwanger willen worden. Maar ik zeg eerlijk dat ik zelf 'gek' zou worden als ik twee hulpbehoevende kindjes in huis zou hebben. We hebben onze oudste heel goed voorbereid op de komst van de baby. Ze wist voor een groot deel wat ze moest verwachten (in hoeverre een kind van 3 dat kan). En vanaf dag 1 is ze helemaal dol op haar kleine zusje en haar zusje ook op haar. Ze giebelen wat af met z'n tweetjes. Heerlijk om te zien! Ze zijn nu al twee handen op een buik..