de man.... na de bevalling!

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door Assi, 23 aug 2009.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Assi

    Assi Fanatiek lid

    2 mrt 2008
    4.519
    46
    48
    Oke, na 9 maanden beval je... je mannetje steunt je...je kindje is er eindelijk!

    Als vrouw ben je nog best veel bezig met de bevalling nadat je kindje is geboren. Ik denk er nog elke dag aan terug.. vol verwondering.. 'Wauw...heeft mijn lichaam dat gedaan!?' :$
    En ik denk terug aan mijn gehuil, gejammer en die heftige oerkreten tijdens het persen...
    En net na de bevalling...het vernederende van de kraamverzorgsters die letterlijk aan me trokken dat ik moest gaan douchen en plassen terwijl ik er slapjes bij hing en naakt... het douchen en plassen terwijl de kraamzorg toekeek...
    En dan de herstelperiode...pijnlijke hechtingen, stuwing, kraamtranen, er beroerd uitzien..

    Ik vind het allemaal best heftig nu ik eraan terugdenk!!!

    Dus ik bedenk me nu ineens: JEETJE!!! Hoe voelt mijn vriend zich er nu eigenlijk onder? Die heeft maar moeten toekijken!!! :)
    En hij is iemand die er absoluut niet tegen kan om mij te zien lijden.
    Ik weet zeker dat de heel bevalling nog speelt bij hem.
    Als er nu iets op tv is wat gaat over de bevalling dan luistert en kijkt hij aandachtig..
    Wanneer hij me nu knuffelt is dat veel zachter en meer teder dan vroeger.
    Laatst was ik Yasemin aan het voeden in bed, mijn vriend naast me.. Ik merkte dat hij naar me keek dus ik keek opzij naar hem..had ie gewoon tranen in zijn ogen! Ik heb maar niks gezegd.
    Ik weet dat de bevalling enorm veel indruk op hem heeft gemaakt en dat hij echt trots is op mijn prestatie.

    Hoe zit het met jullie mannetjes na de bevalling??
     
  2. BellaLuna

    BellaLuna Niet meer actief

    Wat mooi!
    Ik ben bij mijn bevalling inwendig zó heftig uitgescheurd dat er bakken bloed onder me vandaan werden weggetoverd. Ik heb er zelf totaal niets van meegekregen maar mijn man dus wel. Die heeft niets laten merken (en daar ben ik 'm dankbaar voor) en die heeft die verloskundigen gewoon meegeholpen met dingen aangeven.. Hij heeft me heel veel pijn zien lijden en hij was er op dat moment echt voor me!

    En nu is het inderdaad ook zo anders dan voorheen. Kleine tedere kusjes en hij zegt gigantisch vaak hoe blij hij met mij is, en hoeveel hij van mij houdt. Dan pakt hij onze kleine vast en verteld wat voor geweldige mama hij heeft....

    Ben heel blij met mijn man, en andersom ook! :D
     
  3. Arevinol

    Arevinol VIP lid

    7 okt 2007
    7.759
    2
    0
    mama!
    Wat ontzettend lief! Ik krijg tranen in mijn ogen van je verhaal :).

    Mijn vriend kan helemaal niet tegen ziekenhuisaangelegenheden maar hij heeft me ook keihard gesteund en alles om me heen geregeld toen ik daar aan de slangetjes lag te gillen ;).
    Ik ben heel trots op mezelf, maar ook zeker op hem! Achteraf zegt hij dat je het gewoon dóet, hoe eng hij t anders ook zou vinden.

    Het is toch een magisch iets, zo'n bevalling. (Itt de zwangerschap, dat vond ik een draaaaaaaaama)
     
  4. shenoby

    shenoby Niet meer actief

    mijn mannetje heeft een hele lieve blog geschreven toen onze nikki geboren was.
    hier komt ie

    Ik ben vader geworden van een prachtige dochter.
    Haar naam is Nikki Asmindia ....(roepnaam Nikki).

    ...is vandaag ingeleid en de kleine was best snel tewereld(voor ons duurde het een eeuwigheid).
    Naar de vliezen door geprikt(om 10.05) kreeg .... om ongveer 10 over 11 het infuus waarmee de weeen moesten komen.

    Het viel eerst nog best mee met de pijn maar naar een uurtje werd het echt ondraagelijk voor ....
    De pijn was echt zo hevig dat ze pijnbestrijding kreeg(infuus met zo'n pompje er aan)
    Ik had het echt zo met haar tedoen, want zo in pijn had ik haar echt nog nooid gezien.

    Ongeveer tegen kwart over 2 hebben ze gekeken of ze ontsluiting had...........nog maar 3 cm,dus we dacht dit duurd nog wel even.
    Om kwart over 3 keken ze weer en was het 10 cm.
    Ik helemaal verbaast dat het er nu ook echt aan kwam(ik bedoel maar 7 cm in 1 uur o_0)
    En naar klein poosje was er dan toch echt.
    Ik was natuurlijk direct helemaal verkocht.

    Als laast wil ik toch wel even zeggen dat ... het echt geweldig heeft gedaan.En dat ik echt het volste respect voor haar heb hoe ze dit heeft doorgaan.

    een trotse papa [​IMG] even de namen veranderd door puntjes :)
    zijn respect is echt voor mij gegroeid. Hij verteld ook aan vrienden die elk moment hun kindje verwachten hoe ik het heb gedaan,en hoe hij zich daar bij voelde.
    ook zegt hij heel vaak dat ik zo'n enorm lieve mama ben
     
  5. Annemarie76

    Annemarie76 Fanatiek lid

    25 nov 2008
    2.765
    0
    0
    wijkziekenverzorgende
    West-Stellingwerf
    Ik heb niet echt met mn man gesproken over de bevallingsperiode.. maar t kan niet veel anders dan dat t best heftig moet zijn geweest.. Wel gaf hij aan dat hij zich vaak zo machteloos voelde, omdat hij zo weinig kon doen terwijl ik zo'n last van de weeën had..
    Ook de duur van alles heeft wel indruk op hem gemaakt.. Tel daarbij dat hij hier thuis zijn eigen toko ( melkveehouderij) draaiende moest houden en je zult begrijpen dat ook de hoeveelheid slaap die week ( ik mocht in zh. logeren na de KS) minimaal is geweest..
     
  6. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    vanaf het moment dat mijn man onze dochter in zijn armen had is hij een vader. Zo zorgzaam zo lief. Hij wist precies wat er moest gebeuren. ik had altijd verwacht dat ik wist wat er moest gebeuren maar ik was zo onzeker. En hij...echt waar een echte vader. Hij is ook veel tededer geworden. Ook meer emotioneel. Echt zachter dus! Ik vind het prachtg om te zien hoe hij met Emma in de weer is. Dansend met haar in de kamer, samen slapend op de bank. Ik krijg dan soms tanen in mijn ogen van geluk. Dat ik zo'n mooie dochter en zo'n lieve man mag hebben.
     
  7. Assi

    Assi Fanatiek lid

    2 mrt 2008
    4.519
    46
    48
    Zo lief!!
     
  8. debbie2007

    debbie2007 Fanatiek lid

    18 sep 2007
    1.397
    3
    0
    Het eerste wat mn man fluisterde, met de kleine in zn armen, vanuit de grond van zn hart: thank you soooooo much.

    Daarna heeft ie maanden geroepen: nooooooit meer! kan niet goed zijn, zo'n bevalling. Terwijl ik al de dag na de bevalling zei: nou, dat viel best mee, prima bevalling gehad (standaard bevalling, met knip, van midden in de nacht tot in de loop vd middag hard gewerkt ;) en daarvoor al anderhalve dag (pijnloze) weeen).
    *

    Wat hij ook regelmatig gezegd heeft: ons kind zal NOOIT respectloos tegen haar moeder uitvallen!!!


    We hebben het niet echt uitbreid over (emoties rondom) de bevalling gehad (het is niet zo'n "prater"), maar door deze opmerkingen van hem weet ik dat het hem veel gedaan heeft.

    Eerlijk gezegd ben ik blij dat IK mocht bevallen, erbij staan lijkt me niks hoor. Het is echt behoorlijk heftig (net voor ik mocht persen zat ik vloekend, ondersteboven en op handen en knieen op het bed ;)), en het lijkt me waardeloos om dan alleen maar een handje te kunnen vasthouden.

    *(gelukkig heeft hij het afgelopen weekend gezegd dat hij graag ook ooit een 2e wil.... :D)
     
  9. Flutterby

    Flutterby VIP lid

    23 jul 2008
    10.153
    63
    48
    Mijn man stond met zijn rug naar me toe tijdens het persen....
    Omdat ie het niet aan kon zien dat ik daar pijn lag te lijden. Hij heeft wel 100x gezegd hoeveel respect hij voor me heeft. Ja, het heeft echt veel indruk op hem gemaakt en hij is in positieve zin veranderd door papa worden :).
     
  10. debbie2007

    debbie2007 Fanatiek lid

    18 sep 2007
    1.397
    3
    0
    Definitely, hier ook!
    Ineens "jongetje" af na "the magic thing" te hebben meegemaakt. Hij heeft het nu met veel meer trots over "zn vrouw" ;)
     
  11. melloncollie

    melloncollie Niet meer actief

    Mijn mannetje ging bijna van zijn stokje toen hij de schaar zag....hij zag helemaal wit en het zweet brak hem uit. Ook hij vond het moeilijk om me te zien pijn lijden maar de vk heeft hem toch een beetje gedwongen om te blijven kijken. Ben ik haar wel dankbaar voor. Hij zat gewoon een beetje naast mijn bed te zitten. :D Verder is hij heel behulpzaam geweest en ik ben blij dat hij zo betrokken was. Ik hoor hem eigenlijk nauwelijks over de bevalling en hoe hij het ervaren heeft. Wat voor hem eruit springt is dat het direct zo vertrouwd voelde om Yelena in zijn armen te houden.
     
  12. limmeke

    limmeke VIP lid

    28 mei 2008
    17.318
    0
    0
    Mannetje hier kon gigantisch beroerd worden als ik hem tijdens zwangerschap vertelde over baarmoeders, placenta,s inscheuren, vruchtwater.. als ik dit dan liet zien op filmpjes, dan kon ik de kotsemmer klaar zetten.
    en toen was de bevalling
    hij schijnt met neus tussen mijn benen te hebben gestaan om maar niets te hoeven missen, dat er veel bloed en andere lichaamsvloeistoffen op het bed lagen deerde hem niet.. hij moest huilen en nu nog elke dag verteld hij ons hoe blij en gelukkig hij is met ons
     
  13. sweetamber

    sweetamber Fanatiek lid

    6 nov 2008
    1.271
    1
    0
    apothekersassistente
    Mijn man stond naast mijn bed (ben in het ziekenhuis bevallen, via spoedkeizersnee) te huilen toen ik persweeën had. Dit doe ik je nooit meer aan zei hij telkens. Ik moest ook huilen, van de pijn en omdat mijn man zo moest huilen. Huilende mannen kan ik niet tegen, dan ga ik meedoen:D

    Op de dag dat ik mijn kraamtranen "moest" hebben had mijn man ze. Ik was toen net 1 nacht thuis met Lars en het viel hem aardig zwaar om voor ons allebei te zorgen. Dus die vrijdag zat hij te huilen, ik natuurlijk meedoen. Toen kwamen mijn ouders, hij weer huilen, ik weer huilen. Mijn moeder bijna meedoen, ;). Toen kwamen zijn ouders ook nog en ja hoor, weer allebei huilen.

    Maar hij is zo'n goede, trotse, lieve papa. Dat wist ik natuurlijk wel, maar het is zo leuk om te zien. Dat deed mij mijn "helse" bevalling vergeten, hij is zo lief!!!
     
  14. Duimelijn

    Duimelijn Bekend lid

    23 okt 2008
    532
    7
    18
    ver weg
    Grappig is dat he hoe anders je man kan zijn. Tijdens de bevalling dacht ik dat mijn vent een enorm stresskonijn zou zijn die van zn stokje af zou gaan maar hij is de hele tijd bij me gebleven, zelfs toen de ruggenprik gezet werd. Hij heeft zelf de baby 'opgevangen' toen ze uit me kwam en haar naar me gebracht. Ik was zo trots op hem!
    En het maakt idd veel indruk op ze hoor. Hij heeft het er nog regelmatig over haha
     
  15. Taby

    Taby Fanatiek lid

    7 mrt 2007
    4.366
    140
    63
    Wat een mooie verhalen.
    Ik ben ook trots op mijn mannetje.
    Zwanger zijn was echt een ramp hier, ik was 9 maanden kots en kots misselijk, dus daar wordt je ook niet echt heel gezellig van kan ik zeggen.
    En wat een geduld had ie zeg en hij deed echt alles voor me, ik had zelfs op de duur in de gaten dat ik hem gewoon liep te commanderen, ik leek wel zo'n verwend kind. Ik knipte in mijn vingers en hij deed het.
    En toen de keizersnee, daar zag hij echt heel erg tegenop, omdat hij weet van zichzelf dat hij nog geen druppel bloed kan verdragen en de lucht van een ziekenhuis ook al niet echt lekker vindt, laat staan de lucht in een ok. Maar dat heeft ie allemaal fantastisch doorstaan.
    En na de bevalling heeft ie 2 dagen vrij gehad om alles te kunnen regelen en daarna gewoon meer dan 40uur per week gewerkt en daarnaast dus thuis ook alles gedaan, nadat de kraamzorg weg was.
    Ook hoorde ik van de kraamzorg terug dat ie zich zorgen maakte, omdat ik naar zijn idee alweer teveel deed.
    Ik vond de keizersnee echt een appeltje eitje en de kleine meid is echt een heel makkelijk en rustig kind, sliep vanaf 3 weken al heel de nacht door, dus we zijn enorm verwend.
    Daarom vind ik dat een man ook best wel wat te verduren heeft en ik hem ook echt bedankt heb voor er zo te zijn voor me.
    Toen we de eerste avond thuis met z'n drieën in bed lagen vertelde hij dat hij weer opnieuw verliefd was, maar dan op zijn dochter.*smelt*
    En nog steeds loopt ie harder voor me voordat ik ooit zwanger raakte en onze kleine meid hadden.
    Dus ik ben ook van mening dat mannen in zo'n geval kunnen veranderen.
     
  16. Miepie74

    Miepie74 Fanatiek lid

    10 okt 2008
    4.062
    8
    0
    Tijdens de bevalling was mijn man een held... Ik beviel in het ziekenhuis en personeel liep in en uit en toch vond ik het een onwijs intieme ervaring om samen door te maken. Als vrouw ga je door je diepste dal met pijn en de man begeleidt je daar doorheen terwijl hij niet echt iets kan doen, "alleen maar" er voor je zijn en zijn hand fijn laten knijpen ofzo. :)
    Wij hebben het vaak over de bevalling, nog steeds, ik kan me bepaalde dingen niet meer herinneren en hij vult dan aan. Ik vertel hem iedere keer hoeveel hij voor mij heeft betekend en hij spreekt iedere keer zijn bewondering uit voor de kracht die er uit mijn lijf kwam. Hij is geen moment bang geweest en kan prima tegen bloed (ik heb trouwens ook bijna geen bloed verloren) en ik zat aan alle kanten aan allerlei apparatuur aangesloten want ik had een ruggenprik. Het enige moment waarvan hij zegt dat hij in paniek raakte, was toen L daadwerkelijk eruit kwam en op mijn buik werd gelegd. Toen was het ineens werkelijkheid en dacht hij in paniek: wat moet ik hiermee??? :D Om zichzelf al gauw te (moeten) hervatten want L moest naar de couveuse en daar was hij helemaal bij en hij bleef heel rustig, de paniek was meteen weg bij hem (terwijl ik zelf zo high was van de bevalling dat ik niet eens echt doorhad wat er gebeurde).

    Helemaal geweldig!
     
  17. Suzie83

    Suzie83 Niet meer actief

    Hier ook een jongetje die in een man veranderde ;).
    Tijdens de zwangerschap was mijn vriend al heel behulp en zorgzaam, maar na de bevalling...

    Tijdens de bevalling heb ik zoveel aan hem gehad. Had ik me van te voren niet kunnen voorstellen. Hij hielp me enorm met het opvangen van de weeën (30uur lang heftige rugweeën gehad) En tijdens het persen hield hij mijn hand vast en moedigde me aan om door te gaan.

    Vooral zijn tranen vlak na de geboorte van Milan vond ik zo mooi!

    Sinds dien is hij ook veel veranderd. Veel zachter. Hij zegt wel 10 keer per dag hoe blij hij is met ons en ons nooit kwijt wil. Na de bevalling zei hij ook steeds hoe goed ik het had gedaan en hij trots op zichzelf omdat hij mij zo goed geholpen heeft. Zo Lief!

    Ik had het niet beter kunnen treffen met mijn 2 mannetjes.
     
  18. BuffySummers

    BuffySummers VIP lid

    16 sep 2008
    16.607
    7
    38
    Mars
    Wauw Assi wat een mooi verhaal. Krijg tranen in mn ogen ervan...

    Mijn vriend is niet zo erg veranderd na de bevalling. Hij is nog steeds hetzelfde, alleen als ons ventje naar hem lacht of iets bijzonders doet smelt ie wel.
    Ik merk niet dat hij meer respect voor me heeft gekregen of dat hij echt heel trots is ofzo dat ik bevallen ben en zoveel heb moeten doorstaan in een uurtje tijd.
    In mijn zwschap was het ook niet echt bijzonder, werd niet door hem op handen gedragen ofzo hahaha (helaas)
    Als we het over de bevalling hebben praat hij erover zonder emotie voor mijn gevoel, ik weet wel dat hij moeite heeft met emoties tonen door zijn verleden.
    Mijn vriend was nogal stil tijdens de bevalling moedigde me niet echt aan met persen ofzo. Ik keek ook meer naar de verpleegkundige dan naar hem...
    Nee helaas is mijn vriend er niet zo bewogen over,over de bevalling en mijn prestatie.
     
  19. elba

    elba Fanatiek lid

    29 jun 2007
    2.016
    0
    0
    lerares
    Hoi Aaliyah,
    Bij mij is het ook ongeveer zo. Eerst werd mijn man het ziekenhuis uitgestuurd omdat ze niet geloofde dat ik weeen en pijn had. En later is hij opgebeld door een verpleegster ofzo, ik kon zelf niet meer bellen. Toen kwam hij, hij heeft niet veel gezegd. Ik had toen Blix geboren werd meer contact met de verpleging inderdaad. En of hij nou trots op mij is, weet ik niet. Hij zegt het nooit en is ook niet tederder ofzo. Maar misschien ben je ook minder trots op een vrouw met een ks. Kan je niet zeggen goed gedaan, want je hebt niets gedaan. Heb wel weeen gehad zo'n 32 uur, maar die hadden dus niet echt nut.
    Hij is wel lief voor ons zoontje, dat dan wel.
    Bij mij dus een heel andere ervaring. Maar misschien draait dat bij.
    Ben wel een beetje jaloers hoor als ik de andere verhalen lees. Lijkt mij erg mooi om mee te maken. Leuk dat dat ook kan,

    Groetjes Elba
     
  20. BuffySummers

    BuffySummers VIP lid

    16 sep 2008
    16.607
    7
    38
    Mars
    @Elba nou niks gedaan hallo zo lang weeen!!!! Oke hij is niet vaginaal geboren,maar dat betekend toch niet dat je niks gedaan hebt??
    Ja ik ben ook wel een beetje jaloers hoor als ik dat soort verhalen lees, maar ik denk maar zo; niet elke man is zo!
    Ik heb het er wel met mijn vriend over gehad dat het me wel pijn gedaan heeft dat hij niet zo betrokken was bij mijn zwschap en bevalling. We hebben er iig goed over gepraat.
    Ohja toen ik thuis kwam uit het zh, hingen er trouwens ook geen ballonnen ook erg feestelijk....;)
     

Deel Deze Pagina