Pff ik zit er helemaal door. Wat moet ik toch. Net na de bevalling ging het wel ik was best moe maar ik had toch energie en voelde me redelijk. Tot ik op een dag een flikkering in men ogen had wanneer ik men ogen op en neer sloeg. Ik ben me er ontzettend op gaan concentreren en sindsdien zie ik vanalles en voel ik me helemaal gedeprimeerd. Ik ben naar de oogarts geweest maar die kon niks vinden dus moest het iets anders zijn. Voorlopig heb ik geen verklaring maar ik zie vaak glinsteringen of vlekjes alsof je te lang in de zon hebt gekeken. Ik zou er zo graag een verklaring voor hebben maar nu maakt het me bang. Mensen weten dit en automatisch krijg ik de sticker "angstaanvallen", "je stelt het je voor" maar kan je werkelijk glinsteringen en vlekjes voor je ogen gaan voorstellen? Ik kan dat maar moeilijk geloven. Functioneren is moeilijk maar het ergste is dat ik me onbegrepen voel. Ik heb een lieve vriend maar dit begrijpt hij niet. Ik slaap ook heel slecht en ben nu op dit moment ONTZETTEND moe. Ik ben net een zombie. Lijk te kijken naar mij leven en zit er zelf niet in. Ik heb géén afkeer van mijn kindjes integendeel ik voel me zo schuldig. Schuldig dat ik mezelf niet ben. Wat ik wel zou willen is hen een paar dagen uit handen geven maar dat lukt niet want er is niemand die het begrijpt of wil begrijpen. Voel me alleen met dit gevoel. Ik wist niet dat mijn ogen zo'n impact op me kunnen hebben. Ondertussen heb ik zoveel schrik dat ik mijn kinderen niet mag zien opgroeien. Dat er iets ernstigs aan de hand is dat het in mijn hersenen zit ofzo waarom zie ik die dingen toch? Kan het met het ontzwangeren te maken hebben? Ik heb er nog nooit van gehoord wie weet... Mijn bloeddruk is ook niet helemaal onder controle (moet ik pillen voor nemen) mss is het dat wel? Maar ik kan maar héél weinig vinden. Ofwel heeft men het over een netvliesloslating ofwel een hersentumor en het eerste heb ik niet vermits ik mijn ogen heb laten controleren. *ZUCHT* Ik wil me eigenlijk verder laten onderzoeken maar de rest zegt dat daar niks zal uitkomen en ik mezelf bang maak. Ik weet het niet meer. Op dit moment ben ik héél moe en ben het beu die dingen te zien. Ik leef als het ware buiten mezelf als een zombie. Wat is er toch aan de hand?
Hi Lolieken, Wat rot dat je je zo voelt. Ik lees jouw symptomen en vraag me af of het misschien niet een soort migraine kan zijn. Ik heb dit namelijk zelf af en toe en dan zie ik ook allemaal glinsteringen en vlekken alsof ik in de zon heb gekeken. Wat bij mij ook vaak voorkomt zijn een soort glinsterende driehoekjes. Voelt heel rot en eng inderdaad maar mocht het van migraine komen dan is het volkomen onschuldig. Migraine kun je ook hebben met alleen die "auraverschijnselen" (zoals ze dat noemen) en zonder de hoofdpijn. Vaak komt het ook opzetten als je moe of gespannen bent of juist na een gespannen tijd weer ontspant. Sterkte ermee in ieder geval! Groetjes, Kimberly
Hey Lolieken, Ik vind het zo jammer om te lezen dat je je zo voelt! Heb je recent nu nog contact gehad met je huisarts? Dikke knuffel (en je weet het hé: ik luister met alle plezier naar je)
hallo lolieken ik had een hoge bloeddruk aan het eind van de zwangerschap en ik zag ook doorlopend sterretjes, of een soort van vuurvliegjes die rond mn hoofd dansten. Volgens mijn gyn was dat normaal bij een hoge bloeddruk... Na de bevalling werd mijn bloeddruk lager, maar de vlekken werden erger. Ik had zelf het idee dat het kwam door oververmoeidheid en spanning. Nu is het eigenlijk weg, alleen als ik nu een paar slechte nachten heb gehad of stress op mijn werk komen de zonnevlekken weer terug. Kan het zijn dat het bij jou ook iets dergelijks is? Ben je ookal bij je huisarts geweest hiervoor? Misschien dat die je kan helpen aan iets om beter te slapen?
Bedankt dames voor jullie reacties. Ik heb oogmigraine maar dit lijkt me totaal iets anders. De flitsen kunnen komen en gaan wanneer ze willen. Het is niet zo dt ik het krijg dat het een half uurtje er is en dan weer weg is. Nee het komt en gaat en de flitsen zijn meestal een kwestie van een seconde. Ik kan het niet beschrijven. Ik ben al naar de oogarts geweest en ik weet nu niet of ik toch maar eens terug moet. Ik ga met mijn huisarts praten hoe het nu verder moet want ik voel me verschrikkelijk gedeprimeerd door dit alles en ben weer zo ontzettend op mijn ogen gefocust dat kan natuurlijk ook nooit goed zijn. Ik zou zo graag willen genieten van het leven samen met mijn vriend en kindjes. Zoals ik me nu voel kan ik dat niet. Gewoon door de schrik dat ik iets ernstigs heb.
Wat naar dat je je zo voelt. Ik weet wel dat lichaam en geest erg met elkaar in contact staan. Werkt er ergens in je lichaam niet goed, dan kan dat op je geest werken, maar andersom ook net zo. Maar misschien is het niet verkeerd om eens wat onderzoekjes te doen, bijv een bloedtest. Ik zou naar de ha gaan en hierom vragen.
Ik raad je echt aan om magnesiumpillen te gaan slikken. Veel mensen hebben een tekort aan magnesium na de zwangerschap. De sympthonen kunnen lijken op angstaanvallen of hyperventilatie. Ik heb er echt veel aan gehad. Het is gewoon een voedingssupplement. Ik heb ze bij de DA drogist weg en het merk is Solar.
Lieve Lolieken, Ik heb dit ook gehad! Ik zag vlekjes en viezigheidjes voor mijn ogen dansen en ik werd op een gegeven moment zooo bang! Ik haalde me van alles in mijn hoofd en was vreselijk bang dat ik mijn meisje niet zou zien opgroeien! Ik durfde eigenlijk niet alleen met haar te zijn, want wat er er net op DAT moment iets zou gebeuren?!? Ik maakte mezelf helemaal gek! Dit is allemaal goed gekomen! Achteraf bedacht heeft het bij mij te maken gehad met de enorme verantwoordelijkheid die meekwam met het krijgen van een kindje. Er was opeens een persoontje buiten mij die niet zonder mij kon. En juist omdat ik opeens zo belangrijk was voor iemand was ik extra bang om er niet meer te zijn. Nu wil je natuurlijk weten hoe lang dat heeft geduurd en hoe ik er vanaf ben gekomen Het heeft bijelkaar ongeveer een maand of 8 geduurd. Het is wel zo dat het hoogtepunt zat rond een maand of 4 en het daarna afbouwde. Ik heb toegegeven aan mijn angsten. Ik heb mijn huisarts zo ver gekregen om een scan van mijn hoofd te maken... Verder ben ik heeeeel gezond gaan doen (daar werd ik rustig van, ik deed iig niets engs wat een voortijdig overlijden zou kunnen bespoedigen...) Ik ben ook een tijdje niet alleen met mijn dochtertje geweest. Ik ging elke dag boodschappen doen (want als er buiten iets gebeurd zijn daar andere mensen!) en zat heeeeel vaak bij mijn moeder. Langzaam ging het steeds ietsje beter. Ik voel ontzettend met je mee. Ik heb het er zo ontzettend moeilijk mee gehad! Maar vooral de mensen om je heen zijn een enorme steun. Hou het vooral niet voor je, maar praat erover met iemand die jou ook serieus neemt. Niet iemand die het weg wappert met 'je stelt je aan' of 'het zullen de hormonen wel zijn'. Lieverd, ik hoop dat het snel beter met je zal gaan! liefs, Janneke
Nogmaals bedankt voor jullie antwoorden allemaal! Janneke, je verhaal is wel heel herkenbaar. Maar ik vraag me af of je dan ook effectief zo glinsteringen, vlekjes en dergelijke zag? Ik kan er zo weinig over terug vinden overal en de oogarts kan niks vinden. Ik denk er ook over na om een scan te laten maken. De dokter is begripvol en wil me doorverwijzen als ik dat wens maar zelf acht hij het helemaal niet nodig. Hij blijft erbij dat het stress is en overbelasting van mijn oog. Waardoor het gevoeliger is en als vanzelf dingen laat zien die er eigenlijk niet zijn. Op zich niet zo'n gekke uitleg maar het is moeilijk om ermee om te gaan. Niemand kan mij garanderen dat ik oud zal worden. Maar ik hoop toch nog even mee te gaan zeg maar. Weet je met andere kwalen ga ik ook anders om. Je kan al eens buikpijn hebben of maagpijn of een arm die eens pijn doet en natuurlijk hoeft dat ook niet lang te duren maar daar kan ik 101 redenen voor verzinnen waarom die pijn er is. Met vlekjes en glinsteringen kan ik dat totaal niet. En wat je kan vinden is meestal ernstig. Het is zo "onbekend" en je hoort het helemaal niet vaak. Ik hoop dat het snel voorbij is... Mijn ogen worden er zo mooooee door! Zelf ben ik ook behoorlijk moe. Elke morgend sta ik op met zo'n fel onbehagelijk gevoel. Balen.
Ik denk aan twee dingen: Die glinsteringen en lichtflitsen heb ik ook gehad toen ik een te hoge bloeddruk had en pre-eclampsie. Dat hoor je vaak. Floaters. Dat zijn kleine verhevingen op je netvlies waardoor je met dit felle licht buiten nu schaduwen ziet op bijv. een witte achtergrond. Is het net of je een of meerdere kleine spinnetjes aan draadjes voor je ogen hebt hangen? Google maar eens. Ik heb ze nu een paar jaar en toen ik ze net had werd ik compleet gek, serieus! Ik begrijp dat dit extra heftig is als je net bevallen bent. Maar probeer niet het ergste te denken, daar doe je jezelf geen goed mee hoor!
Je oogspieren kunnen ook (tijdelijk) te lijden hebben van zwangerschap en bevalling. De verweking van je spieren kan ook op je ogen uitwerken, en daarbij de vermoeidheid van na de bevalling en kraamtijd lijkt me genoeg reden om je klachten te verklaren. Neem inderdaad multivitaminen en mineralen, ook voor je stemming zijn die goed. En schakel hulp in als je echt radeloos bent of je onbegrepen voelt! Succes ermee!
Spieren verweken niet. Je banden verweken. In je hele lichaam, maar vooral de banden van het bekken. Sommige vrouwen zien wel slechter door de zwangerschap en nog een tijd erna, dat ligt aan je hormoonhuishouding. Maar dan heb ik het over iets slechter of wazig zien en niet over lichtflitsen en zwarte vlekken.
hallo allemaal, bedankt voor jullie reacties. Ondertussen gaat het een beetje beter met mij. Ik ben naar de dokter geweest en hij zegt dat er me echt niks mankeert dat ik het even de tijd moet geven. Hopelijk heeft hij gelijk en dat is nu ook wat ik ga doen. Ik geef het eventjes de tijd en als het dan toch nog niet over is (de glinsteringetjes) dan ga ik ermee verder. Ik gooi het voor nu dan maar op de één of andere manier op het ontzwangeren.