De mentor op ons kinderdagverblijf heeft gisteren een voortgangsbrief over onze dochter D. achtergelaten, ze was zelf al naar huis dus ik kon haar het volgende niet vragen. Ze schrijft oa dat D. als ze aan het spelen met iets is, heel boos kan worden als dat van haar wordt afgepakt/als een ander kindje daar ook mee wil spelen. Ze schrijft dat ze samen spelen stimuleren, en dat dat bij D. nog niet echt wil lukken. Nu ben ik daar niet bij maar ik geloof graag dat dit daadwerkelijk zo gebeurd. Mijn dochter is verlegen, wil niet van de glijbaan (haar favoriet) als daar ook andere kindjes bij spelen, kost altijd 15-20min ontdooi tijd als we bij anderen zijn (ook bij bekende anderen, dan iets korter), waarbij ze dan ingedoken bij ons op schoot zit. Dit heeft ze niet van een vreemde, ik was ook altijd erg verlegen als kind. Buiten de crèche om speelt ze niet echt met kindjes van haar leeftijd, vrienden dichtbij hebben alleen jongere kinderen. Vrienden verder weg hebben een kind van 1,5 en een van 3,5, we waren met hen een weekendje weg en dan spelen alle kinderen heerlijk langs elkaar heen, waarbij inderdaad, mijn dochter erg gehecht is aan haar spullen. Ze speelt ook wel met haar nichtje van 6, maar deze kunnen ook niet samen spelen, de zesjarige is wat aan de jaloerse kant en maakt er een sport van alles wat m'n dochter heeft ook te moeten hebben/afpakken. Ik vond al dit bovenstaande nooit echt een probleem, omdat ik dacht dat ze tot de leeftijd van 5-6 toch niet echt met elkaar speelden, maar langs elkaar speelden. Nu de crèche er opeens wel een punt van maakt, vraag ik me af of we er iets mee moeten. Speelde jullie 2 jarige kind al lief samen met anderen zonder boos te worden als hun speelgoed werd afgepakt?
Ik vind dat heel normaal peutergedrag. Dat de psz dat gedrag beschrijft in een evaluatie vind ik eigenlijk normaal en zou op mij niet overkomen alsof er een punt van wordt gemaakt. Meer iets wat ze zien en bij het gedrag van jouw kind hoort. Zo kunnen ze ook een volgende keer schrijven dat ze hier stappen in maakt. Ik krijg ook weleens dit soort berichten over mijn zoon. En nu na bij a een jaar psz krijg ik ook berichten van vooruitgang op bepaalde gebieden, of de opmerking dat het gedrag passend bij zijn leeftijd is. Sowieso mag een kind toch boos worden als iets afgepakt wordt. Dat lijkt mij ongeacht de leeftijd eigenlijk wel heel redelijk. Mijn oudste dochters konden heel goed samen spelen, maar hadden ook weleens momenten dat ze ruzie maakten. En mijn zoon heeft er moeite mee als anderen aan zijn spullen komen. Ik vind beide gevallen compleet normaal.
Volgens mij komt echt samen spelen pas vanaf 2,5 of zo. Tot die tijd spelen ze naast elkaar. Soms geven ze een blokje op commando van een ouder maar echt samen fantasiespel doen is er nog niet. Mijn zoon is bijna 2 en het enige wat hij soms samen met zijn neefje (van 4 maanden jonger) doet is achter elkaar aan rennen. Maar het is allemaal nog erg egocentrisch. Wat normaal is op die leeftijd.
Mijn 2- en 4-jarigen spelen wel samen maar huilen huilen huilen als ze iets afpakken van elkaar hoor. Ik zou me er eerlijk gezegd niet zo druk om maken.
Mijn dochtertje van bijna 2,5 zegt elke keer als ze naar de opvang moet dat de kindjes niet met de diertjes mogen spelen want daar wilt zij mee spelen. En als ik zeg je kan toch samen spelen zegt ze 'nee kindjes niet' dus lekker egoïstisch maar naar mijn idee totaal geen raar gedrag. Denk dat dit heel normaal peutergedrag is en als haar grote broer thuis weleens iets pakt wat van haar is gaat ze ook gillen dat hij er vanaf moet blijven. Heel normaal dus en zou me er totaal niet druk over maken, dat komt vanzelf goed. Mijn neefje van 5 vind het trouwens nog steeds lastig om speelgoed te delen dus ligt misschien ook aan het karakter van een kind.
Ik lees hele normale dingen in je verhaal. Mijn zoon van 3 kan inmiddels samen spelen. Maar als iemand iets af pakt wordt hij nog steeds boos. Dat duurt echt wel even voordat dat helemaal goed gaat. Ze zijn nog klein he. Maak je geen zorgen. Ook jou kindje gaat straks gewoon samen spelen.
Ik vind het ook normaal klinken. Oudste hier is bijna 5 en vind het nog steeds moeilijk om samen te spelen.
Tot een maand of 2/3 geleden begon mijn oudste altijd heel hard te gillen als er iemand in de buurt van haar speelgoed kwam, thuis of op het kdv. Dat werd daar ook benoemd maar niet als probleem, meer als constatering. Inmiddels is ze bijna 3 en hoor ik heel de dag: samen spelen, omstebeurt, samen delen! Gaat nog niet altijd goed maar stukken beter
Dat is inderdaad heel normaal peutergedrag. Mijn dochter is net 3 en ik merk nu een omslag in het samen spelen. https://www.kijkopontwikkeling.nl/vraag-en-antwoord/samenspelen-en-delen-leren-kind-ontwikkeling/
Dit is gewoon normaal gedrag voor die leeftijd. Ik lees het dan ook meer als een constatering van de pedagogisch medewerker dan als iets waar je wat mee moet. Er zijn kinderen die op die leeftijd wel samen spelen en delen, er zijn kinderen die dat pas veel later doen. Komt allemaal vanzelf.
Hier gaf psz aan dat pas werkelijk gaan samen spelen vanaf 4 jaar. Daarvoor is het voornamelijk naast elkaar spelen. Dus heel normaal peuter gedrag wat ik lees.
Heel normaal gedrag. Mijn zoon is 6 en begint nu, als er een vriendje mee uit school komt, wat langere tijd samen te spelen. Maar het komt ook vaak voor dat ze na een tijdje toch allebei hun eigen ding doen. Met 2 jaar stelt samen spelen nog niet veel voor. Wel super dat je dochter lekker voor zichzelf op komt toch!? Laat ze zich duidelijk niet de kaas van het brood eten.
Mijn kinderen gingen allebei pas samen spelen toen ze richting de 4 gingen. Mijn oudste denk ik vanaf 3,5 wel steeds meer, mijn jongste eigenlijk pas in groep 1, maar hij speelt nog steeds ook graag alleen (hij is nu 5). Ik zou me er vooral geen zorgen over maken.
Ik zie hier op de psz echt maar zelden kindjes van 2 die echt samen kunnen spelen; meestal is het echt alleen of naast elkaar, maar sámen begint echt pas later. Vanaf 3, soms 4, en soms zelfs dan nog meer ‘naast elkaar’ dan samen. Met 2 zou ik me daar dus geen zorgen om maken.
Herkenbaar verhaal hoor. Mijn kleine meid is net zo en ze is bijna 3,5 jaar. Ook omdat ze in haar omgeving geen neefjes en nichtjes heeft met ong. dezelfde leeftijd en al het speelgoed alleen van haar is. Moet ook altijd even inkomen als we op bezoek zijn bij andere. Ze gaat al vanaf 1,5 jaar naar de kdv en kent de omgeving/mensen daar echt wel inmiddels, maar gaat nog steeds elke ochtend met de handjes voor haar ogen naar binnen. Dat alle ogen op haar gericht zijn bij binnenkomst vindt ze maar niks! En verschuilt zich dan zo achter haar handjes. Heb er op de kdv/psz nog niets over gehoord, maar zal me niets verbazen als dat bij zo een 10 min gesprekje wel ter sprake zal komen. Tijd ook wel druk om gemaakt, omdat ik het ging vergelijken met andere... Maar ik laat het op zn beloop. Ik was zelf ook een verlegen typje dus ja... ook goed gekomen allemaal.
Dank jullie wel voor jullie ervaringen Ik zal zodra de leidster terug is van vakantie nog eens navragen of ze er iets mee bedoelde, of dat het gewoon een observatie was.