Toen onze zoon geboren was, zei ik altijd, 1 kindje, en daar blijft het bij. Ik kan hem al mijn aandacht geven, en alles geven wat hij nodig heeft. Maar nu hij iets ouder wordt, begint het soms wel weer te kriebelen. Soms zou ik zó graag een tweede willen, maar dan bedenk ik steeds redenen waarom het niet zo'n goed idee is. Ik pieker dan over de ziekte van m'n zoontje, met een tweede heb ik weer het risico dat die het ook heeft, ik twijfel of ik wel de aandacht kan verdelen, ik maak me zorgen of ik het wel aankan, ook financieel. Kortom, ik kom er niet uit. Hoe kom ik erachter wat ik echt wil? Ik zit met verschillende gevoelens die botsen met elkaar.
afgezien van de ziekte van je kindje, denk ik dat bijna alle moeders dezelfde vragen en twijfels hebben (gehad) als jij op dit moment hebt. Je wilt het beste kunnen geven en vraagt jezelf waarschijnlijk af of je dat kunt, ik kon me ook niet voorstellen van een tweede kindjes net zoveel te houden als van de eerste, maar toch, je hebt ook voor dat kindje zoveel liefde in je! Het praktische gedeelte viel ons erg mee, je kunt veel dingen hergebruiken. Volg je gevoel, dan komt het echt wel goed, ik kan natuurlijk niet zo zien hoeveel invloed de ziekte van jullie kindje nu heeft. Succes!
Moeilijk dilemma waarop wij je denk ik geen antwoord op kunnen geven. De enige die dat kan ben jezelf. Wellicht (ik ken je achtergrond niet) kun je eens overleggen met je huisarts of een gynaecoloog over het risico dat een 2e kindje de ziekte ook krijgt. Is er een manier om die kans te elimineren? Ik weet natuurlijk niet hoe jullie bankrekening eruit ziet maar een kind heeft niet veel nodig om groot te worden... Succes met deze moeilijke beslissing, volg je hart!