Voordat ik me gal ga spuien, wil ik wel voorop stellen dat ik heel erg veel van mn ouders hou en dat ik ze nog regelmatig zie, zekers 1 keer in de week. Mijn angst is dus dat ik op mijn eigen ouders ga lijken qua opvoeden. Ik ben zelf met de 'harde' hand opgevoed. Mijn ouders hebben 5 kids en mijn pa heeft toen ik net geboren was een gebroken rug opgelopen en zit sindsdien thuis, dat is nu dus al 23 jaar. Mijn ma had het ook niet allemaal makkelijk. Dus na later zeggen heeft mijn vader ons geslagen om ons in het gereel te houden en anders het overzicht kwijt zou raken. Zo kan ik me nog goed herinneren dat mijn broer en mijn broertje al een aantal keer met een blauw oog hebben gelopen. Op een keer was mijn vaders drop aangegeten. Toen konden wij met zn 4e (mijn zusje was nog te jong) in een rijtje gaan staan en kregen we met de vlakke hand op de blote bil een paar tikken, net zolang dat iemand zei wie het gedaan had. Totdat iemand zich opofferde om de schuld op te nemen en die kreeg er ook nog behoorlijk van langs, totdat mijn ma thuis kwam en zij de drop had gegeten. Een keer ging ik tegen mijn vader in, toen ik al op mezelf woonde (ik was 17) was tijdens het eten, hij werd kwaad en gooide zn bord naar me toe, ik kon toen meteen door naar het ziekenhuis om mn hand te laten hechten. We gingen vroeger ook vaak naar oostenrijk en toen maakte een man daar altijd van die wandelstokken voor ons, die doen behoorlijk pijn op je reet En zo kan ik nog wel 20 situaties verzinnen. Uiteindelijk probeerde we ook niet om mn vader boos te maken, maar af en toe had ie geloof ik gewoon zin om te meppen. Ik ben gewoon bang dat ik misschien later ook mn beheersing niet kan controleren. Mijn zusje is 10 jaar jonger dan mij, en vroeger toen zij klein was heb ik haar ook een paar keer geslagen, gewoon denk ik omdat ik dacht dat het zo hoorde. Nu weet ik gelukkig wel beter!! heb sindsdat ik met mijn vriend samenwoon, die heeeel relaxed is (soms te, maar het blijven mannen ) helemaal geen last meer van uitspattingen. Maar soms zit ik nu nog bij mijn ouders en ben ik bang voor mn pa. Mijn zusje is inmiddels 14 en als jongste van de 5 behoorlijk aan het puberen. Soms word ze ook gewoon het hele huis doorgemept. Echt niet leuk!! Is er ook iemand, die zulke ouders heeft en zo absoluut zn kids niet opvoed? Tis namelijk wel iets wat door mn kop heen spookt Maar zoals ik al zei: hou echt heel veel van mn pa en zou hem niet kwijt willen!
Sorry wendy, ik kan je geen garantie geven dat je niet wordt zoals je ouders. Ik hoop zelf dat ik mijn kinderen op kan voeden zoals ik zelf opgevoed ben. Wellicht een beetje te beschermd, maar altijd liefdevol en warm.
Jee wat een verhaal. Je hebt nu in elk geval wel een voorbeeld van hoe je het niet wilt. Het is aan jou wat je ermee doet. Maar als ik zo jouw verhaal lees wil jij dit zo niet met jouw kinderen.
Hai Wendy. Ik heb daar ook mee gezeten. De angst om net zo te zijn als mijn ouders. Ik werd ook met de harde hand opgevoed...en maakte nog meer nare dingetjes mee in huis. Ik heb nog een broertje van 22 en een zusje van 18. Ik steelde vroeger wel is snoepjes in de winkel....ook wou ik nog wel is later thuis komen dan gepland was. Als dat gebeurde werk ik behoorlijk hard op mijn achterste geslagen met een bamboe stok. En geloof me...dat voel je hoor. Als ik wist dat ik geslagen zou worden ging ik met man en macht naar iets op zoek wat ik in mijn broek kon douwen zodat ik geen rode kont met striemen overhield. Helaas was ik daar nooit ingeslaagd. Mijn vader was voornamelijk de gene die de pakslaag uit deelde. Maar als mijn moeder het deed moest je je echt bergen hoor. Mijn broertje heeft ooit (ja ziek ik weet het) een punaise andersom in mijn zusje haar bed geplakt. Zij was toen 7. Ik kreeg daar de schuld van en werd door mijn moeder met haar hand in mijn gezicht geslagen. Naderhand is ze er achter gekomen dat mijn broertje het had gedaan. Nou ik heb hem horen schreeuwen en rennen in z'n kamer. Mijn moeder had de bamboe stok stuk geslagen op z'n achterste. Ze was dubbel zo kwaad omdat ze eerst mij had gestraft voor iets wat hij had gedaan. Hij heeft zoiets ook nooit meer gedaan. Ik zelf ben definitief tegen dat soort straffen. Ik zag niet dat het soms niet nodig is om je kind een goeie tik op de achterste te geven. Maar zal het zelf niet zo snel doen. mijn moeder vind dat ze er toen de tijd gewoon goed aan hadden gedaan. Maar ik was niet gestopt met stelen omdat ik klappen kreeg...nee...omdat ik mezelf er op een gegeven moment te oud voor vond. Had zowat eelt op mijn kont. Ik maakte ook een hoop mee thuis. Mijn ouders hadden regelmatig ruzie. En niet zo'n beetje ook. Nee...zo erg dat mijn broertje en zusje regelmatig uit angst op mijn kamer belande. Waarna ik ze bij mij in mijn bed had gestopt en ik op de stoel in slaap was gevallen. Mijn vader sloeg tijdens ruzie alles kort en klein en greep mijn moeder regelmatig bij d'r keel. pfff ik zou een boek kunnen schrijven met alles wat ik heb mee gemaakt thuis. Kort samen gevat: Heb mijn vader 2 keer bij de politie aangegeven (met de leeftijd van 14 en 23) Dit omdat hij mijn moeder en ook mij met de dood bedrijgde. En dat omdat mijn moeder niet de pinpas aan hem wou geven. Ben al 2x zwanger op straat gezet (waarvan 1 keer met mijn dochter en 1 keer toen ik zwanger was van haar) Dit omdat ik mijn ouders geen geld meer wou lenen voor mijn broertje aangezien mijn broertje een goeie baan had en nog thuis woonde en z'n geld alleen maar opmaakte aan blousjes van 150 euro per stuk. Alsof ik rijk ben! Heb mijn vader al 2 keer helemaal bezopen uit de kroeg gehaald. Heb veel nare en enge dingen mee gemaakt thuis. Mijn oma heeft een jaar lang voor me gezorgt doordat mijn moeder het niet meer aankon (in mijn babytijd) want mijn vader zat ik de gevangenis vanwege drugs. Heb mijn moeder al 2 keer in huis gehad. De eerste keer was een week lang. De 2e keer was ook een week lang...dat was vorig jaar toen ik hoog zwanger was van mijn zoontje. De dag dat ze besloot dat ze me genoeg had lastig gevalle zou ze ergens anders heen gaan...dat was dan ook meteen de dag dat ik beviel. Mijn vader heeft mijn zoon pas een week later gezien omdat hij het niet kon opbrengen om langs te komen. En na dit alles is mijn moeder toch weer terug gegaan naar hem. Ik heb gezegt dat als hij ooit weer agresief is mijn deur voor haar gesloten zal zijn. Ze weet wat voor een man mijn vader is. En toch kiest ze voor hem. Mijn vader is een alcoholist en een drugs gebruiker (jointje, Cocaine, Heroine) En het gekke is....ik heb nog steeds super goed contact met ze. Maar misschien komt dat ook omdat ik naast mijn hartsvriendin (al 16 jaar) niemand heb. Dus ik kan nergens anders heen. Vriendschap sluiten gaat helaas niet zo makkelijk voor mij. En moet zeggen dat ik dat toch heel erg mis. Vriendinnen waar ik gezellig mee kan kletsen en winkelen. Nou ja...het komt wel goed hoor Jeetje...lang verhaal haha Maar was wel fijn om dit even van mijn schouders te hebben. Het leuke is dat de mensen om me heen niet weten uit wat voor een gezin ik kom. Ik ben gelukkig helemaal niet als mijn ouders. Heb mijn ouders altijd vertelt dat ze me niet de dingen hebben geleerd die ik zou moeten doen...maar me hebben geleerd hoe ik het NIET zou moeten doen. Ik ben gelukkig getrouwd en heb 2 prachtige kinederen. En ik zorg ervoor dat zowel mijn man en kinderen dat nooit vergeten. Nee...ik kan eerlijk zeggen dat ik helemaal niets op mijn ouders lijk. En ben daar nog nooit zo gelukkig mee geweest. Sorry voor dit super lange verhaal.
Ze zeggen wel eens dat mishandelde kinderen net zo worden als hun ouders.. Maar ik geloof dat niet echt. Het gaat erom hoe JIJ vindt datje je kids moet opvoeden, je moet je niet laten beïnvloeden door anderen.. Ik vind het heel moedig wat je zegt over je vader, dat je hem niets verwijt enzo, als ik in jouw situatie was zou ik helemaal anders reageren, zeker als je kleine zusje nog steeds wordt geslagen !! Kan je niet met je ouders praten over die situatie? Ik kan helemaal niet tegen mishandeling (en dit lijkt mij mishandeling) .. Veel sterkte en succes met de opvoeding van je toekomstige kids!
Oow Linda wat een erg verhaal! Ik vind zo'n dingen echt verschrikkelijk!! Moedig van je dat je je vader hebt aangegeven!! En goed van je dat je jouw kids helemaal niet zo 'opvoedt' !!
Hai Tacha, Het gaat er niet om of ze zich laten beinvloeden hoor. Maar als je als kind mishandeld bent heeft dat wel degelijk een impact op je verdere leven. De een gaat er gewoon beter mee om dan de ander. Nee niet alle mishandelde kinderen worden zoals hun ouders maar er zijn er genoeg die wel zo worden. Niet doordat ze zo beinvloed zijn...maar doordat ze dat geleerd is door de mensen waar zij op rekende. Je ouders horen een voorbeeld te zijn...die steun in je rug voor als je zelf een toekomst maakt. Als jij altijd verkeerd heb geleerd dan is de kans groter dan normaal dat je het ook verkeerd gaat doen. Dit gewoon door het feit dat je dan niet beter weet. Gelukkig geld dat niet voor iedereen. Maar het komt wel degelijk voor.
Dank je Tacha. Niets was zwaarder voor me dan de keuze moeten maken om mijn vader aan te geven. Maar wat moet je dan als kind...als je vader agresief is...je moeder in tranen. Ik kon nergens meer heen en ging daarom naar de politie. Ik kreeg bij hun de keuze...of mijn vader aangeven of daar met hem praaten. Ik koos voor het laatste aangezien het eerste niet alleen maar gevolgen had voor mij maar voor het hele gezin. En dat was een beslissing die ik niet durfde te maken. Mijn vader en ik hebben dus op het politie buro een gesprek gehad. Waar naar de politie herhaldelijk mijn vader heeft moeten vragen niet zo tegen me te gaan schreeuwen en zich wat meer als een vader te gedragen. Uiteindelijk heeft het allemaal niet geholpen Ik woon er gelukkig niet meer naast en bemoei me verder niet meer in hun ruzie's. Ik heb mijn eigen leven nu...m'n eigen gezin waar ik voor moet zorgen. En ik heb er ook geen zin meer in om elke keer weer die ruzie's aan te horen van ze.
Ik ben vroeger ook vaak geslagen,regelmatig met de riem(doet ook erg pijn trouwens) Had mezelf voorgenomen nooooit mijn kinderen te slaan. Slaan lost niets op. daarmee zorg je alleen maar dat de afstand tussen jou en je kind alleen maar groter wordt. Als ik naar mijn lieve dochter kijk,vraag ik me af hoe mijn moeder me ooit zo heeft kunnen slaan,dan heb ik het niet over een tik,maar echt in elkaar slaan eigenlijk. Ik zou het niet eens kunnen,mijn dochtertje zo hard meppen,geef haar zelfs nooit een tik,ben ik ook zwaar op tegen!!! (praten en grenzen stellen moet voldoende zijn) Doordat ik zo ben geslagen heb ik eigenlijk geleerd dat ik dat niet zo wil bij mijn gezin!! Wil niet dat mijn dochter bang voor mij wordt. Niemand hoort zijn kind te slaan,niemand!! Door mijn jeugd ben ik eigenlijk heel erg onzeker geworden,maar ik ben zoooow ontzettend trots dat het zo goed gaat met mijn gezinnetje,dat ik een goeie mama ben voor mijn meissie,gelukkig getrouwd en dat mijn dochtertje elke dag zegt dat ze van me houdt.....hoe kan je je kind nou slaan???
Je hebt de juiste beslissing gemaakt! Wel spijtig dat het allemaal niet heeft geholpen..Toen je naar de politie bent geweest enzo ! Maar je hebt 1OO% gelijk, leef je leven! Gewoon lekker genieten van je gezin, dat is alles wat telt!
Ik ben het helemaal met je eens Pientje!!!! Ook mijn dochtertje zegt elke dag dat ze van me houd. Ze knuffelt veel...en is vreselijk sociaal. Krijg regelmatig te horen van ouders wat een lieve meid mijn dochter is. En dan zie ik dat ik het toch maar weer goed heb gedaan.
Jeetje, wat een verhalen zeg. Als je echt moeite hebt om niet boos te worden of als je bang bent dat je agressief wordt, kun je misschien een cursus zelfbeheersing volgens ofzo. Ik heb er gelukkig geen last van en een andere oplossing zou ik zo ook niet weten.
Als ik jullie antwoorden zo lees, moet ik echt bijna huilen. Tering (als ik dat zo mag zeggen) Lin, je beschrijft wel veel hoe ik me voel!! Raar toch eigenlijk dat je dan alsnog contact hebt met je ouders, eigenlijk na al wat ze je aangedaan hebben. net zoals mijn ouders. Ik kan het altijd zo moeilijk verwoorden! Maar ook ik heb bijna tot geen vrienden. als ik een man in mn leven heb (nu een supervent) dan probeer ik mezelf daar aan vast te klampen. en iedere keer als hij boos wordt zit ik helemaal in een hoekje, bang voor wat komen gaat. maar zo is hij niet gelukkig. Helaas was mijn vorig vriendje wel zo en heb ook tegen hem aangifte gedaan samen met mijn moeder. Mijn moeder hield zich allemaal afzijdig. volgens mij is zij ook af en toe bang voor mn pa. maar mn pa heeft haar nog nooit wat aangedaan. gelukkig. een tijdje geleden ook, toen wat ik in het eerste verhaal vertelde. toen was mn zusje weer ns vervelend en toen heeft mn pa achter haar aangerend naar boven toen hoorde we allemaal gegil boven (dit is in november 2005 gebeurd) mn broertje van 19 en die van 21 en ik sprongen meteen naar boven en toen stond mn pa daar ff op mijn zusje in te slaan. en dat allemaal omdat ze boos werd omdat ze geen nepnagels kreeg van mn ma en mn ma werd daar weer boos op. mn broertjes en ik hebben hem tegen gehouden en hij had mn broertje van 19 ook nog een mep verkocht. toen wilde ik mn zusje meenemen (ze wonen in lelystad en ik in haarlem) maar dat mocht niet van mijn moeder. ik heb ze gewoon 2 MAANDEN niet gesproken. omdat hun vonden dat er niets aan de hand was en dat ik boos op hun was en dat ik het maar goed moest maken.nix gehoord op mijn verjaardag. niets. Ik snap ook niet dat mensen hun kids slaan. het helpt echt geen reet!! we zijn allemaal moederskindjes en als we bellen, vragen we ook meteen om mn ma. gewoon om de kleinste dingetjes. ik zie het ook aan mn broertje van 19. die zet zich helemaal af tegen mn ouders, net zoals mn zusje. het ergste vind ik ook nog, dat iedere keer als we slaag kregen dat mn ouders het die avond of de dag erna weer goed maakte met cadeautjes. zoals die keer met mijn zusje, die ik boven beschrijf, ik had nog 'ruzie' met mijn ouders en mijn zusje had een leren jas gekregen (van 300 euro!!) een week erna. slaan lost echt helemaal niets op!
Ik zeg vaak tegen mensen, ik ga echt niet zoals mijn ouders worden. Ik hoor ze dan altijd zeggen, jah dat kun je wel zeggen, maar dat gebeurt toch altijd. Ben toch wel blij dat altijd toch eigenlijk niet altijd is, door jullie verhalen!
Tsjonge, ik vind dit eigenlijk toch wel zware mishandeling hoor! Zijn jullie niet bang dat er straks zoiets ook gebeurd als jullie een kleine hebben? Ik bedoel, dat jullie ouders jullie kindje een mep verkopen.
Zoals ik al eerder schreef heb ik hier (gelukkig) geen ervaring mee. Maar voor iedereen die dat wel heeft en het voornemen heeft om het zelf anders te doen wil ik wel even het volgende zeggen. Meer dan je best doen kun je niet. We zijn (helaas) allemaal een product van onze opvoeding, of we dat nu willen of niet. De ene zal er wel in slagen, de ander niet. Maar doe alsjeblieft je best, anders wordt de vicieuze cirkel nooit doorbroken. Laat de mishandeling van je ouders nooit een excuus worden om het zelf ook te doen. Ik vind het grote klasse van iedereen die het roer om kan gooien en op zijn/haar eigen manier z'n kroost opvoed.
tjonge ik heb niet eens alles gelezen. Dit is echt iets om emotioneel te worden. het enige wat ik iedereen wil meegeven is dat slaan niks uithaald, een tik op de vingers moet kunnen als een kind dit nodig heeft. En tuurlijk wil niemand dat een kind "aandoen" maar bedenk je wel dat een kind ver kan gaan en jke grenzen probeert te overschrijden. Dit wil niet meteen zeggen dat je erop los moet beuken maar als je het gevoel hebt dat jij niet meer het overwicht hebt is het wellicht goed om bij stil te staan. Praat met je man of anders een hulpverlener dit klinkt drastisch maar het kan wel nodig zijn, niet omdat je over de schreef bent gegeaan maar juist om dit te voorkomen. Ik vind het heel knap dat jullie nog steeds contact hebben met jullie ouders ondanks dat dit wat hun gedaan hebben helemaal buiten de boot is! Ze zouden hier behoorlijk voor gestraft kunnen worden als je de wetgeving bekijkt! Ook vind ik het heel knap en goed dat jullie zelf al inzien dat jullie dit niet voor jullie kinderen willen; geloof me dát is het halve werk! Er is geen garantie dat je het zelf nooit zult doen maar probeer je steeds bewust te zijn van de dingen die je doet en zoek hier het waarom achter... Waarom word je boos als je kind een snoepje steelt?? Waarom word je boos al je kind een huiluurtje heeft? Stel jezelf deze vragen eens en weeg eens af af slaan dit soort dingen kan oplossen??? En als laatste in een ogen van een kind geld; mam of/en pap uit de kamer is weg, weg betekend geen beprekingen, weg betekend niks verkeerd kunnen doen!!! Zodra moeder en/of vader weer terug zijn gelden de regels weer maar zolang die er niet zijn kan de ontdekkingsreis vollop starten! heb vertrouwen in jezelf, das nog het allerlaatste wat ik iedereen wil mee geven! Sorry voor mijn heerlijk pdagogisch verhaaltje maar das nou eenmaal het nadeel als je in die sector werkt!
Ik sla mijn kind nooit (op de paar tikken die ze heeft gehad op haar vingers) Ik heb haar 1 keer buiten opgepakt en een flinke tik (met de hand) op haar kont gegeven. Dit omdat ze naar herhaaldelijk waarschuwen toch nog de weg over rende en bijna geraakt werd door een auto. Ik was niet eens boos maar was meer een schrik reactie en het feit dat ik haar wilde late weten dat ze zoiets echt nooit meer mag doen. Dat was dan ook meteen de laatste keer dat ze echt een tik op d'r achterste heeft gehad. Ik ben vreselijk antie slaan...dit omdat ik weet uit ervaring hoe vreselijk het is. Toch durf ik te zeggen dat ik er beter van ben geworden. Niet zozeer door het slaan...maar zoals ik eerder al zei...ik weet nu hoe het niet moet. Ik hou vreselijk veel van mijn kinderen...en elke keer dat ik weer in het nieuws hoor dat iemand z'n kinderen zoveel pijn heeft gedaan breekt mijn hart. Waar halen mensen toch het idee vandaan dat alleen maar omdat ze het leven hebben gegeven dat je het dan ook weer af mag pakken?? Mijn kinderen zullen in dit gezin alleen liefde kennen. Ouders die het beste voor ze willen...ouders die er altijd voor ze zullen zijn...Ouders waarmee je kan praten als je het moeilijkt hebt. En als mijn kinderen uiteindelijk wel kiezen voor de verkeerde weg in het leven (wat ik natuurlijk nooit wil zien gebeuren) dan weet ik dat het niet aan hun opvoeding heeft gelegen. Ik heb kinderen gekregen om van ze te houden...en daar voor ze te zijn als ze me nodig hebben. En voor niets anders. Je houd van je kinderen onvoorwaardelijk....en dat is iets wat je ze voor de rest van hun leven mee moet geven!! Nou lieve Meiden.....ik ga even van mijn avondje genieten en check morgen weer in Jullie ook...lekker genieten van vanavond!
Hay Wendyp.. Ik heb ook wel ee paar dingen meegemaakt, met echt met slaan maar op de psyische gedeelte.. Dus ik was ook altijd bang dat ik mijn kids zo ging opvoeden, maar toen heb ik met een oom van mij gesproken die dit ook had meegemaakt en die zei tegen mij wat jij ook moet onthouden: Jij weet precies hoe het niet moet, dus kun jij je richten op de tegenovergestelde manier... hoe het wel moet. En dat is wat ik mij voorhou Sterkte het is niet niks om rust in je hoofd te krijgen voor iets wat je zo is geleerd..
Oh lieve meiden, Ik zit hier ook echt met de tranen in mijn ogen jullie verhalen te lezen. Zelf denk ik dat door jullie deze rot dingen hebben meegemaakt, eerst zullen nadenken voordat de handen woeden gebruikt. Tuurlijk heeft iedereen trekjes van de ouders, maar dit hoeft niet te betekenen dat jullie dan dezelfde kant op zouden gaan als hen. Ik kan er niet echt over oordelen maar wil jullie wel een hart onder de riem steken. Veel liefs, Elvira