Ik ben helaas niet attent en niet sociaal. Ik zou het graag willen maar het zit zo niet in me. Ik vergeet altijd verjaardagen, koop wel eens kaartjes en vergeet die te sturen. Ook belangrijke gebeurtenissen vergeet ik regelmatig naar te vragen. En ik hou niet zo van bezoek. Ik kan daar echt stress van hebben, terwijl ik het uiteindelijk wel gezellig kan vinden. Maar vooraf maak ik me druk over of het wel netjes in huis is, wat ik moet zeggen, of ik genoeg lekkers heb en aanbied…. En als mensen onverwacht langskomen weet ik er al helemaal geen raad mee. Ik heb helaas ook geen echte vriendinnen en het lukt me ook niet om ze te maken, doordat ik niet sociaal en attent genoeg ben. Ik durf niet zo goed bv lid te worden van een vereniging of zo om mensen te leren kennen.
Sociaal zeker, ik werk in de zorg dus dat zou raar zijn als ik niet sociaal ben. Maar ik spreek mijn vriendinnen niet elke dag, geen idee wat ik elke dag te melden heb. Zelfde als mijn schoonmoeder ( enige die wij nog hebben) die spreek of zie ik soms een maand niet naar onze band is wel heel goed. Ik ben verder wel klassenmoeder, klets altijd op het schoolplein wel met iedereen. Ik probeer wel altijd te helpen en klaar te staan voor een ander, probeer bij leuke gebeurtenissente zijn of afscheid etc Atent ben ik niet, ik vergeet heel veel ben een zeef ondanks opschrijven en agenda's. Ik stuur wel een appje als er iets is met bijv een collega of vraag hoe het gaat als ik iemand spreek maar een kaartje etc dat vergeet ik dan. Ik kom uit een dorp waar de deur altijd open staat maar ik hou daar zelf niet zo van. Al zou iemand gerust binnen mogen komen is het toch onverwachts maar ik hou toch wel meer van het van te voren weten..
Ik ben best introvert. Liever 2 hele goede vrienden dan 100 kennissen. Maar ook met mijn vrienden spreek ik niet wekelijks af. Met mijn beste vriend spreken we nu om de week af en ga ik soms na het werk een frietje mee eten (is ook een collega) Hij is echt vriendschap voor het leven, echt mijn broertje. Mijn beste vriendin is nog 10 keer meer introvert dan mij dus wij spreken bijna nooit af. Is ook een collega van me. Vroeger was ze wel sociaal maar door gezondheid kan ze nu heel slecht tegen prikkels. Maar zij zal er altijd voor me zijn zoals ik voor haar. Dan heb ik nog wel vrienden hoor maar ik ben ook niet zo van het vaak afspreken. Wel zal ik altijd voor mn vrienden klaar staan. Is er iets? Laat het me weten en ik zorg dat ik zo snel mogelijk bij je ben. Verjaardagen enzo tja lang leve facebook, die zegt me gelukkig bij de meesten wanneer ze jarig zijn. Kaartjes sturen nooit gedaan, vind ik ook echt onzin. Als de deurbel onverwachts gaat verstop ik me, echt he, ook al woon ik op de eerste verdieping. Als ik op de bank zit doe ik het dekentje nog meer om me heen en kijk ik de katten aan van : stil zijn eh! Maar oke vaak kijk ik ook wel stiekem hoor en eigenlijk is het zo goed als altijd de postbode voor de buren
Ik ben wel attent, onthou makkelijk belangrijke data van anderen en idd wat iemand anders ook al schreef idd altijd een vol hoofd met dingen om aan te denken. Vind het ook erg leuk om voor iemand een passend kado te vinden. Ik kan dan ook best wel teleurgesteld zijn dat ze bijv afgelopen week van het werk mijn verjaardag zijn vergeten. Normaal wordt er altijd even een seintje doorgestuurd naar het team (iedereen werkt remote), maar nu dus niet… Of dat mijn schoonzus al járen iedere verjaardag aan komt zetten met een fles wijn (we drinken amper, maar zij nog minder, dus ze geeft haar krijgertjes door) en een fles douchegel en de rest vd schoonfamilie een envelop met geld geeft. Niet dat ik van wakker lig hoor, maar ik vind het zelf zo’n kleine moeite, maar blijkbaar gaat het een ander minder vanzelfsprekend af.
Verjaardagen vergeet ik (bijna) niet meer dankzij de kalender in de wc maar verder klinkt het allemaal heel herkenbaar. Heb ook nauwelijks (goede) vrienden of vind het moeilijk vrienden te maken, heb geen idee wat er verwacht wordt van goede vrienden. Elkaar dagelijks appen? Wekelijks zien? Heb vaak het idee dat ik de ander tekort doe ofzo, niet genoeg aandacht geef.. terwijl ik dat oprecht niet bewust doe. Soms denk ik gewoon dagen (of weken ) niet eraan om iemand te appen en dan ineens schiet die persoon me weer te binnen. Heb ook vaak in het verleden gedacht een klik te hebben met een persoon, maar dan kwam het contact alleen vanuit mij. Dat 'beste vrienden' ding is niet zo aan mij besteed geloof ik..
Ik ben heel sociaal praat nog tegen een boom als het moet maar ben ook makelaar dus dat praten hoort er wel een beetje bij Knoop heel makkelijk een gesprek aan met mensen en op een feestje waar ik niemand ken heb ik zo vrienden gemaakt zeg maar dus wat dat betreft wel sociaal. Maar attent in de zin van kaartjes sturen nee daar doe ik niet aan maar denk er wel aan om te appen maar kan ook gerust verjaardagen vergeten maar dat is dan van mensen die iets verder van ons afstaan. Ben ook niet zo van onverwachts bezoek, hou ik gewoon niet zo van dus misschien kan ik daarin weleens een hork zijn en niet altijd enthousiast reageren als er iemand voor de deur staat. Maar merk ook wel dingen vanuit mijn opvoeding dat ik daardoor wat afstandelijker kan zijn want een kus of een knuffel geven bij aankomst of weggaan is iets wat nooit gebeurde thuis en bij mijn schoonfamilie wel en ik vind dat gewoon niet zo nodig eigenlijk en dat weten ze ook van mij dus dat is geaccepteerd dat ik gewoon netjes gedag zeg maar dat gezoen niet perse hoef. Dus ergens heel sociaal maar soms ook gewoon geen behoefte aan contact en leef ik liever in mijn eigen bubbel want ik kan heel goed alleen zijn en heb ook niemand nodig dus ik kan gerust een tijdje niks van me laten horen aan vriendinnen maar we weten dat het altijd goed zit.
Jawel maar dan met de buren voor eten drinken en verzorging(douchegel, shampoo etc) Iedere maand kopen we boodschappen voor hen. Ik ben dus niet sociaal maar probeer te helpen. Sociaal ben ik minder sterk in onderhoud van contact. Ze kunnen altijd bij me terrecht maar ik vergeet wel eens te vragen.
Ik herken veel in de reacties. Ik heb wel behulpzaamheid meegekregen van thuis. Ze hielden ook van gezelligheid en vanuit de familie gezien gingen wij het meest bij iedereen op visite (familie woonde nogal ver uit elkaar door Nederland verspreidt). Maar ze waren weer anders sociaal dan bij mijn man thuis. Daar was t altijd een komen en gaan, gewoon door de achterdeur, veel vrienden en familie. Dat was dan weer helemaal niet zo bij ons. Mijn ouders hadden wel vrienden maar die zagen ze maar af en toe een keer op een verjaardag ofzo. Dat heb ik dus wel echt van mijn man en zijn thuis geleerd. Ook veel kaartjes en attenties enzo kan me niet echt herinneren. Dat moest ik mezelf ook wat aanleren. Vooral doordat ik merkte dat ik het zelf echt wel leuk vond als iemand dit naar mij toe deed.
Ik onthou veel en denk aan mensen, maar vaak komt het er dan niet van om (veel) actie te ondernemen. Zoals bij geboortekaartje van mensen waar ik niet op kraamvisite ga, ik bedenk cadeautjes die ik mee ga sturen maar steeds geen tijd en na een tijdje denk ik snel een kaartje op de bus voordat het gênant wordt en laat ik het cadeautje maar zitten. Sociaal ben ik een stuk minder sinds ik kinderen heb. Ik heb gewoon minder energie, zin en tijd over. Als ik ouders ook eindeloos zie kletsen bij kinderopvang pf BSO denk ik; ik wil snel naar huis en snel eten zodat kinderen naar bed kunnen. Ik mis een druk sociaal leven hebben (zoals voor kinderen) wel heel, dus ik hoop als de kinderen iets ouder zijn ik weer meer energie en tijd heb dat weer verder op te pakken. Moet ik denk ik wel wat extra nieuwe vrienden en oppas gaan regelen