mijn nichtje en ik zien elkaar maar een paar keer per jaar, maar we zijn echt twee handen op een buik.. Dus toen ik vanmorgen vroeg een smsje kreeg wist ik het meteen, de kleine was er! En dan lees je een berichtje waarin staat dat de kleine al vanuit het radbout naar het UMC is gebracht vanwege een zware hartafwijking.. hij pompt maar voor 20% zelf zijn zuurstof rond en wordt slapende gehouden.. wat ik heb begrepen van mijn tante is er een klepje dicht en moeten ze nu binnen 48 uur opereren en gaan ze een paar hartspieren opensnijden.. maar ja, mijn tante wist het ook allemaal niet precies.. ze heeft haar kleinzoon nog niet mogen zien.. en dan nog de vraag wat hij er aan over heeft gehouden en wat er in de toekomst moet gebeuren, deze operatie is puur als eerste redmiddel.. Ik merk dat ik het behoorlijk hoog heb zitten, normaal was ik waarschijnlijk nu al bij haar op kraamvisite geweest, heb haar gesmst, voicemail ingesproken, mijn tante dus gebeld.. continu kijk ik bij Eef en dan schieten me de tranen in mijn ogen, wat zijn we toch gezegend.. wie herkend iets in dit verhaal en heeft iets hoopvols te vertellen, maar ik vraag me ook af of je als ouder op dat moment behoefte hebt aan telefoontjes, of bloemen of kaartjes of zoiets.. of heb je dan liever rust? ik wil haar steunen, maar me niet opdringen.. x
Hey Meid... Wat naar om te horen Kan mij voorstellen dat je erg geschrokken bent. Ik heb zelf nog nooit in zo'n situatie gezeten, maar ik wil je even sterkte wensen. Je vroeg of je nog meer zou kunnen doen en of er wel behoefte is hieraan van hun kant... Je hebt al een sms gestuurd, voicemail ingesproken, dus dat is al erg lief van je, en ik denk dat ze het wel fijn vinden dat je al blijk hebt gegeven dat je van hun situatie afweet en dat je aan ze denkt... Ik zal het nu gewoon even aanzien denk ik, hoe moeilijk dat misschien ook voor je is. Ze reageren zelf wel... en als je het te lang vindt duren kan je het altijd nog eens proberen, toch? Helemaal niet opdringerig dan. Sterkte!
Wat naar als je zulk nieuws te horen krijgt.... Ik zou haar wel bellen en dan meteen vragen of ze er wel behoefte aan heeft, misschien wil ze liever wat rust, maar misschien wil ze er ook wel heel graag over praten. Een kaartje sturen zou ik sowieso wel doen. Ik denk dat als ze het nu krijgt het een beetje langs haar heen zal gaan ,maar het is zeker fijn om straks de kaartjes terug te lezen. Sterkte! Wat kan je je dan gezegend en bijna schuldig voelen met een gezond kindje.... doet je weer beseffen hoeveel dat waard is.
Bah wat een akelig nieuws zeg! Ik denk dat je op dit moment niet meer kunt doen dan je al hebt gedaan. Als je je nicht spreekt kun je haar zelf vragen wat je voor haar kunt betekenen. Heel veel sterkte in iedergeval en ik hoop dat het allemaal goed komt. Klinkt afgezaagd, maar ze kunnen echt heel erg veel "repareren" zelfs bij zulke kleintjes. Groetjes
Vreselijk... Ik zou even sms-en of wat sturen. Bellen komt misschien ongelegen, maar dat kan je ook vragen in je sms. Volgens mij vind iedereen het wel prettig om te merken dat er mensen zijn die aan ze denken, ook al hebben ze de energie niet om terug te reageren.
Mijn eigen zoontje had ook een afwijking, is gelukkig gecorrigeerd zonder problemen. Bij de laatste controle zeiden ze: Dit is een van de beste correcties die ik gezien heb! Nou dan ben je blij kan ik je vertellen Mijn zoontje is geboren met een AVSD, een groot gat in het hart. Dit wisten we niet, hier zijn ze pas na 4 maanden achter gekomen!!! Was echt een mega schok. Toch maar laten opereren dan, ook al betekende dat natuurlijk iets doen waarvan we de gevolgen echt niet wisten te overzien.. Zo spannend.. De week voor de operatie ging het ineens bergafwaarts, dus toen hadden we er ook echt vrede mee dat hij geopereerd ging worden. Ik heb hem zelf de operatiekamer in mogen brengen, echt zo fijn!!! Wel moeilijk afscheid nemen van het kleine hummeltje, want ja, je weet natuurlijk nooit.. Gelukkig was de operatie goed gegaan, na paar uur belden ze op dat we konden komen. Hij lag de eerste dagen op de IC van de hartafdeling (tussen alle volwassen, dat maakte het niet echt fijner), aan heel veel slangen en piepjes en beademing etc.. Gelukkig ging het al snel beter en na paar dagen was hij van de beademing en de meeste slangetjes af en mocht hij naar de gewone kinderafdeling. Hij is in totaal 1,5 week in het ziekenhuis geweest. Na 2 dag op de kinderafdeling lachte hij alweer!!!!!! Het is een hele heftige tijd, we zijn veel op en neer gereisd want het liefst ben je elke seconde bij die kleine muppet.. Kleine kinderen knappen gelukkig vaak erg snel op!! Ze hebben het heel erg nodig de papa en mama dichtbij te hebben merkte ik, ook al is hij/zij nog niet zo lang op de wereld! We hebben het heel fijn gevonden dat iedereen zo meeleefde, maar vonden het ook fijn dat er niet zoveel bezoek kwam, alleen de ouders en onze broers/zussen met aanhang en een enkele vriendin. Je hebt echt al genoeg aan jezelf op zo'n moment.. Wij vonden het heel fijn hem vaak zelf te wassen en aan te kleden (vanaf het moment dat het mocht altijd gedaan!!!) en bijna elke voeding zelf te doen. Wij vonden een blog bijhouden erg fijn, ook voor de vrienden en familie heel handig. Je kunt eens kijken (en je nichtje doorverwijzen) naar onze blog over de kleine man. Het nieuwste bericht staat vooraan, aan de zijkant kun je terugbladeren. Aan het begin staat de operatie ongeveer. Noahsleventje.blogspot.com
He bah, wat naar. Ik krijg altijd de kriebels van zulke berichten. Mijn zoontje zou een ernstige hartafwijking hebben volgens de 20-weken echo. Nu blijkt het gelukkig mee te vallen (klein VSD en misschien dat de aorta op termijn gaat vernauwen) en hoeven ons voorlopig geen zorgen te maken. Sterkte voor je nichtje!
He wat een naar nieuws. Hopelijk komt de kleine er weer helemaal bovenop! Mijn ervaring was (mijn kindje is overleden na de 23 weken), dat ik het erg fijn vond als mensen er voor me waren. Als ik er geen behoefte aan had, nam ik de telefoon niet op. Dat begrepen ze helemaal. Maar het feit dat ze belden, sms-den of kaartjes stuurden vond ik heel erg fijn! En ook op de langere termijn. Dus denk dat je het beste kan laten weten dat je aan ze denkt, met ze meeleeft (dat doe je dus al) en dat je er straks ook voor ze bent! Succes!