Schoonmoeder maakt geen deel meer uit van ons leven. Sinds enkele maanden is het contact door mijn man verbroken. Mijn schoonpa zien we elke week, maar ik zorg er altijd voor dat ik niet in de positie kom om zijn naam de noemen. Voel mij daarbij ongemakkelijk. Pap zeggen doe ik niet. Ik zoek oog contact en spreek hem dan aan met u.
Voornaam. Pa en Ma had ik prima gevonden maar zij wilden graag voornaam. Moijn oma wordt door mijn man mevrouw + achternaam genoemd
Ik heb het ze een keer gevraagd, omdat ik het erg moeilijk vond in het begin, ik dacht: hoe moet ik ze nou noemen?. Maar ze willen zelf dat ik ze bij de voornaam noem, dus doe ik dat ook!
'Hé Kut!' Nee geintje natuurlijk, ik spreek mijn schoonouders gewoon met hun voornaam aan. De oma van mijn man spreek ik aan met oma.
Ze leven niet meer, maar het was hier voornaam, net zoals ik de man van mijn moeder en vriendin van mijn vader ook bij de voornaam noem. En mijn man noemt mijn ouders bij hun voornaam. De vriendin van mijn vader noemde mijn oma altijd Moeder, en daar kreeg ik altijd de kriebels van.
Dit zou ik getypt kunnen hebben haha Zijn ook geen mensen om bij de voornaam te noemen en hebben t altijd over pa en ma maar vind het heel raar om te zeggen.
Ik spreek m'n schoonmoeder met haar voornaam aan. (mijn schoonvader en vriends grootouders zijn er niet meer) Mijn vriend spreekt mijn ouders ook met hun naam aan, en mijn oma met oma.
Ik spreek mijn schoonouders aan met hun voornamen. Mijn ouders zijn daar dan weer niet zo van, dus mijn man zegt pa en ma tegen ze. Dat vond hij heel onwennig, heeft dat eerst een tijd zoveel mogelijk vermeden, maar ach... ik moest er ook erg aan wennen om zijn ouders bij hun voornamen te noemen, (kom uit een omgeving waar dat weer helemaal niet normaal is). Ik zou het trouwens wel raar vinden als hij mijn ouders zo zou blijven noemen als wij ooit zouden scheiden.