Ik denk dat ik het van de tweede ook niet wil weten. Van onze dochter wisten we het wel en dat was ook heel leuk want nu konden we een super roze kamer maken. Maar het lijkt me ook zo leuk om het gewoon af te wachten tot het moment supreme.... Het is een.....!!!! Lijkt me heel spannend.
Ik voel nog steeds aan de kerstcadeautjes die onder de kerstboom liggen wat erin zou kunnen zitten (ik maak ze nog net niet open). Dus gezien mijn nieuwschierige aard zou ik het echt niet aankunnen om het vrijwillig niet te weten.
Dat is nou precies hoe ik daar over dacht! Ik ben veeeeeeeeeeeel te nieuwsgierig om het niet te willen weten! De mogelijk is er...en dan zou ik het niet willen weten...erg moeilijk! Bij Finn wisten wehet met 18 weken...en heb in de auto nog de halve wereld gebeld! hahaha! Voor een eventuele volgende weet ik het niet...het was leuk om te weten...erg praktisch ook...maar wat iemand zei...het is ook wel erg spannend om het niet te weten! Wel weten maar niemand vertellen werkt niet bij mij! Ik geef het liefst al iedereen zn verjaardagscadeautje zodra ik het heb gekocht... kan zoiets denk ik niet voor me houden! Hihi!
Wij wisten het niet. En zou het een volgende keer ook niet willen weten. Het is zo bijzonder om helemaal kennis te maken met je nieuwe baby en er naar vijf minuten achter te komen dat je niet eens weet of het een jongen of meisje is!. Ik was het vergeten. Was zo blij met de baby.. Het zou me een worst wezen
Nee, ik zou het gewoon weer willen weten. Heb er geen spijt van. Het maakte het voor mij alleen maar echter. Liefs, Helene
Ik heb het toevallig gister nog aan mn man gevraagd, zou je het bij een 2e ook willen weten? Hij: Ja tuurlijk, je bent geen kindersurprise. Dus ja, we willen het weer weten.
Bij mijn oudste dochters wist ik niet wat het werd, want toen deden ze nog geen standaard echo's. Nu weten we wel dat het een meisje wordt en iedereen weet het verder ook, maakt het zeker iets tastbaarder en het is ook gewoon wel handig. Ik ben net de hele garderobe maat 50/56 van het dochtertje van een vriendin, die nu net 1 jaar is aan het strijken, zo hoeven we bijna niks nieuws aan te schaffen. De naam houden we wel strikt geheim, omdat we bang zijn dat iemand hem 'jat'
Mijn man en ik wilde het beide absoluut NIET weten. Het constant denken over een jongen of een meisje vonden we die 9 maanden gewoon te spannend. We waren allebei wel heel nieuwsgierig hoor. Maar dan bedacht ik me ook weer........."als ik het dan eenmaal weet, dan is de spanning er gelijk af" Dus ik had me voorgenomen om, zodra de baby geboren zou zijn, gelijk te vragen naar het geslacht. Nou, dat duurde eerst even 10 minuten en toen bedacht ik me opeens "oh ja, wat is het eigenlijk" En wij waren er van overtuigd dat het een jongen zou zijn. Ze heeft ons dus erg verrast. En een volgende keer willen wij het weer absoluut niet weten. Dit vonden wij namelijk achteraf zo leuk!
Wij willen het ook weer weten. Is gewoon veel handiger met spulletjes kopen,namen bedenken etc etc. We houden het dit keer wel geheim voor familie en vrienden
Ik ben wel een kindersurprise! hahaha Bij de eerste wilden we het niet weten en nu weer niet. De kans is groot dat het een geplande KS wordt. (vorige keer spoed KS) Dan laat ik me niet ook nog "de verrassing" nemen. Ik vond het prachtig. al die emoties die dan ineens in je opkomen.. geweldig.. Zou het niet anders willen
wij wisten het bij alyssa ook vanaf de 20weken echo en ik heb er geen moment spijt van gehad. ik kan nu ook niet wachten tot de 20weken echo om (hopelijk) te kunnen zien wat het wordt. ik vind het vooral heel praktisch om te weten wat we krijgen al houden we het kamertje wel neutraal. ondanks dat we wisten dat we een dochter gingen krijgen vond ik het een grote verrassing hoe ze eruit zou zien. het eerste wat ik zei nadat ik alyssa had gezien was is: "het is echt een meisje" ik was iedere keer bang dat ze het verkeerd gezien hadden. liefs doris
Wij wisten het beide keren niet. Dat maakte het voor ons extra spannend. We hadden al een zoontje en ik dacht dat we weer een zoontje zouden krijgen. Mijn man en zoontje waren er echter van overtuigd dat het een meisje zou zijn en ... ze hadden gelijk ! Heerlijk, een jongen én een meisje, maar gezondheid staat uiteraard voorop !
Wij wisten het met 15 weken al en heb er geen moment spijt van gehad. Verassing 1 was dat ze geen gemiddelde van 3600 gram was (wat de vk nog dacht tijdens de bevalling) maar 4000 gram woog. En de tweede verassing was natuurlijk dat we geen idee hadden hoe ze er uit zag.
wij wisten het de vorige keer wel en bij een volgende willen we het niet weten. vorige keer mocht ik kiezen en volgende keer mijn vriend, dus vandaar
Exact mijn reactie . Ik dacht alleen maar: de baby is er.. de baby is er.. totdat er iemand aan mij vroeg of ik nog wilde weten welk geslacht de baby had. Nog geen seconde aan gedacht haha. Nu zwanger van de tweede is het weer een verrassing. In het begin van de zwangerschap wilde ik het geslacht wel weten, maar na de eerst echo dacht ik weer; er groeit een baby in mijn buik! Geen moment na het echoscherm gekeken en me afgevraagd of het een jongetje of een meisje zou zijn. Ach nog zo'n 4 weken dan heb ik onze baby in mijn armen .
De eerste keer wisten we het niet en de 2de keer wel maar we hielden het wel stil. Ik vond het beide wel wat hebben al voelde ik beide keren ook wel aan wat het werd. Bij een evt. derde zien we dan wel... delen met de hele wereld is niet ons ding. Ik vond zo´n geheimpje wat we met z´n 3tjes deelden heerlijk.
Ik wilde vanaf het begin al weten wat het zou worden en dat wisten we dan ook met de 20 wk echo, was erg blij dat ik het wist. Geen spijt achteraf, ik vond het juist super handig en nu voelde het ook veel echter, het was geen het meer, maar een jongen! Bij de (eventuele) 2e zou ik het weer willen weten.
Hier hetzelfde ik vond het veel intiemer, onze eerste was een jongen, bij de tweede waren we extra nieuwsgierig en helaas door een VWP die we moesten doen wisten we deze keer vroeg al dat ze een meisje was. Bij een derde zou ik het niet weten, in principe maakt het niet meer zo uit wat het word (ik weet hoe dat klinkt hahah maar ik bedoel heb een jongen EN meisje ik vind allebei leuk en dus maakt me dat minder nieuwsgierig) Ik vind alleen "de baby" of naamloos zo onpersoonlijk dus misschien alleen om die reden zou ik het doen..
oja bij ons wist ook iedereen wat het was en hoe hun namen waren dat maakte het nog intiemer, iedereen leefde met ons mee en noemde de kindjes bij hun namen en het waren hierdoor al echt persoontjes en heel werkelijk... en iedereen voelde zich vereerd omdat ze het mochten weten en delen met ons... tegenwoordig houd iedereen alles voor zich en sluiten ons vaak zo af voor de buitenwereld) dat vind ik jammer dus probeer ik dat niet te doen...