volg je niet helemaal? maargoed ik zeg idd dat mensen er makkelijk over praten tot ze zelf het meemaken. ik denk dat je mijn post niet helemaal goed gelezen hebt..
Dat is ook makkelijk ja.. Ik snap niet wat je bedoeld als je nu gewoon eens goed zegt wat je bedoeld dat snap ik het misschien wel..
Uhu... Heb t al 3x ofzo gezegd.... Ga t niet nog 3x uitleggen, heb geen zin om die posts weer op te zoeken en te kopieren.. Is nl niet al te handig met telefoon
Laten we iedereen gewoon lekker in z.ijn waarden.. we zijn nu.eemaal allemaal verschillend de 1 vind het lachen om met zijn kinderen drugs te gebruiken de ander verbied het..
Ik zal even op de beginpost reageren. De rest heb ik maar half gelezen, dus.... Ik heb zelf geen idee hoe mijn ouders waren ten opzichte van drugs, volgens mij werd er weinig over gesproken. Ik heb zelf nooit de behoefte gehad om wat dan ook te proberen.. Ik was zelf heel bang voor drugs door verhalen die ik wel eens had gehoord over dood gaan door één pilletje enz, dat ik het afgezworen heb.. hihi. Ik denk dat je niet kunt voorkomen dat je kinderen het gaan proberen, maar ik hoop het niet. Ik zal het in ieder geval nooit goed keuren in mijn eigen huis (dat gaat me echt te ver). Ik ben wel eens 'bang' dat mijn dochter niet zo'n 'braaf' meisje gaat zijn, als dat ik vroeg was want ze heeft nu al eens van die streken dat ik denk: ok, heeft ze dat van jou? (vragend aan mijn vriend).
Ik moet best ´gniffelen´ om de reacties op de reactie over kinderen de deur uit zetten. Ik werk in de verslavingszorg en soms hoopte ik dat ouders hun kind de deur uit zetten, omdat je vaak in zo´n situatie ziet dat het in stand gehouden wordt. Laat zien dat je er bent voor je kind, maar houdt de situatie niet in stand door steeds alles op te lossen! Dat terzijde, ik heb jaren lang met een drugsverslaafde broer samengewoond, het was killing! Vreselijk en voor mijn moeder nog meer... De keren dat ik de politie moest bellen omdat hij de boel kort en klein sloeg zijn niet op 1 hand te tellen. Wat had ik gewenst dat hij de deur uitgezet werd! Voor de mensen die zo verbijsterd reageren op het uit huis zetten zou ik adviseren het boek ´de moeder van David S.´ te lezen! Voor denk ik vele zussen/broers en vooral ouders van verslaafde kinderen heel herkenbaar!
En ik vrees de dag dat mijn dochter aan het experimenteren gaat. Met aan beide kant erfelijk belast te zijn qua verslaving hoop ik niet dat haar het overkomt. Ik zou er niet al te veel drama om maken, maar haar wel zo goed als het kan uitleggen van de gevolgen zijn van drugs (en alcohol) gebruik. Zoals ik in mijn vorige post al zei werk ik al 6 jaar met verslaafde, maar dan wel de chronici onder de verslaafden en mijn broer is verslaafd. Ik hoop mijn kennis met haar te kunnen delen en vooral zo open mogelijk communiceren op dit gebied.
Ik zal duidelijk zijn tegen mijn kinderen dat ik drugs gebruiken niet goedkeur, maar hoop dat wel zo te kunnen doen dat ik ruimte laat voor een open gesprek. Ik zou het fijn vinden als ze me durven te vertellen over hun ervaringen.
Wat erg zeg! Dat boek heb ik idd járen geleden gelezen (voor ik zelf in de puberteit zat), kan me herinneren dat ik het heel indrukwekkend vond.
Wat ik erg jammer vind is dat het nu over drugsverslaafden gaat, ja de meeste drugsverslaafden zijn begonnen met een blowtje of sterker nog, een sigaret maar dat betekend niet dat iedereen die rookt of een blowtje rookt verslaafd raakt. Ik vind persoonlijk niets mis met eens een blowtje roken, zelfde als een drankje doen in het weekend of een glas wijn bij je eten. Ik ken genoeg mensen die weleens wat drinken of roken en die een normaal leven lijden. @ msnuke; ik snap dat door wat jij meegemaakt hebt je er hier fel in staat maar vind dat je soms overdrijft.
Ik denk dat dat wel meevalt. Ik heb meegemaakt dat ik thuiskwam in een totaal aan gort geslagen huis, bloed aan muur, stoelen en tafels kapot en een vent die nergens te vinden was, ik ben gebeld door de politie (meerdere malen) dat zij mijn man hadden gevonden en hij niet wist hoe hij daar was gekomen (100-den kilometers verder en ik hem op moest gaan halen), ik heb bijlen, messen en andere scherpe dingen uit zijn handen moeten redden, ik heb meerdere malen zijn handen om mijn nek gehad (en niet op een vriendelijke manier), ik heb in een politiecel gezeten op kerstavond omdat ik hem ophaalde ergens en hij een plastic neppistool bij zich had (en ik dus ook omdat ik de auto reed - ik haalde hem alleen op) ... Nee, en ik overdrijf niet (helaas). En dat alles om "alleen maar drank"... Het punt is dat de meesten hier aangeven dat 1 blowtje of 1 drankje niet hoeft te betekenen dat iemand verslaafd raakt. Maar eigenlijk is het ook andersom. Dat ene blowtje of dat ene drankje kan dus net het begin van grote problemen zijn. En ik ben niet van plan om dat te testen. Uiteindelijk zal ik mijn kind niet voor de grote boze wereld kunnen beschermen, maar ik kan wel zorgen dat mijn kind die normen meekrijgt om de juiste beslissingen te maken, en daar hoort mijns inziens NIET bij dat het dan maar geëxperimenteerd mag worden in huis. Ik kan ook gewoon drinken, maar ik kan niet recreatief roken. Ik rook (minimaal 1 pakje per dag) of helemaal niet. Niet een beetje. Zelfde principe, dus ik rook helemaal niet meer. Je weet het gewoon niet, en daarom om die reden ga ik het dus ook niet goedkeuren onder het mom van "niet verbieden" en "thuis experimenteren". Ik vind dat velen van jullie daar veels te gemakkelijk over denken, maar dat mag en ik hoop met heel mijn hart dat jullie niet mee hoeven te maken wat ik (en anderen) hebben meegemaakt. En dan had ik een volwassen vent met wie ik moest dealen, als het je kind is, is het 1000x moeilijker en erger.
het boeid me niet wat andere denken of dat ik overdrijf of niet. heb mijn zusje zo in de goot zien liggen door coke en de hele klote bende bij elkaar dat je snachts wordt opgebeld dat ze alles voor de deur heeft gezet en dat ze me verteld dat er een moordenaar in huis loopt en dat de kogels er om de oren vliegen terwijl dat haar vriend is die haar wil helpen omdat ze weer in een psychose vliegt doordat ze haar meds te laat heeft genomen. of dat ze weken binnen zit omdat ze alleen maar moe is moet overgeven en met vanalles en nog wat dreigd ( zelfmoord) kan nog wel ff doorgaan hoor.. dus nee in mijn geval overdrijf ik niet mag hopen dat niemand dat mee maakt. oh ja bijna vergeten het is ooit begonnen met een onschuldig blowtje
Gelukkig geldt het maar voor een klein deel die experimenteerd, dat ie meteen verslaafd is. Je kan alleen hopen dat je je kinderen een goede basis mee geeft en dat als ze in de shit zitten, ze weten dat ze op hun ouders kunnen rekenen. En soms betekend dat loslaten. En tja, ik ben een moeder die zelf ook met drugs geexperimenteerd heeft en er thuis niet over kon praten en dus stiekem in een speeltuintje zat te blowen. Dát wil ik dus niet, dan liever dat ze hier in de garage zitten. Ik heb geen reden om er zo panisch over te doen en hoop ook dat ik die nooit zal hebben. Wil niet zeggen dat ik ze er niet op zal wijzen wat de gevolgen kunnen zijn, maar ik hoop ook dat ze door de opvoeding die ik ze wil geven, dat zelf in kunnen zien. Met een jointje beginnen wil niet zeggen dat iemand verslaafd raakt aan coke. Het is bij MrsNuke overkomen en snap dat je er nu zo fel op bent. Helaas is het bij je zus zo gegaan, maar dat gebeurt niet altijd he! Gelukkig meestal niet...
Nee maargoed had ook niet gedacht dat het mijn zusje zou overkomen En nee Tuurlijk geld dat niet voor iedereen. Elke verslaving begint met iets kleins daar zijn we nu wel achtergekomen... En als ik dan dat soort dingen lees wordt ik gewoon boos dat sommige er zo makkelijk over praten en die het lachen vinden.. Ik kan me daar nu helemaal niets bij voorstellen namelijk.
Snap ik! Het is ook heftig! Heb ooit een vriendje gehad die verslaafd was aan coke...die leek wel manisch af en toe. Was ook geen leuke relatie! Wist nooit waar ik aan toe was, in wat voor bui hij was....Heb daarom ook nooit zelf de behoefte gehad om aan die troep te komen.
Ja precies... En door al die troep zit ze nu waarschijnlijk voor altijd vast aan meds.. En is het ook nog maar de vraag of ze ooit wel kindjes kan krijgen en. Iet doordat ze niet zwanger kan worden maar meer om het feit at ze niet zonder die meds kan en die meds mag je niet slikken als je zwanger bent. Dus het maakt meer kapot dan je lief is
Jeetje, wat verschrikkelijk zeg.. Moet er echt niet aan denken Maar dan nog, wat is de 'beste manier' om het hopelijk te voorkomen..? Dat weet niemand, zal ook van het kind/opvoeding/omgevingsfactoren afhangen? Niemand wil dat het zo uit de hand loopt. Ik denk dat je eigen verslavingsgevoeligheid (en ervaringen) wel meespelen in de keuze hoe je ermee omgaat bij je kind(eren). Dat is waar het om draait in dit topic toch. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die 'af en toe' roken. Ik weet niet of dat verslavender is of omdat het 'minder erg' is om daaraan verslaafd te zijn (je dus minder bang bent om verslaafd te worden)? Gelukkig is roken tegenwoordig minder stoer onder de jeugd.
Hoop ten eerste dat onze zoon later geen behoefte heeft om drugs te proberen. Maar mocht het wel zo zijn zouden wij hem zo goed mogelijk voorlichten hierin. En hem het gevoel geven dat hij hierover altijd met ons kan praten. Hoop dat hij dan zo eerlijk zal zijn om te vertellen wat hij gebruikt en hoeveel,en dat wij hierdoor tijdig aan de bel kunnen trekken mocht het de verkeerde kant drijgen op te gaan. Maar dat is wat wij hopen,kan helaas niet in de toekomst kijken dus wie weet gaat het wel heel anders.