Hey meis, we zijn allemaal bang omdat het al te vaak is misgegaan, maar probeer toch vertrouwen te hebben. Ik denk altijd maar dat ook dit kindje het weer verdient dat ik er vol voor ga Succes met de utro, hopelijk blijft het nu goed gaan!
BB, wat een maar jaar voor jou, telkens weer een miskraam. Ik heb er nu 2 gehad, maar dat was verdeeld over 2 jaar. Ik wens je veel sterkte en hopelijk biedt IVF uitkomst voor je. Zomerrr, ik begrijp wat je voelt. Ik zit nu in week 5,5 maar t zit ook zo in mijn hoofd dat t mis gaat. We moeten proberen te genieten, maar oei wat is dat moeilijk. Sterkte met t wachten op de eerste echo, leef met mee! Hopelijk is de utro een uitkomst voor ons en gaat het daarmee goed.
Tori, Zomer, ik duim voor jullie dat de utrogestan zijn werk doet. Tot die tijd is het spannend. Pas sinds gisteren kan ik een beetje genieten, en zelfs nog word ik 'giftig' als mensen zeggen "je moet nu gaan genieten hoor!". Daar hebben we iets te veel voor meegemaakt. Betty, rust lekker uit, geniet van dingen die je nu nog kan (duiken, sushi eten, je helemaal lam zuipen), want als je straks in Gent onder behandeling bent, zal het hopelijk niet lang meer duren dat je dat minstens 9 maanden niet mag. Misschien geeft dit je wat hoop: voor deze zwangerschap was ik ook zwanger van een ICSI terugplaatsing. Ik junkte toen ook de utrogestan, maar al op 4w1d (ik had op 3w4d getest) werd de test lichter en een dag later was-ie negatief. Toen ben ik dus ook gestopt met utrogestan waarna menstruatie op gang kwam. Toen even rust, en na de vakantie (waar ik dus gedoken heb, sushi heb gegeten en me helemaal lam heb gezopen) zijn we er weer vol tegen aan gegaan en zie nu het resultaat. Geef het dus nog een kans! Utrogestan kan helpen, maar als er echt iets met het beepje is, is utrogestan geen uitkomt. Wellicht was er bij mij de vorige keer in de aanleg al iets niet goed, waar de utrogestan-ondersteuning toch niks aan kon doen. *knuf*
@ Tori3 Wanneer heb jij je eerste echo? @DrewB Kan me het goed voorstellen wat je bedoeld, je kan niet zomaar die omschakeling maken natuurlijk. @Sophy Bedankt voor je lieve bericht! @BB Hoe gaat het met jou meid?
Brrr.. die lijkt teveel op "je bent er teveel mee bezig".. alsof genieten iets is wat je zo *ploink* aan kunt zetten. Wel fijn dat je al een beetje kunt genieten en hopelijk krijg je nu steeds meer vertrouwen ook Met dank voor het delen van je succesverhaal, word ik ook blij van
Zomerrr, weet nog niet wanneer de eerste echo is. Maandag eerst weer n bloedtest om de hcg waarde te bepalen, als dat hoger is geworden dan vorige week vrijdag dan krijg ik n echo afspraak. DrewB, ja wat je zegt de utrogestan helpt niet als er iets mis is. De test a.s. Maandag blijft dus ook nog superspannend! Hopelijk kan ik hier maandag goed nieuws melden. Dat je ging testen kwam dat ook ergens door, dat je door had dat t niet goed zat? Fijn dat het nu toch is gelukt en je al aardig wat weekjes op weg bent.
@dat dikgedrukte stukje: Mooi gesproken Sophy! Ik kan ook niks anders dan die kant op rennen... Ben alleen wel heel blij met de beslissing van even een pauze. Al heb ik wel continu het gevoel dat ik die beslissing ten opzichte van mijn omgeving moet verdedigen. Ten eerste heb ik het gevoel dat ze me niet geloven. Dat ik stiekem wel doorga ofzo, en ten tweede snappen ze niet goed waarom. Ik ben immers "al" 33 en elke maand die ik laat lopen vinden ze zonde. Het is vast allemaal erg goed bedoeld maar ik moet nu even mijn hart volgen. En mijn hart zegt; even ademhalen en opladen! Ik heb het emailadres gekregen van een meisje dat ik hier van het forum ken en nu als FB-vriendinnetje heb. Zij is na 4 miskramen nu wel gezond zwanger dus het is leuk om haar te volgen en te zien hoe het ook kan gaan. En tegen mij zeggen ze ook steeds domme pech... Hoe kun je 4 miskramen nou nog steeds wegschrijven onder domme pech?? Ik heb normaliter een hoge pet op van Erasmus MC, maar op dit vlak kunnen ze echt nog wat bij leren volgens mij. Heel veel sterkte met de IUI's meis! Ik heb er net als jij een hard hoofd in dat dat verschil gaat uitmaken (ik bedoel; zwanger worden is bij ons het probleem niet) maar het is inderdaad fijn dat er IETS gebeurt.
Goed dat je dit met ons deelt Drew! Dat steunt me! Ik ben namelijk van plan om de volgende keer toch weer Utro te gebruiken. Mijn man zei "nou, geprobeerd, maar dat werkt dus duidelijk niet" maar zo zie ik het toch niet... Ik kijk ook liever naar een test die me vertelt dat het weer misgaat dan die continue angst van achter je kijken in de toiletpot of op het papiertje of je al bloed... Dat bloeden is in ieder geval 1 ding dat niet uit zichzelf gebeurt zolang je Utro gebruikt en dat geeft (misschien stom) toch wat rust. Ik heb nu ZELF het moment gekozen om te stoppen met de Utro en de miskraam af te wachten. Dat gaf een soort van controlegevoel. Klinkt dat heel idioot?? En idd: ik ga me suf genieten straks in Californie en alles doen wat ik niet mag als ik zwanger ben
Even over gillend de andere kant oprennen, ik dacht altijd, ik heb g*d niet al die moeite voor niets gedaan, nu ga ik dooooor ook. En genieten? Ik heb niet eens veel miskramen gehad gelukkig, wel veel moeite om zwanger te worden van een tweede, maar genieten kon ik pas toen ik ze voelde bewegen en eigenlijk pas na een goede 20 wekenecho. En dan nog.... Ik geloofde het pas toen ze er waren, gezond en wel. Zwanger worden is geen leuk proces als het gaat zoals het bij velen van ons gaat. Die roze wolk is echt niet altijd roze!
Mag ik hier als buitenstaander binnenvallen? Ben zelf als meelezer sinds 2005/6 actief maar praat pas sinds de geboorte van mijn zoon actief mee op ZP. Ik had in September 2005 mijn eerste positieve test in handen (zwangerschap was niet bewust gepland, maar enorm welkom). Helaas is dit vlak voor Kerstmis op een miskraam uitgedraaid. Daarna binnen een jaar nog twee vroege miskramen en een MA. Ik ben nadien twee keer onderzocht (in Engeland, daar woonde ik van 1997-2011). Hoewel er geen duidelijke afwijkingen zijn gevonden kwam er uiteindeijk uit één test in de 'recurrent miscarriage clinic' van St. Mary's Hospital dat mijn 'thromboelastin waardes' iets verhoogd waren. Dit schijnt een redelijk baanbrekende test te zijn die niet overal gedaan wordt. Als gevolg daarvan ben ik tijdens mijn volgende zwangerschap (en daar heb ik tot 2010 op moeten wachten) 150 mg aspirine per dag gaan slikken. Dat heeft voor mij een prachtige zoon opgeleverd. Ik kom nog regelmatig in het miskraam topic, aangezien ik hier zelf jaren heb rondgehangen en gelurkt, en ik veel herkenning vind in de ervaringen van anderen en gewoon enorm meeleef. Wat ik aan Betty Barclay wil meegeven is het volgende: Je schrijft dat je 'al' 33 jaar bent. Mijn eerste miskraam gebeurde toen ik 35 was. met de navolgende miskramen/wachtlijsten voor onderzoeken, en daarna een aantal jaren 'gewoon' niet zwanger te zijn geworden, kwam mijn 'rake' zwangerschap pas toen ik al 40 was. Geloof me: ik heb in de tussentijd hele nachten wakker gelegen over mijn situatie en dacht dat het me nooit gegund zou worden. In mijn ogen ben jij met je 33 jaar echt een jonkie. Ik ben geen medicus, paragnost of wat dan ook. Maar ik geloof er wel in dat je gewoon hoop moet houden. Jouw tijd komt nog wel. Misschien zit je totaal niet te wachten op mijn woorden, en da's OK. Misschien wel, dan mag je me altijd een PB sturen. Ik wens je in ieder geval een supervakantie toe. Groetjes, Patricia
Dat is typisch een "omgevingsprobleem", als in mensen die dit niet zelf meemaken, hebben geen idee wat er op je afkomt en hoe ingrijpend het is. Dat geldt zowel voor miskramen als voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Een vriendinnetje: "nu ik ook een mk heb gehad, weet ik hoe verschrikkelijk het is en jij hebt dit al vier keer meegemaakt.. nu begin ik pas te begrijpen hoe je je moet voelen". Ik vond die reactie tekenend voor onze situatie. Het is jouw keuze en echt zonde vind ik het pas als je emotioneel "ten onder gaat". Het geeft vast een opgelucht gevoel dat je even afstand kunt nemen nu, opladen en dan straks vol goede moed een nieuwe poging in Gent @zwanger worden is het probleem niet: ik heb de pech dat het steeds 2 keer raak en dan weer 1-1,5 jaar niks is.. ik ben dus als de dood dat er nu weer niets gebeurt en hoop dat ik met iui dat patroon kan doorbreken. Zometeen even naar de apotheek voor de spuiten en kom maar op!
@Soraya: Dat is helemaal waar! We hebben er nou al zoveel tijd in geinvesteerd... Zou zonde zijn om nu de handdoek in de ring te gooien @Papaver: Bedankt voor je verhaal meid! Ik denk alleen dat je mijn aanhalingstekens gemist hebt bij het woord "al". Ik vind mezelf nog niet idioot oud, het is voornamelijk mijn omgeving die dat vindt... En die begrijpen dus niet dat ik nu even rust wil. Stel dat ik met wat geluk straks 35 ben bij mijn 1e en 37 of 38 bij mijn 2e. Dan ben ik toch een gezegend mens?? De enige momenten waarop ik wel last heb van mijn leeftijd is als iemand van 21 hier een topic opent over dat ze al in ronde 4 is en zich afvraagt wat er mis is en "waarom het niet lukt" Dan moet ik altijd wel even zuchten... Wat fijn dat je op je 40e moeder bent geworden! Wat moet dat als een cadeautje hebben gevoeld uiteindelijk...
Nou, dan heb je in ieder geval een totaal objectieve bevestiging dat je inderdaad niet stokoud bent. Ik kan me goed voorstellen dat je even rust wil, en ik denk ook dat het voor jezelf, zowel geestelijk als lichamelijk, alleen maar goed is. Je moet ook nog een beetje van het leven kunnen genieten. Bij mij is er een pauze geweest van zo'n 3 jaar tussen mijn miskramen en mijn zwangerschap (wel niet helemaal vrijwillig, maar ik was er ook niet meer zo intens mee bezig op een gegeven moment). Ik denk dat mijn lijf onbewust zoiets had van 'ho even'. Ik denk zelf wel eens dat het misschien juist daardoor wél goed ging de vijfde keer. En ja, ik ervaar mijn zoontje inderdaad als een mooi kadootje. Ik hoop dat er voor jou ook ooit één (of meerdere) zijn weggelegd.
Ohhh Zomer, wat erg voor je! Bij mij ging het ook zo afgelopen maand... Daarom vond ik het zo belangrijk dat je bleef testen! Want je voelt je zeker nog enorm zwanger door die utro? Als het goed is duurt het nu een dag of 2 voordat de bloeding begint... (die was bij mij trouwens wel minder erg dan andere keren, dus wie weet bij jou ook) Nou, sterkte meisje! Hoop dat de miskraam meevalt... Liefs BB ps. Tori ook? Vertel!
Ik voelde me heel de tijd al ''anders'' zwanger. Heb normaal mijn mk een stuk later. Ben alleen bang dat het weer niet vanzelf komt en ik er dus weer een tijd mee rond loop. Heb 13 februari een afspraak bij de gyno (zou voor de echo zijn). Morgen ochtend heb ik een afspraak bij de ha gemaakt wil mijn hcg laten prikken. Gisteravond toch even gebeld naar het zh en die begonnen gelijk over een bbz. Nou wil ik daar niet van uit gaan. Maar hoe gaat het met jou? Ik heb nu echt het gevoel dat mijn droom voorgoed in elkaar dondert.
Arme Zomerr, kan me je gevoel nu goed voorstellen ! Bij mijn bbz had ik juist nog veel hcg, tot het vruchtje verwijderd was. Maar elke mk of bbz verloopt anders natuurlijk. BB, zoek even bij mijn berichten, dan vind je haar topic.
Lieve Zomerr, Bij een BBZ word je test niet wit... Daar blijft je HCG juist oplopen (daarom is het ook zo risicovol en komen veel vrouwen er pas achter als ze buikpijn krijgen) Daarover zou ik niet gaan piekeren als ik jou was! Sterker nog; als in het ziekenhuis een BBZ wordt geconstateerd, dan wordt voordat ze ingrijpen eerst je HCG-verloop in de gaten gehouden. Loopt dat terug dan grijpen ze niet in omdat het lijf de BBZ blijkbaar zelf opruimt. Ook heb ik nog nooit iemand ontmoet (ook hier) die met een zwangerschap die mis is gegaan tussen week 4 en 5 een curretage of door pillen opgewekte miskraam kreeg. Ook daar zou ik me niet al teveel druk over maken! Ik zeg niet dat het niet kan, maar de kans is echt heel klein! Je bent nu echt nog vroeg in je zwangerschap! Ik begrijp dat het moeilijk is om dat nu positief in te zien, maar ik ben 2 weken verder dan jij en bij mij schijnt de zon ook alweer wat meer! (en dat na ook 4 miskramen...) Kop op meis, je hebt er 3 overleefd dus ook na deze komt het vast weer goed! Ik denk aan je! Liefs BB ps Soraya, ik zal even kijken idd!