Hoi meiden, Op het moment baal ik ontzettend van vandaag. Niet alleen van vandaag, maar eigenlijk gewoon van de afgelopen weken. Ons meisje is 3,5 jaar en het lijkt of ze met de week drukker wordt en steeds meer negatieve aandacht gaat vragen. Het begon toen ik zwanger was van ons 2e kindje, alsof ze toen al in de gaten had dat ze zo meteen wel eens de aandacht moest gaan verdelen... ze huilde zomaar en vroeg veel aandacht. Toen ons 2e kindje geboren was kon ik de eerste week al merken dat ze nog meer aandacht vroeg als anders. Natuurlijk begrepen we dat, het was een hele verandering ineens voor haar. We gaven haar genoeg 1 op 1 aandacht, gingen leuke dingen doen met haar en betrokken haar bij de baby. Eigenlijk ging het daarna een tijdje redelijk goed. Ze bleef een pittig dametje, maar ging steeds leuker met haar broertje om en nog steeds is ze helemaal verliefd op hem. Maar sinds een paar weken is het weer helemaal fout. Ze vraagt zoveel negatieve aandacht dat ik er 's avonds soms helemaal doorheen zit en erg chagrijnig ben van alles. Dit reageer ik blijkbaar af op mijn man door kortaf of snauwerig te reageren op hem. Vaak heb ik dat zelf niet eens door en krijgen we er ruzie om. Mijn man kan al helemaal niet goed omgaan met haar driftbuien. Hij begrijpt haar vaak niet, wat het vaak nog erger maakt. Daardoor raak ik weer gefrustreerd en zo verziekt de sfeer regelmatig. Ze kan soms zo heftig reageren ineens en er is dan geen land met haar te bezeilen. Of ik nou rustig blijf, haar even negeer, boos wordt, haar apart zet, maakt allemaal niks uit. Ze is regelmatig brutaal en ik moet alles eerst een paar keer herhalen voor ze doet wat ik zeg. Het is ook de hele dag door dingen aan me vragen 'mama, wat gaan we doen?' 'mama, wat doe je?' 'mama, pak even dit of dat voor me' 'mama, ik wil filmpje kijken/snoepje/koekje enz.' Soms betrap ik mezelf erop dat ik dan tegen haar ga schreeuwen of haar flink beet pak omdat ik het zo zat ben op dat moment. Daar heb ik dan later weer spijt van en neem me voor het anders aan te pakken. Maar op welke manier we het ook aanpakken, het negatieve gedrag blijft. Ze is ook echt wel lief hoor, geeft me zomaar ineens een kus of zegt dat ze mama en/of papa zo lief vind. Slaat ineens haar armen om je heen enz. Op die momenten besef ik hoeveel ik van dat meisje houdt maar o, wat is ze toch een pittige tante... Ik hoop wat herkenning te vinden hier...
Moeders van kindjes van 3,5 kijken vaak erg uit naar school 😅 Herkenning hoor, hier ook een heel lief ventje van die leeftijd die ook erg aanwezig is. Ik ben nu aan het oefenen met "vraag maar wat er aan de hand is" ipv gillen en op de grond vallen...
Ik herken je verhaal. Onze dochter is ook een pittige tante met een eigen willetje. Hier dan geen 2e kindje, maar soms kunnen wij er ook niet tegen. Vooral na een lange werkdag.. ik ben dan soms echt blij als ze in naar bedje ligt.. rust... Ze gaat door de weeks vaker naar het kdv, en daar heeft ze ook haar buien. Ze kan en is super lief hoor en indd wat jij zegt uit haar eigen kusjes en knuffels geven. Ze heeft haar buien ook niet iedere dag. Ik merk hier wel op vrije dagen dat ze in de middag weer moe is aan het worden, middagslaapje wilt ze absoluut niet meer. Hierdoor raakt ze soms ook gefrustreerd van moeheid. Ik dacht dat 2 een lastige leeftijdwas, maar 3 hahaha.... maar hier iig herkenning van jou verhaal
Herkenbaar! Onze oudste is altijd al druk geweest, maar zo rond de 3 werd het alleen maar drukker Ik heb zelf veel gehad aan een boek van ik meen Thomas Gordon. Het heeft erg geholpen met door driftbuien komen. En verder moest mijn dochter gewoon veeeel naar buiten, dan kon ze haar energie goed kwijt. Nu is ze vier en gaat ze naar school, ik zie echt verandering; ze kan ineens rustig aan tafel zitten kleuren terwijl ik bv sta te koken. Dat kon ze eerder echt niet!
Dank je wel voor jullie reacties! Idd we kijken er erg naar uit dat ze straks naar de basisschool gaat we grappen wel eens dat de juf haar maar wat manieren bij moet leren hihi Ik vind 3 toch wel de pittigste leeftijd tot nu toe, toen ze 2 was was ze beter te handelen dan nu... Dochtertje van een vriendin is 4 en ik merk idd dat die al een stuk wijzer en zelfstandiger is en veel minder druk. Ik geloof ook wel dat het goed komt hoor maar de vraag is wanneer.. voor je gevoel duurt het al zo lang en hoop je dat het snel voorbij is die peuterpuber buien. Zolang ze bezig gehouden wordt (lekker even buiten op haar fietsje of op de speeltuin bijv.) gaat het prima, maar heb je even andere dingen te doen en ze krijgt geen aandacht meer dan gaat het weer mis.
Het vragen doet ze dan niet zo, maar wel de hele dag springen en rennen en geluid maken. Ook ineens heeel erg boos doen, zich op de grond laten vallen, de bank slaan. En het maakt niet uit of ik het nu heeel zachtjes en lief zeg of op normale toonhoogte. Wel is het zo dat ze het dan op een gegeven moment weer goed komt maken. Vandaag was ze ook de hele dag kribbig en bozig en ineens kwam ze vanavond na het eten bij me op schoot zitten en is ze zo bijna een uur blijven zitten. Dan zie je toch ook dat ze heel erg lief kan zijn. Meestal als ze een bui heeft laat ik dr maar gewoon gaan, dan gaat het het snelste over. Maar ik merk ook dat ze wel toe is aan school. Ondanks het feit dat ze hier alles heeft om te kunnen leren en knutselen. Maargoed, ook wij hebben weleens een slechte dag er tussen en ze kan ook heel lief en stil zitten kleuren of bouwen etc. Komt allemaal wel. Af en toe gewoon even zelf een plekje zoeken om tot 10 te tellen, rustiger te worden en daarna weer gaan met die banaan.
Helemaal herkenbaar! Mijn dochter is even oud en springt en stuitert ook de hele dag. Sinds een maandje ook veel boze buien erbij, ik denk uit verveling. Ze gaat volgende week over van de creche naar de peuterspeelzaal, en mag een dagje vaker. Hopelijk geeft dat weer meer uitdaging.
Hoi, hier ook geen 2e kindje, maar wat je omschrijft wel herkenbaar! Wij hebben een dochter van 2,5 die vanaf haar geboorte al wist wat ze wou, en vooral wat ze NIET wou, haha! ze was in alles heel snel, qua ontwikkeling. Ze is ook maar heel kort echt "baby" geweest. Op zich vind ik dat niet zo erg, ben niet zo'n baby-moeder. Maar na 2,5 jaar thuisblijfmoeder zijn met een hele pittige dochter die van smorgens tot savonds heel erg aanwezig is, breekt het me soms ook enorm op. Daarbij komt nog dat de zorg voor haar bijna helemaal op mijn schouders neerkomt, want mijn man en ik hebben een groot melkveebedrijf en manlief is dus van smorgens tot savonds laat aan het werk. Ik doe haar dus 7 dagen per week uit bed, in bed, onder de douche enz. Waar bij een "normaal" gezin de vader het ook eens over kan nemen na een hele lange dag, moet ik zelf alles doen. Anyway, pittig dus sommige dagen, zeker als ze last heeft vd pueterpuberteit-buien! Ik herken je vermoeidheid dus, en je frustratie die je op je man en soms op je dochter uit. Ook ik kan er wat van hoor, als mevrouwtje voor de zoveelste keer het bloed onder mijn nagels vandaan haalt! Bedenk dat jij ook maar een mens bent, jouw batterij raakt op een gegeven moment ook gewoon leeg! Misschien gaat het wel over als ze straks naar school gaat, heeft ze weer meer uitdaging nodig. Dat merk ik wel bij onze dochter, die mag EINDELIJK half maart naar de psz!! Ik hoop dat ze haar daar ook net dat stukje opvoeding kunnen bieden wat ik niet kan, dus wachten op haar beurt, even blijven zitten als dat gevraagd word, delen met anderen. Hier is alles voor haar alleen, zelfs haar moeder, dus die gaat straks nog wat beleven daar op de psz, hihi. Ik denk dat het gewoon een fase is waar je weer doorheen moet, en ik vind het heel erg goed hoe jullie met haar zijn om gegaan toen de 2e er was. Zo zou ik het ook doen! denk dus niet dat je faalt ofzo, zo te lezen doe je je best genoeg als moeder! Veel suc6 en sterkte!!!
Hier een pittige meid die 2,5 is en eindelijk half maart mag starten op de psz! Ze zijn op gegeven moment inderdaad echt aan een nieuwe uitdaging toe!
Ons meisje zit al op de psz en ik merk dat het al een stuk fijner gaat als ze daar geweest is en weer thuis is. Eigenlijk zou het van mijn wel een dagje extra mogen Maar ze mag in oktober al op school dus nog even wachten.
Herkenbaar. Hier ook een peuterpuber van 3,5. Vraagt ook veel negatieve aandacht. 'Mama, ga je met me spelen', 'Mama, mag ik koekje/snoepje'. Bij 'Nee'. Breekt de hel los. Hij is ons nu echt aan het uit testen hij zoekt echt grenzen op. Ik denk echt puur uit 'verveling'. Kan ook niet wachten tot hij naar school gaat haha. Maar zoals afgelopen zondag hadden we een verjaardag waar ook al z'n vriendjes bij waren en dan is het het liefste kind van de wereld. Leuk spelen, geen ruzie, samen delen. Wauw. Elke dag maar op verjaardag gaan denk ik hahaha.
Ik sluit me maar bij jullie allemaal aan. Mijne is ook 3,5 en sinds enkele weken een ontzettende draak en eeeerg drug.
Het is net als of ik dit verhaal geschreven heb! Toen m'n zoontje net drie was, werd ik eindelijk zwanger en heb ook altijd gedacht dat hij dit gelijk door had... Heb dezelfde dingen mee gemaakt als jij zegt. Mijn zoontje gaat nu sinds twee dagen naar school. Geeft thuis wel wat rust en meer tijd voor mijn andere zoontje. Maar de buien van m'n oudste zijn nog niet klaar... K weet dat dat niet in twee dagen veranderd. Gelukkig speelt hij wel beter nu hij naar school gaat. Hij was zijn speelgoed zat en nu waardeerd hij het weer als die thuis komt