Ik zou niet meer langsgaan of bellen en aangeven dat je daar geen tijd meer voor hebt, maar nog wel af en toe appen.
Het is een lastige kwestie hoor. Ik zou het ook enorm moeilijk vinden om tegen iemand, die blijkbaar wel graag contact wil, te zeggen: ik wil het niet meer. Ik snap dus goed dat je dat al 6 jaar voor je uitgeschoven hebt en iedere keer weer hoopt dat het de laatste keer is. Ik snap ook de reactie van 'iets over hebben voor een ander'. Dat mag ook iets kosten, dat hoeft niet alleen maar voldoening te geven. Maar dit vraagt wel erg veel. De afstand is erg groot, een druk gezin, straks een baby. Zeker met iets dat alleen naar energie kost is dat wel erg veel. Ik denk dat je voor jezelf eerst moet bepalen wat wil ik wel en wat wil ik niet? Wil je nog wel appen/bellen? Of ook dat niet meer? Hoeveel energie kost een appje? Lijkt mij weinig. Af en toe eens een telefoontje? Wil je dat? Of ook dat niet meer? Dat je er niet meer naartoe wil gaan snap ik helemaal. De afstand is ook wel erg groot. Dat kun je ook heel duidelijk vertellen: Zeg ..... Ik kom niet meer langs. Het is te ver weg, het gezin is te druk, te veel gedoe met de baby erbij. Noem maar op. Dat zijn mijns inziens heel logische redenen om dat niet meer te doen. Bij een telefoontje kun je nog zeggen dat je het op max 20/30 minuten houdt. En daarna ook inderdaad het gesprek afkappen met de mededeling dat je nog X of Y moet gaan doen. En zodra jij voor jezelf het op een rijtje hebt wat je wel en niet wilt dan bij het eerstvolgende telefoontje duidelijk aangeven wat jij wilt. Moeilijk? Jazeker! Maar het zal je uiteindelijk wel een hoop rust geven denk ik. Sterkte!
Waarom zou je altijd eerlijk moeten zijn? Als je het contact op een andere, minder pijnlijke manier voor die vrouw, kunt laten stoppen is dat in mijn beleving beter dan "de harde waarheid".
Contact stoppen! Mooie uitdaging voor jezelf om te stoppen met pleasen. Wel bijzonder om te lezen dat sommige de andere kant zo invullen, dat ze eenzaam zou zijn en zoveel uit jouw contact haalt. Je zet jezelf helemaal klem zo, met gedachten die helemaal niet waar zijn (dan zou je ze moeten checken, is ze eenzaam, hoe ziet ze jou?) En zelfs als ze al waar zijn helpt het jou niet. Je mag echt kiezen voor jezelf, kiezen met wie jij omgaat. Daar hoeven geen excuses (zoals lange reistijd oid) tegenover te staan. Wil je het niet, dan stop je ermee.
Ik zou hiermee stoppen. De reacties waarin eigenlijk gesteld wordt dat je jezelf op moet offeren, omdat het zo fijn is voor een ander vind ik heel bijzonder. Ja, soms doe je iets voor een ander omdat die ander daar gelukkig van wordt. Maar niet als de ander eigenlijk een vreemde voor je is, die je helemaal niet aardig vind. En zeker niet als je dat ontzettend veel tijd kost. De volgende keer als ze belt zou ik gewoon aangeven dat je merkt dat het contact je niks brengt en dat jullie niks gemeen hebben. Verder ben je geen uitleg verschuldigd. Sterker nog: je bent helemaal geen uitleg verschuldigd. Je hoeft echt niet te bellen, appen of af te spreken met iemand die je helemaal niet aardig vind. En al helemaal niet 6 jaar lang uit een misplaatst schuldgevoel. Kom voor jezelf op en kies voor jezelf.
Tja langs de 1ne kant zou ik zeggen : ah bel ze gewoon een paar keer en ga 1 keer per jaar langs en klaar. Langs de andere kant hebben we het hier een wildvreemde die zich opdringt.
Maar waarom zou je uberhaupt zover rijden om iemand te zien die je helemaal niet wilt zien? Dan zou ik het nog eerder omdraaien en haar 1 keer per jaar langs laten komen. Al zou ik in dit geval zeggen dat je er beter helemaal mee kan stoppen.
Ik begrijp dit sowieso nooit heel goed. Waarom afspreken met een soort van vreemde, omdat deze vreemde dat leuk vindt? Ik zou zeggen: baby op komst, nauwelijks tijd meer voorlopig en gewoon het appen ook afbouwen. Nu nog reageren na een maand en daarna gewoon stoppen. Overigens zou ik gewoon zeggen hoe het er voor staat met jullie “vriendschap” en dat dit voor mij niet hoeft, maar ik gok dat jij niet zo in elkaar zit omdat dit al 6 jaar duurt.
Maar eerlijk is toch niet persee lomp of gemeen. Ik zou me flink bedrogen voelen als iemand met mij contact houdt uit medelijden of angst om te zeggen dit wil ik niet.
Het voelt al wel heel snel lomp en gemeen denk ik. Ik ben een keer eerder via email zo “gedumpt” door een vriendin die zei dat ze niks meer uit ons contact haalde en zich niet meer op mn gemak voelde bij me. Dat kwam wel echt behoorlijk hard binnen. Het is ruim 10 jaar geleden gebeurt en ik denk er regelmatig aan terug. Terwijl andere vriendschappen die “gewoon “ zijn doodgebloed daar heb ik veel minder moeite mee. Dat gezegd hebbende ik zou ook de baby gebruiken als “excuus” (eigenlijk gewoon een heel valide reden!) om er niet meer heen te gaan en dan hopen dat de telefoontjes ook afnemen mettertijd.
Als je het contact echt wil verbreken, zou ik ook aangeven dat je het nu te druk hebt om langs te komen ivm komst baby en daarna het contact via app/bellen laten uitdoven. Dus geen officieel bericht om het contact echt te verbreken, maar dat uiteindelijk dus wel doen.
Dit zou ik ook doen denk ik. Dat is wat milder dan keihard de waarheid zeggen. Maargoed je moet doen wat het beste bij je past denk ik.
Ik zou zeggen dat je met komst van baby in een nieuwe levensfase komt en daardoor keuzes moet maken wat betreft contacten. En dat het daardoor helaas niet meer lukt om met haar af te spreken.
Nou ik zou me ook flink beroerd voelen als iemand tegen mij zou zeggen dat ze geen contact meer met me wil omdat ze me niet aardig vind, ik haar alleen maar energie kost, de omgang niet fijn is. Dat is misschien wel de waarheid, maar die kan wel heel hard zijn. En is dat nodig? Ik denk het niet. Ts kan heel netjes aangeven dat de afstand te groot is, met baby erbij niet meer te doen etc. Klinkt een stuk milder dan: ik vind je niet leuk. En het resultaat is hetzelfde. Ts hoeft daar niet meer naartoe.
Eerlijk staat inderdaad niet direct gelijk aan lomp. Alleen in dit geval zou ik niet weten hoe je de boodschap zacht brengt. En jij zou je bedrogen voelen als iemand het contact aanhoudt uit medelijden, maar dan moet je dus wel weten dat iemand dat doet. Wat die vrouw nu dus niet weet. Daarom zou ik denken wat levert het die vrouw op om eerlijk te zeggen dat je niks uit het contact haalt? Terwijl er ook genoeg manieren zijn om het minder persoonlijk en daarmee mogelijk kwetsend voor haar te maken.
Die vrouw kost jou energie, is eigenlijk een vreemde voor je, er is een baby op komst en dan kost het je ook nog veel reistijd. Lijkt mij duidelijk toch! Ik begrijp dat het lastig is hoe je het moet zeggen. Maar wat al vaker gezegd is, geef eerlijk aan dat je het te veel vind, zeker straks met nog een kindje erbij!
Wel herkenbaar. Ik leerde ooit in de trein een oudere dame kennen, we raakten aan de praat, zij leek eenzaam en we wisselden nummers uit. Daarna een koffie met haar gedaan maar het ging vooral over haar medische geschiedenis en zichzelf. Daarna bleef ze maar bellen en besloot ik het toch nog een kans te geven. Eigenlijk weer hetzelfde maar ook nog wat opmerkingen over "buitenlanders" die voor mij niet lekker vielen. Natuurlijk moet je soms iets voor een ander doen maar ik heb ook maar beperkte energie en heb best een druk leven. Hoe vervelend voor haar ook maar ik heb een berichtje gestuurd en daarin aangegeven dat ik het momenteel prive gewoon te druk had voor nog meer contact. Dat leek mij eerlijker dan haar gewoon aan het lijntje houden. Ik vind je zeker niet egoïstisch, je mag ook best een beetje aan jezelf denken. Moeders hebben het ook zwaar genoeg
Lastig. Dit is natuurlijk geen onbekende meer. Jullie kennen elkaar al 6 jaar en zien elkaar 3x per jaar. Dan is het geen vage kennis meer. Je kunt prima aangeven dat de verplichting en afstand jou teveel is. Als ze jou wil zien kan ze ook moeite doen. Bijvoorbeeld 1 a 2x per jaar afspreken in het midden of op wisselende goed bereikbare plekken voor een lunch. Dat hoeft geen uren te duren. Als ze niet zelf kan rijden is er het OV of haar man die haar kan brengen. Op die manier is het minder een belasting voor jou. En je kunt natuurlijk ook zelf een gesprek sturen qua inhoud en onderwerpen.
Niet alles gelezen maar ik vind dit lastig. Enerzijds snap ik je, anderzijds doe je dit al 6jaar en is deze dame op je gesteld en kijkt ze uit naar je komst. Je had dit eerder al af moeten houden. Vind nu eigenlijk dat je niet zomaar kunt zeggen "ik kom niet meer". En dat je er zelf niets uithaalde hoeft ook niet toch? Je kunt ook uit liefdadigheid iets voor iemand doen. Ik zou af en toe blijven gaan, de bezoekjes wat inkorten onder t mom van "druk gezin" en vooral blij zijn dat je deze mensen gelukkig maakt met jou bezoekje.