Hier ook een erg ondernemend peutertje, ze moet echt even weten wat wel en niet mag. Wij hebben in de gang een strafkrukje in de hoek staan. In het begin lachte ze als ze heen moest, maar al snel was het niet zo leuk meer. Kwestie van vol blijven houden. Ze moest zitten en de deur ging dan ook echt dicht. Zij zag ons niet en wij haar niet. Na 2 minuten vraag ik dan: "klaar?" en vaak is het dan klaar. Als ik nog niet vraag of het klaar is hoor ik haar wel "kjaar" roepen. Werkt prima. Daarna een knuffel en een kus en leg ik duidelijk uit waarom mama boos was. Ze is dan nog jong ( net 2 ) maar om de donder begrijpen deze peuters heeeeeel veel. Je kunt er maar beter vroeg mee zijn. Ik waarschuw 3 keer. Vaak luistert ze bij de 3e keer wel, want ze weet het .
klopt, maar vind het ook verschillen per kind, ik denk meer dat het een maximum is, dat je niet je kind een half uur op de gang laat staan als het nog geen 2 is bijv. Dan is het kind alweer vergeten hoe en wat (in de meeste gevallen, er zijn uitzonderingen).
Ik denk niet dat het een maximum is. Het kan per kind wel een beetje verschillen natuurlijk, altijd naar je eigen kind blijven kijken. Butterfly, wat bedoel je met een kwestie van vol blijven houden? Ik irriteer me altijd dood aan zo'n uitspraak. Ik heb mijn dochter als baby (11mnd) een paar keer 2,5u 'moeten' laten huilen om de slaapdrama's te kunnen doorbreken. Voordien liet ik haar dagelijks 20-30min huilen, maar het werkte niet. HOe vaak mensen niet tegen mij zeiden dat ik waarschijnlijk niet consequent genoeg was oid. Mijn dochter heeft gewoon een extreem lange adem. Dat is meer dan 'gewoon vol blijven houden'.
Hier ook een extreem temperamentvol mannetje met forse driftbuien, tegenspreken en uitdagen tot en met, bv. vol overtuiging zijn broer gaan staan jennen of slaan, schoppen whatever....Hij is net drie, maar doet al zeker een jaar zijn best om zichzelf en ons het leven soms erg moeilijk te maken. Hier dus ook erg consequent met 2x waarschuwen en dan vervolgens op de gang. De gang vind hij niet heel erg, gaat er ook wel zitten zingen of klimt de trap op, maar ik vraag hem dan wel waarom hij er zit en dat weet hij al sinds zijn tweede feilloos te vertellen. (hij sprak al vroeg erg goed). Onze oudste delft regelmatig het onderspit in het temperament van onze jongste en ik vind dat ik dan toch echt hem in bescherming voor moet nemen en dat betekent dat onze jongste toch regelmatig effe op de gang nadenkt. Hij blijft overigens flink impulsief, zit ook weinig tot niet stil, een en al energie, maar hij kan ook zo ontzettend lief ineens lekker komen knuffelen of ineens een kwartier gaan zitten puzzelen en dan smelt ik weer helemaal voor hem..... We zullen wel wat met hem te stellen houden de komende jaren, maar dat is dan onze uitdaging. We zeggen wel eens: stel dat hij onze eerste was geweest....dan weten we niet of een tweede er zo snel zou zijn geweest. Hij had echt als pasgeborene al zo'n heftig temperament, wilde alleen bij mij zijn, niet bij mijn man en is ook een fervente flesweigeraar geweest. een zeer sterk eigen willetje is hem vanaf de geboorte niet vreemd Momenteel kan hij dus heel uitdagend kijken en dan gewoon zeggen mama, ik luister niet, want ik wil...... tja.... maar het kan ook zo'n schatje zijn.
Misschien wel, daarom schreef ik ook: misschien denk ik er over een half jaar wel anders over. Maar geloof mij, wij hebben echt wel een temperamentvol dametje. Maar ik heb daarentegen ook vrij veel geduld. Moet zeggen dat ik het wel heel eerlijk en knap vind van mensen dat ze toegeven niet (altijd) zoveel geduld te hebben. @ maka123: herken wel heel erg wat je schrijft bijv. over in het winkelwagentje 'moeten' zitten. Hier ook een dochtertje waarbij we al heel vroeg, heel consequent zijn geweest (was idd ook pure noodzaak). En daardoor zijn hier heel veel dingen geen strijd meer, omdat ze weet wanneer we iets menen, zeg maar. Maar snap je 'strijd' wel.
Duh... Lees even terug zou ik zeggen. Slaapproblemen met mijn kind? Nee hoor.. daar ben ik niet bang voor. Ook de box was hier een afkoelplek.. daar heeft hij ook nooit een hekel aan gekregen. Straf is iets naars. Als je naar je leuker kamer gebracht wordt om daar te gaan spelen en je vindt je kamer leuk en alleen spelen helemaal niet erg.. dan is naar je kamer gaan dus ook geen probleem. Het hangt dus van je kind af...
Waarom vind je dat knap? Ik vind een engelengeduld niet altijd nodig.. de maatschappij heeft ook niet zoveel geduld.. dus alles met mate.. geduld dus ook. Ik vind wel dat er een groot verschil zitten tussen 'gewoon maar boos worden' en maar eeuwig blijven uitleggen.. de wereld ertussen vind ik wel aardig.
Mijn dochtertje van 14 maanden krijgt helemaal geen straf. Die haal ik weg en blijf herhalen dat het niet mag. Als ik het beu ben, gaat ze in de box... dan maar even daar spelen. Vindt ze ook prima (na 2 minuten boos zijn! hahaha)... Ze mag trouwens vrij veel maar wat niet mag weet ze eigenlijk best heel goed (één keer 'nee' dat is .... is meestal genoeg).. dat in tegenstelling tot mijn zoontje die altijd wel een manier zal vinden!
Wat heeft een kind van 2 met de maatschappij te maken? Heeft t daar niet nog tijd genoeg voor om die te leren kennen? Maargoed... omdat ik geen geduld hebben/opvliegend zijn/wat dan ook als een negatieve eigenschap zie. En ik het knap vind als iemand daar voor uit durft te komen.
Misschien hebben we een verschil van inzicht in wat geduld is. Ik stel vrij snel paal en perk aan bepaald gedrag maar ben zeker niet opvliegend en verhef mijn stem niet. Wel ben ik apeduidelijk. De maatschappij komt snel dichterbij en begint met spelen bij een ander... (in mijn optiek) en waarom iets niet van het eerste begin leren (maar goed, ik geloof ook inet in 'op verzoek' enzo)
hahah.. ik moet hier wel om lachen eigenlijk! Ik denk dat wij gewoon compleet tegenover gestelden van elkaar zijn! hihi... (helemaal niets mis mee, vind het eigenlijk altijd wel leuk om op zo'n manier over opvoeden (en andere dingen) na te denken/te discuseren). Ben juist iemand van 'op verzoek' Heb echt wel veel geduld, maar ben ook wel heel duidelijk. (was ook wel nodig in mn werk ) Ik bedoel; iemand schreef hier dat t soms geen geduld had met zn kind. Dan ga ik er vanuit dat iemand dan, wanneer het kind iets door waarvan zij op dat moment vindt dat t niet door de beugel kan, meteen boos wordt. Dus eigenlijk om het minst of geringst.
@Remmar, wat een verademing om jouw reacties hier te lezen, ik heb er helemaal niks meer aan toe te voegen
Ik moet even reageren over dat voor straf naar de slaapkamer. Ik heb vroeger menige uurtjes op mijn kamer doorgebracht....ging er altijd lekker spelen Maar ik heb ook niet heel veel geduld hoor. Ik los dat op door consequent te blijven en er ook wat humor in te gooien. En ik merk dat het voor mij erg helpt. Mijn man heeft wel heel veel geduld en ik vind dat hij te veel geduld heeft. Heb van de week toevallig nog gezegd: Jij bent de vader, dus jij hebt veto recht hoor. Ga toch niet die discussie steeds aan.(mevrouwtje wilde niet tandenpoetsen) Wat daaar heb ik dus geen zin in. Soms moet ze gewoon luisteren om dat IK dat zeg (ooh ik had daar vroeger zo'n hekel aan ). Moet wel vermelden dat wij momenteel in de "waarom" fase zitten....
Ik kom er voor uit! ben nu eenmaal voor een deel Italiaans ( alsof dat een excuus is ) Ik heb dus een kort lontje. maar.... Ik blijf wel altijd netjes. Ze kunnen gewoon niet ver bij mij gaan met negatief gedrag. Ze mogen natuurlijk grenzen verkennen. dat hoort erbij die ruimte moet er zijn. Maar als het op fatsoen aankomt dan ben ik kort. Ik schreeuw niet ( juist extra zacht praten) en ben erg duidelijk. Nee weten ze is bij mij echt nee. Voorbeeld: dochter luistert niet en gaat door met schreeuwen of te luid zijn dan is het gelijk op de gang. Nu is vaak 1 blik al wel genoeg. Verder sla ik niet. Zou ik echt niet kunnen.
Ik kom er ook voor uit hoor. We zijn toch allemaal geen supermensen en iedereen heeft zo zijn goede en slechte kanten. En ik ben ook geen geboren moeder. Wat is daar erg aan? Ik doe ook maar mijn best en af en toe haalt ze t bloed onder mijn nagels vandaan. En als ik dan boos ben, krijgt ze daar echt niets van. Ze is echt totaal niet bang voor me ofzo . Sterker nog, ik kan me soms ook niet inhouden met scheldwoorden (niet naar haar, maar in t algemeen). En dan zegt dochterlief 'dat mag je niet zeggen, mama!' Haha! (ahum) Slaan doe ik overigens ook absoluut niet. Maar ik pak haar wel eens stevig bij de arm.
Dat werkte ook heel goed bij M ... tot een bepaald moment. En toen was ze gewoon bewust stout aan het doen. Toch een andere fase Maar goed. Ik ben ook geen voorstander van straffen, wel van afkoelen. M heeft daar soms ook echt behoefte aan. En ik herken dat ook wel . Maar bij echt bewust stout doen, dan zet ik M zonder pardon op de gang. Als ze klaar is om sorry te zeggen dan mag ze van de gang af, dus geen minuutregel oid. Bij T is het een kwestie van zeggen dat het niet mag, en nog een keer en nog een keer = weghalen en/of afleiden ...
Ach, tuurlijk zijn we allemaal mensen. Daarom zei ik eerder ook al: als uitleggen hier niet werkt, word ik ook echt wel een keertje boos. (en ook ik heb mn dag soms niet hihi..) @ bosi: hahaha... vriendinnetje van me is ook half italiaans, heel goed excuus hihi... @ slaan oid; dat vriendinnetje waar ik het in een eerdere reactie dus over had, was wel echt heel opvliegend. In mijn ogen deed haar dochtertje niets verkeerd, alleen wilde ik niet helemaal lukken bij moeders en reageerde ze deze frustratie af of haar dochtertje. Die daarna dus begon te huilen en daarna kreeg ze een tik voor der billen omdat ze niet zo moest zeuren..... Tja...
precies Als ze wat heeft gedaan wat niet mag, zegt ze: is mama nu boos? en dan heb ik niet eens gezien wat er is gebeurd. Dan zeg ik verbaasd hoezo? En dan zegt ze wat ze heeft gedaan...hahaha Dus ze weet het dondersgoed en is echt af en toe haar grenzen aan het verkennen. Het hoort erbij... Ik weet wel dat het echte opvoeden begint zo rond een jaar of 2...niet dat je daarvoor niet aan het opvoeden bent, maar rond 2 jaar...poeh he!
Slaan ben ik pertinent tegen.....gewoon een No-Go! Dan moet je je als ouder achter je oren krabben. Ga dan even een blokje om of heel hard tot 10 tellen. Slaan is gewoon een teken van onmacht. (oh nee, laten we hier geen discussie over hebben...slaan = slaan, meppen etc) Heb mijn dochter ook wel eens heel stevig vast gehad....voelde me meteen schuldig, maar ik was zooooooo boos/ geschrokken! Mevrouwtje rende opeens van me weg richting het parkeerterrein van de AH, terwijl ik het karretje duwde met haar baby zusje er in. Poeh he :x Nou, dan heb je deze mama BOOS! Ik trek me dan echt helemaal niks aan van wat mensen om me heen denken hoor! Heb haar flink bij haar arm gepakt en laten weten dat ze naar mama moet luisteren. Ze kon het die middag nog aan papa na vertellen...dus indruk heeft het wel gemaakt en dat was precies de bedoeling.