Hoi, Onze dochter 1 jaar en 9 maanden en het lijkt alsof de peuterpuberteit al is begonnen hier. Tenminste dat hoop ik, want als het nog erger wordt... Vooral aankleden/uitkleden is een draaaamaaa, het lijkt wel alsof we haar wat aandoen als we haar pyjama aan willen doen. Sowieso is het bij het minste of geringste drama, zich op de grond laten vallen en krijsen alsof er iets verschrikkelijks gebeurt, bij iets kleins. Herkenbaar voor anderen, al op deze leeftijd?
Yup, peuterpuberteit kan intreden vanaf 18 maanden ongeveer. En dat gebeurde hier dan ook Enne, het wordt wel degelijk erger Maar misschien blijft dat jullie bespaard
Nou, hier is het ook al begonnen hoor, is hij zo vroeg dan Drift niet normaal om niets idd. Kon hem vanochtend niet eens uit zijn slaapzak krijgen, en vanavond er bijna niet in... Zijn nieuwe koosnaam is dan ook "baasje"! Hij meent dat de wereld om hem draait en alles moet zoals hij wil, want anders zul je het weten! Met hoofdstoten en soms zelfs slaan! Op het CB waarschuwde ze me al. Vanaf 1,5 denken dreumessen dat iedereen leeft om hen te dienen
Wat nog weleens kan helpen, is haar te laten helpen met dat soort dingen. En bij andere dingen, kun je haar bijv de keuze geven uit 2 dingen: "wil je kaas of worst op je broodje?" Ik heb het idee dat ze dit helpt om minder drama te schoppen. En vooral veel vertellen over wat je doet en waarom.
Hier is het nu sinds een week of 2 ook kassa (iets ouder, 22/23 maanden). Drama omtrend uitkleden --> Check! Verder expres dingen doen die niet mogen en me aankijken met een blik van "Wat ga je hier aan doen, mama?" Op de grond werpen valt -nog?- wel mee. Gaat het erg lang duren? Vind er nu al niets meer aan ben net zo'n boeman
Peuterpuberteit duur tot 4 jaar ongeveer Maar de periodes dat het goed gaat gaan steeds langer duren, en je weet zelf ook steeds beter hoe ermee om te gaan. Maar we hebben nog 1, 5 jaar te gaan, dus misschien zeg ik over een half jaar weer iets minder positiefs
Heel herkenbaar. De jongste zit er al volop in en kan inderdaad zeer dramatisch op de grond liggen huilen of in een hoekje gaan staan huilen. Of als het niet helemaal zint een lepel vol yoghurt door de kamer gooien en dan booooos kijken, echt daar wordt je eng van. De oudste zit er echter ook nog in. Dus is het regelmatig feest hier. Het voordeel bij de jongste is dat ze nog wat minder sterk is. Aan- en uitkleden, verschonen etc gaat dan gepaard met een hoop herrie, maar dat lukt nog wel. Bij de oudste komt er echt meer taktiek aan te pas. Heel irritant als je 's ochtends toch echt weg wilt.
Hier ook al zo'n baasje... Als ik in de buurt ben móet ik álles doen.. Jas/schoenen aandoen, papfles geven, naar bed brengen, etc. Op de opvang hebben ze nergens last van, daar is ze juist heel verlegen.. Ook mijn ouders hebben geen kind aan haar als ze oppassen, ik zet 1 voet over de drempel en het is DRAMA Zeer vermoeiend en soms best lastig om mee om te gaan in de praktijk