Hoe streng ben jij?

Ik zou hier overigens ook geen drukke kinderen laten spelen. Niet omdat ik dat niet wil, maar gewoonweg niet aankan. Ik word zelf heel snel overprikkeld en mijn oudste is al erg druk dus dat is gewoon meer dan genoeg (soms zelfs een beetje teveel haha) voor mij.

 

Ik ben heel benieuwd hoe je dit bericht terugleest over een jaar of 3
Want ja: mensen zonder kinderen hebben idd nogal makkelijk praten.

Ik beschouw mezelf niet als een strenge moeder, wel als een (redelijk) consequente moeder. De grenzen zijn hier duidelijk, daarbinnen is een hoop ruimte.
Maar toen onze kids de peuterleeftijd hadden, werden we vanzelf wel gemakkelijker. Je gaat namelijk niet de hele dag nee lopen roepen. Is voor jezelf niet leuk, voor je kind niet en het levert ook nog eens enkel het tegengestelde van wat je wilt op. Hoe meer nee, hoe leuker namelijk. En dus lok je een hoop gedrag daarmee alleen maar uit.

Dus, heel benieuwd hoe je hier op terugkijkt als jij de peuterpuberteit met je kind gehad hebt

 

Oh, en ik ben, sinds ik kinderen heb, gewoon heel anders tegen dingen aan gaan kijken. Bij onze oudste verbood ik haar ooit om bloemen uit onze tuin te plukken. Gebeurde een paar keer en toen dacht ik: waarom vind ik eigenlijk dat dat niet mag?
Was eigenlijk automatisme vanuit m'n eigen jeugd. En aangezien onze tuin nou niet bepaald een hoogstandje van tuinieren is, heb ik vervolgens besloten dat ze mogen plukken wat ze willen.
Ik leer ze uiteraard wel dat je dat niet doet uit andermans tuin.

Zelfde met een hoop andere dingen. Regels moeten nuttig zijn. Zijn ze dat niet, dan gaan ze hier de deur uit.
Dat betekent niet dat het hier een huishouden van Jan Steen is, want we zijn dus wel consequent. Het moet alleen wel echt ergens over gaan, dat consequent zijn.

 

Nou hier ben ik het niet helemaal mee eens.. bepaald gedrag is onacceptabel (naar eigen inzicht) en je kunt best voordat je kinderen hebt, weten of je dat wel of niet wilt accepteren. En tuurlijk zijn er dingen waarvan ik niet had gedacht dat ik dat, als moeder, goed zou vinden. Maar over het algemeen vind ik dat iemand die (nog) geen kinderen best wel kan bepalen of iets mag/kan of niet.

En juist in de peuter pubertijd zijn grenzen heel belangrijk. Als ik hier lees dat iemand het goed vind dat haar kind de boeken uit de boekenkast trekt omdat ze geen zin in strijd heeft vraag ik me wel af hoe ze dat over een paar jaar voor zich ziet.. juist door grenzen te stellen kan je makkelijker dingen los laten. En nee, dat is en vind ik echt niet altijd zo makkelijk als hoe ik het nu zeg

 

Nou, als ik haar post lees, sta ik ook te kijken hoor. Ik heb twee kinderen en die mogen echt geen dieren plagen en ook niet aan andermans spullen zitten, laat staan ze stuk maken...

 

Omdat ze het in andermans tuin dan ook zomaar gaat doen?

 

Hier snappen ze heel goed dat soort verschillen hoor. Maar goed, hier mogen ze niks plukken, in de speeltuin mogen ze bv best madeliefjes plukken, maar geen narcissen ofzo...

 

Toen ik nog geen kinderen had, had ik al wel een beeld van een 'goede opvoeding'. Toen leerde ik mijn man kennen en kreeg ik er twee kant-en-klare kinderen bij. Ze waren toen iets van 8 en 12 ofzo. En ik heb me sindsdien wel ontwikkeld, maar mijn 'beeld' zat niet heel ver naast de werkelijkheid. En gelukkig zit ik ook met mijn man op 1 lijn over opvoedkundige zaken. Daarom wist ik ook dat ik met hem wel kinderen wilde.

Ik verbaas me over stellen die blijkbaar van te voren niet gepraat hebben over normen en waarden en waarbij het zodra er kinderen komen opeens duidelijk wordt dat ze er anders instaan.

 

Sommige dingen kom je misschien wel op terug als je zelf kinderen hebt, maar sommige dingen zoals dieren opjagen of pijn doen is iets wat ik van tevoren als wist dat ik dat niet wilde en dat is niet veranderd. Ik vind het ook echt raar als iemand het goed vind om dieren op te jagen, alsof dat geen kwaad kan.
Hier heb ik voor mijn gevoel nooit zoveel nee hoeven roepen. Dus misschien toch wel erg makkelijke kinderen . Maar genoeg andere vlakken waarop ze nu nog wat te leren hebben.

 

Je hebt duidelijk enkel deze zin uit mijn post gelezen? Doe niet zo flauw en naar zeg....

 

Ik zie vaak dat mensen zonder kinderen bepaald gedrag erger beschrijven dan het werkelijk is. Dus ik plaats zelf enige kritische noten bij de tekst zoals TS die schrijft.
Maar even voor de duidelijkheid: dieren pijn doen en dingen stuk maken vinden wij ook onacceptabel uiteraard.
Maar zoiets als slaan op de TV. Tja.... hoe ziet dat er precies uit? Want ik ken zelf geen peuter die dat nooit doet en het maakt nogal uit HOE dat precies gaat, of dat wel of niet een punt is.

 

X11, vervelend dat jij vindt dat ik flauw en naar doe, het was zeker niet zo bedoeld. Ik gaf gewoonweg antwoord op hetgeen je jezelf afvroeg (en ja, ik heb inderdaad de volledige post gelezen). Mijn kinderen, met name de jongste, zouden het overigens erg verwarrend vinden wanneer thuis iets wel mag en ergens anders niet.

 

Hier is het net andersom

Ik ben heel vrij, en ze mag ook veel.
Wat ik wel belangrijk vind is dat ze dieren met respect behandeld, en bv springen op de bank etc mag ook niet en ze moet zelf haar speelgoed opruimen.

 

precies dit!

 

Ik denk dat ik wel streng ben als ik bepaalde voorbeelden lees. Boeken zomaar uit de kast trekken? Nee dat mag hier echt niet, waarom zou dat leuk zijn?

Net zoals bij de meeste anderen: dingen kapot maken of pijn doen aan mensen en dieren ook niet uiteraard.
Maar zoals bovenstaand voorbeeld of bv alle speelgoedbakken omkeren voor de lol dat mag hier ook echt niet hoor.

Heel veel gillen tijdens spel mag ook niet, je mag best plezier hebben en wat meer geluid maken, maar gillen vind ik niet nodig.
Buiten mogen ze heerlijk vies worden en rondbaggeren. Mijn zoontje speelt graag met stokken e.d, dat mag, maar zodra hij ermee gooit of slaat of richting andere kinderen is het klaar.
Dat betekend dat zijn gedrag consequenties heeft, straffen probeer ik zelden tot niet te doen.

 

Ik geloof dat ik wel onder de strenge mama's val, droge zooi maken heb ik geen probleem mee, boeken uit de kast pakken mag t zijn die van hun die van ons kunnen ze niet bij net als de leesboeken van de oudste staan hoog waar onze jongeste niet bij kan, maar t wordt wel opgeruimd. Slaan schoppen gooien bijten en krabben is niet toegestaan en wordt gecorrigeerd, dochter heeft afgelopn weekend menig maal t strafstoeltje bezocht ivm gooien van de stapel bekers, de beesten moeten ze met rust laten en eten en drinken gebeurd aan tafel verder geen schoenen op de bank of boven, verder mogen ze best wel veel

 

In de post van TS lees ik vooral dat het kind nogal vrijgelaten wordt. Op de tv slaan tja dat ligt er misschien aan hoe hard en waarom (bij Dora hier werd de tv destijds ook graag aangeraakt als ze moesten helpen zoeken ), maar de rest; dieren pesten, spullen kapot maken, ouders die er niets van zeggen, dat zegt toch wel iets. Voor TS op zich wel een fijn voorbeeld van hoe ze het niet wil als ze kinderen krijgt

 

Tja, ik vind dat altijd zo'n dooddoener, wacht maar tot je zelf....
Ik vond zulk gedrag al irritant voor ik kinderen had en nu ik ze zelf heb, is het niet dat ik daar anders over ben gaan denken. Dus nee, hier hoeven ze niet kasten leeg te trekken, op de t.v. te slaan, de huisdieren te pesten etc., terwijl ik toe kijk. Gebeurt dat dan nooit hier? Tuurlijk wel, het zijn niet altijd van die engeltjes, maar ik laat ze niet hun gang gang met zulke dingen, dan grijp ik wel in.

 

Hier wordt sowieso niet aan de tv gezeten, laat staan dat ze er tegen mogen slaan... En ik ben dus helemaal niet streng, maar heb geen zin in dat m'n tv straks in tweeën op de vloer licht