Voor een jongetje is het zoveel makkelijker...gewoon piemel. Mijn zus en ik noemde ´het´ altijd fruttel, ik noem het eigenlijk altijd een foef...klinkt schattig. Manlief wil het gewoon vagina noemen, maar dat vind ik zo gewichtig ´mama gaat even je vagina wassen....´ Zoontje van een vriendin heeft een speendoekje waar ´mijn eerste tutje´ op staat. Moest ik zo om lachen...
Bij onze jongens zeggen we piemel, en onze meid noemt het bij zichzelf haar kruis. Kwam ze op een gegeven moment zelf mee, voor die tijd hadden we niet echt een naam ervoor. En nu zeggen we het ook zo voor haar.
Wij noemen het "je meutje". Dit gaat eigenlijk vanzelf. Bij ons thuis vroeger noemde we het je plassertje.
poekiejoekie!!haha dat zeiden wij vroeger??!!ik sta in mn blote poekiejoekie..onze meid is nog niet zo ver maar als het zover is weet ik het nog niet??haha!!succes
wij noemde het vroeger thuis plassertje en zo wil ik het mijn dochter ook gaan leren. en als ze wat ouder is dan het woord vagina uitleggen maar dat vind ik nu nog te moeilijk/beladen. voorlopig plast ze er alleen mee dus waarom geen plassertje. voor jongen zou ik het gewoon piemel(tje) noemen.
mijn oppaskindjes (meisjes) noemden het vroeger hun 'prutje'. Wij zeggen piemeltje of plassertje, kan ie rustig in het openbaar zeggen en dan weet de juf later ook waar ie last van heeft als hij zegt dat hij jeuk aan zijn piemeltje heeft. Voor een meisje zou ik ook gewoon plassertje zeggen.
"kruis" heb ik ook wel vaker gehoord en vind ik ook wel normaal klinken. een meisje (6) op mijn werk zei tegen mij, ik heb au aan mijn dozie... ik moest toen wel even een paar sec. na denken over wat ze nou precies bedoelde, toen ik mijn collega`s hoorde lachen viel het kwartje pas. Wat klonk dat apart zeg.
Wij hebben gewoon een plassertje/plasgaatje en papa heeft een plasser. Ik ben blij dat we het geen muis (=dier voor mij), poes (ook een dier),kutje (brrr niet erg leuk voor een kind van 2), tut (= speen), etc noemen want dochter licht momenteel iedereen voor ! Uit mijn billen/poepgaatje komt poep en uit mijn plassertje/plasgaatje komt plas. Blij toe dat ze het woord kutje niet zegt, zou me dood schamen!
Hier hebben jongens een 'piemel', meisjes een 'piemelien'. Ooit eens ergens gelezen en er maar in gehouden, iedereen weet volgens mij wel altijd wat er bedoeld wordt ook al hebben ze 'piemelien' nog niet eerder gehoord.
Piemelien is leuk! Alleen weet straks niemand wat ze bedoelt? Plasser is ECHT voor jongens, vind ik! Hier was het altijd gat van achter, gaatje van voor!
Thuis noemden wij het altijd onze piep of pipie en jongens hebben een piemeltje. Bij mijn eigen dochter spreken we nu ook over d'r piep. Vind ik wel een goed woord ervoor. Vagina is nog veel te volwassen en alle andere synoniemen die ik hier voorbij heb zien komen te pornoachtig of totaal onbekend. Mocht ze het op de creche straks over d'r piep hebben dan weet de juf in ieder geval wel waar ze het over heeft.
De meisjes hebben hier voorbillen en achterbillen. Plassers hebben jongens en geen meisjes, vind ik. Bij onze jongen is het gewoon plasser!
Voorbillen? hahahahaha Wat grappig dat er zo veel zeggen dat een plasser niet voor meisjes is Ze plassen er toch echt mee
Wij zijn er nog niet uit. Tijdens een onderdeel sexualiteit en opvoeding op mijn opleiding heb ik geleerd dat het gevaar aan een vagina plasser noemen is dat ouders 'vergeten' uit te leggen waar een vagina uit bestaat. Zo zijn er tegenwoordig steeds meer meisjes die op hun tiende al ongesteld worden en zich rotschrikken omdat het uiteindelijk slechts een plasser was... Op zich is een 'ontwijkende' naam niet erg, mits je als ouder wel een bij de leeftijd passende voorlichting blijft geven. Uiteindelijk komt de vraag waar baby's door geboren worden en het verhaal van de ooievaar geeft voor kinderen een bijzonder vertekend beeld. Uiteraard geef je een vijfjarige niet een gedetailleerde making-of versie maar een kind komt natuurlijk wel uit de vagina en niet uit de navel en ook niet uit de rode kool. De conclusie van de minor was dat het niet erg is er een ietwat uit de route liggende benaming te kiezen, mits je het kind wel uitlegt dat het meer dan een spleetje is, en je er uiteindelijk ook meer mee doet dan plassen (een kindje krijgen bijvoorbeeld). Een heel leuk ondersteunend boekje daarin (met ook duidelijke redenen, en ook de uitleg dat sexualiteitsbeleving al heel jong begint) is 'kleine mensen, grote gevoelens' van Sanderijn van der Doef.
Hahaha, hier ook zo eentje... Elke keer als ze in bad zit of als ik haar luier vervang, begint ze eraan te frunnikken en ernaar te wijzen. Ik zeg dan elke keer dat haar plasje daar vandaan komt. Nu noemt ze het dus "plasje". Als ik haar billen insmeer dan klopt ik op haar kontje en zeg ik "kontje" of "billen", dus dat gebruikt ze ook wel eens. Plasje of billen of kontje dus. Later zal er misschien meer naar vragen. Tegen die tijd zie ik wel weer hoe we het gaan noemen