Aaarrrggghhh, ik ben er zo klaar mee!!!! Wachten vanaf je eisprong, dan een diep dal in als je een beetje bloed ziet en dan komt het... Hoop. Hoop dat je alsnog zwanger bent. Veel zwangerschappen beginnen met een beetje bloed toch? En is dit niet toch anders dan een normale menstruatie?? Er zijn zelfs vrouwen die gewoon ongesteld worden en toch zwanger zijn, toch? Weer 5 witte testen de prullenbak in. Om vervolgens ongesteld te worden en weer in een diep dal te zitten. Ik word echt helemaal gek van! Wat kan je jezelf toch in de maling nemen. Ik voel me soms zo'n hysterische idioot... Andere dames die hier ook mee worstelen?
Tuurlijk baal ik ook elke maand als ik ongi wordt. Soms twijfel ik of t uberhaupt ooit gaat lukken maar hier werd ik echt chagrijnig van! Op dr een of andere manier laat ik t zwanger worden wat meer los en geloof me meid, je knapt er echt van op! Hoe reageert je man erop?
Wuhahaha!! Jaa hier!! Erg he! Die verrekte 2 weken tot aan ongi ppff vreselijk! Ook al wijkt er iets af aan anders dan gaan de hersenspinsels geljjk beginnen! Whaa af en toe voel ik mij indd ook zo n hysterische idioot hoor!
Hoi Bollen, mijn man is een topper! Die blijft gewoon rustig. En ik twijfel eigenlijk niet dat het wel weer gaat lukken. Ik ben gewoon een niet-zo-geduldig mens Hoelang zijn jullie al "bezig"?
Hoi Mami22, ik ben dan gelukkig niet de enige, hihi. Maar er komt een maand voor ons allen (hopelijk) dat we wel gelijk hebben.
Hoop is stom!!! Dus ja, ik herken het ook. Elke maand voel ik weer van alles aan mijn lichaam, en elke maand denk ik weer: oh ja, had ik vorige maand ook. Dus dam probeer je je hoop weer de kop in te drukken. En dan komt er net weer iets bij waardoor je toch weer wat hoop krijgt: dit was vorige maand niet zo... Toch? En daar is het bloed weer :x. Frustrerend is het.
Herkenbaar! Ga proberen na mijn volgende eisprong er wat minder bezig mee te zijn. Maar of dat gaat lukken... Maar als ik iets wil dan wil ik het meteen en niet pas over een aantal jaar of nooit. Kan niet zo goed tegen die onzekerheid, dat je niet weet wanneer enzo.
Ik ben half april gestopt met de pil. Nu zitten we in ronde 5! En ii ben ook zo, als ik iets wil wil ik het nu en niet over een jaar hahaha. Ach.. ooit zal t wachten beloond worden met t allermooiste toch!
Jazeker! En straks is al het wachten vergeten He, toch even fijn om het er met jullie over te hebben. Dank je wel voor het reageren! Mijn man is een schatje, maar bij mannen werkt het gewoon heel anders, of zo. Misschien ook omdat het niet in hun lichaam allemaal plaatsvind. Dus hij accepteert het volledig, dat ik zo ben, maar hij begrijpt het niet.
Ach nee, mannen zijn idd heel anders dan wij . Hij vindt het allemaal prima wanneer ik weer in een bakje plas voor de ovulatietest en is er volledig van overtuigd dat alles wel goed komt. Hij merkt nu wel dat ik het er moeilijker mee krijg dat het nog niet raak is, de ene huilbui volgde de andere op deze ronde. Ik ben nu het half jaar over en op de een of andere manier is dat toch een bepaalde grens. Blegh. Gelukkig is ie wel lief .
Ah Kris81, je bent niet alleen, hoor! Het is ook zo iets ongrijpbaars. Ik vind het zelfs moeilijk aan mijn man uit te leggen, wat ik dan precies voel. Het is geen angst dat het nooit gebeurd, en ook niet een soort van falen of zo. Ik weet van een paar mensen in mijn omgeving dat ze ook weer aan het proberen zijn en de kans is groot dat zij mij voor gaan zijn. Daar heb ik het dan weer moeilijk mee. Terwijl ik het ze wel gun... Maar dan voel je je daar weer rottig over... Het is gewoon een grote achtbaan van emoties... En die stomme hoop
Balen he..elke maand weer. Ik herken het hoor: je wilt het zó graag en dan wil je het ook nu! Maar het laat zich niet afdwingen. En hoop mag je zeker houden ( moet je houden). Als ik destijds had opgegeven, had ik nu met legen handen gestaan. mijn eerste zwagerschap kwam, nadat we te horen hadden gekregen dat we waarschijnlijk nooit ouders zouden gaan worden, mijn huidige kostte 19 maanden en 2 x het verdriet van een VMK. Kop op hoor meid! Ff een baaldag mag, maar geef de moed niet op!
Hoi Hellen1971, wat fantastisch dat je zwanger bent van nummer 2!!!! Zeker bijzonder na het nieuws dat jullie waarschijnlijk nooit ouders zouden worden, zeg! Zo zie je maar, dat we niet alles kunnen voorspellen. Ik geef ook zeker de moed niet op, hoor. Maar soms word je gewoon zo moe van jezelf
Haha herkenbaar. Ik ben meestal nog rustig de eerste dagen na de ovulatie, maar dan gebeurt er inderdaad weer zoiets.. maar een negatieve test, hop de vuilnisbak in.. om hem er vervolgens later terug uit te vissen om te zien of er niet toch nog een lijntje op is gekomen. Haha, vreselijk.
Frustraties ten top... Bezig sinds december vorig jaar... Nog helemaal niks. Mijn schoonbroer en schoonzus zijn zwanger van hun 2e. Heel blij voor hen maar toch... het knaagt, niet normaal... Vrijdag (op mijn verjaardag, er zijn leukere dingen maar bon) een afspraak bij de gynaecoloog om even te gaan bespreken.
Heel erg herkenbaar... Wij zijn sinds mei aan het proberen, dus nu officieel in ronde 4 en iedere keer weer die teleurstelling.. Bah.. ML die zegt ook van doe nou rustig, we zijn niet zo lang bezig en het komt wanneer het komt, maar toch blijft er iets aan me knagen van zou er iets aan de hand zijn?
Ow hou op schei uit.. Hier halverwege deze cyclus besloten toch nu al voor een broertje of zusje te gaan.. Alweer 2 negatieve testen en alle zwangerschapskwaaltjes verder die je kan bedenken..
Ja, hier begint mijn menstruatie door te zetten, denk ik. Klein beetje bloedverlies. Maar wel hele zere borsten, dus daar komt die hoop weer. Zou 't nog toch..... Grrrrr... En ik weet gewoon dat ik mezelf in de maling neem. Maar ik kan er toch ook weer niets aan doen!!!! Haha, het is straks echt allemaal de frustratie waard