Ik ben er ook meer mee bezig. Maar dan vooral omdat ik er echt veel zin in heb.. Vreemd he... De bevalling van mijn dochter was voor mijn gevoel nogal heftig.. Het ging zo snel dat ik het moeilijk kon verwerken en mijn ex zat lekker thuis terwijl ik in het kraamhotel aan het bevallen was. Ik heb het allemaal dus niet heel erg bewust meegemaakt. Ik hoop zo dat ik dat nu wel mag doen. Wel ben ik bang voor een hele snelle bevalling, omdat de eerste ook redelijk snel ging (4 uur totaal).
Hier mijn verhaal Bij de eerste was t ook niet heel prettig.. 18 uur erover gedaan. en van af begin af aan om de 3 a 4 min weeen.. ook veel rugweeen die nauwlijks op te vangen waren. na 7 uur mocht ik naar t ziekenhuis waar ik een spuit kreeg, zodat ik rusti werd en nog even kon gaan slapen zodat ik weer genoeg energie kreeg om verder te gaan. die spuit hielp niets.. en weeen bleven heftig. manlief mocht naar huis van de verpleegster want t kon nog wel duren voor ik weer wakker zou worden.. haha ben niet eens in slaap gevallen manlief was net thuis om te eten, en hij mocht terug komen, had toen 7 cm opeens.. dat was rond 18.00 maar uiteindelijk om 10 voor half 12 werd onze zoon geboren. kreeg m niet bij me ,hij huilde niet, en als hij probeerde geluid te maken werd hij blauw.. zn apgarscore begon met 3. na 5 min had hij 5 en na 10 min 7... pas na een half uur/3 kwartier mocht ik m even zien, daarna moest hij gelijk weer weg. Toen dacht ik bij de 2e ik wil in het ziekenhuis.. als t weer zo moet is mij te veel gedoe..(maar op eigen initiatief vergoed ziekenhuis niet veel meer dus toch amar thuis) snachts begonnen rond 3 dat ik dacht is dit t al of niet.. na een uur huisarts gebeld, en zei me dat k al 7 cm had.. ow.. dacht ik da ga wel heel snel.. ze prikte de vliezen, vruchtwater was niet heldedr dus moest ik alsnog naar zieknehuis. ze durfde me nog wel te laten gaan, omdat de eerste lang duurde... net 20 min in ziekenhuis en onze dochter werd met 1 perswee geboren.. Nu de 3e moeten we maar afwachten.. als t goed gaat gewoon kan gewoon maar thuis.. tkan ook heel goed gaan natuurlijk.. Kdenk nu wel meer van, heb ik alles in huis, wat moet ik nog doen, wat als t nu weer raar verloopt.. maar goed..we zullen wel zien hoe het allemaal loopt..het is toch niet te voorspellen
Moet zeggen, na jullie verhalen en door erover te praten in mijn omgeving en het feit dat het nog maar 4,5 week is tot de uitgerekende datum ik steeds meer zoiets krijg van laat het maar gebeuren. We zien wel! En ik denk zodra de eerste echte wee begint de knop weer om gaat. Er is geen weg terug ook natuurlijk! Succes allemaal, hoop voor iedereen een voorspoedige bevalling!
Heel herkenbaar alle verhalen, ook bij de 1e had ik zoiets van laat allemaal maar over me heen komen, het was uiteindelijk best een zware bevalling van 16uur. Bij de 2e had ik meer zoiets van ik weet wat ik kan verwachten enz, ruggenprik, weeenopwekkers enz enz. Alleen was het voor ons nogal een bezorgde bevalling helaas waarbij we ons dochtertje bijna verloren, het is dan ook een spoedKS geworden, en gelukkig is toch alles nog goed gekomen. En nu ben ik zwanger van een 3e en heb ik zoiets van nu wil ik de regie over mijn bevalling nemen, als alles goed gaat natuurlijk Wil zelf de navelstreng doorknippen,wil niet meer de dokter die ik vorige keer had! Wil dat de oma´s en opa´s pas komen als ik zelf met mn kleintje op de kamer ben enz Volgens planning is dit ook de laatste keer dat ik ga bevallen dus wil het dit keer op mijn manier.
Ooooh, dat had ik ook! Ik hoop zo erg dat ik dit keer weer zelf (vaginaal) mag bevallen en dat het net zo voorspoedig gaat als bij d eerste, maar dan mét goede persweeën! Dat zou echt fantastisch zijn! Ik merk dat ik nu erg 'uitkijk' naar de bevalling. Ik vond het een hele bijzondere ervaring. Ik weet nu dat ik het kan, want ik heb het eerder ook al gedaan. Ik weet echt niet meer precies hoe alles voelde en als het zover is zal ik ook best wel weer onzeker zijn over of dat nou weeën zijn of niet. Maar ik heb er wel meer vertrouwen in denk ik, dit keer. Ik vind het wel erg 'spannend' of het wel weer gewoon (vaginaal) kan gaan. Daar hoop ik wel heel erg op. Goede raad om er open in te gaan. En het zou wel erg fijn zijn, als de persfase sneller ging. Bij de eerste vond ik dat het ergste gedeelte van de bevalling... Daar ben ik ook wel een beetje mee bezig: hoe we het met onze dochter moeten doen. Ik hoop dat de bevalling zich op een gunstig tijdstip aandient en rustig genoeg verloopt om haar goed onder te brengen.
De eerste bevalling heb ik over me heen laten komen. De bevalling ging niet helemaal geweldig (opwekkers, pijnstilling, knip, uitgeput etc.) en ik ben de pijn en het hulpeloze gevoel nog steeds niet kwijt. De tweede keer heb ik besloten de pijn te verwelkomen, elke wee was ik blij mee en ik ging er helemaal bewust in mee. Hoe meer pijn, hoe beter. En toen de pijn echt pijnlijk werd, kwam de VK voor het eerst kijken en een kwartier later was ik bevallen. Ik had de tweede keer een heel bevallingsplan geschreven, wat wel en wat niet tijdens de weeen, ook over pijnstilling veel nagedacht, hoe na de bevalling etc. En alles ging anders, absoluut niet volgens mijn bevallingsplan, maar het was echt ... ehm...niet lachen...GAAF!
Ik heb niet echt een fijne bevalling gehad. Het begon super, weeen waren goed op te vangen, ik was lekker thuis. In een uur of 8 naar tien centimeter ontsluiting. Toen, na anderhalf uur persen, moest ik alsnog de auto in, met persweeen. Uiteindelijk is ze geboren met een flinke knip en vaccuumpomp. Ben daarna flauwgevallen door het bloedverlies. Best heftig, maar ik was het meteen 'vergeten'. De volgende bevalling wil ik gewoon weer thuis doen, ik vond het zo prettig, lekker onder mn eigen douche, in mn eigen bad. Gewoon relaxed eronder blijven, het kindje moet er toch uit, op welke manier dan ook
Mijn eerste bevalling was best heftig, ontsluiting kwam niet op gang maar wel direct in een weeen storm. Was nu dan ook best bang en onrustig, twee valse starten, maar toen het daadwerkelijk begon kwam er een deken van rust van moeder natuur over me heen, en was geen moment meer ongerust of bang. Vreemde gewaarwording maar wel heel mooi. Overigens stond ik wel anders in de zwangerschap, je gaat er niet meer zo onbevangen in. Succes straks met de bevalling.
Wel herkenbaar hoor je weet nu alles en bij de eerste laat je alles op je afkomen. Mijn angst is vooral om nog vroeger (1ste 36 wk) te bevallen en nog sneller te bevallen. Damien was er binnen 2,5 uur...als het dan nog sneller gaat haal ik t ziekenhuis niet eens... Dat is mijn grootste angst,de bevalling zelf vond ik super. Heb een makkelijke bevalling gehad, wel een flinke knip gehad maar daar niet veel last van gehad. Het enige waar ik dan wel weer bang voor ben is een gekneust stuitje....jeetje was deed dat pijn!
Hoi, Ik stond er heel positief tegenover, heb helemaal geen angst deze keer en ben zo blij dat ik weet wat er komen gaat. Heb deze keer geen hoge bloeddruk en houd niet veel vocht vast, dat was vorige keer wel zo. Bij de eerste braken de vliezen net voor 38 weken, net toen ik vaak naar het zkh moest voor controle vanwege de bloeedruk en ik was het al helemaal zat, toen kwam ze die nacht, en binnen 8 uur. Het was wel een ziekenhuisbevalling omdat ik in de gaten gehouden moest worden maar de duur van de bevalling dus helemaal prima. Ik tot nu een paar weken geleden helemaal blij dat het nu zo probleemloos gaat, ben volgende week 38 en had het zwaarder verwacht...maar nu blijkt dat onze baby een hoofd heeft wat 4 weken voor op groei ligt en ook nog steeds in onvolkomen stuit ligt. We zijn nu wekelijks op controle en mocht hij aankomende week nog in stuit liggen mogen we een draaipoging overwegen, alleen mijn placenta ligt voor zijn neus bovenin...niet geheel zonder risico dus. Daarbij wordt een stuitbevalling met groot hoofd ook afgeraden. We hadden het in het ziekenhuis al over een geplande keizersnee..... Jeetje, daar valt mijn droom (bijna) in duigen van een snelle natuurlijke bevalling, snel weer op de been etc. etc. tweede bevalling gaat immers vaak sneller..... Ik vind het nu echt een domper, want ik ben geen voorstander van een ks. Ik vind het eng en het idee dat ze door 3 lagen heensnijden doet mij geen plezier, of het nou meevalt of niet...ben niet zo bang voor (natuurlijke) bevallingspijn.... Nog twee weekjes heeft hij om te draaien, oh ik hoop zo dat hij het doet maar hoe fijn is het met zo'n enorm hoofd om onderin te liggen?? Ik kijk er dus opeens een beetje tegenop...deze bevalling...maar hij zal er hoe dan ook uit moeten over een ruime maand. Succes meiden, Charlie
Ik sta er nu veel minder onbevangen in. Hoop dat ik het straks allemaal wel los kan laten, vond het zo heftig en kijk er zeker niet naar uit. Maar goed, voor nu probeer ik er gewoon nog niet aan te denken. Heb nog een eind te gaan en tegen het einde ga je er bijna naar uit kijken.
Ik zie nu bij de 2e meer tegen op dan bij de 1e...Het was een martelgang de 1e x .Vliezen gebroken en pas na ong 48uur is meneer geboren.Constant weeen maar geen ontsluiting.Ik weet geen enkele bevalling is hetzelfde,maar nu het einde nadert knijp ik hem wel een beetje...
Bij de 1ste leek ik er op de een of andere manier niet klaar voor.. ( met 39.4 weken, ahum) Ik werd ingeleid door zwangerschapsvergiftiging maar wilde niet Het was ook geen leuke ervaring en daar heb ik achteraf ook heel erg mee gezeten, het is zoiets moois en ineens was het weg en klaar. Nu bij de 2e wil ik het heel anders doen.. (voor zover het kan natuurlijk) maar ik ben er wel bewuster mee bezig al. Juist omdat ik me zo ellendig heb gevoeld door de 1ste bevalling wil ik er nu iets moois van maken Maar ik ben inderdaad nu ook wel zenuwachtiger en ik moet nog zo lang haha
Ik was bij de eerste niet bang voor de bevalling en dat bleek ook terecht. Heel goede bevalling gehad. Maar juist daardoor was ik 'bang' dat het me deze keer zou tegenvallen, omdat ik nu uit zou gaan van een goede bevalling terwijl ik de vorige keer van het ergste uitging. Maar deze bevalling was ook weer prima en ik was ook niet echt bang, dat scheelt.