Wauw, kindermishandeling. Ik vind dat een enorm heftige uitspraak die jij doet. Want wie zegt dat ik het '' uitvecht '' waar mijn kinderen bij zijn? En wie zegt dat ik kwaad zou spreken over hun vader in hun bijzijn? Ik zou inderdaad niet in bijzijn van de kinderen kwaad spreken, de band die zij hebben met hun vader heeft er niets mee te maken maar ik zou ze wel op een kinder manier uitleggen wat er speelt en dat papa voorlopig even ergens anders slaapt omdat papa en mama elkaar niet zo lief vinden, niet met boze woorden over en tegen elkaar maar gewoon op een normale manier en uiteraard ook niet teveel in details. Ik vind dat je eerder verkeerde signalen afgeeft door continue ruzie te blijven maken met elkaar en gewoon bij elkaar te blijven in huis omwille van de kinderen.
Mijn ouders maakten amper ruzie in het bijzijn van mij en mijn zusje. Meestal deden ze dit als we boven of buiten waren... toch heb ik jarenlang min of meer zitten wachten tot mijn ouders gingen scheiden, ik wist dat het er aan zat te komen. Deze periode heeft geduurd van mijn achtste tot mijn zeventiende. Toen ik 17 was kwam het hoge woord er eindelijk uit en werd het alsnog een enorm heftige vechtscheiding. Letterlijk ook trouwens, mijn ouders hebben zelfs spullen naar elkaar gegooid. Het is daarna diepe ellende geweest en jaren later heb ik mijn vader gevraagd waarom ze toch uit elkaar zijn gegaan. Hij antwoordde dat hij al bij mijn moeder weg wilde toen ik 8 was en mijn zusje 6, maar dat hij heeft gewacht tot wij ouder waren. Voor mij is dit echt een grote fout en dit heb ik hem ook gezegd. Ik begrijp de gedachtegang er achter wel maar 9 jaar wachten op 'de verlossing' is alles behalve goed voor de kinderen.
Wacht even, ik heb nooit gezegd dat even uit elkaar slecht zou zijn hè. In sommige gevallen wellicht ook beter voor de kinderen. Waar ik vooral op tegen ben is het stante pede eruit flikkeren van de vader van je kinderen zonder goede afspraken en zonder dat er sprake is van een veilig opvangadres uit boosheid.
Ik heb ook midden in een vechtscheiding gezeten met als eindstand ik en mijn moeder in een flatje zonder geld om het op te knappen en zonder degelijke meubels. Als klap op de vuurpijl deed ze afstand van haar deel van het huis en kreeg dus ook dat niet...ze kwam in de schuldsanering, moest meer gaan werken en haar auto weg doen. Wat hier dus al werd gezegd komt dat in de buurt van kindermishandeling inderdaad...geen eigen plekje hebben, geen vader op dat moment, geen veiligheid. Na een jaar zijn ze pas met elkaar gaan praten, omdat ze ook ruimte nodig hadden, en de reden was omdat het slecht met mij ging. Ik stopte met school, ging uit, experimenteren, verkeerde vrienden enz enz. Nadat ze zijn gaan praten bleek de oplossing simpel...mij voorop stellen en ondertussen zitten ze al heel wat jaren bij elkaar aan tafel rondom feestdagen en verjaardagen. Als er iets is staan ze voor elkaar klaar, maar wat helder is, is dat ze nooit meer bij elkaar komen. Hadden ze eerder hun gevoel opzij gezet en als twee volwassenen gepraat ipv elkaar de tent uit te vechten dan had mij dat een hoop ellende bespaart
Ja! Strijdende ouders die het over de rug uitvechten van de kinderen is kindermishandeling. Dat is bewezen en zie ik dagelijks in mijn werk. Ik lees alleen nergens in mijn stukken dat ik het over jou heb? Ik citeer je nergens (behalve nu dan) of zeg dat jij dat zou doen. Gevalletje van ‘ik trek het me aan / ik voel me aangesproken?’
Nee zeker niet hoor. Klopt helemaal. Ik bedoelde alleen dat strijd tussen ouders en de vergaande gevolgen voor de kinderen wel kúnnen beginnen zoals reacties hierboven. Het begint met: wat een L*L, zoek het zelf uit, zijn probleem enz enz. Het kán eindigen in parentificatie helaas...
Ik zeg het alleen maar omdat ik vind dat je als een olifant in een porseleinkast reageert in dit topic. En in het vorige topic van TS tevens. Volgens mij ben je daar door anderen ook op aangesproken. Maar hee, ik hou wel van een discussie op z’n tijd. Ieder zijn of haar mening. De jouwe respecteer ik ook. Zonder een smiley die ergerlijk omhoog kijkt
Ik zou ook woedend zijn! Maar jij wilt hem uit eindelijk toch een kans geven. Jij wilt dat hij even ergens anders gaat slapen zodat je even lucht hebt. Ff geen gezeur of verwijten toch? Jammer genoeg heeft hij geen slaapplek dus kan je geen kant op. Ik weet niet hoe het financieel ervoor staat, dus een hotel of een andere woning is misschien geen goed advies. Ik vind het ontzettend moedig van jou, dat je dit zo hebt kunnen volhouden. Ik heb misschien een advies die helemaal niet goed is, (omdat hij vreemd is gegaan en waarschijnlijk zorg jij altijd voor de kinderen en is het totaal niet handig) maar kan jij misschien ergens anders slapen? Gewoon dat jezelf even tot rust komt.
@miramare Wat een heftige situatie zit je in. Je hele gezin overhoop. Je vraagt om tips en krijgt allemaal ongezouten meningen en discussies barsten weer los. Maar zij staan niet in jouw schoenen. Ik ook niet. Weet ook niet wat ik zou doen. Ik vind het knap dat je aangeeft tijd voor jezelf nodig te hebben, zonder hem in de buurt. Een voor mij klinkende logische stap. Je vraagt ruimte en tijd voor jezelf en voor jouw kinderen. Omdat zijn aanwezigheid je boos en verdrietig maakt en dit gevolg heeft voor de kinderen. Voor een tijdelijk uit elkaar gaan: heb je al besloten voor jezelf hoeveel tijd je nodig hebt? Of hoeveel tijd je wil? Hij zou misschien bij familie terecht kunnen/camping/vrienden. Het zou fijn zijn als hij jouw wens voor tijd en ruimte respecteert en dit zelf gaat regelen. Misschien ook om te laten zien dat hij je juist wel respecteert, dat hij begrip heeft voor je wens en aan jouw de keuze laat wat te doen met jullie relatie. Hij kan nu even niets anders doen dan afwachten. Jij bent aan zet. Hoe moeilijk ook. Ik wens je veel kracht en wijsheid toe. En welke beslissing je ook maakt, dat je ooit weer gelukkig word, samen of alleen.
Ik heb net het andere topic van ts gelezen en daar ben ik het juist wel met @Debaky eens. Ik zou nooit iemand weer kunnen toelaten die mij op zo’n manier pijn heeft gedaan. Knap van de meiden die dat wel kunnen, maar voor mij is het niet weggelegd Neemt niet weg dat het wel de vader van mijn kind blijft dus
Omdat vreemdgaan verhalen er ook voor zorgen dat ik mij opvreet en door erger. Niet alleen aan de vreemdgaander an sinch maar ook aan al die poeslieve reacties naar die vent toe. Ik vind dat onbegrijpelijk. En ja dan zal ik reageren als een olifant in een porselein kast, boeiend. Thats me! Als je mijn mening niet deelt even goede vrienden hoor maar probeer mij er dan ook niet er van te overtuigen dat jouw manier van handelen de juiste manier is, respecteer het dan ook echt dat andere anders denken en zeg het niet alleen maar.
Maar zo zal ik hem ook echt altijd blijven zien, het blijft de vader van mijn kinderen en ik zal er voor zorgen dat daar niets aan veranderd, dat kan ook niet. Ik weet alleen van mijzelf dat ik hem beter meteen de deur kan wijzen dan dat hij om mij heen blijft hangen in het zelfde huis, dit zou voor mij nog meer stress opleveren dan dat ik hem in huis hou tot hij wat anders heeft gevonden, daar heeft hij mij dus veel te veel pijn voor gedaan.
En precies om dat laatste moet je je best doen het voor je kinderen goed te regelen, ipv het uit te gaan vechten.
Ik zou het trouwens anders vinden als TS straks besluit om voorgoed uit elkaar te gaan, dan zou ik nog wel denken goh ik help hem vinden naar iets anders, maar iets zoeken voor tijdelijk? Nee hoor, amenooitniet.
Owja en dan erbij te schreeuwen: kl***zak ga toch naar dat andere w**f! Slappe z*k die je bent. Haha nee gekkigheid. Kinderen staan voorop. Wij hebben in onze scheiding ook duidelijk met elkaar gesproken over hoe te handelen naar de kinderen. Dat zij zo min mogelijk ellende ervan moeten hebben. Praten daardoor altijd positief over elkaar: liefste papa liefste mama etc. Morgen ga ik brunchen met Pasen bij mijn ouders. Mijn ex komt ook met de kinderen. Hup ego opzij in belang van de kinderen. (Makkelijker gezegd dan gedaan soms) Maar ik wil als ouder zijnde dat mijn kids een zo fijn mogelijk leven hebben. En dat hebben ze als ze het zowel bij mij als bij mijn ex naar hun zin hebben. Dus zal ik altijd positief over papa praten. Bij ons is er voor de scheiding van beide kanten voldoende gelogen en hebben we beiden steken laten vallen. (Het is zelden eenzijdige schuld, wat overigens niet betekent dat alles maar oké moet zijn en dus van de tafel geveegd hoeft te worden) De consequentie van mijn ex’ gelieg was dat mijn gevoel weg ging en dat ik niet anders kon dan onze relatie beëindigen, daar had hij mee te dealen. In geval van ts is de consequentie in eerste instantie een time out. En wellicht uiteindelijk een definitieve scheiding. Maar dat is uiteindelijk aan hem om te accepteren. Het theatrale van het grapje hierboven is natuurlijk een heel onvolwassen manier van reageren, die uiteindelijk als je samen kinderen heb niet oké.
Je bent een top mama! Ik heb veel bewondering voor moeders en vaders die op die manier met elkaar om kunnen gaan. ( al is het soms zo ontzettend moeilijk.) je mag trots zijn op jezelf dat jij je eigen gevoel opzij kan zetten en dit soort dingen, samen als gezin kan doen. Als de 1 vreemd gaat is dat niet voor de ander alleen een deuk in de relatie, maar is dat ook een deuk in vertrouwen naar anderen. (mannen) althans vaak.