Ik heb het weleens gehoord van anderen. Als je niet weet dat je zwanger bent, merk je ook niks, zie je ook niks en voel je ook niks. Dat was hier ook het geval, heb 19 weken lang niet geweten dat ik zwanger was. Inmiddels ben ik twee weken verder en met verbazing merk ik dat er ineens van alles verandert... Dat is deel 2 van die fabel ook: "Als je eenmaal weet dat je zwanger bent en je lichaam accepteert dat, dan ga je ineens groeien en krijg je kwaaltjes". Ik lachte daar een beetje om maar nu er prompt een buikje begint te groeien zou ik bijna gaan denken dat die fabel een kern van waarheid bevat. Oh, en om het nog frappanter te maken; ik begin prompt te lacteren. Hoe kan dit? Hoe "true" is die fabel en hoe zit dat fysiek in elkaar? Want dat kan toch niet alleen maar een "tussen de oren"-verhaal zijn?
Ik denk dat er toch ook wel iets van een kern van waarheid in zit. Ik ken iemand die wist het ongeveer met het termijn die jij ook had. Geen buik, kwalen etc. Een week later "plopte" haar buik er als het ware uit en kreeg ze bekkeninstabiliteit. Ik ken ook iemand die kwam erachter met bijna 24 weken omdat haar man (en zij ook) ineens iets voelde bij haar buik. Ze had een platte buik niks te zien, geen kwalen. Toen ze het wist ging het ineens hard.. Alsof je geest het "tegenhoudt" ofzo.. Er is nu iemand die ik ken 25 weken zwanger en dat kindje is niet gepland en nog erger nog steeds helemaal niet gewenst.. Bij haar zie je niks echt helemaal niks. Heel apart.. Ik heb je verhaal gelezen en vind het een wonder! Je bent een sterk mens! Heel veel liefde en een mooie baby wens ik je toe!
Lief, dank je wel! Echt grappig om te lezen... Het lijkt inderdaad wel alsof de geest het tegenhoudt. Ter illustratie; een foto van 2wk terug:
Hier ging het niet op. Bij de 1e door de pil heen zwanger geworden. Paste eigenlijk totaal niet in ons leven toen (was 18). Was van de ene op de andere dag kots en kotsmisselijk. Man zei meteen: jij bent zwanger. Test gedaan en die was inderdaad positief. Maar ben zelf heel lang in ontkenning geweest. Met 15 weken een eerste echo en daar bleek inderdaad een kindje te groeien. Kreeg nog geen buik en behalve de misselijkheid was er niets. Met 18-19 weken begon ik iets te voelen (volgens mij vrij normaal bij een eerste zwangerschap) en niet lang daarna begon ik ook in ene een buik te krijgen. Dat had niets te maken met het accepteren of weten, maar was gewoon zoals het liep
Ik geloof er weinig van. De meeste mensen met gekke kwaaltjes doen een testje waardoor het maar weinig voorkomt dat mensen niet weten dat ze zwanger zijn. Verder weet ik niet of het je eerste zwangerschap is, maar rond 20 weken pas een buikje krijgen is heel normaal en dan kan het in één keer snel gaan. Groeispurtjes zijn heel normaal, en veel vrouwen zien vaker in hun zwangerschap opeens heel veel verschil in twee weken tijd. En ja als je eenmaal bewuster bent van je lichaam is het heel normaal dat je opeens van alles begint te voelen. Net als vrouwen die proberen zwanger te raken vaak opeens heel bewist zijn van hun eisprong en alle kwaaltjes voor en na de menstruatie. En de één begint rond 20 weken te lekken, de ander rond 30 weken en de ander pas na de bevalling. Ook niet gek dus.
Of de mensen met weinig kwaaltjes in de eerste weken en een klein of nog geen buikje (die niet bezig waren mrt zwanger worden) komen er gewoon later achter. Dat is toch heel logisch. Als zij opeens een dikke buik kreeg had ze eerder getest. En mensen die misselijk zijn testen ook vrijwel altijd. Ik heb genoeg vrouwen hier op het forum en op andere fora voorbij zien komen die een mini buikje hadden met 30 weken of vrijwel geen symptomen. En die wisten meestal gewoon meteen dat ze zwanger waren.
Nee, het komt wel voor maar niet altijd dus dat is zo'n standaard bakerpraatje die soms wel en soms niet klopt.
Het zal best zo kunnen zijn dat wanneer je het zwanger zijn 'toelaat in je hoofd' je lichaam ook mee gaat werken. Maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Hier 'pas' met 13 weken verteld van de zwangerschap. Rond 16/17 weken wilde ik echt zwangerschapskleding aan. Normale kleding zat niet lekker meer. Toen zeiden mensen ook: ja, je hebt de groei onbewust tegen gehouden. Dat is onzin, mijn broeken begonnen al eerder strak te zitten en toen had ineens een groeispurtje. Daarna weer een tijdje wat gelijk gebleven, toen weer een groeispurtje. Heb ook nooit gedacht: mijn buik mag nu nog niet groeien. Stond juist voor de spiegel te kijken of ik al wat zag! Overigens geloof ik best dat je zwanger kan zijn zonder het te weten. Als je alleen al kijkt naar I didn't know I was pregnant dan snap je in veel gevallen ook hoe het mogelijk is.
Ik denk wel dat het een fabel is en dat het er gewoon mee te maken geeft hoe snel iemands buik groeit en of men wel of geen kwaaltjes heeft. Ik kan me bij mezelf bijv echt niet voorstellen dat ik 19 weken zwanger zou zijn zonder het te weten...aangezien in met 6 weken al mijn broeken niet meer paste en met 19 weken al een flinke buik had en de eerste 3 maanden kotsmisselijk was. Of het zou zo moeten zijn dat als ik het niet zou weten het de kwaaltjes zouden onderdrukken en de buikgoei zou moeten verminderen...maar dat lijkt me sterk.. Dus denk echt dat het per vrouw, groei en kwaaltjes verschilt.
Ik geloof er zeker in. Vaak showen dames hun positieve test op 11dpo en met 4,5 weken komen ze met buikfotos snappie.
Het kan natuurlijk ook allemaal toeval zijn. Natuurlijk verandert er juist vanaf zo'n 20 weken een hoop in een zwangerschap. Heb al meer kinderen, dus dat is me niet vreemd. Maar die fabel schoot me gewoon door het hoofd toen er ineens een buikje zichtbaar werd. Vroeg me af of er een kern van waarheid in zit, of er een fysieke/wetenschappelijke verklaring voor is.
Ik heb het ook gezien bij een collega van mij. Ze wist niet dat ze zwanger was tot 20 weken (ongeveer hoor, weet het niet meer precies, maar in elk geval was ze er erg laat achtergekomen) en een week later had ze opeens een buik
Ik ken dus iemand die ineens flinke buikkrampen kreeg en oepsie floepsie daar was een kindje........ze was van haar zelf al gezet en dacht steeds buikpijn te hebben en last te hebben van der darmen. Het kan dus blijkbaar wel
Ik ben 1.80m en 70kg dus verstopt in de spekjes heeft ze niet gezeten... Vraag me echt af of er een wetenschappelijke verklaring voor is. (Was m'n vorige zwangerschappen overigens zachtst gezegd beduidend zwaarder. Was heeeeeel dik. En dan niet maatje-40-dik, maar maatje-52-dik. Dus ik bedoel het niet lullig tegenover dikkere mensen, ik was er zelf eentje van en ik weet wat het is om plus size zwanger te zijn.)
Ik denk dat er wel een kern van waarheid in kan zitten, hoe zou zo'n bakerpraatje anders ontstaan? Maar het ligt aan zoveel factoren? Hoe je je voelt de eerste weken, hoe het kindje ligt, de vorm van je baarmoeder, welke kant je organen opgaan, of je naar voren draagt etc. Bij mijn eerste zag je pas met 27 weken iets, zij was onverwacht cadeautje.. We hebben er best aan moeten wennen toen, misschien is het dus zo? Maar nu bij de tweede staan we er heel anders in en eigenlijk pas sinds een week of 22, na de vakantie zie je het... Ik had het eerder verwacht omdat ik twee kledingmaten minder heb en omdat het de tweede is en omdat ik nu meer naar voren draag...dus tja.. Zou kunnen dat ik de eerste verborgen heb gehouden omdat we zelf nog aan het idee moesten wennen, maar het is ook logisch te verklaren want ik was dikker, eerste en droeg toen meer richting me zij zeg maar... Gefeliciteerd trouwens. Je weet het dus eigenlijk nog helemaal niet lang! Het. Blijft interessant, bakerpraatjes...
Het klopt! Er schijnt zelfs onderzoek naar gedaan te zijn! Is kijken of ik die vinden kan! Hoe het kan? Geen idee!