Ik heb mijn kinderen verteld dat ze niet met vreemden mee mogen gaan, omdat die mensen soms hun zelf willen houden. En dan ben ik ze kwijt! Geen enge verhalen over wat er dan met hun kan gebeuren. Die horrorverhalen wil ik zelf niet eens over na denken. Laat staan dat mijn kinderen daar over gaan malen.
Ja...dat vind ik er ook zo moeilijk aan. Sinds de oudste alleen buiten speelt, zeg ik haar IEDERE keer dat ze naar buiten gaat: "goed uitkijken, geen snoepjes aannemen van mensen die je niet kent en niet meegaan met vreemde mensen. Ook niet als ze je vertellen dat ze thuis oh zo leuke puppies hebben die je mag aaien." Ze zegt dit niet te zullen doen (terwijl ze met haar ogen staat te draaien ) en dreunt het "readeltje" inmiddels mee op. Tegenwoordig komt redelijk vaak de vraag: "maar waarom dan niet, mama?" Ik vertel haar dan dat er mensen zijn die zich heel leuk en lief gedragen om kinderen met zich mee te krijgen, terwijl ze hele vervelende bedoelingen hebben. Maar ja... Dan wil ze weten "wat voor vervelende bedoelingen" en dat wil ik haar niet vertellen. Maar ik wil wel dat ze de ernst begrijpt van dat "irritante readeltje" van mij.
Het is eens onderzocht dat wat je je kinderen ook verteld, dat ze niet mee mogen gaan met vreemden, etc. Zodra er een vreemde met een puppie komt aanzetten, stappen ze zonder bedenkingen in. Erg verontrustend
Ik heb altijd gezegd, als iemand je iets aanbiedt, eerst thuis komen vragen, altijd! Geregeld had ik mijn kinderen thuis omdat de buurvrouw hen een snoepje aanbood, maar liever zo dan andersom. Want wat is een vreemde, als hij zich voorstelt toch niet meer, je kent toch zijn naam?
Ik heb ze wel verteld wat er anders eventueel kan gebeuren. Mijn oudste vond het wel eng, maar snapt daardoor ook wat de gevolgen kunnen zijn.
Ik heb uitgelegd dat ze sowieso altijd eerst aan mij moet vragen of ze met iemand mee mag; of dat nu een bekende (een klasgenootje of een oom ofzo) of een onbekende of vage kennis. Puppies gaan niet werken bij haar, ze is doodsbang voor hondjes hoe pluizig ook
Geef aan dat ze altijd even moeten vragen om mee te gaan aan jou, omdat je misschien wel iets anders gepland had die dag en je moet weten waar ze zijn voor als je wat lekkers hebt gehaald. Misschien smelten er anders wel ijsjes omdat je ze niet kunt vinden! Voor de zekerheid kun je een wachtwoord afspreken zodat er niet iemand ze zomaar mee zal nemen. Als er politie, brandweer, ambulance oid is, moeten ze eerst het wachtwoord zeggen. Weten ze die niet, dan ga je ook eerst naar papa of mama om zeker te weten dat het met papa en mama is afgesproken. Ook als ze opeens naar een ander speeltuintje of veldje willen, moeten ze het even zeggen. Zo weet je altijd waar je ze kunt vinden.
Heel duidelijk filmpje haha Ik leg gewoon uit dat er veel nare mensen zijn in de wereld, die heel gemeen zijn. Dus dat ze daarom niet mee mag met vreemden. Ze heeft er zelf van gemaakt dat het 'kinderboeven' zijn en dat vind ik wel prima. Ze is er niet bang voor trouwens.
Mijn dochter zou ook gewoon meelopen. Ze is totaal niet eenkennig en vindt iedereen lief en aardig. Daar is geen snoep of hond voor nodig.
ik zeg altijd dat ik ongerust word als ik niet weet waar ze is. gewoon even komen vertellen. er is ook een boekje over (bieb). Met jou ga ik echt niet mee! heet het. daar staan ook voorbeelden in (de buurvrouw, de enge meneer en de broer). ik heb hem al een paar keer geleend en dan doen we een soort spelletje met wie ze wel en niet mee mag.. waarbij ook de snoepjes en ikhebpuppiesthuis aan bod komen.
Even gekheid, maar eindelijk zie ik eens een voordeel in de extreme hondenangst van mijn dochter Zodra iemand over honden of puppy's begint rent ze al keihard weg uit angst dat ze er ineens 1 tevoorschijn toveren.
Nooit echt diep over nagedacht eigenlijk. Gewoon verteld dat als ze iets wil (gaan doen), dat ze dat dan eerst even moet komen vragen. Of dat nu een snoepje is, of ergens spelen of... met een vreemde man mee. Gewoon gezegd dat ze het altijd eerst even moet komen vragen.
Zo doen wij dat ook. Al willen ze met het buurmeisje spelen, eerst even vragen/zeggen. Ze weten natuurlijk dat ze niet vreemde mee mogen. Maar met bekende mogen ze ook niet mee zonder dat wij het weten. Wij hebben ze duidelijk gemaakt dat papa en mama ten alle tijden willen weten waar ze zijn, dat als wij ze gaan halen of ff gaan kijken dat ze niet spoorloos zijn. Tot nu toe houden ze zich (op 1x na van onze oudste dochter die 1 straat verder was spelen,met als gevolg 1 week niet afspreken) er netjes aan
Dit wordt nog wat met mijn zoontje. Laatst vroeg hij aan een wildvreemde vrouw in een winkel of hij met haar mee naar huis mocht . Die vrouw ook helemaal verbijsterd en zei: "dat vraag je toch niet aan iemand die je je helemaal niet kent?" Ik leg hem ook uit dat hij het altijd eerst aan mij of mijn man moet komen vragen , bij bekenden ook (buren etc). Ookal gaat ie daar alleen maar even buurten, eerst komen vragen aan mij. Zelfde geldt voor iets aannemen van iemand. Ik wil altijd weten waar hij is, met wie en wat hij daar doet. Hij mag bv weleens spelen bij mijn buurvrouw maar natuurlijk weet ik dat dan. Leuk hoor, zo'n kind wat absoluut niet verlegen aangelegd is en nergens bang voor is, mij ik vind het niet altijd leuk natuurlijk. Ik ben heel erg geschrokken dat hij dat zo vraagt aan iemand.
Ik heb het nog nooit verteld eigenlijk, maar zie mijn zoon dat ook niet doen... hij kletst graag tegen iedereen maar denk niet dat hij zomaar zou meegaan. Zal hem binnenkort wel eens informeren dat hij nooit zomaar met iemand mag meegaan zonder het aan papa of mama te vragen. Van dieren moet hij sowieso weinig hebben dus met een puppy of kitten is hij ook niet te lokken.
Hier heb ik een aantal dingen verteld toen mijn dochter jonger was. - Altijd even vragen of je met iemand mee mag of bij iemand binnen/in de tuin mag. Ook bij opa en oma, de overbuurvrouw, enz. - Als je snoepjes aangeboden krijgt, kom je thuis even vragen of dat mag. Inmiddels weet ze zelf het onderscheid wel bij wie dat wel mag. - Als iemand zegt dat hij/zij kittens, puppy's of konijntjes heeft, moet je eerst mama komen halen, want ik wil ze ook zien en aaien. Nu is ze 8 jaar oud en heeft ze al meer uitleg gehad. Zo ook dat ze niet 'help' maar 'brand' moet roepen, omdat mensen dan nieuwsgierig worden en komen kijken.
Ik heb ze uitgelegd dat ze nooit met vreemden mogen meegaan. Ook geen aardige oude vrouwtjes of knappe jonge mannen of wat dan ook. Uitgelegd dat je aan uiterlijk niet kan zien of iemand kwaad in de zin heeft. Ook verteld dat ik ze nooit door een vreemde of vaag bekende zou laten ophalen, zonder dat ze dat van te voren weten, dus dan moeten ze het altijd eerst bij mij checken. Verder heb ik ze gezegd wat mijn ouders tegen mij zeiden (en aan gezien ik dat ook echt zou doen en het bij mij dus wel had gewerkt, gebruik ik het nu ook): Als een vreemde je iets aan biedt of wil laten zien, wat dan ook, dan ren je heel hard weg en kom je het tegen ons zeggen. En dan krijg je het van ons. Met als risico dat een kind erover kan jokken om een puppy te krijgen, maar dat heb ik nooit in mijn hoofd gehaald. En mijn kinderen tot nu toe ook niet.
Ik heb het niet met haar over 'vreemde' mensen, vooral omdat uit onderzoek blijkt dat jonge kinderen al vrij snel iemand bekend vinden. Ik leg uit dat ze niet met iemand mee mag zonder mama te vragen omdat ik anders niet weet waar ze is en ik dan heeeel erg ongerust ben. Dus niet zomaar mee spelen bij een ander buurkindje, niet meelopen voor een snoepje en ook niet zomaar mee als oma/opa of andere familie dit vraagt. Altijd eerst naar mama om even te vragen of door te geven.
Boekentip: http://www.opvoedadvies.nl/echtnietmee.htm Verder kwam dochter er ooit zelf mee dat er dus mensen zijn die kinderen stelen? En dat hebben we dus maar een beetje aangevuld. En de nadruk erop gelegd dat ze papa en mama dan niet meer zouden zien.