Beetje vreemde titel maar ik kamp dus al zo een beetje mijn hele leven met een gebrek aan discipline. Dat zit mij op zo veel manieren dwars dat ik, en ook mijn partner, het HELEMAAL ZAT zijn. Hierdoor jojo ik altijd in gewicht, verbreek ik constant afspraken met mezelf, loop ik na een tijd de kantjes eraf op het werk, heb ik 1001 ideeën voor interessante ondernemingen en komt er nooit eentje van de grond en hierdoor ben ik zelfs een minder goede moeder dan dat ik wil zijn, et cetera. Alles wat ik goed wil doen, doe ik matig, doe ik op maat, ik doe zelden écht heel erg mijn best ergens voor. Ik kan niets noemen waar ik ooit écht mijn stinkende best voor heb gedaan. En alles komt voort uit een gebrek aan discipline... Als ik namelijk de discipline had om me aan mijn gekozen leefstijl te houden, dan jojode ik niet. Als ik de discipline had om me aan afspraken met mezelf te houden dan was ik niet zo onbetrouwbaar als persoon, als vrouw van en als moeder. Als ik de discipline had om aan mezelf te werken dan was ik nog veel beter in mijn vak. En zo nog meer te noemen waar mijn gebrek aan discipline aan ten grondslag ligt. Ik ben mezelf echt zat. Zat, nadat ik vandaag weer 10 chocolaatjes in mijn mond heb gestopt terwijl ik gisteren nog heb geroepen vandaag weer gezond te gaan eten. Zat, dat ik de afspraak met mezelf maak om na het 3e chocolaatje te stoppen. Zat, dat ik op social media zit terwijl ik een boek zou lezen. Zat, dat ik me keer op keer voorneem om keihard te ga trainen en bij setje 1 bij herhaling 10 stop terwijl ik echt nog wel wat fut over heb. Begrijp me niet verkeerd. Ik zie er volgens maatstaven "goed uit", ik ben gelukkig en ik heb een leuke en goedbetaalde baan. Maar ik haal nog niet eens de helft uit mezelf van wat ik uit mezelf zou kunnen halen! En dat zit me steeds meer in de weg. Mijn man heeft een ijzeren discipline en dat bewonder ik enorm, daardoor bereikt hij zo ontzettend veel. Dat wil ik ook voor mezelf, en voor ons zoontje, en voor mijn man. Ik vind vast lotgenoten hier. Misschien kunnen we elkaar helpen? Wat helpt jou om gedisciplineerd te zijn? En ben jij super gedisciplineerd: Hoe ben je zo geworden? Hoe ben je zo gebleven? Ik begin nu met mindless social media uit te loggen zodat ik eraan herinnerd wordt om mijn boek te lezen. En ik heb net de afspraak met mezelf gemaakt om -allereerst de komende 24 uur-, geen afspraken met mezelf meer te verbreken. Pff.. Best moeilijk om dit gebrek zo "uit te spreken" want dan wordt het zo echt opeens.
Ik heb ook een gebrek aan discipline (maar alleen als ik het niet graag genoeg wil), maar wat ik uit je bericht lees vind ik je vooral heel hard voor jezelf, misschien speelt dat ook wel een rol? Kun je een voorbeeld noemen hoe jouw gebrek aan discipline vervelend is voor je man of kinderen? Dat je jojo 't in gewicht is vooral voor jezelf vervelend en dan nog, is het wel echt zo erg? En je man is je man, niet jij. Dat hij het anders doet mag. Mijn man is ook meer gedisciplineerd dan ik, ik heb weer andere kwaliteiten.
Ja dit viel mij ook op in je openingspost. Is misschien niet helemaal je bedoeling waarom je dit topic hebt gestart.. maar stel je niet te hoge eisen aan jezelf, het leven? Ik ben ook matig gedisciplineerd als ik iets van mezelf MOET. Als ik het mag, dan bepaal ik zelf de regels en word ik beter dan ooit zonder dat het me moeite kost. Omdat ik het leuk vind om te doen.. Sporten vind ik niet leuk, maar de trainer en het gevoel dat ik daarna heb wel. Dus hou ik het makkelijker vol.. Een boek lezen en niet afgeleid worden lukt me alleen als ik het echt een leuk boek vind..
Ik ben juist niet hard genoeg voor mezelf denk ik... Ik heb een hbo diploma maar ik heb mijn school afgerond met een zesje. Ik sport wel 3 a 4 keer per week maar op matige intensiteit. Ik heb een leuke en goede baan maar ik doe het minimale op een werkdag. En tuurlijk, de boog kan niet altijd gespannen zijn en ik kan best zo mijn hele leven doorgaan en er nooit echt last van hebben maar zo bereik ik ook geen dingen die ik eigenlijk best wel wil. Als ik iets echt graag genoeg wil bereik ik het zeker wel maar ik wil juist ook de dingen bereiken die ik voor mezelf bepaal. Waarbij ik me niet laat leiden door tijdelijke motivatie en dan afhaak maar dat ik het volhoud op basis van discipline en daardoor meer uit mezelf haal. Om een voorbeeld te noemen: Ik zeg tegen mijn man dat ik voortaan zorg dat het bezinepeil van de auto nooit beneden de helft komt (want ik heb weleens stilgestaan langs de weg zonder benzine) en vervolgens brandt het lampje en rij ik nog rustig door met "doe ik binnenkort wel ff". Dan pakt mijn man die auto terwijl hij haast heeft en rekent hij erop dat er voldoende benzine in zit en moet hij toch tanken. Als hij dat wist had hij de andere auto gepakt. Het gaat hem er niet om dat ik moet tanken het gaat hem erom dat ik roep dat ik iets zal doen en het vervolgens gewoon bewust niet doe. En zo kan ik wel 10 dingen bedenken die ik roep maar gewoon niet doe door gebrek aan discipline. Als ik de discipline had dan zou ik omrijden om te tanken want ik heb die afspraak, die belofte, gemaakt. En natuurlijk heb ik andere kwaliteiten. Ik weet ook dat ik goed voor mijn gezin zorg. Maar ik weet ook dat ik "halfbakken" leef. Ik doe alles op standje minimaal. Ik wil ook eens leven op standje maximaal en kijken wat ik kan bereiken. Dat kan mijn gezin alleen maar ten goede komen denk ik zo... En ik denk dat dat begint met het ontwikkelen van mijn discipline. Zie het als het hebben van een sportwagen waarmee je alleen in de eerste versnelling rijdt.
Ik herken het heel erg!! Ik weet zelf ook nooit goed of ik nou gewoon een lui monster ben wat de kantjes er vanaf loopt of dat er meer achter zit, dat ik bijvoorbeeld eigenlijk niet doe wat ik graag zou willen doen bijvoorbeeld.. Ik lees mee iig.
Ik zie dat het anders kan. Aan bijvoorbeeld hele fitte mensen, aan bijvoorbeeld hele goede ondernemers, aan bijvoorbeeld mijn man die beide is. En ik weet dat ik dat ook kan want ik ben lichamelijk gezond en heb een goed stel hersenen. Het is geen rocket science, ik mis alleen de discipline om te gáán en te blijven gáán. Ik kan béter, ik kan méér, maar ik doe het niet. En dat is denk ik een gemiste kans. Er zijn zat mensen die niet kunnen omdat ze ziek zijn of op een andere manier een zwaar leven hebben. En die halen vast op hun manier het beste uit zichzelf hoor! Ik heb die bagage niet, ik ben gewoon lui. Ik haal niet het beste uit mezelf en daar had ik nooit last van. Tot nu eigenlijk, omdat ik het me nu besef denk ik?
Ja snap je wel! Dan moet je ergens een knop omzetten en van die bank af om het te gaan doen. Had dit een paar maanden geleden ook, vond mezelf niet sterk genoeg qua lichaam en ben daar wat aan gaan doen. De kunst is, dat het geen kunst is.. Het is echt gewoon doen, met vallen en opstaan. (Cliche)
Ik herken mijzelf volledig in jou, met het enige verschil dat als ik écht iets wil dat ik het dan vol overgave doe. Tijdens mijn hbo studie is mijn discipline overboord gegaan. Ik was volledig uitgeput, kon niet meer. Het was een nogal zware studie namelijk. En dacht toen, dit is niet gezond meer... ik moet echt even minder streng voor mezelf gaan zijn. Die mindset is eigenlijk altijd zo blijven staan. Wat betreft afvallen vind ik dat ook wel jammer maar niet jammer genoeg blijkbaar want ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik het anders wel gewoon had gedaan. Ach alles stap voor stap. Kan nu eenmaal niet alles tegelijk doen. Het komt wel denk ik dan. waar heb je in je leven echt plezier in gehad? En in hoeverre hebben jouw man en kinderen last van jouw gebrek aan discipline?
Bij alles wat je hebt bereikt in het leven geef je een maar... Wat is de onderliggende reden dat je meer wilt? Ben je zelf ontevreden? Is je man ontevreden? Wil je meer echt puur vanuit je zelf of omdat je denkt dat je dat moet doen omdat anderen dat doen? Ik wacht ook altijd met tanken, mijn man lacht er inmiddels gewoon om, maar ik beloof dan ook niet dat ik het anders doe. Ik denk dat het heel lastig is om meer discipline te krijgen voor dingen die niet echt vanuit je zelf komen. Dus niet met als reden dat een ander het doet of je man het wilt. Je moet het zelf willen doen. Ik denk dat de discipline vanzelf komt als je het doel zelf maar genoeg wilt bereiken. Intrinsieke motivatie.
Oh wat erg, ik lees mezelf in jouw post..... Ik heb ook echt een gebrek aan discipline.... ik begin 10x aan iets en rond het niet af of hou het niet vol omdat ik lui ben, ik spreek elke week, elke maand iets met mezelf af en toch doe ik het niet omdat ik te lui ben.. Ik heb nu eindelijk een wat regelmatige baan in de horeca, vast 2 dagen per week achter elkaar vrij, altijd dezelfde dagen en had mezelf voorgenomen 1 van deze 2 dagen te gaan fitnessen. Heb ik dat al gedaan sinds juni? 1 keer!!!!! 1 KEER!!! Ik word ook gewoon boos op mijzelf dan, want ik zit gewoon het liefst op de bank met mijn luie reet met mijn laptop op schoot (precies zoals ik er nu bij zit)... Mijn andere vrije dag wil ik dan graag gebruiken om minimaal 1 groot iets aan te pakken in huis (bijv. de keuken of de slaapkamer), doe ik dit? Nee, want ik zit liever te netflixen en duw een reep chocola in m'n kanus. Vreselijk... En mijn vriend inderdaad is het tegenovergestelde.. hij zit nooit op social media of zijn telefoon als hij thuis is, hij knutselt lekker aan zijn projectjes of auto's/motors/scooters, hij heeft een marathon gelopen want dat was zijn doel om 1x gedaan te hebben in zijn leven, hij gaat regelmatig joggen met een vriendin en dan ook gelijk 15km. Ik red misschien net 1 km en dan ben ik bekaf en geef ik op en ga ik de komende 5 maanden niet meer joggen.. Echt, ik schrijf zoveel lijstjes met hoe ik mijn vrije dagen in plan en er komt gewoon elke keer NIKS van terecht... In mijn middagpauze heb ik altijd 2 a 3 uur pauze en wat doe ik? NIKS xD hooguit een wasje erin of de vaatwasser uit en inruimen.. en dan zeg ik 'zo, en nu even zitten'. Ik ben godver 30... heb pcos en moet afvallen, maar ik krijg mijzelf gewoon niet van de bank naar de fitness.. gelukkig ben ik sinds 1 jaar bijna 10kg kwijt dus ik denk de hele tijd 'ach he, zolang het nu niet MEER word valt het wel mee', maar mijn menstruatie komt nog niet op gang, dus ik ben niet gezond, zucht Ik WEET het ook wel van mijzelf maar ik DOE niks. En het liefst zou ik zoveel willen doen, maar heb gewoon geen discipline, geen zin, geen fut, 'ik ben moe'. Dus ja, tips zouden voor mij ook heel welkom zijn haha.
Mijn werk doe ik denk ik wel goed, maar ik reageer altijd als laatste als er iets besproken moet worden, vergeet me in te schrijven voor bijscholingen etc. Ik merk het ook wel met afvallen, huishouden, eten koken, mezelf verzorgen (make up, kapsel etc). Ik herken ook wat @rocketscience zegt. Ik heb in de 3e/4e klas van het VWO bijna een burn out gehad en kreeg toen vooral het advies om lief te zijn voor mezelf etc. Ook bij de PND die ik later kreeg. En op de een of andere manier is er nooit meer echt een moment geweest waarop ik mezelf wel weer een schop onder m’n kont gaf en het weer echt lukte om op volle kracht te functioneren zeg maar. Als sommige mensen praten over ‘weer helemaal opgeladen zijn’ na een vakantie/nacht goed slapen o.i.d. vraag ik me ook altijd af hoe dat voelt.. Ik heb me eigenlijk al in geen jaren een hele dag energiek gevoeld. Al wel regelmatig uitgebreid bloedgeprikt etc. maar daar lijkt het hem niet in te zitten, meer in m’n ‘mindset’. Ik ben als kind ook behoorlijk verwend en dat helpt niet echt mee denk ik. Ook ging ik fluitend door de basisschool heen, toch deed ik wel altijd mijn best. Maar ergens rond mijn 16e kwam dus iets te erg het besef dat alles ook best goedkomt met een 6 ipv een 8. En dat is helaas blijven hangen..
Ik herken het trouwens best wel deels, dan neem ik mijzelf voor om van alles te doen, maar komt er te weinig van. Ik word dan alleen niet boos op mijzelf, helpt niks immers en kijk naar de dingen die ik wel doe. Je hebt werk, je kinderen, je man, ongetwijfeld al een druk leven, dus niet te hard voor jezelf.
Jawel maar ik vind echt dat ik gezien de tijd die ik heb best wat vaker vers en uitgebreid zou mogen koken, schoonmaken, knutselen met mijn kinderen etc. Daar baal ik wel eens van..
Tuurlijk, heb het al best druk. Maar met de instelling "ach ik heb het al best druk" bereik ik helemaal niks nieuws. Dan blijf ik een matige versie van mezelf. En daar wordt ik vast oud mee hoor maar word ik daar echt gelukkig van? Nee. Dan blijf ik die sportwagen die in versnelling 1 blijft hangen. Onbenut potentieel. Daar koop ik geen brood van. En aangezien ik al gelukkig ben lijkt het me ook leuk om eens te kijken wat ik allemaal kan bereiken als ik echt mijn best ga doen. Snap je?
Ik ben lief voor mezelf en stel haalbare/leuke doelen. ‘Vandaag ga ik langs de apotheek en maak ik de badkamer schoon’. En mezelf dan een schouderklopje geven als ik ook nog even de trap stofzuig of een was aanzet. Ik doe nu een cursus en elke week moet ik 2/3 avonden aan het huiswerk, maar dat is geen enkel probleem omdat ik het leuk vind. Maar heel eerlijk heb ik ook geen hoge doelen in het leven. Ik word er ook niet gelukkiger van om een hogepief-functie te hebben of om ergens de beste in te zijn. Het enige wat ik nastreef is zoveel mogelijk genieten, voor je het weet is het voorbij Misschien moet je bedenken als je weer een ‘afspraak’ met jezelf maakt of je daar dan gelukkiger van wordt als je je daaraan houd. Brengt het echt meerwaarde in je leven?
Ik denk dat het helemaal geen gebrek aan discipline is, maar dat het een veelheid aan allerlei verschillende dingen is. Qua voeding spelen er bijvoorbeeld allerlei biologische processen mee. Je zou je hierin eens kunnen inlezen in Health at every size, daarin wordt dat heel goed uitgelegd. Ik ben ook van mening dat hoe meer je moet en afdwingt, hoe minder je dat ook gaat doen. Probeer eens te kijken naar de dingen die wel effortless goed gaan in je leven, die je leuk vindt om te doen en waar je blij van wordt. Volg je interesse! De vraag is: vind je dat echt, of denk je dat je dat moet vinden?
Waarom niet eens beginnen met tevreden zijn met waar je nu bent? Met je gezin? Met alles wat wel loopt en je vandaar uit verder oriënteren. Wat wil je nu echt graag en wat vind je het meest belangrijk? Begin eens met 1 concreet doel/afspraak (en dan dus niet de benzine, want dat vind je duidelijk niet belangrijk genoeg). Maar probeer dan met iets te beginnen, wat je echt alleen voor jezelf doet. En hoe weet je dat je er niet gelukkig van wordt en wat zou je wel gelukkig maken? Ik denk dat je je fijner kunt voelen als je 3x intensief sport, maar of het je echt gelukkiger maakt?
Heel herkenbaar, maar ik ben gelukkig, dus eerlijk gezegd zal het me ook wat. En ik denk dat dat het ook is. Ik ben gelukkig, wordt ik gelukkiger als ik meer doe? Denk het niet.