Wij zijn zo'n walgelijk klef stel dat nagenoeg alles samen doet, behalve werken en sporten Sporten doe ik 3x per week een uurtje lopen en mijn man gaat elke donderdag squashen. We hebben allebei een baan die binnen de kantooruren valt, dus we hebben de avonden en weekends verder altijd samen. Afspreken met vrienden (allemaal stellen) doen we ook samen, tenzij 1 van ons op zijn/haar papa-/mama-dag met iemand afspreekt die dan toevallig ook vrij is. Ik moet er zelf niet aan denken dat je 1 avond per week met elkaar zou moeten afspreken om samen te zijn, maar goed, kan me ook voorstellen dat veel mensen onze relatie verstikkend zouden vinden ofzo. Gelukkig zijn we daar allemaal anders in @ TS: is jouw man altijd al zo geweest of is het iets van de laatste tijd? (weet niet of dit al voorbij gekomen is, heb niet alles gelezen) Want als het altijd zo is geweest, dan is het niet helemaal eerlijk om daar nu 'ineens' een punt van te maken...
Mijn man is militair, en werkt bhoorlijk wat kilometers hier vandaag... hij is dus doordeweeks uberhaubt nooit thuis.. ook snachts niet.. alleen in de weekenden.. maar goed ik ben het dan wel weer gewend... Ik snap je gevoel erg goed..
@Corina83, precies, als wij teveel bij elkaar zijn levert dat ook spanningen op, vooral als we niks te doen hebben. dit is precies goed zo. Ik heb liever af en toe het gevoel dat ik hem mis, dan dat ik denk van, zout nou toch eens op. Ik vermaak me naast het samen zijn ook met, het huishouden, met juliën, met zp, met vrienden en familie! Dus ik begrijp je helemaal.
wij hebben een tijd geleden ook flink woorden gehad over hetzelfde onderwerp.. Ik kon er niet meer tegen dat hij altijd weg was en als hij thuis was, vaak nog met zijn hoofd er niet helemaal bij was. Ik heb uiteindelijk maar gezegd dat als hij niets veranderde, ik weg zou gaan (voor een weekje ofzo, naar mn oiders, met de kleine, om na te denken). Hij was hier goed van geschrokken en nu gaat het gelukkig weer prima! We hebben eens gekeken naar zijn weekschema's.. Niet normaal vol. Hij heeft een aantal dingen geschrapt zoals de muziekvereniging, hierdoor is hij weer 1 dag meer thuis en scheelt het een hoop optredens hier en daar. Ook repeteert hij met zijn band nu 1x per week ipv 2, en compenseert hij met zijn vaste werk als hij meer freelance werkt. Etc. Dus alles op papier zetten wat ie doet en dan ziet hij wel hoe druk het eigenlijk is. Leg je eigen schema er naast en zie hoe weinig tijd jullie samen doorbrengen. Ik vond het verschrikkelijk dat ik me altijd aan moest passen aan zijn schema, zo ben ik dus helemaaaaal niet, wil graag mn eigen ding doen, dus nu is het zo dat wanneer ik graag wat wil doen, zolang dit niet te vaak is, hij zich aan mij probeert aan te passen en wat regelt.
Laat ik het zo zeggen: Het is altijd al een punt van strijd geweest. Hij is erg graag bezig, erg impulsief en vergeet daardoor wel eens dat we ook samen dingen kunnen doen We zijn nu een jaar getrouwd en daarvoor woonden we 130 km van elkaar vandaan. Toen waren we door de weeks dus alleen (hij woonde nog bij zijn ouders) en hij was toen al iedere avond weg. Sinds een maand of 2 begint dat weer een beetje terug te komen, nu het mooi weer is. Er is trouwens wel goed met hem over te praten hoor en hij begrijpt het ook. Maar ik was benieuwd of ik nou zo'n aansteller ben of dat het vaker voorkomt Blijkbaar heb ik gewoon meer (en deel ik dat met een hoop meiden hier) behoefte om samen te zijn en samen dingen te doen, zoals een ander bijvoorbeeld meer behoefte heeft aan verbale bevestiging
manlief is chauffeur dus doordeweeks heeft hij geen sociaal leven de zaterdag is zijn hobby doe en vriendendag en de zondag is voor ons
Oke, op die manier Ja, dan snap ik het wel, hoor, en ik vind ook zeker niet dat je je aanstelt. Maar wel fijn dat je er met hem over kunt praten! Dat scheelt al enorm! Ik hoop dat jullie snel een (voor jullie beiden acceptabel) compromis zullen vinden... Desnoods inderdaad maar afspreken welke avond(en) voor jullie samen zijn, zodat hij de rest van de week zijn gang kan gaan. Zeker als jullie voor een kleintje gaan, zal hij er toch ook aan moeten wennen dat steeds de hort op niet meer (zo makkelijk) zal kunnen. In ieder geval niet zonder goed overleg
Gelukkig kunnen we overal wel over praten, nu nog doen! Vanaf volgende week gaan we samen sporten (ik vorige week: 'ik ga sporten, jij gaat mee en je vindt het leuk' ) en verder overlegt hij wel altijd als hij weg wil, dus ik denk dat het helemaal goed komt Aan de ene kant kijkt hij er heel erg naar uit dat er (hopelijk!) een kleine komt, maar aan de andere kant ziet hij er ook wel een beetje tegenop, omdat hij dat inderdaad niet meer zo vrij kan zijn als hij nu is. Maar als ik kijk hoe ontzettend lief, leuk, zorgzaam hij nu is voor zijn neefjes en nichtjes, weet ik zeker dat het helemaal goed gaat komen
ik snap niet wat vrouwen ermee denken te bereiken om te gaan dwingen of chanteren. uiteindelijk trek je volgens mij dan toch aan het korte touwtje. niet meteen misschien maar op de lange duur krijg je denk ik wel dat de man zich beknot voelt in zijn hemd gezet tegenover zijn vrienden ( hij moet immers steeds zeggen ja ik mag niet meer naar de voetbal of met jullie muziek maken van mijn vrouw) ik denk dat het een kwestie van tijd is voordat bij hem de maat daarover vol is.of in ieder geval zal hij er ongelukkiger van worden om in een bepaalde richting geduwd te worden.ik denk persoonlijk dat dat niet goed is voor je relatie. je bent ooit met hem begonnen met deze onhebbelijkheden lijkt me ( neem aan dat ze niet vorige maand ineens uit de lucht zijn komen vallen ) en nu ineens is het niet goed meer.
Ben met je eens dat dwingen en verbieden niet goed is. Gebeurt hier ook zeker niet en als hij dat wel zo ervaart, krijg ik het wel te horen. We zijn erg eerlijk en openhartig tegenover elkaar en als er eens wat gezegd/gedaan wordt wat niet goed overkomt, wordt dat gewoon gezegd. Ik vind wel dat je rekening met elkaar moet houden, ook al je daar zelf eens wat voor in moet leveren. Zo ben ik helemaal gek van beesten, maar heb ik ook mijn konijnen weg moeten doen nadat we getrouwd waren, omdat mijn man ze niet binnen wilde hebben (op het balkon kon niet en ik had ook nog 3 katten, een vogel, een hamster en een aquarium). En als ik behoefte heb aan samen zijn, denk ik dat het niet meer dan logisch is dat hij dan eens wat afzegt. Dat betekent natuurlijk niet dat hij niets meer mag en nooit meer weg kan he, maar wel dat we wat dat betreft een compromis moeten sluiten.
Nou het is bij mij echt het 1 of het ander hoor. Hij deed idd al voetballen e.d toen we elkaar leerden kennen, maar zoals ik al zei was hij toen ook aan het werk van 8-5. Nu wilde hij perse de buitendienst in dus is hij vrijwel elke week doordeweeks weg(zo nu en dan eens een weekje niet, maar dan wel storingsdienst door het hele land en savonds alsnog heel laat thuis) Dus ik heb idd eissen gesteld. Maar dat heb ik dus niet. Want hij wil naast zijn buitendienst ook nog gaan leren weer in september dus als ik hem niet gevraagd had om het trainen van de pupillen te laten schieten en lager te gaan voetballen dan had hij dat uit zichzelf gedaan. Zijn eigen woorden: Werk en leren komt nu gewoon eventjes op de 1e plaats samen met mijn gezin en dat voetbal daar kan ik wel zonder. Maar had hij dat niet gezegd, dan had ik hem echt voor het blok gezet hoor.Nou niet meteen gaan denken dat ik een kreng was, dit alles is wel in goed overleg gegaan en we waren het gelukkig ook eens. Hij wil iets graag doen, en ik wens graag een relatie met een man die ook daadwerkelijk af en toe nog eens tijd voor mij heeft. En als hij zijn voetbal verkiest boven zijn kind in de uurtjes dat hij vrij is...Dan heb ik me zwaar in hem vergist!
Ik vind ook dat een compromis sluiten bij het volwassen zijn hoort en zeker in een relatie vaak erg belangrijk is.. ja dwingen, dwingen wat is dwingen, soms moet je een man duidelijk laten zien wat echt belangrijk is, soms weten ze dat al prima zelf en sommige hebben een hulpje nodig in de "goede" richting.. soms heb je van die bepaalde gewoontes die je wat kan minderen als je in een relatie bent om allebei gelukkig te worden/blijven. Dus op zich moet je allebei wel de vrijheid houden om wat voor jezelf te doen maar je kan niet zomaar leven alsof je geen partner hebt, dingen moeten in overleg en met mate zodat IEDEREEN happy is, als je alles wilt doen wat je ZELF graag wilt en geen rekening wilt houden met je partner zou ik niet aanbevelen om überhaupt aan een relatie te beginnen, we worden allemaal volwassen en daarbij horen aanpassingen nu eenmaal.. Een vriendin van me is goed voorbeeld die is altijd aan het klagen dat ze niet genoeg "MIJ" tijd heeft (terwijl ze in mijn ogen) dat echt genoeg heeft die zijn zoiezo elk weekend weg (vaak zonder elkaar) en vaak nog wel 2/3 avonden.. mensen tegenwoordig denken (naar mijn mening) een beetje teveel aan IK ipv aan ONS en WIJ, dat is de gehele instelling van tegenwoordig geloof ik en sommige moeders zeggen wel eens tegen me; jemig wat laat jij het makkelijk lijken, ondanks je ziekte e.d. maar das gewoon een kwestie van andere prioriteiten stellen.. ik heb geen werk, hobbies wel maar kan thuis (ik doe niets buitenshuis) ik sport thuis, dus ik hoef nooit geen keuzes te maken, familie (kids) op 1 hier in huis dan pas ik over een jaar of 5 gaan we dat wel weer een beetje terugdraaien (als ze naar school zijn krijg ik weer meer vrijheid) ik vind dat logisch maar meeste vrouwen EN mannen doen net alsof dat een megagrote opoffering is. Want ojee je zal eens jezelf opzij moeten zetten voor iemand anders, dat kan echt niet in deze "moderne" tijden...
Hier sluit ik mij helemaal bij aan! In een huwelijk/relatie heb je nou eenmaal gekozen om het leven met elkaar te DELEN en dat betekent dus ook het delen van je tijd, aandacht, enz. En inderdaad, de meeste mannen moeten daar af en toe even aan herinnerd worden (niet door te dwingen/eisen/verbieden, maar door te praten en compromissen te sluiten)
ben het met je eens hoor, dwingen of chanteren is niet goed, bespreken wel, en dat is wat ik gedaan heb. Nee, daardoor gaat hij inderdaad maar lekker minder muziek maken. Dan heeft hij tenminste nog wat tijd voor ons en kan ik ook eens een keer mijn eigen ding doen. Niks mis mee. Mocht hij die muziek verkiezen boven mij en de kleine, dan weet ik alweer genoeg. Je familie is belangrijk.
Als wij 1 avond per week samen zijn dan is het veel. Ik vind het heerlijk om te doen wat ik wil. Hij ook, daardoor belemmeren we elkaar niet. Hij kijkt ook graag voetbal, daat weet ik en hou daar rekening mee. Zo ga ik zaterdag stappen. dat is iets wat ik graag doe. Hij doet dat absoluut niet moeilijk. Maar kindjes gaan altijd voor!! Ik nodig vaak vriedinnen uit als hij weg is. En daarbij plannen we ook uitjes samen. Werkt voor ons prima.
Dat zou dus betekenen dat je alles maar moet pikken en hij kan gaan en staan wanneer en hoeveel hij maar wilt? Dat werkt toch ook niet. Als je verliefd raakt op elkaar is alles toch geweldig aan elkaar, als je dan een paar jaar verder bent kom je er goed achter dat er toch mindere kanten aan je lief zitten. Dat kan je toch niet weten. Bepaalde karakter eigenschappen en gewoontes zal je idd nooit veranderen. Maar je zal je toch moeten aanpassen aan elkaar en betekend dus ook dingen doen of laten terwijl je dat eigenlijk niet zo leuk vindt.
Ik ga juist vaker weg dan mijn vriend en vind het heerlijk! Vind het ook nooit een probleem als hij weggaat naar vrienden of wat anders doen, moet hij vooral doen! Ben blij toe. Wij zitten doordeweeks 's avonds vaak genoeg samen thuis maar als er iets gepland kan worden met andere mensen dan doen we dat gewoon. En 9 vd 10 is dat apart van elkaar! Zou niet anders willen, zou gek worden als we alles samen deden. Dat is niet aan mij besteed.
Hier ook de kriebels moesten we altijd samen zijn... Daarnet telefoon gekregen: vriend zat nog op 'n terras met een collega. Kon wat later worden. Fine, no prob! Draai hier m'n wasjes, kleine heeft haar badje gehad en ik kijk lekker naar de programma's waar ik zin in heb, terwijl ik op m'n laptop tokkel.
Hier PRECIES zo! Mijn man is HEEL ERG vaak weg, vooral voor zijn werk. Je kunt op zulke momenten balen, maar kunt er ook het beste van maken. Ik nodig regelmatig op zo'n avond vriendinnen uit, kindje slaapt en wij hebben een leuke avond. Weekenden vind ik lastiger, want dan heeft iedereen al verplichtingen, maar ik probeer altijd met iemand iets te regelen, want ik kan er niet tegen om een hele dag alleen thuis te zijn met kind. Maar je moet wel met je man vaste momenten voor elkaar inplannen natuurlijk!