Hallo allemaal. Al vele topics heb ik gestart over mijn jongste..ze is nu 5 maanden oud en ik ben bang dat ik binnenkort overspannen raak. Ze slaapt niet. Overdag ging het beter, maar de laatste week is dat ook weer zo moeizaam. 's Nachts komt ze elke 3 tot 4 uur nog voor een voeding en daartussen blijft ze vaak wakker. Eerst was dat huilen, nu ligt ze voornamelijk te praten/roepen in bed. Soms een half uurtje, soms 2 tot 3 uur achtereen. Overdag huilt ze snel, wil vaak niet slapen. Ik kan haar eigenlijk nergens mee naar toe nemen. Ze vindt dr rust niet en gaat huilen. Ze lijkt snel overprikkeld. Ik slaap al 5 maanden 4 tot 5 uur per nacht, in 2 tot 3 etappes. Vandaag ben ik bij de huisarts geweest omdat ik het niet meer trek. Zij vroeg of ik een opname geen idee vond, maar dan schijn ik er niet bij te mogen blijven. Buiten het feit dat ze bv krijgt en een flesweigeraar is, krijg ik er de kriebels van. Ik kan dr toch niet achterlaten.? Heeft iemand ervaring met een opname? Alvast bedankt.
Waarom mag je er niet bij? Je kind moet toch gewoon eten? Toen zoon werd opgenomen voor zijn reflux ellende, mocht ik ook blijven. Dus ik zou zeggen, op je strepen staan!
Wat vervelend voor je meid! Balen dat dit zo gaat! Het is inderdaad zo dat je er niet ''bij mag zijn'' om de cirkel te doorbreken en ze een observatie gaan doen. Maar je kunt hier afspraken over maken. Bijvoorbeeld wel gaan voeden of s nachts afgekolfde melk laten geven (bijv cupfeeding) Misschien mag erbij blijven ook wel! Dus ik zou je angsten bespreekbaar maken en dan kijken of het iets is waar je rust bij vindt. Sterkte!
Je hoeft er niet bij te blijven, maar als jij dat wil dan moeten ze dat regelen hoor. Zetten ze maar een bed neer. (ik heb vorig jaar opname gehad wegens niet eten. Er zat trouwens ook iemand op de afdeling met een kindje dat niet sliep. En ja, dan moet je steeds een verpleger bellen als er iets te observeren valt, dat spreek je dan af.) Als je opname overweegt zou ik dat trouwens op een maandag doen (in het weekend waren er bij ons minder/geen specialisten beschikbaar dus voelde een beetje als verloren tijd).
Ze mogen je niet wijgeren hoor. ik wilde bij mijn kleine man blijven en dat mocht. Heb het uit eindelijk niet gedaan om dat ik dan mijn rust ook kon pakken.ben uit eten geweest men mijn man en hebben heerlijk niets gedaan (buiten de bezoekers aan het ziekenhuis om) hij is daar 5 dagen geweest. Ik kreeg een heerlijk uitgerust mannetje thuis die zijn ritme helemaal had omgegooid, van huilen niet slapen naar lachen en 10 uur achter elkaar bij tanken. Je kan idd gekolfde voeding mee geven en smorgens lekker naar je kleintje gaan om hem zelf te voeden en te knuffelen. Een uitgeruste moeder werkt ook rustgevend voor je zoontje.
Het feit dat je er niet bij mag is omdat ze een negatieve spiraal waarin jij met je kindje zich nu in bevinden te doorbreken. Het is niet om jou te straffen of omdat je geen goede moeder bent! De tweede en misschien wel de belangrijkste reden is dat jij even kan bijtanken en goed kan slapen thuis. In het ziekenhuis leren ze je kindje een duidelijk ritme aan en dit zal samen met jou overlegt worden. Indien je de nachten en er continu bij bent is het effect weg van de doel van de opname!
Ik heb dit ook meegemaakt, heb gekolft buiten 2 live voedingen en de laatste 24 uur van de opname de hele tijd daar geweest om mee te kijken hoe ze het precies aanpakte. Mijn advies is om uit te rusten, ik was na 4 maanden gehuil helemaal kapot en op. Ik heb heel veel geslapen en wij zijn ook 1 keer uit eten geweest, we moesten elkaar echt weer even vinden na de stressvolle periode. Besef vooral dat ze het patroon willen doorbreken en jou aanwezigheid kan dit tegenwerken, jou emotie kan worden overgenomen, daarnaast had ik het niet aangekund om haar zo te horen huilen.
Ik heb ook meerdere keren op dit punt gestaan. Kindje opnemen was alleen om mij te ontlasten. Nu met 2.5 jaar slaap ik nog gemiddeld 2-5 uur per nacht. Met drie keer per nacht uit mijn bed
Het is juist de bedoeling dat jij er niet 24/pd bij bent. Dit om je kindje te "resetten" zeg maar. Klinkt raar, maar als jouw kindje jouw aanwezigheid steeds voelt, is het net of jullie gewoon thuis zijn zeg maar.
Je kunt kiezen voor verschillende soorten opnamen. Er kan gewoon een observatie-opname komen, of ze doen een opname volgens huilbaby-protocol. In het eerste geval kun je gewoon bij je kindje blijven, de laatste gaat ervan uit dat jij als ouder een foute aanpak hebt met je kind en daarbij is het de bedoeling dat jij er niet de hele tijd bij bent. Laat jezelf nergens toe dwingen: er is geen enkele arts in NL die dat voor jou mag beslissen en als jij niets ziet in de laatste optie, zullen ze een gewone observatie-opname moeten doen en hebben ze zich te voegen naar jouw besluit. Jij bent de ouder, jij neemt de beslissingen, een arts kan alleen adviseren. Alles wat een arts meer doet, gaat hij zijn boekje mee te buiten. Ik zou zelf altijd eerst voor gewoon een observatieopname gaan, tenzij je zelf al wel zeker weet dat het je eigen aanpak is.
Erg bedankt voor de reactie's! Ik denk ook zeker dat we onderhand in een cirkeltje beland zijn. Ze was de eerste weken een huilbaby. Het heeft een grote impact gehad. Wanneer ze weer naar bed moet sluimert er een stemmetje in me, als ze maar niet weer gaat huilen.. Ik ben bloednerveus als ik ergens naar toe moet met d'r, ze is een gevoelig meisje, ze voelt mij echt wel aan. Die nervositeit zorgt natuurlijk voor nog meer onrust.. Maar het idee dat ze huilt zonder mij..ik kan dat niet. Ik zie d'r in mijn gedachten alleen in een bedje liggen huilen. Alleen het idee al.. Mijn man wil dat ook echt niet. Er werd ook al gevraagd of een overstap naar kv geen idee is, omdat ze nogal onregelmatig kan drinken. Overdag ben ik best veel tijd kwijt aan het voeden en dat frustreert me ook. Maar ze haat de fles. Uit de borst drinken is het meest natuurlijk voor haar. Dat kan ik haar toch niet afnemen? Morgenochtend heb ik een afspraak met de kinderarts, om de mogelijkheden te bespreken.
Moeilijke beslssing! Door de combi 19 weken sprong en flink ziek snap ik helaas helemaal hoe gaar jij je nu voelt . Toch zou ik een opname (als het tenminste om huilbaby opname gaat) alleen als allerallerlaatste redmiddel zien. De "re-set" strategie die ze in veel ziekenhuizen gebruiken om huilbabys beter te laten slapen is de cry-it-out methode en daar wordt je als ouder niet per se blij van. Ik zou dus wel eerst informeren hoe zij te werk gaan. Ik vind dat als het gaat om gedragsveandering bij baby's artsen in Nederlandse ziekenhuizen soms wel een beetje buiten hun leest gaan. Ze hebben nauwelijks verstand van ontwikkelingspsychologie en hun opvattingrn zijn niet altijd helemaal in lijn met die van psychologen . Succes!
Volgens mij mag je er in overleg ook wel bij blijven, maar als ik je berichten lees, dan vraag ik mij af of het voor jou niet ook goed is om even thuis te slapen. Die spanning en nervositeit raak je niet zomaar kwijt denk ik. Dit breekt je op. Ik zou gewoon met een open blik naar de kinderarts gaan. Jullie zijn de baas over je eigen kind. Niemand kan je dwingen om beslissingen te nemen waar jullie niet achter staan. Maar zoals het nu gaat kun je ook niet verder gaan, hoe jullie het nu doen werkt kennelijk niet. Ik zal wel de hele bv-beweging over mij heen krijgen, (sorry!) maar ik zou geloof ik idd stoppen. Dan kun je nachten evt nog afwisselen of opsplitsen. Maar dat is puur mijn mening. Ik zou het gewoon niet trekken, zeg ik eerlijk. Heel veel succes en sterkte, het lijkt mij loodzwaar!
Oh please.......... Daar is ie weer, de "oh jee een probleem, voordat we ook maar iets doen, eerst even de kunstvoeding-overstap er bij halen" oplossing... Toe te passen op een scala aan problemen die niets met elkaar te maken hebben. Maar, natuurlijk, het ligt aan de borstvoeding.Toen mijn zoon ivm reflux werd opgenomen,was het eerste riedeltje: krijgt ie wel genoeg? (zoon was een beer, belachelijk gewoon) Zou je niet overstappen? Eenmaal de juiste medicatie:weg probleem. Gelukkig heb ik niet geluister naar die belachelijke adviezen.. Ach ach, die kinderartsen....ze weten ook gewoon niet beter, maar toch... Natuurlijk hoef je haar dat niet af te nemen... Belangrijk is dat ze uit gaan zoeken, waarom je kindje zo onrustig is, de cirkel doorbreken. Een opname is een goed idee, en inderdaad, het is aan jou om te beslissen hoe je dat wil invullen. Waar jij je goed bij voelt!
Stoppen is symptoombestrijding ipv de kern van het probleem aanpakken.... Baby is 5 maanden, een nachtvoeding is heel normaal. 1 x per nacht drinken, en je slaapt weer lekker verder. Hier gaat het om onrust, huilen.Spanning. Stoppen met borstvoeding lost dat niet op. Ergo, baby is flesweigeraar. Dus naast alle onrust dan ook maar even dat er door drukken nu?
Ben ik met je eens. Het is ook echt puur persoonlijk, geen binden d advies. Ik zou het gewoon niet trekken om elke nacht uren in de weer te zijn. Met de fles kun je iig nog afspreken om een nachtje te blijven liggen en dat papa voor de kleine zorgt. Of misschien dat mama alleen de borst geeft en dat je het troosten per nacht afwisselt, dat kan natuurlijk ook. Ik heb tot 6 maanden met alle liefde nachtvoeding gegeven (kv , maar toch) en daarna idd weer lekker verder slapen. Zonder de onrust idd prima te doen, hoort er gewoon bij.
Wat fijn dat je al zo snel een afspraak hebt bij de KA. Wat je ook nog zou kunnen proberen, is een bezoek brengen aan een osteopaat. Ik ben er zelf nooit geweest, maar hoor er erg goede verhalen over. Mijn neefje is er ook geweest, ook huilbaby en toen was het redelijk snel over, 3 behandelingen ofzo. Dat was een hele liefdevolle behandeling. Mijn andere neefje heeft wel een paar dagen in het ziekenhuis gelegen en dat heeft het gezin ook goed geholpen. Stoppen met borstvoeding zou ik echt niet doen, ze heeft al zoveel ellende en dan ook nog dat moeten missen. Sterkte, ik hoop dat je meisje snel een gelukkig kindje mag worden.
En een aantal dagen uit logeren bij opa/oma of goede vrienden is dat mogelijk en eventueel een optie? Die zullen haar minder snel laten huilen dan in het ziekenhuis.
Ik kan me heel goed voorstellen dat jij en je kindje helemaal op zijn nu van het slaapgebrek en geen ritme en rust. Zoiets kan er zomaar insluipen, dat is geen verwijt naar jou als moeder, het kan iedereen overkomen met een huilbaby. Knap van je dat je hulp hebt gezocht! Een ziekenhuisopname kan een goed idee zijn, maar wel als laatste optie. Het is natuurlijk niet niks. Als je je er niet goed bij voelt, dan is het misschien nu niet de juiste tijd ervoor? Ik wil je aanraden om Baby in een Droomritme te gaan lezen. Heb 'm zelf een tijdje terug gekocht, gewoon uit interesse. Uiteindelijk niet bijzonder veel aan gehad, omdat mijn meisje het eigenlijk wel prima deed, op haar eigen manier dat wel. Maar ik denk dat in jouw situatie dit boek veel handvaten kan bieden. Niet geschoten is altijd mis, een ziekenhuisopname kan altijd nog. Je hoeft ook niet meteen het hele boek te lezen voordat je aan de slag kunt, een paar strategische pagina's zijn al genoeg (zie je vanzelf). Wie weet brengt dat net genoeg rust in de tent om zelf uit die cirkel te komen en kan je een opname vermijden. Overigens ben ik het ermee eens dat de borstvoeding gewoon moet blijven. Blijkbaar vind je kindje daar nu wel de rust en ontspanning, dat wil je nu niet van haar afpakken. En inderdaad, met 5 maanden is 1x nachtvoeding heel normaal. 3-4x was hier zelfs normaal hoor (en nu nog steeds...). Maar mijn dochter sliep dan wel weer binnen een half uur na de voeding, dat maakt natuurlijk een groot verschil. Hopelijk kan jouw kindje hier ook naartoe Sterkte! Oh, en misschien nog een laatste tip, wie weet werkt het wel een beetje: ik krijg het idee dat jij en je kindje elkaar behoorlijk zenuwachtig kunnen maken (is ook niet gek zo nu natuurlijk). Wat misschien een beetje zou kunnen helpen, klinkt misschien gek, is om een paar dagen samen bloot in bed en in bad/onder de douche door te brengen. Gewoon lekker met z'n tweeën, desnoods dvd'tje of een leuk boek erbij, lekkere dingen te eten en te drinken. Even een mini knuffel-vakantie, even proberen te ontspannen samen, proberen te slapen samen en helemaal van elkaar genieten. Dat kan wat rust overbrengen namelijk en versterkt jullie band. De eerste dag kan pittig zijn, je kindje kan veel huilen. Maar als je veel huid-op-huid contact houd kan ze daar rustig(er) van worden. Ik heb hetzelfde rond de 3 maanden geprobeerd met mijn dochter, toen ze 's avonds zo vreselijk lang kon huilen. Ik ben een week lang elke avond urenlang bloot met haar in bed gaan liggen en heb haar non-stop geknuffeld, aangeraakt en gevoed. En af en toe een heel dagje ook gewoon zo in bed gebleven met haar en veel geslapen naast elkaar. We knapte er beide veel van op, en onze band was daarna een stuk hechter, ze vertrouwde me ineens een stuk meer. Geen idee of het met jouw kindje zou kunnen werken, maar ik dacht ik zeg het maar even