Pfffffh!! Ik betrap mezelf er de laatste tijd echt vaak op dat ik echt ontzag heb voor moeders met meerdere kleintjes (onder de 4 jaar) die het overdag allemaal grotendeels alleen doen. Ik heb nog het geluk dat mijn man vanuit huis werkt en best veel vrije tijd heeft, waardoor ik mijn kindjes niet vaak allebei tegelijk alleen heb, maar als ik dat wel heb vind ik het echt heel erg zwaar. Ik heb een dreumes van bijna 2 en een baby van ruim twee maanden. Als ik alleen ben ontkom ik er gewoon niet aan dat af en toe eén van beide huilt, soms zelfs allebei. Mijn man gaat binnenkort twee weken weg en zie echt op tegen de tijd alleen. Vind mezelf best wel een beetje een watje aangezien er zat mama's zijn die het zelfs met nog meer kindjes overdag gewoon alleen doen. Misschien is het een kwestie van wennen en vind ik het gewoon moeilijk omdat ik nog niet langere tijd alleen met ze ben geweest. Waarschijnlijk krijg je dan vanzelf een ritme... Vonden/vinden jullie het ook wel eens zwaar? Maar dus nogmaals: Respect voor de mama's met meerdere kleintjes! What a job!
JA, ik vind het af en toe erg zwaar, meer het went. Al ben ik gelukkig nog nooit 24/7 alleen met de kids geweest, dat is helemaal pittig. Je komt vanzelf in een ritme, en zult vanzelf de aandacht verdelen. Succes en veel plezier!
Het is soms best aanpoten ja, en dan zijn mijn meiden 4. Maar ze vragen nog genoeg aandacht en m'n vriend is 12 uur per dag van huis. Maar het is ook wel weer gezellig
Ik vind het ook zwaar hoor!! Ik ben 2 dagen(overdag) alleen met beiden. Dochter van net 2 en zoontje van 2 maanden. Maar ik zie echt op tegen die 2 dagen. Nu moet ik zeggen dat mijn zoontje veel huilt en moeilijk slaapt en mijn dochter is erg jaloers. Dus ja, soms is het hier echt drama. En huilen ze elkaar wakker 'smiddags bijv. Je hebt echt van die spitstijden, dat ze beiden willen eten en slapen, dan is het even aanpoten. Maar er begint wel steeds meer een ritme in te komen. Dus het komt vast goed. En jij zult het ook zeker gaan redden!!
Ik vond het behoorlijk aanpoten in het eerste half jaar. Mijn man werkt 5 dagen per week, en vrijwel ook altijd over. Zelden dat hij voor 19.00 thuis is. Twee baby's die tegelijk gaan huilen omdat ze allebei gewiegd willen worden en allebei honger hebben, pffff, ga dan maar eens ontspannen BV geven als je andere uk ook wat wil. Dat was echt wel stressen. Toen mijn man voor anderhalve dag naar het buitenland ging 5 weken na mijn ks en 2 weken na een hevige koortsaanval en borstontsteking, was ik daar ook echt niet blij mee. Het avondslaapritueel samen vond ik heel belangrijk en 's nachts wat hulp ook met twee baby's zo klein. Nu werk ik vanuit huis op een meestal laag pitje als de kids hun middagslaap doen. Dat gaat eigenlijk wel goed. Te druk heb ik het niet meer, en de jongens houden elkaar nu ook bezig. Ik kan dit nu ook typen . Ben benieuwd hoe het is als we een derde mogen krijgen! Maar nu nog niet
Thanks, is ook weleens lekker om te horen! (mijn man is verpleegkundige dus veel van de zorg komt op mij neer. )
Ik bedoelde geen opvoeding, ik bedoelde zorg en ja DUS want hij werkt fulltime en veel wisselende diensten.
Ik vind het ook rete zwaar hoor. Vooral omdat de jongste totaal niet makelijk is en dus zeker (nu even niet) leuker op maakt. Ik ben blij met ze, maar soms. Ik heb echt veel respect voor vrouwen die drie om meerder hebben..pfff ik vind dit al af zien! Maar ik hoor van iedereen in mijn omgeving dat het ik er straks super veel profeit van zal hebben met het korte leeftijdsverschil.. Let's hope sow!!!! Ben altijd blij als mijn man thuis komt, want dan sta ik er niet alleen voor. We halen ze ook samen op van kdv, want het is niet te doen met een baby en een dreumes dat nog niet loopt...
Ik vond het eerste half jaar met twee kleintjes wel erg druk, maar je wordt er vanzelf wel handig in en ik ben zelf al niet zo'n stresserig, dus dat scheelt.
Ik vind het hier juist door de wisselende diensten van mijn man dat hij veel meer kan helpen. Hij is geregeld een halve dag thuis, of zijn zijn werktijden 's avonds of 's ochtends vroeg als de kinderen al in bed liggen. maar ik las inderdaad 'opvoeding', vandaar mijn vraag.
TS, probeer je gewoon niet te druk te maken van tevoren. het verzorgen van, in jouw geval, beide kinderen vergt veel flexibiliteit van jou, en je doet gewoon 3 dingen tegelijk, maar daar groei je in. Wat Luca aangeeft vond ik ook het lastigste, als je meerdere babys tegelijk moet troosten/ voeden enz. Toen wilde ik ook dat ik mezelf kon splitsen. Als je tenminste eentje hebt die al enigzins zelfstandig is, scheelt dat al zoveel.
grappig, dit heb ik ook zoooooo vaak gedacht (en nog!). Vooral toen de kraamzorg net een dag weg was, de baby lag te huilen als een wkeet niet wat, de was me aan keek en ik me zelf zo brak als een uitgewrongen vaatdoek voelde (om over het krakende gedeelte nog maar te zwijgen). Ik zeg ook "Respect"!
Ja dat had ik al veranderd, verkeerde woordkeus. Mijn man werkt veel avonddiensten en juist 's middags en 's avonds zijn ze allebei thuis. En moe. En dan moet je dus koken, eten, douchen, bedritueel, voeden, bedritueel enzovoort. gewoon hard werken. Vind ik dan.
Dat is het toch ook! Hier een van 4, 2 en 7mnd. Soms tel ik de uren af tot manlief weer thuis is, soms loopt het als een trein en vliegt de tijd. Ik vind het het allermoeilijkst als ik gerekend heb op assistentie vanaf zes uur en dat het werk dan uitloopt en mijn man pas een uur later (als alles op bed ligt) thuiskomt. Als ik er op ingesteld ben, plan ik alles gewoon anders. Ik heb idd superveel respect voor mama's van een meerling, weet niet of ik dat zou kunnen.
Ik vond de eerste 10 - 12 weken best pittig maar daarna zat ook de jongste goed in ritme en ging het eigenlijk behoorlijk vanzelf. Nu ze 1 jaar is merk ik dat je het vooral ook druk kunt hebben met dingen doen. Speeltuin, Keukenhof, badje, zwemmen etc etc maar dat zijn allemaal leuke dingen en niet zozeer 'redderen' Ik zeg... laat de derde maar komen! (nu manlief nog overtuigen!)
Ik ben elke maand 2 weken alleen ( dag en nacht ) ivm het werk van mijn man. Tuurlijk is het soms wel pittig maar ik vind het zeker wel te doen. Mijn jongste is 1 jaar en de oudste 3.Ik geef nog steeds borstvoeding en.... we hebben een wens voor een derde....
Respect dat je de borstvoeding zo lang volgehouden hebt . Ik trok het echt niet, de een voeden terwijl de ander lag te huilen. En samen voeden lukte totaal niet.