Ik heb een beste vriendin die ik al ruim 10 jaar ken. In die jaren hebben we veel lief en leed gedeeld en hadden altijd begrip voor elkaar. Ook al zouden we bepaalde dingen zelf heel anders aanpakken. Maar werkelijk waar nooit ruzie gehad. Tot 3 maanden geleden spraken we bijna elke week wel af. En appten we bijna elke dag wel even kort. De meeste afspraakjes meestal gezellig met een aantal wijntjes op . Of naar de stad of zwemmen. We weten heel veel van elkaar en 'klaagden' vaak over onze mannen. (over irritaties, luiheid etc. wat de meeste vrouwen op zp zetten zeg maar) 1 van haar irritaties ging over dat haar man een dure sport beoefent 2 keer in de week, daarnaast werkt en naar school gaat. En zij dus alle verzorging heeft van hun baby. Door zijn volle agenda kan zij niet werken. Ze heeft dus heel vaak gezegd: 'waarom zegt hij die stomme sport niet op' etc. Dit heb ik echter nooit aan mijn vriend verteld. (vertel nooit dingen aan mijn vriend die zij mij verteld). 3 maand geleden had ik met mijn vriend een gesprek over hoe we de oppas zouden regelen als er een 2e bij kwam. Toen vroeg mijn vriend ineens; 'hoe doet jou vriendin en haar vriend dat dan'? Toen zei ik dat zij niet werkt, waarop hij vroeg waarom niet. Toen zei ik; Omdat daar geen tijd voor is omdat hij studeert, werkt en die sport heeft. Waarom mijn vriend zei; 'Dan zegt hij dat toch op'? Dus ik gniffelde even, maar zei er verder niks van. (omdat het dus zelfde reactie is die mijn vriendin altijd heeft) De volgende dag zei ik dus tegen mijn vriendin op de app wat de reactie van mijn vriend was. Omdat ik DACHT (verkeerd gedacht!) dat ze dat wel grappig zou vinden. Dat een onafhankelijk iemand er hetzelfde over denkt als haar. Toen kreeg ik toch een hele lading aan berichten als: Dat moet hij nodig zeggen! - Alsof jou man zo perfect is! - Mijn man mag heus wel sporten! - Mijn man doet tenminste dit en dat!. En ga zo maar door... Toen heb ik haar als eerste wel 10 x mijn excuses aangeboden dat het absoluut niet zo bedoeld is hoe zij het opvat. Dat ik echt niet over haar zit te roddelen met mijn vriend (want dit dacht ze dus). En als ze me kende dat ze dit ook wel wist. Nou, toen kwam er een sorry. De volgende dag liep ik echter te koken van woede om haar berichten. Ik heb iets doms gezegd, maar absoluut niet met de verkeerde bedoelingen. Maar ik wist nu immers wel hoe zij over ons denkt. En was behoorlijk kwaad dat zij wel doelbewust mijn vent de grond in boorde. In een boos bericht heb ik toen gezegd dat ik niet wist of ik nog wel zoveel zin had om met haar naar een concert te gaan wat al geland stond. Een heel gesprek met haar gehad daarna en uiteindelijk allebei onze excuses aangeboden. Opgelost.. zou je denken. 2 dagen later zag ik dat ze op facebook de concertkaartjes te koop aanbood. Toen ik er naar vroeg zei ze: Dat had je toch gezegd? Dus ik had zoiets van.. oke, heb ik gezegd omdat we ruzie hadden. Maargoed heb haar verder haar gang laten gaan. Had ook geen zin om er verder een ding van te maken. In de maand erop hebben we 2 keer afgesproken hoe we eerder ook deden (hapjes,wijn etc.) Toen nogmaals het misverstand uitgelegd en dat ik er spijt van had dat het zo gelopen is. Het gaf allemaal niet zei ze en het was allemaal weer goed. De 2 afspraakjes waren opzich wel gezellig, maar er kwamen (uiteraard) geen diepgaande onderwerpen aan bod. Begrijpelijk en geen probleem natuurlijk, maar het viel me wel op. Na die afspraakjes heb ik haar niet meer gezien (nu al 2 maand). Heb wel een aantal keer gevraagd op app of ze kon afspreken. Maar dan ging ze weer naar haar moeder, dan naar haar zusje, dan met andere kennissen van haar vriend (die ze eigenlijk niet zo mocht vertelde ze eerder altijd). Dus ik had zoiets van.. ik neem wel wat afstand. Daarna raakte ik (eindelijk!) zwanger. Haar reactie was simpel: Oh leuk! Gefeliciteerd. En verder niks. Terwijl ik haar jaren aangehoord en gesteund heb omdat ze moeilijk zwanger kon raken. Toen ze zwanger was heb ik extreem enthousiast gereageerd, zat werkelijk waar zelf van blijdschap te springen. Vroeg haar ook heel vaak hoe ze zich voelde en hoe blij ze was nu ze eindelijk moeder werd etc. Heb zelfs toen ik een andere auto kocht mijn oude gratis aan hun gegeven omdat ze er zelf nog hard voor aan het sparen waren. En ik vond dat ze dat wel konden gebruiken met een baby op komst. (dit was voor de ruzie en was ze me ook erg dankbaar voor toen overigens) Maar nu na de ruzie, krijg ik alleen een lullige oh leuk!, gefeliciteerd... Ruim 2 weken geleden heb ik haar een bericht gestuurd wanneer we weer eens zouden afspreken. Dat wijntjes er voorlopig niet inzitten en of we eens gezellig kunnen theeleuten overdag. (ze is overdag immers gewoon alleen thuis en woont hier 2 straten vandaan!) Ik zei dat ik elke woensdagmiddag wel vrij ben. Ze reageerde van; Ja is goed, leuk! Kunnen we wel een keer doen. Maar geen voorstel ofzo. Vorige week woensdag vroeg ik wat ze ging doen. ; Ze ging fietsen met haar dochtertje, naar de stad ofzo.. Dus ik zei alleen oke. Stuurde ze me een uur later; Oh dikke plensbui opeens. Ik heb niet meer gereageerd. Sindsdien heb ik haar niet meer gesproken. Nu zie ik net op facebook dat ze allemaal foto's plaatst van uitjes van hun samen met die kennissen naar de dierentuin etc. Daar heeft ze dus wel tijd voor . Ben het nu echt zat :x. Is onze hele vriendschap nu werkelijk waar veranderd door 1 stom klein *** misverstand??? Wat zouden jullie doen? Er iets van zeggen? Lekker laten gaan? Ik weet dat ik een stomme fout heb gemaakt. Maar dat was echt onbewust. Heb haar nooit willen kwetsen ofzo.
Ze neemt afstand. Eventjes laten zo en kijken hoe het loopt. Zo'n ruzie doet toch iets met mensen. Persoonlijk zou ik zeggen dat ik haar mis en het gevoel heb dat ze afstand neemt. Maar iedereen doet 't op z'n eigen manier.
Het zou een hele goede vriendin moeten zijn. Ze woont twee straten verderop. Gewoon langsgaan als de kinderen op bed liggen met een bloemetje en het uitpraten. Die stomme WhatsApp ook, dat noem ik niet echt communiceren. Succes, komt vast wel goed als je haar weer irl ziet en je gewoon open en eerlijk bent. Zo niet, dan was ze ook geen echte vriendin!
Ik zou het ook zo aanpakken. Laat haar in haar waarde maar je kunt wel aangeven dat je haar mist en het gevoel hebt dat ze afstand wil. Veel succes hoor, ik persoonlijk was niet zo uit mijn slof geschoten als ik haar was geweest. Misschien speelde er bij haar dan ook al veel langer veel meer? Zo'n gevoel krijg ik er bij.
Jullie hadden het eigenlijk bijgelegd, maar blijkbaar zit haar nog het een en ander dwars. Net als bij jou, dat zij in haar boze reactie naar jouw man uit had gehaald. Het zit dus nog niet helemaal goed, denk ik. Wel echt vervelend dat dit nu gebeurt, om zoiets kleins. Haar reactie op jouw zwangerschap is ook niet leuk, maar misschien wel een teken dat het (nu op dit moment) gewoon even over is. Anders was ze echt wel enthousiaster geweest, lijkt me. Balen voor je, ik zou gewoon even wat afstand nemen en kijken wat er van komt. Ik zou ook het vinkje "volgen" weghalen bij haar FB-pagina, zodat je je niet dagelijks hoeft te ergeren aan haar uitjes met mensen waar ze eerst weinig mee had
Klopt, die hele ruzie was ook over de app natuurlijk. Maargoed, na de ruzie heb ik haar al 2 keer in real life gezien en leek er niks meer aan de hand te zijn. Daarom snap ik niet dat het opeens weer anders is nu.
Nouja, nadat het uitgepraat was zat het me eigenlijk niet zo heel erg dwars. Alhoewel je het natuurlijk niet vergeet. Maar je moet ook weer verder toch? Alles wat nog benoemd moest worden is ook gedaan voor zover ik weet. En het maakt mij opzicht niet uit dat ze met andere mensen afspreekt. Ben er niet jaloers om ofzo. Maar het gaat me erom dat ze voor hun wel tijd heeft en voor mij niet..
Wat vervelend zeg.. Zoals ik het lees vind ik niet dat jij iets verkeerds hebt gedaan! Persoonlijk vind ik dat haar reactie "iet-wat" overtrokken is. Ik zou het inderdaad even laten zo en op een gegeven moment wel zeggen dat je haar mist. Jammer dat het zo moet gaan en om zo'n klein lullig iets zo'n ruzie komt...
Ik herken het gedrag van je vriendin wel, maar dan van mezelf. Ik ben er niet trots op, maar bij twee vriendinnen, die me afzonderlijk van elkaar diep gekwetst hebben, heb ik hetzelfde gedrag vertoond. Dat van het afstand nemen klopt wel. Het kan best zijn dat er bij haar nog te veel emotie zit. Pushen heeft in ieder geval geen zin, dat werkt averechts. Ik denk dat je haar het beste kunt laten weten dat je haar mist en het gevoel hebt dat ze afstand neemt. Dan is het aan haar om je weer tegemoet te komen - of niet. Dat jij denkt dat het uitgepraat en weer goed is betekend niet dat zij het ook zo ziet. Misschien dacht ze ook van wel, maar zit ze toch nog met iets (dat denk ik haast wel). En ik denk dat het niet eens alleen om die uitspraak van je man gaat, maar dat dat misschien het vat heeft doen overlopen bij haar (terecht of onterecht). Sterkte met de situatie! Ik weet dat dit echt niet leuk en pijnlijk is. Maar vriendschap en affectie zijn helaas niet af te dwingen, aan beide kanten niet.