Geen geheim hier volgens mij, ik heb al dik een jaar last van paniekklachten en aanvallen. Momenteel volg ik Cesartherapie en heb liever geen medicatie. Natuurlijk hou ik dat wel in mijn achterhoofd voor als ik het echt zat word hoor. Maar ik kom gelukkig nog wel ergens, het kost me moeite maar ik doe het wel! Nu wou ik vragen, Wat was bij jullie de meest effectieve manier om de paniekaanvallen te bestrijden?
Bij mij helpt cognitieve therapie Dat vergt veel zelfdiscipline Ik wilde ook nooit medicijnen ( en dat hoeft voor mij ook niet) Op dit moment heb ik er bijna geen last meer van ( omdat ik eigenlijk bijna altijd direct de therapie zo kan toepassen)
Bij mij een combi van cgt en exposure therapie. Maar ook icm medicijnen. Sterkte meid, het is vreselijk
Wat is exposure? Dat is toch gewoon doen wat je eng vind? Want dat doe ik wel hoor, ik blijf alles doen, maar het is echt verdomde zwaar en zelfs een aanslag op je lichaam. Soms ben ik na zo'n dag echt gebroken.
Ik had heel vaak zware paniekaanvallen als gevolg van een trauma. Heb zware therapie gehad bij een goede psych, geen idee wat voor therapie. Hij is gewoon gaan graven tot we bij de kern kwamen, en hebben 1 sessie aan die kern besteed. Er viel toen letterlijk een last van me af. Heb sindsdien geen paniekaanval meer gehad, en ik durfde daarvoor nog nauwelijks de deur uit! Dat is nu al 5,5 jaar geleden. Medicatie heb ik altijd geweigerd.
Ik zou je zó graag eens een stevige knuffel willen geven meissie. Helaas kan dat niet op afstand, en ik heb geen ervaring met paniekaanvallen. Ik denk alleen wel dat je jouw ervaringen een plaatsje moet gaan geven, en moet proberen verder te gaan met je leven. Al is het alléén maar voor je lieve knulletje in eerste instantie... Alstjeblieft meid, geniet van hem. Vóór je het weet is hij groot...
Niks heb vanalles gedaan. Ben nu dik 10 jaar verder en heb er nog last van. De ene keer erger dan de andere keer. In zeer korte tijd is hier vanalles gebeurd waardoor het weer los is gekomen en ik bijna dagelijks weer last heb. Wat mij helpt tijdens een aanval is me vader bellen, die heeft me zo weer rustig hihi...
Ik heb er EMDR therapie voor gehad, jaren geen last van gehad en door medicatie begon het weer als bijwerking. Toen kreeg ik lorezepam, waar ik een halve van moest nemen. Nu ik zwanger ben mag dat niet meer, maar heb ik ook geen (zware) aanval meer gehad.
medicatie. De hyperven heb ik ook een tijd gebruikt, werkte prima tegen de hyperventilatie! Die heb ik dan ook wel overwonnen, in combinatie met cesartherapie, waarbij ik vooral leerde om de akelige pijntjes (pijn op de borst etc) die voortkwamen uit de hyperventilatie een plekje te geven en te bestrijden. Later werden de angstaanvallen erger, op een gegeven moment durfde ik amper meer naar buiten, tot een pnd alles tot een climax bracht helaas. Ik heb vlak voor die periode nog EMDR geprobeerd, maar dat hielp niet. Toen het echt misging dus a.d. voorgeschreven gekregen en dat was voor mij de beste stap. Ik heb het een tijd tegengehouden, omdat ik er bang voor was. Maar ik wilde nu dat ik er eerder mee gestart was. Dan had ik een veel makkelijkere en prettigere tijd gehad de 1e jaren met m'n oudste dochter. Ze was 3 toen ik voor het eerst kon genieten van een uitstapje in centerparks, alleen naar het centrumpje, samen een ijsje eten... Ik voelde me heerlijk, angstvrij... Voor het eerst sinds ik met haar op stap was. Ik had wel het geluk dat ik gelijk de juiste medicatie heb gekregen. Want ik hoor ook veel andere verhalen. Nog steeds merk ik na, 1,5 jaar de a.d. hoeveel sterker het me maakt. En tja, dat ik daar de a.d. voor nodig heb? Jammer dan.. Het boeit me echt niet . Ik wil over een tijdje (na de winter) wel minderen, maar ik verwacht eigenlijk niet eens, dat ik volledig zonder kan. En dat vind ik ook prima. Zovelen met mij... Als ik maar gelukkig ben, dan kan ik ook man en dochters gelukkig maken (hoop ik).
Hoi hoi helaas ik ook al 4 jaar paniekaanvallen..hypochondri ook nog en heb add.. Sinds paar weken terug met Ritalin begonnen helaas te heftig voor mij dus ga maandag met de arts kijken naar andere medicijnen. Wilde er ook nooit aan beginnen..wel nam ik af en toe een oxazepam als ik de hyperventilatie aanvoelde komen dan werd ik wat rustiger en monde het niet uit in een paniekaanval.. Ook doe ik nu de cognitieve training gaat best goed..ti's lastig hè meid en zoooooo vermoeiend ben altijd moe..en baal ik soms zo chago tegen me lieve kindjes doe als ik weer niet lekker in me vel zit zuchtt sterkte
Momenteel geen last (meer) van paniekaanvallen maar het komt bij mij in stress situaties altijd weer naar boven.... Loop op dit moment wel nog 1x per 6 weken bij de psycholoog om gewoon voor mezelf e.e.a. op een rijtje te zetten en dat vind ik wel fijn. Mss een erg blonde vraag maar wat is Cesar therapie precies?
Hey meissie, heb er ook ervaring mee helaas... exposure therapie houdt in dat ze in de therapie een paniek aanval gaan opwekken en je dan leren ermee om te gaan/ tot rust te komen. Het is namelijk een viceuze cirkel waar je je in gaat bevinden: de angst voor een neiuwe paniekaanval brengt die ook weer dichterbij en HOP daar is hij weer als je ook maar even per ongeluk teveel aandacht geeft aan bvb je ademhaling... deze exposure therapie boekt hele goede resultaten! Zelf niet geprobeerd maar ik ken het vanuit mijn studie psychologie. Zelf heb ik erg veel baat bij magnesium slikken. Het is puur homeopathisch dus niet echt medicijnen. Google maar eens op magnesium paniekstoornis !
Die van bloem met calcium erin zijn goed. Als je magnesium slikt moet je ook voldoende calcium binnen krijgen. Wat mij geholpen heeft is geen smaakversterkers meer eten. Alle e nummers met 600 en gistextract. Aroma's uit zout eten ook. Je hebt ook tegen hyperventilatie bach mix 84 echt het werkt. Ik weet nu ook dat een tekort aan b12 paniekaanvallen op kan wekken.
Wat toevallig dat je dit onderwerp bent gestart. Ik heb ongeveer 3 weken geleden voor het eerst een aanval gehad. Omdat ik het gevoel niet kende was ik er van overtuigd dat ik dood ging waardoor het natuurlijk alleen maar steeds heviger werd. Uiteindelijk heeft mijn vriend de ambulance gebeld en de broeders hebben mij gelukkig eruit kunnen halen. Sindsdien ben ik in een constant gevecht beland tegen de aanvallen. Zo vervelend als je weet dat het tussen je oren zit maar je lichaam je er maar mee lastig blijft vallen... Ik heb meteen een doorverwijzing voor therapie gekregen van mijn HA maar ik sta helaas op een wachtlijst. Ik vind het opmerkelijk dat meerdere meiden hier zeggen dat ze absoluut niet aan de medicatie willen. Ik liever ook niet maar ik heb gewoon geen keus. In eerste instantie heb ik oxazepam gekregen om de scherpe randjes eraf te halen. Soms helpt het, soms ook niet. Ben constant bezig met afleiding zoeken en ga om de haverklap een stukje wandelen om zo wat adrenaline kwijt te raken. Sporten gaat in mijn geval helaas niet door een blessure. Al met al staat mijn leven op het moment volledig stil en ben ik de hele dag alleen maar bezig met het onderdrukken van de aanvallen en zit ik er volledig doorheen. Vandaar dat ik nogmaals naar de HA ben gegaan en slik ik nu sinds 2 dagen ook een antidepressiva. Op het moment werkt het nog niet en voel ik me alleen maar heel raar maar dit heeft kennelijk ook een aantal dagen nodig voordat het effect heeft. Sorry voor het lange verhaal maar ik vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen bij mensen die weten hoe ik me voel. De mensen om mij heen (vooral mijn vriend) hebben er namelijk wel begrip voor maar doen er vrij luchtig over. Er is immers 'niet echt iets aan de hand' dus moet ik me er maar niet zo druk over maken... Was het maar zo makkelijk....
Meid, het kan wel weken duren voordat dit effect heeft hoor en in het begin kunnen de klachten zelfs verergeren door de medicatie......maar na 6 weken zou je toch wel echt een verschil moeten kunnen merken. Als je dan nog geen verbetering ziet zou je er over kunnen denken om een ander soort AD te proberen. Succes, het is een moeilijke weg maar het is te doen, echt waar!!!