In slaap helpen

Heerlijk toch, dat het kan, zo slaap je allebei het snelst weer.
En ze leert het vanzelf wel als ze daar aan toe is.
Er zijn geen volwassenen die nog een tiet van mama nodig hebben om te slapen

 

Haha ik ben voor wat werkt
Hier ook steeds in slaap gevoed want madam ging echt niet vanzelf tot rust komen. Pas sinds deze week ligt ze snachts in eigen bed op eigen kamer ipv oo mij. Ze blijkt een buikslaper. Ach ja.... het was prima te doen afgelopen maanden. En ineens was ik er klaar mee/ aan toe om het anders te gaan doen. En dat gevoel krijg ik als de kids er dus ook aan toe zijn. Raar maar waar.
Dus ik zou zeggen volg je gevoel, komt goed

 

18 weken, je dochter is dus bijna 5 maanden?

Ik heb m’n dochters vaak wakker gelegd, maar heb dan ook geen tijd om elk kind in slaap te helpen Zou kijken of je het kunt afbouwen door haar af en toe wakker weg te leggen. Dat betekend uiteraard niet dat je haar dan moet laten huilen.

 

Okkkk.

 

In een ander topic heb ik ook eens verteld over een vriendin van mij die haar kindje in slaap hielp.
Hij kon uiteindelijk niet meer zonder slapen en als hij dus in de nachten wakker werd stond ze hem te wiegen tot hij weer in slaap viel...dit is tot zijn tweede jaar zo gegaan en as hij drie keer in de nacht wakker werd sliep zij dus gewoon niet.
Ik ben daar zeg altijd heel bang voor geweest en heb mijn zoontje dus nooit gewiegd.
Nu is hij hooguit een half uurtje aan het draaien, spelen en brabbelen in bed en valt dan vanzelf in slaap.
Moet er wel bij zeggen dat mijn zoontje nauwelijks huilt...dus ik weet niet hoe het was gegaan als hij had gehuild en helemaa overstuur was geweest voor het slapen gaan.

 

18,5 week? Waarom niet gewoon maanden?

Luister naar je gevoel. Volgens mij leer je niets verkeerd aan met een pink, wiegen of een knuffel. Je baby is pas 4 maanden, ik zou me met 4 jaar zorgen gaan maken.

 

Ik heb mijn zoon tot 7 mnd op de arm in slaap laten vallen. Eerst wakker wegleggen en bij huilen oppakken, in een stoel op zijn kamertje met hem gaan zitten (in het donker) en slapend weer wegleggen. Bij mijn dochters was dit nooit nodig. Met 7 mnd viel hij steeds vaker zelf in slaap. En nu nog is hij een uitstekende slaper. De ene keer valt hij als een blok in slaap, de andere keer ligt hij nog wat te kletsen.
Ik denk dat hij juist die extra geborgenheid nodig had om uiteindelijk zelf te leren slapen. Ik ben zeer blij dat ik er gewoon aan toe gegeven heb.

 

Bij mijn oudste ben ik dwars tegen mijn moedergevoel ingegaan en heb geluisterd naar alle adviezen van Cb/oma etc. die me voorhielden dat huilen erbij hoort, de longetjes sterkt, dat hij anders nooit zelf in slaap leert vallen en weet ik wat voor onzin nog meer.
Hij is nu 8 en ik heb er nog altijd wroeging van dat ik me zo onzeker voelde dat ik niet mijn hart en moedergevoel heb gevolgd maar hem dus gecontroleerd heb laten huilen, niet oppakte, etc.
Nu ik weet dat hij vrij heftig ADHD heeft en dus die rust en geborgenheid waarschijnlijk meer dan ooit nodig had kan ik wel huilen dat ik hem dat niet gegeven heb...

Bij mijn jongste heb ik dus naar niemand geluisterd dan alleen naar mezelf, mijn moedergevoel en heb alles en iedereen laten kletsen. Hij was bij mij en bleef bij mij, niemand zou hem laten huilen. Hij sliep grotendeels bij mij in bed, makkelijk voor de nachtvoedingen, heel nabij, voelde zo goed!

Voor de nachten maakt het nu niet uit, ze slapen allebei gewoon in hun eigen bed en vrijwel de hele nacht. Mijn jongste heb ik altijd in slaap gevoed/gewiegd, mijn oudste dus nooit.
De jongste sliep vanaf een maand of 4/5 door en bleek een buikslaper. Vanaf dat hij zelf kon rollen hebben we hem dus op zijn buik laten slapen en sliep hij door.
Mijn oudste is ook vanaf die tijd ongeveer door gaan slapen.

 

Ik hielp mijn zoontje in het begin altijd in slaap door te wiegen.

Later wakker in zijn bed gelegd en er bij blijven zitten. Over zijn neusje aaien en zijn handje vasthouden.

Later alleen zijn handjes vasthouden op het matras

Nu sinds 2 weken valt hij binnen een kwartier zelf in slaap.

Ik heb wel altijd het zelfde slaapritueel. Zo wel s middags als s avonds.

Op bed leggen. Instoppen. Verhaaltje lezen. Aai over zijn bol. Weg lopen. Deur dicht. Licht uit.

Vaak ligt hij dan nog even te kletsen of spelen en valt hij zelf in slaap. Als hij gaat huilen of liepen ga ik er even bij zitten en houd ik zijn handje vast tot hij slaapt. Maar dat hoeft nu eigenlijk niet meer.

Hij is nu 7 maanden.

 

Bij mijn jongste bedoel je? Die sliep waar ik was. Beneden in de box of de kinderwagen, die ik dan wiegde/heen en weer reed tot hij sliep, of in de draagdoek. Als ik boven bezig was legde ik hem wel in de wieg, maar die verwarmde ik dan voor en bleef boven tot hij lekker in slaap was. Viel hij bij me in slaap dan bleef ik lekker zitten waar ik zat.
Het wiegje werd dus niet heel veel gebruikt, hij begon er de nacht in als wij zelf naar bed gingen en vanaf de eerste nachtvoeding bleef hij bij me liggen, meestal de hele nacht aan de borst.
De avonden gebruikte hij vooral om te clusteren dus was hij sowieso altijd bij me. Slapen-slokje-slapen-slokje etc.
Ik denk dat hij vanaf een maand of 6 in het ledikantje in zijn eigen kamer sliep omdat hij de nachten toch doorsliep en ML vond dat we dat wel konden gaan proberen. Vanaf die tijd ging hij steeds vaker voor slaapjes in het ledikant omdat hij beneden steeds lastiger insliep. Maar toen kon hij dus ook prima zelf in slaap vallen.

Ik vond het vooral heel belangrijk dat ik hem volgde in wat hij aangaf. HIj heeft bijvoorbeeld tot ruim anderhalf nog 2-3 keer per dag geslapen. Er waren heel wat mensen om me heen die dat vreemd vonden omdat hij vanaf een jaar toch wel naar 1 slaapje per dag 'hoorde' te gaan. Ik heb daar altijd mijn schouders over opgehaald, als hij aangeeft moe te zijn mag hij naar bed en ga ik niet rekken omdat het anders zou 'horen'. Hij is die slaapjes zelf gaan afbouwen en nu slaapt hij nog 1 keer.
En natuurlijk moest hij zich ook schikken naar de schooltijden van grote broer, maar dat gaat prima samen, is mijn ervaring...

Een draagdoek vind ik een onmisbaar item als je een kleintje hebt. Zeker als je meer kinderen om je heen hebt. Ik vond het echt een lifesaver tijdens spitsmomenten, als clusteruurtjes even niet zo uitkwamen, als ik echt even de was moest ophangen of dweilen, stofzuigen, ramen zemen... Kind in de doek en gaan...

 

Hier ging ze draaien naar buik met 4.5-5 maanden. Sindsdien een buikslaper. Hebben een kort ritueel, is ze afgedraaid dan legt ze zichzelf al in een lekker slaapplekje nog voor dat we bij de deur zijn en meestal kletst ze nog iets van een half uur. Overdag slaapjes in eigen bed, mopperen liet ik gaan, als ze echt weigerde te gaan slapen liet ik dr wel in bed maar dan de deur open en deed ik de was ophangen/afhalen kwam eens in de zoveel tijd om t hoekje kijken of kleertjes opbergen oid. Toen ze wat ouder was kreeg ze op zulke momenten een speeltje waar ze even los op kon gaan meestal sliep ze dan alsnog. Onderweg blijft ze wakker totdat ze het écht niet meer op kan brengen maar dan doet ze een powernap in de wagen van een half uur en heb je de rest van de dag een drama want slapen ho maar. Huilen heeft ze nooit alleen gedaan, jengelen en mopperen moeten we hier laten gaan maar dat is haar gebruiksaanwijzing. Vannacht hoestte ze zich elke keer wakker tot huilens aan toe, dan lig ik er maar weer naast. Kan dr weinig aan veranderen, maar ze is niet alleen en een flinke hoestbui kan behoorlijk zeer doen of eng zijn (zo'n lange dat je bijna staat over te geven)