Mijn moeder zie ik wekelijks, woont op 5 min loopafstand bij mij vandaan. We appen dagelijks. Het contact is wat intensiever sinds mijn vader is overleden, nu ruim 4 maanden geleden.
Met mijn ouders spreken we niet af. Sinds een half jaar weer af en toe een keer een appje en ik kwam ze tegen op een verjaardag van een ander familielid. Mijn schoonouders zagen we elke week minstens één keer. Nu wonen we aan de andere kant van Nederland en is het heel verschillend. Soms 2 maanden niet soms 2 keer in de maand. We videobellen wel meerdere keren per week.
Mijn ouders wonen ver weg dus 1 x in de 3 maanden zie ik ze denk ik. Videobellen doen we wel maar niet heel vaak. Het initiatief komt eigenlijk niet zo vaak van mij eerlijk gezegd. Gemiddeld genomen 1 x in 2 weken bellen.
Wisselt. We wonen van mijn beide schoonouders 45 minuten rijden en van mijn ouders 1.5 uur. Mijn schoonmoeder en haar vriend zien we minimaal 4x per jaar. Meestal een keer of 10 denk ik. Ze zijn erg actief en veel onderweg. Beiden gepensioneerd. Mijn schoonvader en zijn vrouw zien we denk ik rond de 8 keer per jaar. Schoonvader werkt nog minimaal 3 dagen per week. Die kan echt niet stilzitten ondanks dat hij 78 is. Mijn ouders zien we sinds het overlijden van mijn opa om de week ivm de zorg rondom mijn oma. De moeder van mijn moeder. Ik ben haar mantelzorger aangezien ik het dichtstbij in de buurt woon. Mijn ouders komen om de 14 dagen. Hierdoor zien we ze vaker. Voor het overlijden zagen we mijn ouders rond de 12 keer per jaar. Mijn vader werkt nog fulltime en mijn moeder past 3 dagen in de week op mijn neefje en nichtje dus hun dagen zijn ook goed gevuld. Wel bellen en appen we veel. Met de 1 meer dan de ander en zo periodes iedere dag contact en dan ineens weken niet. Het contact is heel goed, we hebben contact omdat we dit willen en interesse hebben in elkaar. Maar als er geen contact is voor langere periode is dit ook geen probleem en hebben we elkaar veel te vertellen wanneer we wel weer contact hebben
Mijn moeder en haar man ongeveer elke twee/drie weken. Tussendoor bellen we ongeveer één keer per week en appen we een paar keer per week, maar niet dagelijks. Mijn vader zie ik een keer of drie/vier per jaar en we bellen elke paar weken even.
M’n moeder zie ik wisselend qua frequentie. Er zijn periodes dat het wat vaker voor komt door verjaardagen bijv. Maar zijn die er niet dan ligt het meestal zo rond de 5 weken dat we weer een afspraak maken. Komt eigenlijk wel altijd van mij uit nu ik er zo over nadenk… (en dat terwijl ze over sommige familieleden altijd klaagt dat het contact altijd van haar uit moet komen…..). We wonen op zo’n half uur enkele reis voor ons. Zij moet met het openbaar vervoer en duurt er 2-3x zo lang over. Bellen doen we eigenlijk nauwelijks. Bij mij is het wisselend waarom ik met haar afspreek: soms gedacht vanuit de kinderen dat die het ook wel weer eens leuk zouden vinden om hun oma te zien, een paar keer per jaar -meestal rond de wat moeilijkere periodes, wat vaak neerkomt op de feestdagen- omdat m’n gevoel dan aan me knaagt en roept dat zij anders te lang alleen zit (meer dus: “omdat het zo hoort”) en soms omdat ik zelf de behoefte heb om haar te zien.
Ik zie mijn ouders al 21 jaar niet meer. Ben weggelopen van huis. Ze hebben nog 2 kinderen waarvan 1 ook contact heeft verbroken en nog 1 weggelopen. Geen 1 meer die contact heeft met hun. Komt ook nooit meer.
Mijn moeder past 2x per week op. Wanneer ik de kinderen ophaal, blijf ik meestal even kletsen. Vaak bel ik daarnaast nog 1 of 2 keer per week gewoon om iets te vertellen. De ene periode bel ik vaker dan de andere periode. Als ik het druk heb, maak ik er minder tijd voor.
Ik zie mijn moeder 1 keer per week als het uitkomt. Voor haar is het belangrijk dat het gepland is, het liefste binnen een bepaalde structuur. Ik vind het jammer dat het spontane niet aanwezig is. En dat ze vrij snel behoefte heeft om zich te ontprikkelen. Dat maakt mij erg duidelijk dat ik niet in haar cirkel zit. Mijn vader is al lang dood. Bij hem was ik altijd welkom. Dat mis ik wel. Niet dat ik elke dag op bezoek wilde. Maar als ik het wilde dan was hij blij. Bij hem voelde ik mij welkom. Wat betreft jouw situatie. Misschien helpt het om een bezigheid te hebben die jullie samen doen. Bijvoorbeeld een workshop of het bekijken van een gezamenlijke interesse. Als je een stap terug wil nemen zou ik vooral duidelijk zijn in de momenten van contact. Ik kan jullie relatie niet inschatten van achter een schermpje. Maar gebaseerd op de informatie die je geeft is duidelijkheid misschien belangrijker dan de frequentie.
Hier meermaals per week, zowel ouders als schoonouders. Tenzij de camping tussen door komt dan. Vroeger was m'n moeder nog aan 't werk en m'n vader alleen thuis door z'n herseninfarct dus kwam ik nog vaker een bakkie halen. Dochter zit vlakbij op school dus als ze tijd heeft kom ik voor schooleinde al ff een bakkie halen.
Iedere dag We zijn buren Maar ook de rest van de familie woont binnen 10 minuten afstand. Ik vind het heerlijk Maar misschien is dat een dingetje van het platteland? In mijn omgeving wonen namelijk vrij veel mensen vlakbij familie. Mijn schoonouders wonen in het buitenland, dus die zie ik minder vaak, maar da's logisch
Toen mijn vader nog leefde zag ik mijn ouders minimaal 3 a 4x per week. Niet uren lang maar gewoon even een kopje thee of uurtje langs met de kinderen. Telefonisch had ik elke dag meerdere keren contact met mijn vader en moeder. Nu mijn vader is overleden zie ik mijn moeder elke dag, behalve op zondag maar als ze straks in de straat woont hier zal ik haar vast ook op zondag wel zien. En telefonisch bellen we elkaar nog steeds meerdere keren per dag. Goedemorgen zeggen, weltruste zeggen, bellen als de ander veilig thuis is gekomen, om de stomste dingen zoals “wat ik net zag op tv / net las op internet”.
Toen beide ouders nog leefde was dat volledig eigen behoefte en behoefte van de kinderen. Nu mijn moeder alleen is en ik haar echt elke dag zie is het een beetje wederzijdse behoefte geworden. Ik wil niet dat ze eenzaam is dus zie haar elke dag en ondertussen vind ik het ook fijn haar om me heen te hebben. Soms denk ik wel eens vandaag had ik wel een dagje alleen willen zijn maar dan denk ik hoe eenzaam ze is en dat zij eind van de dag niet weer een vol huis heeft dus dan vind ik het uiteindelijk belangrijker dat zij zich fijn voelt dan dat ik mijn dagje alleen heb.
Wij zien ze gemiddeld één keer per week, soms vaker, soms minder vaak. Mijn moeder past een dag in de week op de jongste, dus die zien we als we haar ophalen. En mijn schoonmoeder komt een keer per week bij ons langs. Bellen doe ik eigenlijk amper, alleen als ik een vraag heb/iets wil bespreken, dus echt een inhoudelijk doel, zeg maar, of als iemand bij belt.
Mijn moeder 1 of 2 keer in de 14dagen. Mijn schoonvader ook zoiets. Wonen allebei op 20min rijden ongeveer. Bellen alleen wanneer er ¨iets¨ is. Mijn vader en schoonmoeder zijn overleden.
Wat ben jij toch lief voor anderen! En ook vol liefde voor de mensen om je heen. Hopelijk waardeert iedereen dat ook. Let wel op jezelf, maar geloof dat je nu je in het zh ligt, al wat meer bewust bent van dat je niet alle ballen hoog kan houden.
Mijn moeder tegenwoordig heel weinig. Zij kreeg in oktober corona en dat was waarschijnlijk de spreekwoordelijke druppel om psychisch ziek te worden. Van de week wilde ze bv nog "de trein nemen" en is toen weer opgenomen bij de GGZ. Ik kan geen normaal gesprek met haar voeren, steeds hetzelfde antwoord dat ze het allemaal niet weet. Daarnaast woont ze ook nog eens 1,5 uur verder. Mijn vader heb ik al 20 jaar niet gezien of gehoord. Mijn schoonvader zo eens in de 3 weken en schoonmoeder leeft niet meer.