Mijn moeder zie ik ongeveer zo'n 3x per week. Dagelijks contact mee via app of telefoon. Mijn vader zie ik ongeveer eens per maand. Schoonfamilie zien we niet en geen contact mee. 10 jaar geen contact gehad, 2 jaar geleden weer eens geprobeerd, leek goed te gaan. Totdat ze weer dezelfde bizarre eisen ging stellen als 10 jaar ervoor en weer tegen ons begon te schreeuwen. Toen was mijn man er klaar mee en nu inmiddels al een jaar geen contact meer. Helaas durft mijn schoonvader niet tegen zijn vrouw in te gaan en hebben we met hem jammer genoeg dus ook geen contact.
Hier dagelijks checkin over de app. Ze rommelt lekker in 't rondt dus laat haar ook die ruimte. Maar aan de andere kant is ze ook alleen dus als de schrijfstijl op somber uitkomt of ze geeft aan dat er wat is ga ik spontaan alsnog een bakkie halen. Even een checkin vind ik wel belangrijk, je wilt niet na dagen of weken je moeder vinden in een stoel ofzo.
nee dat wil je zeker niet! Ik had het vorige maand even zwaar dat in in paniek raakte. De makelaar zou daar een bezichtiging doen en belde dat de deur nog op nachtslot zat en mijn moeder nam niet op. Ik in paniek erheen dacht direct het ergste bedacht in de auto al dat ik met mijn ruitentikker het voorraam eruit zou slaan of desnoods een baksteen er door moest gooien om binnen te komen. Ben ik daar bijna belt ze op. Was ze met de fiets naar de bakker en door de garage naar buiten gegaan dus de hele voordeur vergeten van de knip te halen. Om dit soort dingen (mijn angst dus) ben ik zo blij dat ze volgende maand hier in de straat woont. Kan ik gewoon elke dat even checken of alles goed gaat en als ze eenzaam is even bij haar op de bank ploffen maar wel weg gaan als ik zelf behoefte heb aan tijd voor mezelf. Nu komt ze vaak om 10.00 uur hier heen en gaat om 18.00 uur naar huis als man uit zijn werk komt. Ik begin nu een beetje mijn privacy overdag te missen.
Zal wel weer goed komen als ze straks gesettled is en allicht wat hobby's heeft opgepakt. Lokale knutselclub ofzo. Nu zit ze "in between" houses. Vast een beetje rondvragen naar activiteiten in t wijkcentrum kan geen kwaad. Hier zijn hele rits aan activiteiten, niet alleen de bingo zeg maar. Ze moet niet enkel aan jou gaan hangen, maar ik snap dat t nu weinig zinvol is om gezellig bij de haakclub aan te sluiten. Dat komt doorgaans wanneer de boel staat waar t moet staan en t huis operationeel is. En dat heeft niet de intentie dat ze "je tot last" is, maar er is meer in de wereld te beleven dan alleen "dit". Niemand gaat de slingers ophangen voor je, dat zal je zelf moeten doen. Ookal is t zuur, maak van t leven wat er nog in zit, is iets van alle leeftijden helaas beseffen "de jongeren" dat iets minder urgent dan de ouderen.
Dat is de intentie ook zeker! Ik ben via fb in contact met haar vriendinnen van “vroeger” die contacten heeft ze sinds mijn vader zieker werd en helemaal na Corona laten verwateren omdat ze 24/7 voor mijn vader zorgde en met Corona alle contacten beperkte tot minimaal uit angst voor besmetting. Ook heeft ze altijd een goede band gehad met de ouders van mijn vriendinnen. Elk jaar met kerst vieren we 3e kerstdag met de vriendengroep plus onze ouders. Ik ben een surprise high tea aan het organiseren als soort van housewarming voor haar en haar vriendinnen en de moeders van mijn vriendinnen en hoop dat ze daarna die contacten weer gaat onderhouden. Voor mijn vader zieker werd had ze een druk sociaal leven en had elke week wel minimaal 2 afspraken met vriendinnen voor een kop koffie en gebakje of naar een markt of braderie te gaan. Ik hoop dat ze dat na die high tea weer op gaat pakken. Ik wil ook als de rust een beetje terug is qua verhuizen, verkopen, regelen en op het werk (want dat is sinds de stormen nog steeds achter de feiten aan rennen) en mijn gezondheid een vakantie boeken voor mij mijn beste vriendin haar schoonmoeder en mijn moeder. Lekker met zijn 4en een midweek op stedentrip of juist een relaxvakantie naar Ibiza of Canarische eilanden. Ze moet weer een leven gaan opbouwen dat er nu heel anders uit ziet. Weer gaan uitzoeken wat haar gelukkig maakt zonder mijn vader en zonder mij en haar kleinkinderen. Ik zal er altijd zijn hoor daar niet van maar ze moet wel ergens weer op eigen benen komen te staan. edit. Voordeel is dat ze hier in de buurt is geboren en getogen. Minimaal 70% van de bewoners kent. Ook mijn oma straks om de hoek heeft en toen ik jonger was altijd actief was in het buurtcentrum. De knutselclub en kookclub op woensdag van de kinderen begeleiden. Helpen bij de kinderdisco op vrijdag. Op dinsdag naar de bingo en donderdag naar de kaartclub. Dit weer oppakken zal met een hele lage drempel kunnen omdat ze iedereen eigenlijk al goed kent.
Gemiddeld 1x keer per week. Soms ook wel eens 2 weken niet. Contact is heel goed. Bellen of appen zeker om de dag.
Met 1 niet. De ander wel. Eigenlijk best wel heftig idd. Dat heb ik in mijn kindertijd nooit zo ervaren. Dacht dat hoe het er thuis bij ons aan toe ging normaal was. Totdat ik ouder werd en zag dat het bij vriendinnen thuis heel anders met elkaar werd omgegaan. Ik kreeg al vroeg verkering en mijn eerste vriendje, nu mijn man sprak zich uit naar mijn ouders daar begon de ellende. Kwam erop neer ik moest kiezen van mijn ouders. Ben toen vertrokken. Dat was heel zwaar. Het slijt, het doet nog wel eens zeer. Maar het heeft me wel rust gebracht. Opnieuw contact zou weer veel onrust veroorzaken. Helaas is dit wat het is.
Zie m’n ouders meestal 1xpw. Vaak halfuurtje als ik pauze heb van m’n werk (werk in wijkverpleging en ouders wonen in m’n werkwijk). Daarnaast komen ze 1x p 4/5 weken een avondje. Wonen op 2 km afstand. Schoonmoeder komt elke week langs om een ochtendje te helpen. Wij gaan 1x per maand ongeveer naar schoonouders. Soms met feestdagen keer extra. Man heeft 2-5x per week contact met z’n vader via telefoon/app. Wonen op 1,5 km afstand.
Ik zie mijn ouders ongeveer 2 keer per week, soms vaker. ik ga er vaak heen als de kinderen bijv op hun sport zijn, dan doe ik even glaasje fris met ze. echt op visite gaan met het hele gezin doen we 1 keer per week soms 1 keer per 2 weken meestal op een vrijdag avond. Mijn schoonouders zie ik nog vaker, tot 2 jaar geleden zagen we mijn schoonmoeder elke zondag bij haar en dan kwam ze nog 2 keer per week bij ons. Mijn schoonvader zagen we 1 keer in de maand. Die heeft vaak weinig tijd en wil graag zijn eigen ding doen nu we ons huis aan het bouwen zijn zien we ze beide 5-6 keer per week
Ik zie mijn ouders sowieso 3 keer per week, ze passen op, en daarnaast ook vaak nog wel in het weekend. Mijn moeder is een echte Indische oermoeder en zo was mijn oma precies ook. De familieband is heel hecht en belangrijk, ook met mijn broer en zijn gezin. De band met mijn schoonouders is ook prima maar wat afstandelijker en die zien we een stuk minder, om de maand ongeveer. Hoe ouder ik word en soms verhalen van vriendinnen hoor en ook hier lees in dit topic, hoe meer ik besef wat een geluk ik heb met mijn ouders. Lijkt me echt naar om dat niet te hebben .
Denk dat ik geen goede algemene representatie ben. Ik zie/spreek mijn moeder dagelijks. Ben enig kind, ouders gescheiden en haar 2e partner is 7 jaar geleden overleden. We waren al wel aardig close sinds ik uit huis ging op mijn 19e, maar sinds ze een zwaar ongeluk heeft gehad toen ik zwanger was alleen nog maar meer. Toen was ik er dagelijks om voor haar te zorgen, en toen ik eenmaal bevallen was was zij er om mij te helpen. Denk dat onze levens zich zo een beetje vervlochten hebben. Komt denk ik ook omdat ik geen relatie heb.