Hoi allemaal, Ik moet dit echt even van me af schrijven, want ik ben zo gefrustreerd dat ik bijna met mijn hoofd tegen de muur loop. Mijn oudste zoon van nu dik 4 jaar, is een huilbaby geweest en is eigenlijk pas op zijn 3e goed gaan slapen (onder goed slapen versta ik dat hij maar 1 of 2 keer wakker wordt in een nacht). Toen werd mijn dochter geboren (ze is nu 1,5 jaar) en begon het feestje weer opnieuw en gaat het nog altijd door. Ik heb bij elkaar gewoon al 4 en een half jaar gebroken nachten. Ik kom niet makkelijk in slaap, dus als ik eenmaal in slaap ben en ik wordt weer wakker, kost het me daarna weer moeite om in slaap te komen. Zo'n nachten zijn echt slopend voor me, want ik kom dan niet in een diepe slaap en blijf dan ook steeds dromen. Uitgerust voel je je dan niet. In een wat ik beschouw als "redelijke" nacht, moet ik twee keer naar mijn dochter en 1 keer naar mijn zoon. Mijn zoon moet meestal plassen of ingestopt worden. wat mijn dochter wil of nodig heeft is altijd een verassing, soms moet ik een half uur bij haar bed blijven totdat ze gaat slapen, of ik moet haar even laten huilen, wat water drinken, instoppen, er is geen pijl op te trekken... Nu met al die virussen en bacteriën die heersen (+ tandjes) kun je je je voorstellen dat het grote ellende is hier in huis. Maar ja, elke keer probeer ik weer positief te blijven, en te denken: het is een fase het gaat uiteindelijk over en bla bla bla. Maar dan wordt dat ook steeds weer de kop in gedrukt door weer eens een "terrornacht". Ik wordt daar zo moedeloos van. Ondertussen gaat het leven door, werken, huishouden en noem maar op. Ik kan het soms niet opbrengen om een leuke moeder te zijn, ik ben dan zo moe, kapot en gefrustreerd dat het me niet lukt om me eroverheen te zetten. Daar voel ik me dan ongelooflijk schuldig over en een slechte moeder. Mijn partner helpt wel als ik hem specifiek erom vraag, maar die werkt van 5.30u tot 15.00u en die is om 21u dus alweer kapot. Hij valt negen van de tien keer op de bank al in slaap (omdat hij niet wil toegeven aan zijn moeheid) en krijgt dan verder niks mee van wat in huis gebeurt. Bovendien als hij de nachtdienst heeft (zo zal ik het maar noemen) dan wordt ik toch steeds wakker als de kinderen wakker worden... Daarnaast is het ook nog vaak zo, dat op het moment dat ik met één been in bed sta één van de kinderen wakker wordt. Het is net alsof het extra zo is. Ik weet dat niet zo is, maar het voelt wel zo. Zo van; eindelijk naar bed eindelijk ontspanning/slaap... en dan begint het gehuil of geroep. Wat een gedoe...
Oh wat rot! Hier 2 jaar gehad en toen was ik ook gesloopt hoor! Nu komt het nog wel eens voor maar niet meer structureel gelukkig.. Eerder naar bed scheelt niet iets? Kan je je man een soort dienst geven op zijn vrije dagen? Zet je de babyfoon op vol volume naast zijn oor en jij gaat op een logeerkamer oid.. Overigens had ik op een gegeven moment een Matras op de grond in haar kamer. Dan sliep zij veel beter door en ik hoefde er niet steeds uit!
Wat vervelend! Kan me voorstellen dat je gebroken wordt van 4,5 jaar slaaptekort. Maar misschien simpele gedachte hoor, kun je niet afspraken maken met je zoontje van ruim 4? Mijn dochter hoeft het niet te proberen om mij midden in de nacht wakker te maken omdat ze ingestopt wil worden. Heeft ze wel een paar keer geprobeerd, maar dan loop ik naar haar toe en herhaal de afspraak 'ik stop je 1 keer in bij het naar bed gaan, daarna niet meer en nu ga je slapen'. Blijft ze huilen loop ik 5-10 minuten later nog een keer. Als ze bang, ziek, is een ander verhaal hoor, dan troost ik haar natuurlijk ook als het midden in de nacht is en zo nodig leg ik mijn matras naast haar bed neer en slaap ik daar. Maar als ze me wakker maakt voor dingen als instoppen, of dat ze knuffel nummer 7 kwijt is, of dat 1 knoopje van haar pyjama los is, of uit haar eigen verveling, ze weet wat ik van haar verwacht en wat de afspraken zijn. Ze kan ook zelf naar de WC. Ook met een half uur erbij blijven tot ze in slaap vallen, probeer ik wat om te buigen tot iets wat voor mij fijner is en voor haar ook nog werkt. Als ze eigenlijk liever niet heeft dat ik weer weg ga zeg ik dat ik vlakbij ben en dat allebei de slaapkamer deuren open mogen (normaal zijn ze dicht). Dan lig ik weer in mijn bed en hoest ik een boel en draai wat heen en weer, zij hoort me en heeft geaccepteerd dat dat dichtbij genoeg is. Of ze mag bij uitzondering mijn eigen lievelingsknuffel van vroeger een nachtje lenen. Of ik zeg dat ze bij uitzondering even met haar knuffels mag spelen. Of dat ze bij uitzondering op haar duim mag zuigen. Of ik zeg dat ze bij uitzondering de vakantie-CD even zachtjes aan mag en ze rustig naar de laatste 3 liedjes mag luisteren. Of ik zeg dat ik bij uitzondering de foto van ons samen uit de woonkamer haal en in haar kamer zet en het licht aan mag zodat ze naar mijn foto kan kijken. Met zulk soort uitzonderingen (probeer elke keer wat anders te verzinnen waar ze gevoelig voor is) krijg ik haar vanaf 2,5-3 jaar dan toch vaak tot een compromis waarbij ik even wat moet doen en we vervolgens weer allebei in ons eigen bed verder slapen. Maar goed, waarschijnlijk is mijn dochter wat gevoeliger voor overleg, en jouw zoontje wat hardnekkiger want je zal na 4,5 jaar waarschijnlijk al een heleboel geprobeerd hebben... Lijkt me heel frustrerend! Hoop dat er snel verbetering komt.
Pfff heftig hoor, ik snap dat je het noet meer trekt. Optie matras op hun kamer of wanneer je man “nachtdienst” heeft oordoppen in? En mss ze een keer laten logeren een weekend zodat jullie beiden even kunnen opladen?
Hier ook ruim 4,5 jaar niet doorgeslapen. Onze oudste slaapt sinds hij naar school gaat in principe door, maar de jongste heeft de verantwoordelijkheid nu op zich genomen . Zeker nu hij flink verkouden is, slaapt hij geen twee uur achter elkaar. Gelukkig slaapt hij op mijn kamer en hoef ik mijn bed niet uit ‘s nachts. Mijn tip: doe rustig aan en vraag niet te veel van jezelf. Is het huishouden niet 100% op orde? Pech dan! Alles komt wel weer een keer aan de beurt. Kun je misschien op een vrije dag een uurtje slaap pakken soms? Of in elk geval een ontspanningsmoment? Er zijn ook fijne ademhalingsoefeningen waar je misschien beter van in slaap kan komen. Ik kijk elke avond een bepaald filmpje van 5 min. op YouTube en mijn ogen vallen soms halverwege al bijna dicht als ik de oefening doe. Het is een (heeeeeeele lange) fase........ veel sterkte!!!
geen tips alleen herkenning (ze zijn 4,5 en 3)... het lijkt een eeuwigdurende fase soms hopelijk gaat ie alsnog over.
Herkenbaar hoor. Maar jij werkt toch ook? En als hij om 15 uur thuis is, dan kan jij mooi even een uurtje naar bed.
Onze uk had verborgen reflux en hebben ook heel lang moeilijke nachten gehad. Omdat hij gevoelig is heeft hij ook ontzettend veel last van sprongen. Overdag een drama en snachts een drama omdat hij 1.5 tot 2 uur per nacht wakker was en soms nog gecombineerd met om 5 uur wakker worden. Vanaf zijn derde is hij pas beter gaan slapen. Nu is hij soms nog steds 1.5 uur wakker midden in de nacht maar huilt hij niet en roept maar af en toe. (Bijna 4) Vaak liggen we rond half 10 al op bed, mijn man leest nog even en ik ben te moe en ga dan slapen. Als het echt heel erg is dan kruip ik tegelijk met uk in bed. Ik zeg hem welterusten en kruip heerlijk in mijn bedje. (Half 8) niet erg gezellig voor mijn man maar het is beter dan dat ik zo chagrijnig ben en moeilijke dagen heb met uk.