Wat heb ik toch?? Vandaag met mijn dochtertje naar het cb voor haar eerste prikjes. Nou eerst gewoon kletsen met de vk over haar van hoe het ging enzo. Toen kreeg ze haar prikjes en natuurlijk krijsen dat ze deed. Maar heel stom; ik begon gewoon mee te huilen. Ik deed me best om het in te houden maar dat lukte me gewoon niet. Zo erg vind ik de prikjes ook weer niet en daarom snap ik echt niet waarom ik begon te janken. Ik schaamde me dood to. de vk maar zij zei gelukkig dat ik niet de enige was. Ze zag ook dat ik me kapot schaamde, maar dat zomaar janken is echt niks voor me. Bij mijn zoon heb ik dat nooit gehad. Ik voelde me, en nog steeds, heel stom haha. Klopt het echt dat ik niet de enige mama ben die heeft gehuild bij de prikjes. Hebben jullie dit ook gehad??
ik ook hoor bij de 1e prikjes, probeerde nog tegen te houden maar vpk zei ook dat het niet erg was en daar kwamen de tranen dan ook
Ik heb echt nooit gehuild bij prikjes, en dat terwijl mijn zoontje bij de prikjes ook nog een bloedafname had. Maar stomme dingen he, die horrormonen?
aawwh .. hahaha... Schaam je niet hoor! Ik had het ook met de tweeling... x2! En niet alleen bij de eerste prikjes .. Ben benieuwd volgende maand.. aangezien ik weer mag met onze 3e spruit! Ik ben overigens ook geen jankerd .. heel apart!
nee...natuurlijk vond ik het niet leuk, maar heb niet hoeven huilen. Die kleine vond het helemaal niet leuk. Heb hem nog nooit zo gezien...Wat kon hij krijsen zeg. Tja volgende week moet hij de 2e. Zielig hoor, maar het is voor een goed doel.
hihiihi hier ook nog een jankerd. dat was bij de eerste dan, eerst idd kletsen met de arts totdat de prikjes kwamen, ik nog hel stoer proberen te doen maar ik hield het niet meer en werd stiller en stiller totdat mijn ex vroeg gaat het? nouuuuu neee....traantje na traantje rolde over mn wangen hahaha niks mis mee hoor
Hier ook hoor! Geloof dat mn dochtertje eerder droge ogen had dan ik Bij de tweede keer stonden de tranen in m'n ogen en pas bij de derde keer had ik nergens last van. Over 2 maanden moeten we weer, ben benieuwd hoe het dan gaat...
Ik heb zelf niet meegehuild, maar ik vond de vaccinaties met 14 maanden nog veel erger... Toen keek mijn zoon mij echt vol vertrouwen aan, zo van 'mama zal mij nooit pijn doen' en dan komt die vrouw met die giga-naald.... Hij keek toen zo gekwetst, toen brak mijn hart wel een beetje. Gelukkig was hij het na 3 minuten weer vergeten.
Nou, bij de hielprik heb ik echt tranen met tuiten gehuild Bij de 1e prikjes bij het cb alleen rode natte ogen.
Toen ik voor onze jongste kwam bij het cb, was er een stelletje voor me met hun kindje. Toen de baby de prikjes kreeg, ging mama buiten wachten, omdat ze het niet aan kon zien. Maar ze hoorde natuurlijk wél haar kindje brullen. Dus dat waren ook tranen bij mama. En eigenlijk kon ik het toen ook amper drooghouden en heb ik hard zitten knipperen met m'n ogen...Gewoon door het zien en horen.
Ik huil normaal nooit, maar bij de eerste prikjes heb ik echt met Mira mee gehuild. Ik vond het vreselijk om haar zo te zien gillen Dus schaam je niet, zal ook vast nog de hormonen zijn
Och meid dat is helemaal niet erg toch!! Hier ook tranen in de ogen, maar wist me verder te bedwingen, maar oh wat vond ik dat zielig zeg. Heb echt geprobeerd mijn vriend de tweede keer te laten gaan, maar dat werd het hem niet. Tweede keer ging overigens al een stuk beter!
heel herkenbaar hoor! ik weet zeker dat er veel meer mama's zijn. hier ook bij de eerste prik, maar bij de volgende werd het al veel minder. Je hoeft je er echt niet om te schamen hoor. Is toch logisch dat je emo wordt als je kleine hummetje zo moet huilen?Dat gaat door merg en been