mijn dochtertje van een jaar kan eigenlijk nog niet zoveel. Opdit moment maakte ik me niet zoveel zorgen meer maar nu sprak de onthaalmama me erop aan dat ze zich wat zorgen maken en dat Lise meer de leeftijd lijkt te hebben, naar gedrag, van een kind van negen maanden dan van een éénjarige. tot ze zes maanden was hebben we ons wel zorgen gemaakt omdat ze weinig sociale interactie vertoonde en meer interesse leek te hebben voor dingen dan voor mensen, ze reageerde niet op aanspreken en lachte ook niet veel. Dit is op korte tijd veranderd en nu is het een vrolijke meid die aan mama hangt (soms te veel!) ze gaat vooruit maar traag. intussen kan ze iets wat voor kruipen moet doorgaan maar ze doet dat enkel als ze iets écht wil hebben. Naar mama toekruipen als ze me nodig heeft dat beseft ze nog niet en dus blijft ze op haar mat zitten wenen tot ik kom. ze is vooral bezig met fijne motoriek, aan alles voelen,, prutsen, en lawaai maken en met alles meppen. ze speelt veel met haar voeten en probeert nu uit wat ze daar allemaal mee kan. ze wil wel staan maar is nog helemaal niet stabiel, zwalpt alle kanten uit. maar wat ze dus nog niet doet: dingen imiteren zoals handje klappen... , blokjes stapelen, dingen gaan verstoppen en zoeken (ze weet het wel als ik iets ergens in steek, dan haalt ze het eruit), zich naar mama en papa bewegen...zich ergens aan recht trekken doet ze ook niet , maar ze zou dit wel willen als ik haar zo bezig zie. Op dit moment is ze aan mijn sandaal aan het prutsen en zit daarbij luid te babbelen. Ik weet nu niet wat ik hiermee moet. Is ze gewoon traag of is er iets aan de hand en moeten we dit laten testen? ik zie ook wel dat kindjes in mijn omgeving van een jaar meer kunnen dan zij. wat ze trouwesn sinds twee weken ook heeft zijn driftbuien , en dat meestal als ik haar niet oppak als zij dat wil, ze wil per se bij mama zijn én opgepakt worden en dat kan nu eenmaal niet altijd. wat ik raar vind: ze begint dan te gooien met dingen én doet zichzelf soms pijn zoals krabben aan haar benen , aan haar trekken ...
Misschien dat haar driftbuien voortkomen uit het feit dat ze meer wil doen, maar dit nog niet lukt. Op dat soort momenten zie ik ook frustraties bij mijn zoontje namelijk, en dan kunnen ze inderdaad wel eens zichzelf pijn doen. Verder loopt ze inderdaad wat achter in haar ontwikkeling, maar je dochtertje is natuurlijk niet de enige. Wat vindt het CB hiervan? Valt ze met haar ontwikkeling nog wel binnen de norm? Ik weet namelijk niet tot wanneer een achterstand normaal is en vanaf wanneer je verder zou moeten kijken. Er kan natuurlijk iets lichamelijks of iets dergelijks aan de hand zijn, maar de kans is veel groter dat ze gewoon wat trager op gang komt en het vanzelf goed komt.
Hoe denkt het cb erover? Hoe was de bevalling? Zijn er andere dingen die mogelijk haar kleine achterstand zou kunnen verklaren? Extreme voorkeurshouding? Is ze wel eens gevallen? Van de commode bijvoorbeeld, of van bed? Hoe snel waren jullie zelf vroeger? Traag lopen en kruipen kan soms ook erfelijk zijn.
Ik zou me nog niet teveel zorgen maken, hou het in de gaten. Ons meisje liep en loopt ook achter..nu zijn we erachter gekomen door een MRI (op mijn aanvraag...) dat ze een hersenbeschadiging heeft. Maar een kleintje hoor! Maar het stoort wel haar motorische ontwikkeling...en andere dingen. Zo ging ze pas lachen (echt effectief tegen ons!) rond de 5 maanden....
Hmm mijn zoon kan ook nog niet echt veel hoor. Hij kruipt niet (en ik denk ook niet dat hij dat nog gaat doen), blokjes stapelen doet hij ook niet, hij gooit er liever mee. Hij laat zich wel optrekken tot (wankel) staan, maar daar blijft het bij. Hij lacht wel veel en brabbelt wat af. En hij zwaait, naar alles en iedereen . Ik was vorige week op het cb en volgens hun was zijn ontwikkeling helemaal normaal en was hij niet traag oid.
Blokjes stapelen en dingen verstoppen/zoeken hoeft ze echt nog niet te kunnen hoor. Voor een objectief overzicht mbt wat een kind van 1 jaar moet kunnen, kan je eens kijken bij het Wiechenonderzoek. Even naar onderen scrollen voor het overzicht 0-15 mnd. Dan zie je dat 'twee blokjes stapelen' pas bij 1,5 jaar aan de orde is, net als 'op onderzoek uitgaan' Als je je zorgen maakt, vraag dan met de 14 mnd afspraak bij het CB of ze wat meer kunnen vertellen over wat een kind van 14 móet kunnen en wat gemiddeld is. Dat zijn nl ook twee heel verschillende dingen. Je kind kan minder snel zijn dan gemiddeld, dat wil nog niet zeggen dat ze ook te langzaam is. Je kan trouwens ook bellen voor een extra afspraak als je dat zou willen, daar zijn ze voor. Het is zonde als jij je zorgen maakt en dat nergens voor nodig is.
hoi of wijzelf snel waren weet ik niet, mijn zoontje was ook niet heel snel maar op sociaal / emotioneel vlak was hij wel een pak rapper dan zij. echt lachen deed zij ook pas op vijf maanden , de eerste zes maanden maakte ze weinig contact met ons, nu wel. de bevalling is vlot geweest, geen zuurstofgebrek ofzo. Ik heb in het begin aan autisme gedacht, maar vanaf zes maanden is ze wel veel contact beginnen leggen, ze kan ook heel goed tegen veranderingen. verder is het tot nu toe altijd een heel tevreden en eerder gemakzuchtig kind geweest, ze doet niet veel moeite om bvb dingen te leren of te pakken te krijgen. die drifbuien doen zich sinds twee weken voor als ze een uurtje wakker is, ze wil per sé mij voelen (dus bij mij zijn is niet genoeg) en zolang dat niet lukt blijft ze doorgaan. Ook bij de onthaalmoeder is dit zo en zij kan er echt onmogelijk constant mee bezig zijn. maar ze doet zichzelf dus echt pijn.
De driftbuien klinken als verlatingsangst. Sommige kindjes kunnen dat (opeens) heel heftig hebben. Zeker als ze nog niet helemaal doorheeft hoe ze naar jou toe kan komen en op je kan klimmen, dan kan ze heel bang en boos worden. Daarnaast kan ze ook gewoon uit frustratie heel driftig worden. Ik ben bang dat er niet veel anders opzit dan er rustig bij blijven, tegen haar praten en duidelijk maken hoe lang je weg bent en dergelijke. Teveel blijven hangen in haar boosheid of angst is meestal contraproductief. Wat betreft de verdere ontwikkeling, ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken. Zeker als ze wel veel met kleine dingetjes bezig is, dan ligt, denk ik, daar gewoon haar prioriteit. Vaak zie je dat een kindje in het ene soort gedrag veel sneller is dan in het andere soort gedrag. Helaas valt kunnen lopen of kruipen meer op dan kleine pluisjes kunnen oppakken en kleine stukjes in elkaar steken. Wat dat betreft zou ik inderdaad eens vragen of ze je kunnen vertellen wat een kind gemiddeld kan en wat het moet kunnen op een bepaalde leeftijd. Mijn zoontje staat nu wel al lange tijd tegen de bank of kast of dergelijke. Heel soms loopt hij langs de bank, maar meestal laat hij zich weer vallen om te kruipen, dat gaat sneller. Zowel kruipen en staan ging hij pas doen toen er een goede reden toe was. (in ons geval het kunnen vangen van een kat). Hij ging ook nooit staan bij mij, ging dan ook altijd alleen maar huilen na een halve poging. Ik denk dat hij heel goed doorhad dat het allemaal een stuk sneller ging als ik hem hielp, dan wanneer hij het zelf moest doen. Hij is vaak genoeg liever lui dan moe. (lijkt vast op zijn ouders) Mijn mannetje kan ook niet stapelen met blokken, hij haalt altijd alle blokken weer van elkaar. Wordt zelfs vaak boos als ik ze opstapel voor zijn neus, maar gaat ook soms huilen als ik een toren omstoot.
Ik zou me ook echt nog niet druk maken hoor! En denk ook dat die driftbuien te maken hebben met eenkenningheid! Het gemiddelde van alles komt ergens vandaan natuurlijk heh! Er zijn kindjes die supersnel zijn overal mee...en daar moeten dus kindje tegenover staan die wat langzamer zijn! Ik zou me ook niet te veel vast houden aan wat "moet". Ze heeft haar eigen tempo...en ik zou me pas zorgen maken als ze 1,5 is en nog niet veel kruipt en gaat staan e.d.
Hoi, Ik begrijp dat je je een beetje zorgen maakt, aangezien je zoontje vlotter was. Maar.. ik denk dat het niet nodig is. Je kindje zit te prutsen aan je schoen schrijf je, en ze brabbelt erbij. Dat is toch prima? Ik ken heel wat kindjes die rond een jaar nog weinig konden/deden, en ook die weinig sociaal gedrag vertoonden tot een half jaar. Mijn dochter lachte met vier weken voor het eerst, maar het bleef bij ongeveer één lachje per week tot ze een maand of zes was. Ze zat, onder andere door reflux, gewoon heel slecht in haar velletje. Ik was gisteren op een feestje waar ook een jongetje was net zo oud als mijn dochter, hij kon nog niet eens goed blijven zitten. Kruipen al helemaal niet. Vergeleken met mijn dochter een wereld van verschil, maar de moeder maakte zich geen zorgen. Haar dochtertje was net zo (en maakte bovendien nauwelijks geluid totdat ze veertien maanden was..) en met haar is het helemaal goed gekomen. Natuurlijk is het wel goed als je het in de gaten houdt, en bij aanhoudende twijfel kun je altijd het CB of je huisarts om raad vragen.
Maak je geen zorgen (want anders moeten wij dat ook gaan doen ) want onze zoon doet dat ook niet. Nils heeft een hekel aan op z'n buik liggen, dus hij kruipt niet. Rollen kán hij wel, maar als je niet graag op je buik ligt.... Gebeurt dus zelfden. Hij schuift (een beetje) op z'n billen (achteruit). Zelf gaan staan doet hij niet, maar hij wíl wel staan. Hij laat zich dan ook het liefste constant optrekken tot staan. Dan staat hij wel stevig (als hij maar houvast heeft). Maar in de box of bij een tafel of wat dan ook? Meneer gaat zich NIET optrekken. Ik zie dus wel wat overeenkomsten. Wat hij wél doet: klap eens in de handjes, kusjes vragen, zwaaien, ballen gooien (dus op dat gebied werkt de motoriek prima ), eigenlijk met ál z'n speelgoed gooien... en ontzettend lief spelen. O en hij kan heel goed zitten. Maar niet gáán zitten, dat doet hij nog steeds niet. Bij ons op het CB bij de laatste controle (toen was hij ruim 11 maanden) zei ze letterlijk: als jíj je zorgen maakt, ga dan naar de fysio, maar ik maak me totaal geen zorgen. Hij ziet er prima uit, kijkt helder uit z'n ogen, maakt interactie (flirt!!), kan heel goed zitten, pakt heel goed dingen aan enz. Hij babbelt er op los en zijn interesse ligt gewoon op andere vlakken! Als je om je heen kijkt lijkt het wel of elke dreumes van een jaar al loopt en doet, maar wij bewijzen maar weer eens dat dit echt niet het geval is
Nou jaaaaa, dit lijkt het verhaal van mijn dochtertje wel! Die doet precies hetzelfde; wel kunnen staan, maar niet zelf gaan staan. Wel kunnen zitten, maar niet zelf gaan zitten. Ze kruipt niet maar kan wel een beetje billenschuiven. Met de fijne motoriek is alles prima in orde, ze pakt het kleinste pluisje van de grond. Ze kan klappen, zwaaien, groet ons als we binnen komen, zegt papa en mama enz. Ik geloof ook niet dat ik me zorgen moet maken. Het is alleen lastig omdat ze heel lang en zwaar is en ik me een breuk sjouw, terwijl ik nog steeds bekkenklachten heb en eigenlijk niet zoveel zou moeten tillen.
Herkenning is FIJN!!! Hahaha!! Leuk is dat he, dat je net gestofzuigd heb en je dreumes dan het allerkleinste pluisje nog van de vloer afhaalt met een triomfantelijk snoetje... Nils ook!! Hij zit nu z'n bak duplo leeg te.. uhm.. gooien. Hij draait dan rondjes op z'n billen om erbij te komen en dan vliegt het in het rond en kijkt hij er heel verbaasd naar. Nils kan trouwens ook heel goed dingen aanwijzen sinds een paar weken. Waar is de lamp? Waar is de klok? Dus dat bevestigt maar weer eens: verstandelijk is er helemaal niks mis! Maar stiekum zou ik het toch wel fijn vinden als hij op z'n minst zelf zou gaan staan en pogingen tot lopen zou doen... Nu is hij een lichtgewichtje (laatste controle woog hij 8 kilo, zal nu net iets meer zijn), maar toch nog zwaar zat!! Mijn motto is: "het komt vanzelf, het komt vanzelf, het komt vanzelf als hij er klaar voor is" (en ik hoop dat hij er snel klaar voor is en lekker met andere kindjes mee-ontwikkelt!!! ) Je zult zien, straks rennen die van ons door het huis, nóg veel stabieler dan al die kindjes die al maanden kunnen lopen. Haha!!
Ja Nova draait inderdaad ook veel in het rond en wijst ook naar de klok. Het speelgoed ligt in een wijde boog om haar heen. In boekjes kijken vind ze tegenwoordig ook erg leuk. Ik weet ook zeker dat er verstandelijk niets mis met haar is. De ontwikkeling is lichamelijk alleen iets trager dan bij andere kindjes. Schijnt er ook mee te maken te hebben dat ze zo ontzettend groot en zwaar is (bij 11 maanden 80 cm en 11 kilo). Haar lijf zit denk ik gewoon in de weg. Ik hoop ook dat ze straks lekker door de tent heen rent hier met haar nichtjes. Zou wel leuk zijn voor haarzelf ook. Nu zit ze hier maar op een kleedje, terwijl de anderen lekker door het huis kuieren.
hey het is eigenlijk juist dat sociale, zoals handjes klappen, kusjes geven ... waar ik me zorgen om maak. ze doet nog niks van die dingen. ze lacht wel als ik handjes draaien / klappen doe maar nadoen ? neen ... motorisch zal het wel in orde komen, ze geraakt toch al vooruit en ze heeft nog 6 maanden voor ze moet kunnen lopen.
Hou het gewoon even in de gaten, mocht er toch iets 'mis' zijn dan kun je daar op dit moment toch nog niets mee doen. Natuurlijk heeft ze gewoon nog tijd om zich te ontwikkelen naar de meeste verwachtingen maar als je zelf het gevoel hebt dat er iets niet klopt dan is dat meestal ook zo. Mijn dochter van bijna 10 is hoog sensitief en daar kwam ik pas met 8 jaar achter. En toch heb ik áltijd geweten dat er 'iets'' niet klopte. Erg jammer dat je de meeste diagnoses toch zelf moet stellen. Hoop dat het gewoon een 'latertje' is! (of gewoon wát later).