moeilijk hoor, je kan inderdaad niet in iemands hoofd kijken en dit is pure wanhoop dat kan niet anders! Leg dan je babytje bij iemand voor de deur,. maar goed als je zo wanhopig bent dat dit de enige uitweg is, is er geen ruimte voor logica..
precies maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar de jeugd van vandaag de dag is helaas niet zoals wij onze jeugd door maakte ik zit er zelf midden in heb ook een dochter van 12 en een zoon van 13 ik kan je vertellen dat alles om jongens draait en dat alleen om rivaaliteit nee valt niet mee en kom niet aandragen met dat zal wel aan hun opvoeding liggen want dat is bull ikzelf speelde nog met barbies idd op haar leeftijd maar dat is ouderwets wordt mij naar het hoofd gegooid aan een lijntje binden gaat niet helaas al zou ik dat dondersgraag willen doen maar ze groeien boven je hoofd uit en zijn moeilijk te corrigeren laatst heb ik een heel zwaar gesprek gehad met dochterlief en haar vriendinneke over onder andere jongens en ze goed op het hart gedrukt dat nee nog steeds NEE betekend want de heren van die leeftijd 12 tot 15 jaar worden ook al losbanniger ook mijn zoon helaas die heb ik ook al het een en ander op zijn hart gedrukt dat meisjes geen speelpoppen zijn maar ook mensen met een hart en gevoel en daar mag niet mee gesolt worden maar ga er vandaag de dag maar aanstaan PUBERS dat valt zeker niet mee ik geef ze goede richtlijnen mee maar wat ze ermee doen ?? ik hoop het goede wat ik ze meegeef maar vaak komen er nog meer dingen bij kijken zoals vriendjes en vriendinnetjes het enige wat ik ze mee kan geven is respect voor jezelf en anderen dus normen en waarde maar zelfs dat wordt soms moeilijk om ze dat wijs te maken ik hoop dat mijn kids zo verstandig zijn en dat ze niet straks thuis komen met het verhaal mam ik ben zwanger of mam ik heb er een zwanger gemaakt maar vandaag de dag hou je je hart vast want ze zijn ow zo vrij met elkaar , dus ik kan alleen maar hopen dat ze mijn raad opvolgen en 3 keer nadenken voor ze iets doen ik betreur ook heel erg wat er is gebeurd met dat meiske dat kind is getekend voor heel der leventje maar als je als moeder een beetje je kind kent dan moet ze gemerkt hebben dat er iets aan de hand was met haar dochtertje heel jammer
jeetje heftig hoor Kiz... Gek dat sommige mensen gewoon geen moedergevoelens krijgen he.. Ik bedoel, ik heb het nu al eigenlijk al vanaf het begin van me positieve test. Oke ze is dan wat jonger, maar dan vraag ik me nog af; hoe kan je je kindje naar beneden gooien??!! Leg het dan idd neer bij een dokter of in een ziekenhuis. Mischien had het kindje dan nog een prachtig leven gehad. En nu is het dood en moet ze met zoiets leven gewoon echt afschuwelijk, dat dit nog kan in onze maatschappij, echt heel erg onbegrijpelijk! xxx Marijke
Pffffffffffffffffff daar wordt je toch even stil van................. Ik was 14 toen ik zwanger raakte van mijn oudste. Ik sliktte toen een klein half jaar de pil omdat ik vrij heftig menstrueerde, en had sex met een condoom. Deze scheurde maar zo naief als ik was dacht ik dat ik toch veilig zat. In die periode had ik ook diarree, maar daar sta je niet bij stil. Van verschillende kanten werd gezegd dat ik abortus moest doen, en later dat ik mijn kindje maar moest afstaan. Het contact is toen met mijn moeder ook verbroken. Hier heb ik niet naar geluisterd, want ik hield al van mijn kindje. ik kon me geen leven meer zonder hem voorstellen. In de eerste instantie ben ik in een fiomhuis gaan wonen, en 2 maanden na zijn geboorte mocht ik al op mijn zelf gaan wonen van die mensen. Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze!! De vader was toen in geen velden of wegen te bekennen. Toen ik 16 was heb ik een nieuwe jongen ontmoet en ben ik door het spiraaltje heen zwanger geraakt. Deze hadden ze verwijderd en toch is de kleine spruit blijven zitten. En op mijn 17e ben ik bevallen van een dochter. Deze relatie had helaas ook geen kans van slagen, want hij had losse handjes. Nadat hij vast kwam te zitten ivm mishandeling ben ik weggevlucht. Inmiddels is mijn leven weer helemaal op orde. En ben ik al 6 jaar hartstikke gelukkig met mijn huidige vriend. Volgend jaar mei gaan we trouwen, en dit jaar op 1e kerstdag zijn we uitgerekend. Ik heb wel het geluk gehad dat ik sterk in mijn schoenen stond toen ik zwanger raakte, maar in het fiomhuis heb ik genoeg meisjes gezien die het niet aankonden. Maar ook vrouwen waarvan ik dacht die had beter geen kindje kunnen krijgen...Maar geloof me in zo'n fiomhuis wordt je heel goed begeleid, en je mag echt niet zelfstandig gaan wonen als hun vinden dat je er nog niet aan toe bent. Ik ben blij dat er zulk soort huizen zijn.
Dat laatste heb ik ook ook nooit gesnapt Marijke: Hoe kan iemand nou totaal geen moedergevoelens heben/krijgen. En helemaal nu ik zelf zwanger ben, en last heb van hormomen, kan ik het me niet voorstellen... Mijn vriendin van destijds was best een aparte tante, en zij zei al van jongs af aan: Ik wil later noooooooooooooit kinderen. Bij haar zat dat gevoel er dus recht overeind in. Maar dan nog...Toen die kleine er eenmaal was, heb ik heel vaak tegen haar gezegd: Wil je hem echt niet zien dan? Zal ik met je mee gaan? Zelfs mijn ouders waren bereid om met haar mee te gaan, maar ze wilde het echt niet... Tja en dat haar ouders 'niets' gemerkt heben, vind ik nog steeds wonderbaarlijk. Ik wist als haar vriendinetje wel dat ze verder ging met haar vriendje dan een simpel kusje, en ik wist ook dat ze niet aan de pil mocht van haar ouders. Ook daarover heben we vaak gepraat, en ik weet nog dat ik gezegd heb dat ze dan toch naar de huisarts moest gaan, dat die zwijgplicht had, en dat ze zo toch de pil kon krijgen. (Ik heb van thuis uit veel info mee gekregen, geen vraag was mijn ouders te gek, en ook gaven ze me een groot verantwoordelijkheidsgevoel mee...Zodoende ben ik nog steeds iemand die graag volgens de regeltjes leeft...Achteraf verbaas ik mij erover dat ik toen als zo 'wijs' was. Maar geloof me, op die leeftijd voelde ik me al een hele dame ) Jammer dat het toen zo gelopen is. En ook heel jammer dat er dus nog steeds meisjes in een zelfde soort situatie belanden, en zich dan geen raad weten....
Wauw PRDM, wat een heftig verhaal ook zeg! En wat goed dat je zo gehandeld hebt in die tijd! En nu een gelukkige jonge moeder met een mooi vooruitzicht, das toch geweldig?! Dikke knuffel van mij! Nies
Vind jullie wel erg hard over het meisje, het gaat over een meisje van 13! Die net bevallen was, al erg labiel was en nu met een huilend afhankelijk kindje op de arm zat, dan raakt zo iemand danig in paniek hoor. Is wel makkelijk om zo over haar te oordelen wees maar blij dat je niet in haar schoenen stond! Zij zal de rest van haar leven hiermee moeten leven en niemand anders.
Zo heftig is mijn verhaal niet hoor. Ik hoor wel ergere dingen om me heen, net zoals dat meisje van 13 waar het over ging nu. Ik wilde alleen maar zeggen dat het niet altijd zo hoeft te lopen, dat er ook meisjes zijn waarbij het wel goed gaat. Inmiddels ben ik dus 24, dus eigenlijk nog niet zo "oud" Maar de mensen die mij persoonlijk kennen zeggen dat ik veel ouder overkom in mijn doen en laten. Ik heb ook niet het idee dat ik mijn jeugd gemist heb ofzo. Net zoals ik nooit de behoefte heb gehad om te gaan stappen, en nu nog niet. We hebben wel vorig jaar voor het eerst een weekeindje "vrij" genomen. We zijn toen voor het eerst samen weg gegaan zonder kinderen. En ik moet zeggen het was heerlijk, maar ik was blij dat het weekeinde ook weer snel voorbij was. Zo sta ik ook nog dagelijks te kijken dat mijn exschoonzusje nog steeds haar kinderen bij zich heeft wonen. Zij is een jaar jonger als mij, maar heeft nog wel de behoefte om jong te zijn. Elke keer als ze een nieuwe vlam heeft dumpt ze haar kinderen bij oma/tante of bij mij. Haar kinderen weten nog steeds niet wat het is om bij een gezin te worden. En dat verscheurd mijn hart. Maar ik durf er niet tegenin te gaan, want ik ben bang dat ik ze dan niet meer mag zien. Maar ja wat doe je dan in zo'n situatie? Ik probeer al mijn liefde aan de meiden te geven als ze er zijn, om ze duidelijk te maken dat ze gewenst zijn. Ik hoop zo dat op een dag haar ogen open gaan en dat ze inziet wat ze haar kindjes aandoet. En hopelijk is die dag niet ver weg meer.
mja ik heb het idee dat wat een ander moet odnergaan altijd "erger" is dan wat jezelf overkomt je relativeert voor jezelf veel makkelijker en daarbij ben je natuurlijk gewoon hartstikke blij met je kids.. dat scheelt alweer ruim de helft
Nou nee hoor Saskia. Als ik dan op tv weer zo'n triest verhaal zie van man heeft vrouw en kinderen omgebracht, of nieuwe partner heeft ''stief'' kindje vermoord, dan denk ik wat heb ik het goed gehad. En net zoals je hele gezin kwijt raken door de wetten der natuur, overstromingen, orkanen etc. Of door een stomme mensen fout, net zoals die vuurwerkramp. Nee hoor ik heb het allemaal goed gehad. We zijn gezond, en gelukkig. Ja we hebben obstakels meegemaakt, maar daar zijn we sterker en wijzer door geworden. En door al die obstakels zijn we juist nog meer van elkaar gaan houden, athans ik dan. Dus ik vind dat er wel degelijk ergere dingen gebeuren.
Dat bedoel ik. Zolang er ergere dingen zijn zie ik ook geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten.
je meot ook vooral naar de redenen om door te gaan kijken die zijn er over het algemeen namelijk altijd wel soms moet je alleen verdomd hard zoeken maar ik ben wat dat betreft altijd redelijk positief ingesteld tot "veel erger dan dit gaat het iig niet worden" aan toe zegmaar
Ja je hebt helemaal gelijk. Maar ik denk dat we toch een beetje afdwalen van het onderwerp waa het eigenlijk om begon.
hmm zit nog even te kijken naar die fotoos van opsporing verzocht gisteravond heb geen tv namelijk.. dus dat doe ik dan wel via internet maareh.. volgens mij si dat net zo iets toch naar en het ziet er uit als zo'n schattig jochie ook nog wat dat betreft hadden ze gelijk dat de foto niet schokkend zou zijn en erg discreet dan vraag je je toch af wat er in diegene om is gegaan
Wat erg van dat verhaal van dat 13 jarige meisje. Misschien ligt het aan mij maar ik kan niet begrijpen waarom de omgeving van het meisje niet wist dat ze zwanger was. Als ze het misschien wel wisten had het anders kunnen lopen. Heel erg verdrietig. Gisteravond heb ik niet naar Opsporing Verzocht gekeken. Ik durfde niet te kijken, wel heel erg van de baby die met geweld om het leven is gekomen en daarna achter gelaten is in een sloot. Wie doet nou zoiets? Ik snap echt niet dat sommige moeders hun kinderen wat aan doen, terwijl je je kind al die tijd in je buik heb gehad. Echt heel erg
Ik vind het vooral erg dat we in een wereld leven waarin zulk soort dingen gebeuren. Dat wij met zijn allen niet in staat zijn om het wat beter te doen. Dan denk ik ook aan al die oorlogen enzo. Kinderen kunnen zich niet verdedigen en zijn dus altijd de klos.