O en als iemand zich afvraagt waarom ik daar wrl respect voor heb en voor perfect door mama gestylde kinderen niet: omdat loslaten een kunst opzich is ... stylen niet... tenzij het niet de doorsnee styling.. zag net een dochtertje voorbij komen met laarsjes en een jurkje op dr verjaardag. ..en daar kan ik ook van denken respect. . Geen doorsnee en niet pippi langkous.. wat ik het dan toch vaak vind worden... Alleen zitten er voor mij dan toch dingen aan vast zoals dat ik vind dat je een kind dan dingen meegeeft die ik niet kan waarderen. .
Hier vind je van alles in de kast maar ben ook niet zo van de blazers en sjaaltjes en haartjes die op alfabetische volgorde liggen, vind het te ouwelijk denk ik. Ik vind een disneyshirt ook niet zo zeer mooier maar soms wel leuker bij een jongetje van in mijn geval 2.5 jaar dan dat overgestylde maar dat is gewoon een kwestie van smaak en heeft ook verder niks met graag shoppen te maken?!? Soms leg ik wat klaar en dan is het 'nee die niet, ander shirt' en dan kiest ie zelf iets uit en in de winkel is het ook van 'oh wat mooi of nee niet mooi'...tis wel gezellig winkelen met 'm en hebben tot dusver overwegend dezelfde smaak
Het wordt verschrikkelijk overdreven wat in mijn ogen meer klinkt als: ik durf geen nee tegen mijn eigen kind te zeggen. Opvoeden is ook een kunst op zich.
Maar dat anderen daar een andere mening over toegedaan over kleding, dat vind je dan anders? Dus Tommo (even als voorbeeld!) haar manier van opvoeden is top, want ze heeft schijt aan anderen, maar mijn manier (even als voorbeeld) is beperkend want ik heb ook schijt aan anderen? Wat is er anders dan? Behalve dat wij totaal andere ideeën hebben over het opvoeden van je kinderen.
Ik hoef geen nee te zeggen tegen onze kinderen, ook dat is een vorm van opvoeding, weliswaar een andere manier dan de meeste mensen toepassen maar wel eentje die werkt. Ik leg uit wat gevolgen van iets kunnen zijn en dan is het aan de kinderen om een beslissing daar over te nemen. Het zal je verbazen hoe vaak ze de verstandige beslissing nemen. Iemand zei hier dat deze methode niet voor hun kind zou werken, ik denk (en dat is vanuit de ervaring die ik heb met veel gezinnen die op dezelfde manier leven als wij) dat het voor ieder kind werkt, echter werkt het niet voor iedere ouder. Mijn kinderen bepalen zelf hoe hun dag er uit ziet, hoe ze er uit zien, wat ze eten, waar ze naar toe gaan etc etc. Ik geef dus het stuur uit handen maar zit wel in de bijrijdersstoel om te ondersteunen en te helpen. Op dit moment zijn ze een vulkaan aan het bouwen (naar aanleiding van de uitbarsting in IJsland) die we vanmiddag zullen laten uitbarsten (overigens gekleed in pyjama's ze hadden geen zin om zich aan te kleden) In ons gezin zijn we gelijkwaardig en hebben allemaal dezelfde mogelijkheid om beslissingen te nemen, maar wel na een gesprek ergens over. Oudste zoon wilde volgend weekend naar Manchester omdat hij gehoord had op tv dat er wat leuks te doen was. Uitgelegd dat dat wel kan, maar dat betekend wel 6 uur in een bus zitten enkele reis. Dit vond hij niet erg, maar omdat zijn broertje er niet van houdt heeft hij besloten het niet te doen. Ze hebben geen vaste bedtijd, maar het gebeurd maar zelden dat ze later wakker zijn dan half 9, dan zijn ze moe en gaan zelf naar bed. Ze bepalen zelf wat ze eten, en ja de eerste week was dat vooral heel veel snoep, maar nu eten ze eigenlijk heel gezond met af en toe een snoepje/koekje. Anyway, t gaat nu wel erg offtopic, sorry!
Volgens mij zijn wij een van de weinigen die onze kinderen absoluut niet willen opvoeden zodat ze 'schijt hebben aan anderen' .
Ik denk dat ze bedoelt dat het een kunst is om los te laten en het kind zijn eigen keuzes te laten maken. Dan geef je mee dat je zijn/haar eigen mening en keuzes respecteert. Maar goed, daarnaast is opvoeden ook een kunst, zoals je zelf terecht zegt. M.i. moet er altijd een balans zijn tussen opvoeden / opleggen van je eigen regels, normen en waarden enerzijds, en loslaten en laten ontwikkelen van eigen mening, keuzes en identiteit anderzijds. En waarschijnlijk doet ook iedere ouder dat, alleen iedereen kiest andere gebieden waar hij loslaat en waar hij de teugels in handen houdt.
Dan past een baan buitenshuis ook niet in jullie methode, want snap ik dat je constant beschikbaar moet zijn om de kinderen te volgen in de door hun bedachte dag? En ik begrijp dat jullie ze zelf laten bedenken welke normen en waarden ze willen hanteren in het leven, want anders is het ook 'iets opleggen'? Dus als zij beslissen dat het in hun ogen juist is om te stelen en niet te werken voor hun geld (want dan ben je immers beperkt door degene voor wie je werkt),.is dat ook prima? Is het ook de bedoeling dat ze later hun leven ook zo inrichten? Ik ben wel nieuwsgierig en heb een heel erg 'Dharma and Greg ' beeld bij.
Ik begrijp je opvoeding denk ik wel een beetje maar hoe zit dat dan in de toekomst? Ga je ze thuisonderwijs geven tot ze gaan werken of gaan ze nog naar school in de toekomst? Op de werkvloer, scholen en overal wel zijn toch ook regels waar ze zich aan moeten houden. Zal die verandering dan niet te veel voor je kinderen zijn?
Mag jouw kind ook zomaar de straat op rennen? Of leg je voor je het huis uit gaat uit waarom het belangrijk is om op de stoep te blijven of eerst beide kanten uit te kijken voor het oversteken, en hoop je dan dat het goed gaat?
Ik vind het heel mooi om te zien dat jullie een manier van opvoeden hebben gevonden die zo goed bij jullie past. Hoewel de meeste ouders soms hier en daar nog twijfelen of ze de juiste keuzes maken, krijg ik dat idee bij jou niet. Dat is echt fijn voor jullie en ik vind het tof dat ondanks jij als moeder misschien scheve gezichten krijgt bij vee dingen, je toch achter je opvoeding blijft staan en kijkt naar waar jou kinderen (nu) baat bij hebben. Maar nogmaals, jullie opvoeding past niet bij mijn kind. Ik kan hem zelf kleding laten kiezen want daar schaadt hij niemand mee. Maar alles laten bepalen gaat te ver. Ze zijn nog niet voldoende ontwikkelt om consequenties te overzien, ook al worden ze uitgelegd door de ouders. Ik denk dat het in het begin wel goed gaat omdat ze veelal nog aan de ouders hangen voor hun waardeoordeel, maar op latere leeftijd kan het anders uitpakken. Ik ben ook erg vrij gelaten, niet op jouw manier welliswaar, en dat heeft mij niet altijd goed gedaan. Ik mocht ook veel doen wat ik zelf wilde en heb tot op de dag van vandaag nog moeite met regels en gezag. Dat was mijn opvoeding nu eenmaal. Mijn zoon lijkt daarin sterk op mij en dus moet ik hem die regels nu al bijbrengen. Maar we gaan wel errúg offtopic nu
Het verschil is, dat Tommo niet oordeelt over andere kledingkeuzes terwijl cygnet dat wel doet door ze goedkoop, ordinair en trashy te noemen.
Mijn kinderen gaan inderdaad niet naar school en zullen ook niet naar school gaan tot ze zelf aangeven dit te willen. Ik ken genoeg mensen waarvan hun kinderen nu naar College gaan, en dat gaat prima, kinderen passen zichzelf namelijk prima aan, en de meeste zijn enorm sociaal. Zoon van een vriendin van mijn die op dezelfde manier is opgegroeid is 2 jaar geleden naar Harvard gegaan en studeert daar nu. Mijn kinderen kunnen hun GCSEs en Alevels halen als ze dat willen, zo niet is het ook goed, want ook zonder die papieren kun je ver komen (en al worden ze putjesschepper, als ze maar gelukkig zijn) Ik werk inderdaad niet, mijn man werkt buitenshuis en heeft een eigen bedrijf waar hij vanuit huis werkt. Hoe zij later hun leven inrichten mogen ze geheel zelf bepalen. Mijn jeugd was heel "normaal" en binnen de lijntjes, en mijn familie snapt niet wat wij doen, maar zien wel dat het schijnbaar toch werkt en dat de kinderen gelukkig zijn. Wij hebben heel veel aan deze site gehad Unschooling Assistance and Ideas
Klinkt geweldig maar we leven in een maatschappij waar regels en wetten zijn en daar hebben ook jouw kinderen zich aan te houden. Dus het lijkt mij waardevol om een kind te ontdekken en te leren binnen duidelijke grenzen..daar hebben ze nl ook wat aan als ze straks volwassen zijn en een baan hebben. wat betreft kleding en dat was totaal niet persoonlijk op jou gericht maar in het algemeen vind ik het belangrijk dat kinderen leren wat hoort en hoe je je dient te gedragen in bepaalde situaties. In veel zakelijke functies kun je nl niet in je skaterbroek komen en niemand wordt blij van een kdv leidster waarvan de tieten uit dr topje schieten en dr kont onder haar rokje uitkomt. Een vader in mijn dochters klas loopt op vrije dagen standaard in een trainingspak nikes en een petje. Op werkdagen komt hij in een 3 delig pak met stropdas. Daar heb ik respect voor...dat je je kunt aanpassen met wie en wat je mee te maken hebt.
Ik vind zo'n Tshirt ook goedkoop, ordinair and trashy ... geen idee dat kleding stukken waarde hechten aan een oordeel, ik zal in het vervolgd liever zijn tegen de Tshirts in de rekken Cygnet had een waarde oordeel gehad als ze het kind er goedkoop, ordinair and trashy out zag zien ... dat deed ze niet.