hoi meiden, een maand of 2 terug, kreeg ik ineens last van angsten. Het begon met een continuee spanning in m'n lichaam, alsof ik giga plankenkoorts had. En later kwamen daar allerlei angsten bij, met name de angst om flauw te vallen in elke denkbare situatie zo ongeveer. Ook had ik het gevoel, alsof ik 'sliep' en droomde... En ik vond het beangstigend om niet te weten of hetgeen gebeurde 'echt' was. Maar oke. Inmiddels 3 EMDR therapie'en verder. De eerste 2 weken aan alprazolam gezeten (angstremmer, maar ik vond de bijwerkingen vervelend - moeilijk te combineren met de zorg voor m'n dochters). Maar het gaat nu zóveel beter. Ik kan weer een rondje wandelen (in de buurt van m'n huis) en samen met mensen kan ik weer winkelen en zelfs stukjes autorijden. Echter vanacht kwam ineens die akelige spanning ineens weer terug. En ook de twijfel: Zou anti depressiva niet beter zijn? De huisarts stuurde hier in het begin al gelijk op aan. Maar zelf zie ik érg op tegen de 1e periode van gewenning. Het wordt eerst erger wordt me verteld. Maar kan ik dan wel voor m'n kinderen zorgen? Als dat niet kan, voor een week of 2 weken, dan is dat niet zo'n ramp. Maar ik hoor ook 6 weken voorbij komen en dát wordt een beetje moeilijk te regelen met m'n kinderen (ze gaan maar 2 halve dagen naar het kdv). Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd wat jullie ervaringen zijn met het starten met anti depressiva en de zorg voor je kinderen... Ook m'n man ziet er ontzettend tegenop als het zover moet komen... zelf hoor ik wel steeds meer vrouwen die blij zijn met de a.d. dus ik sta er wel iets meer voor open.. maar die beginperiode... ik hoop dat er mensen zijn die me ervaringen kunnen vertellen groetjes athina
Even een kort berichtje, want ik ben via mn telefoon online, en dat typt niet fijn. Maar hier heb ik geen last gehad met het starten van ad. De eerste paar dagen, voelde ik me een beetje dronken, maar niet extreem. Ik kon zonder problemen voor mn kleintje zorgen. Je wordt er geen ander persoon van ofzo. De eerste week is echt een wenperiode, je voelt je een beetje draaierig, de depressie werd iets erger bij mij, maar na een week ging het steeds beter. Hier dus helemaal geen problemen met ad en een kindje. Succes met je beslissing en heel veel sterkte.
Hier ook een mama met angsten. De dokter denkt tot nu toe aan hyperventilatie. Maar die angst om flauw te vallen! Vreselijk! Zodra ik ergens heen moet dan begint mijn hele lijf tegen te spartelen. Buikpijn, angst, brrrr.... Maar ik zet door. Ik laat mij niet kisten door zoiets! Thuis heb ik er gelukkig geen last van.
ik heb jaren ad geslikt omdat ik OCD heb ( ook een angststoornis gekoppeld aan dwang om de angsten te onderdrukken ) jarenlang heb ik er goed mee kunnen leven en liet me ook niet kisten door de angsten. dat ging heel lang best goed,maar nadat ik een zeer levensbedreigende burnout heb gehad is het geéscaleerd. je moet inderdaad heel erg rekening houden met een heel zware gewennigsperiode. ik was er zwaar ziek van en werd er heel erg depri van. maar na 7 weken ging er een knop om ofzo en toen werd ineens alles anders. ik vind het voordeel van ad boven kalmeringtabletten of angstremmers dat je er niet zo suf van wordt. het enige nadeel is dat je erg veel honger hebt met alle gevolgen vandien. sinds ik zwanger wilde worden van de jongste gebruik niks meer dat is dus nu ruim 3 jaar. soms is het nog wel moeilijk, maar ik heb besloten om niet meer te beginnen. niet vanwege de ad op zich maar vanwege de wenperiode. sterkte met dit gevecht tegen de angsten.
Ik ben nu bijna 5 weken geleden begonnen met a.d en het valt me reuze mee. Wel de eerste week een behoorlijke dip daarna alleen maar een stijgende lijn. Ik slik ze van wegen mijn bordeline en dan vooral om mijn stemmingen stabiel te houden en moet zeggen. Een verademing tot nu toe. Je hoeft ook niet speciaal a.d te krijgen waar je dikker van woord of honger van krijgt. De nieuwe generatie a.d hebben vaak deze bijwerkingen niet meer. Dus even goed na vragen welke bij jou zouden passen. En o ja mijn kids gaan nog niet naar een kdv. De oudste natuurlijk wel naar school maar zorg gewoon zelf voor de jongsten(13 maanden) en het is te doen. Sterkte er mee.
ik was na de start van ad wel wat duizelig maar niet hondsberoerd. met een baby en een peuter ging het best aardig
zo te lezen zijn de ad de afgelopen 10 jaar sterk verbeterd op het gebied van hoelang je je beroerd en overdreven depressief voelt voelt. dat geeft toch weer hoop voor ts.
voor jou is het al een stuk langer geleden blup? Dat maakt mogelijk inderdaad ook wel verschil (ik hoop het). Ik twijfel hier nog steeds... Is het nodig? Is a.d uiteindelijk niet te heftig. Natuurlijk laat ik me adviseren door de huisarts, maar hoe goed ik het ook vertel, hij kan niet zien hoe het voelt ofzo. Hoor nu ook over Nervovit en Anxolin (op basis van Valeriaan en het ander op basis van st janskruid). Twijfel, twijfel twijfel. Maar fijn dat de ervaringen van de laatste tijd dan niet heel negatief zijn in elk geval.
ts@ bij mij is het inderdaad langer geleden, ja. (ff diep nadenken.) mijn middelste zoon was 8. die nu 14. en ik ben reeds 3 jaar gestopt nu. ik werd er ook een stuk dikker van maar volgens primal is dat dus inmiddels ook niet meer.
op je vraag of ad niet te heftig is. ik vond de ad stukken fijner boven andere middelen omdat je van kalmeringsmiddelen meestal zo suf en sloom wordt. ik had daar met de ad toen geen last van. als ik dus iets zou nemen op dit moment zou ik denk ik voor ad kiezen boven angstremmers.