Maar even zonder gekheid. Ik ben, als ik met een van mijn dieren naar de dierenarts ga, al heel snel 100 euro kwijt. Mijn hond is een periode erg ziek geweest en moest bloed laten prikken en alleen dat kostte al 120 euro. toen de kat zwanger was heeft ze een echo gehad, was ook 45 euro en daar komen dan vaak nog andere kosten overheen. Dus ik snap bovenstaande niet zo, puur uit nieuwsgierigheid: heb je geen dieren? Ga jij er überhaupt wel mee naar de dierenarts etc? Want ik vind bovenstaande een beetje apart nl.
100 euro vind ik inderdaad ook een erg laag bedrag. Dat ben ik al snel kwijt bij de dierenarts. Wat zeg ik, ik betaal elke maand alleen al 47 euro aan een verzekering voor de hond en dan heb ik ook nog speciale brokken, die niet goedkoop zijn (anders krijgt ze last van haar darmen). Dus zonder dierenarts zit ik al over die 100 euro. Laat staan als ze voor een simpele check up moet, zonder dat er iets mis is.
Helaas is mijn hond er sinds deze zomer niet meer. Ik mis hem vreselijk en had het gedaan. Ondertussen zou ik me vastbijten in de aandoening: - Bijv. Zijn de medicijnen ook voor humaan gebruik te verkrijgen? Dit is vaak vele malen goedkoper!!! -Hoe is de kwaliteit van leven? Kan hij Nog echt de hond zijn die hij altijd was? Want kwaliteit van leven van mijn hond zou absoluut voor mijn eigen gemis gaan! -Hoe doen andere hondeneigenaren met deze aandoening dit? Zijn er alternatieven? Hoe heet de aandoening en wat is de naam van het medicijn?
Heeft hij cushing? Zo ja, dan zou ik hem laten inslapen als hij nu al broodmager is. Voor mij zou het algehele plaatje meespelen. Ziekte, leeftijd, kans op redelijk normaal leven. Vroeger zou ik vrijwel alles voor mijn dieren over hebben gehad, dan maar droog brood eten. Maar ik zou nu niet willen dat ik mijn kinderen tekort doe door mijn dieren. Ik heb een kat die me al een hoop geld heeft gekost. En door een chronische ziekte kost hij nog steeds veel geld. Maar 200 euro per maand zou ik niet kunnen missen. Dus dan zou ik hem in laten slapen, hoe moeilijk ik dat ook zou vinden. Veel sterkte in ieder geval met je hond.
Als het morgen echt nodig is, betaal ik met plezier die 200 euro voor mijn katten. Ik zou het echt nooit van mijn leven over mijn hart krijgen om een dier te laten inslapen als dat écht niet medisch nodig is. Ik ga - vrees ik - nu al half doodgaan van verdriet als één van mijn katten ooit wegvalt (alleen al het idee ). Als die 200 euro er niet af kan, zocht ik nog liever een plaatsje in een ander gezin (die het wel kunnen betalen) voor hem dan hem te laten sterven.
Nee ik zou het niet doen. wij hebben 20 okt voor diezelfde keus gestaan. onze.hond had artrose huidproblemen en nog andere mankementen. we waren gaan wandelen en toen in de avond kon hij niet meer opstaan. medicijnen konden we.krijgen 130 euro per maand. Maar dat waren alleen pijnstillers. In combi met de meds voor de huidproblemen zou hij dan hartaanvallrn of hersenbloeding kunnen krijgen. Al was onze boef nog net een pup onderweg naar de dierenarts. toen hij zijn laatste zucht nam en ons aankeek met die puppyogen wist ik dat we fe juiste keuze hadden gemaakt.
Damay bij verlies van spierkracht heeft je hondje toch niks meer. kom op beter uit zijn lijden helpen dan laten lijden. van ons zou een dag later 8 zijn geworden. Het doet pijn. Maar het heelt.
Hmm, moeilijk te zeggen zonder zelf voor deze keuze te staan. Ik denk echter dat het eraan ligt hoe lang 'extra' ze het daarmee uit zou houden en hoe haar levenskwaliteit zou zijn (zou ze alsnog veel pijn hebben, enz.) Ik ben gek op onze poes, maar ik kan toch niet volmondig 'Absoluut' antwoorden..
Ook dat! maar er is toch ok zoiets als een verzekering voor huisdieren? Vergoed die dan zo goed als niks?
Dit dus, ik zou alles voor mijn honden overhebben bijna net zo veel als voor mijn kinderen en andere dierbaren. Dus zolang ze geen pijn hebben en een goed leven vind ik het mijn morele plicht om hen de (medische) zorg te geven die ze nodig hebben. Als je dat niet wil of kan moet je geen huisdieren nemen, heel simpel.
Ervanuit gaande dat mijn beestje dan nog wel een fatsoenlijk leven zou hebben: ja, ik zou het doen. Onze huisdieren zijn onderdeel van het gezin, en die laten we niet stikken. Wij hebben zelfs onze kat meegenomen naar Nieuw-Zeeland toe: met alle onderzoeken, inentingen, vervoer, quarantaine etc. heeft het een knappe cent gekost, maar het is gelukt. Daar staat wel tegenover dat onze andere 2 katten naar mijn schoonouders zijn gegaan. Die waren allebei de 14 jaar al gepasseerd, en zulke oude moppies kun je toch niet makkelijk overzees krijgen. Een van hun was toch al zo'n zenuwpees, die had dat nooit overleefd.
Als de honden hier een operatie of medicijnen nodig hebben krijgen ze dat gewoon, natuurlijk kijken we ook of het nog zin heeft of alleen maar rekken is. Op jaarbasis zijn we toch wel honderden euro s kwijt per hondje, nu ze wat ouder worden (13 en 10) zijn we ook meer aan dierenartskosten kwijt. Als ik mijn honden voor 100 euro al in had moeten laten slapen hadden ze de 2 jaar niet eens gehaald, ze hebben niet gevraagd of ik ze in huis nam dat was onze keus dus krijgen ze de zorg die ze nodig hebben, ik vind dat dat een stukje verantwoordelijkheid is wat je erbij neemt als je kiest voor een huisdier.
Ik houd echt ontzettend veel van mijn kat, maar dat bedrag zou mij echt te hoog zijn. Met ontzettend veel pijn in mijn hart zou ik t beestje laten inslapen.
En dit vind ik dus onzin. 200 euro in de maand neerleggen voor een kat is gewoon veel te veel. Daar ga je niet vanuit wanneer je een kat in huis neemt. Je gaat er van uit dat je geld kwijt bent aan brokjes en zo nu en dan een inenting of behandeling. Niet 200 euro per maand. Ik zie mensen hier zeggen dat de welzijn van hun huisdieren voor die van hunzelf gaat. Misschien tijd om van jezelf te leren houden? Kom op zeg. Mijn kat is me ontzettend dierbaar en ik houd echt enorm veel van hem, maar het welzijn van mijn partner en ik gaat voor hoor.
En ik vind het weer onzin om ervan uit te gaan dat je huisdier nooit (ernstig) ziek kan worden of een ongeluk kan krijgen en daardoor meer zal kosten dan 'zo nu en dan een inenting of behandeling'. Wat een kortzichtigheid en gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Een dier is géén wegwerpartikel dat als het even te duur of te lastig wordt dan maar dumpen. (lees: de dood injagen)
Als het eenmalig of bijvoorbeeld drie maanden achter elkaar 200 euro zou zijn prima, maar als ik weet dat 1 van onze dieren de rest van zijn leven 200 euro p maand zou gaan kosten zou ik dat niet doen. Dat kan ik gewoon niet opbrengen, het zou ten koste gaan van ons kind. Maar de grens bij eenmalig 100 euro leggen vind ii dan wel weer zielig, onze kat heeft eens een simpel griepje gehad waar ze echt acuut beroerd van werd, dus naar de dierenarts (uiteraard op zondagavond dus duur tarief) voor controle, een foto om eea uit te sluiten en antibiotica...284 euro! Na twee dagen was madame weer topfit en we zijn nu 3 jaar verder, nooit meer wat gehad. Trouwens, mijn dierenarts zou echt geen dieren laten inslapen omdat de baasjes 100 euro te duur vinden, die zou het baasje afstand laten nemen, dier oplappen en een nieuw baasje zoeken.
Hier hoort onze hond gewoon bij het gezin. Dus ja, wij zouden het betalen. Maar ik kan me voorstellen dat je het geld er niet voor hebt. In dat geval heb je er alles aan gedaan, en zou ik hem in laten slapen als hij alleen maar met pijn leeft.
Als het voor altijd 200E per maand zou zijn...Zou ik er toch wel over na moeten denken hoor... want dat kunnen we zo niet eventjes betalen. Zou het een bepaalde tijd zijn met een eind in zicht, dan absoluut.