Dat is prima, maar sommige dingen (bv bepaalde behandelingen) kun je niet uitleggen aan dieren. Als de stress tijdens de behandelingen dan groot is, vind ik dat sneuer dan verder lijden te besparen. Dan heb ik het natuurlijk over chronische aandoeningen.
Klopt. Een hond dialyseren is ook niet te doen. Chemo ook niet. Het kan allemaal wel hoor, maar het blijft een dier en de stress die het geeft! Bij zowel een jong als een ouder dier zou ik gaan tot het punt dat het echt niet meer dierwaardig is. Geld speelt geen rol. Vorig jaar heb ik mijn 16 jarige oude kat op laten lappen die accuut nierfalen had en bijna dood was. Heb hem op laten lappen voor 550,-. Het gaat nu goed met hem! Iedereen verklaarde me voor gek en de da waar ik dat weekend was, had de spuit al klaar liggen, maar ik zag die oortjes en ogen en wist dat hij nog niet dood wou!
Wij hadden een hond en waren echt gek met het beestje en we hadden geluk want dierenarts kosten hebben we bijna niet met hem gehad. Toen hij jong was een keertje een dubbele tand moeten laten verwijderen en toen tot ongeveer zijn 13de alleen de jaarlijkse inentingen. Rond zijn 14de werd het toch wel een keertje tijd om tandsteen te verwijderen en toen kwamen ze erachter dat hij een rubberen kaak had. Iets wat zelden voorkomt en duidt op nierproblemen. Dus een bloedtest en die bevestigde de vermoedens. Keuzes 1 - om de 3 weken een dag+nacht opname bij de dierenarts voor nierdialyse. 2 - in laten slapen. Wij hebben toen voor het tweede gekozen puur en alleen omdat ik dat ons oude mannetje niet aan wilde doen (hij had al zo'n hekel aan de tandarts dat hij elke keer de muilkorf om moest). Wat de kosten voor keuze 1 waren heb ik nooit gevraagd. Hierna hebben we geen hond weer genomen, ten eerste omdat ik al weet dat we nooit weer zo'n fijne hond weer zouden krijgen maar ook omdat ik door mijn handicap niet in staat ben lekker met ze te wandelen (en dat vind ik zielig)
Ik heb heel veel over voor mijn huisdieren. Juist omdat ze meer zijn dan huisdieren. Ze horen bij t gezin. Ik heb een zorgenkindje. 1 vd katten mankeert zoveel. Vorig jaar longontsteking. Paar honderd Euro verder. 2 jaar daarvoor blaasgruis dat heeft me in totaal 1000 Euro gekost. Maar ik kon t in gedeeltes terugbetalen aan de da. Heb er ook 1x voor gekozen om geen groot bedrag uit te geven, omdat de overlevingskans 10% was en mijn kat pijn had. Verder zou ik altijd proberen om mijn katten te redden. Dan eet ik maar wat minder! Ik zie hier ook heel veel mensen zeggen dat ze dan kiezen voor inslapen, maar een da laat een dier niet zomaar inslapen hoor. Dan moet een beetje echt doodziek zijn.
Heb je helemaal gelijk in hoor. Dat infuus heb ik maar een paar dagen gegeven, het bracht mij namelijk ook veel stress. Hij zou een paar dagen later worden ingeslapen en ik wilde hem tot die tijd nog wat verlichting geven in de vorm van dat infuusje.Op het moment dat hij klaaglijk miauwde omdat het waarschijnlijk pijn deed ben ik er meteen mee gestopt. De dag erna is hij ingeslapen...
Hoe naar ook, soms zo fijn dat je dat kunt doen voor je dieren. Toen mijn labrador gepland stond om 2 dagen later ingeslapen te worden en we thuiskwamen en hij aangaf niet meer te willen, zijn we direct naar de da gereden met hem in zijn mand. Die dankbare ogen...echt fijn, ondanks het verdriet. Bij mij heeft het krijgen van mijn kind, mijn dieren wel in een ander perspectief gezet overigens. Niet dat ze minder zijn, maar wel meer dier dan op gelijke hoogte met de rest van het gezin. (staat even los van geld uitgeven aan ze).
Dit klopt inderdaad en hoor ik ook van iedereen die de hond eerder had dan kinderen. Waar wij bijvoorbeeld voor de geboorte van ons zoontje alles in de hond stopte ook financieel gezien. Heb je nu een heeeeele grote verantwoordelijkheid te dragen tegen over je kind(eren). Voor ons is het veel meer een huisdier dan een volledig gezinslid die 100% gelijk staat aan ons kind. Dat zal ook nooit veranderen Want een hond en een kind zijn totaal niet te vergelijken.
Ik vind als je een huisdier neemt moet je er ook voor zorgen, ook op momenten dat het veel geld kost. Daarom hadden wij voor de hond een verzekering, betaalden we nog 'maar' 20% van de dierenarts kosten zelf. Vorig jaar hadden we een ziek konijn, denk in een maand iets van 350,00 ziektekosten gehad en toen alsnog overleden, maar heb geen spijt gehad dat we de behandeling wel hebben gedaan. We proberen ook te zorgen voor een potje voor onverwachte dierenartskosten.
in dit geval had ik hoe moeilijk ook de hond in laten slapen, een hond die zijn urine niet meer kan controleren word een ongelukkige hond, daarnaast is 8 toch best een mooie leeftijd, zoals ik dit lees is de hond al niet zichzelf meer en kan mij dus ook niet voorstellen dat hij met medicijnen dan een gelukkige hond weer zal worden
Mm, hier is onze hond een huisdier en ik vind het totaal niet te vergelijken met een mens (of kind). We gaan ver hoor. Qua dierenartskosten; zolang ze door behandeling/medicijnen/operatie een waardig bestaan blijft houden; natuurlijk, dat betalen we met alle liefde. Ze wordt gruwelijk verwend, krijgt van alle kanten heel veel aandacht en we laten haar meer dan genoeg uit. Maar ze is onze hond. Vind daar toch wel een verschil in zitten eerlijk gezegd.
Maar hij gaat absoluut niet weg hoor. Ik zeg namelijk nergens dat ik het niet kan betalen Gelukkig heb ik al jaren een speciale spaarrekening voor onverwachte dierenartskosten. Maar alsnog kan zo'n maandelijks bedrag voor een flink slikmomentje zorgen... En ik weet dat er mensen zijn die zorgdieren opvangen maar ik denk niet dat er iemand is die ruim 200 euro per maand uit gaat geven voor een dier van een ander. En zeker de mijne niet. Die heeft ook gedragsproblemen,is bij vreemden niet te vertrouwen, kan niet met andere honden enz.
Alles wat in mijn macht ligt, dat is de consequentie van kiezen voor een dier naar mijn normen en waarden. Belangrijkste is wel dat het waardig blijft voor het dier. Mijn paard heeft bijvoorbeeld al zoveel gekost, dat is dan maar zo, ik ben ontzettend trouw aan mijn beesten.
Waar lees jij dat hij zn urine niet meer onder controle heeft? Hij plast door de ziekte meer .hij moet er vaker uit dan anders. En heel af en toe doet hij een plas in de keuken. En waar lees jij dat hij zichzelf niet is?? Hij is mager, maar nog gewoon vrolijk, springt tegen me op, loopt trappen, kwispelt, eet als een bootwerker enz. Door de medicijnen zal hij weer aan moeten komen en minder dorst krijgen. Als hij dit niet meer zou doen dan is het afgelopen. Maar now way dat ik er nu een spuit in laat zetten.
Ik ga best ver voor mijn katten. Mijn eigen kat, was in 1,5 jaar tijd, 3 keer oner narcose geweest om tandjes te trekken ze had een slecht gebit, op een gegeven moment wel gezegd en ge-eist eigenlijk dat ze alles eruit zouden trekken wat de dierenarts gelukkig wel heeft gedaan ondanks dat hij vond dat nog 3 goeie kiezen had Verder heeft ze om de drie maanden nieuwe medicijnen nodig, ca 35 dus dat valt mee, echter dit is wel nog voor de rest van haar leven. En sowieso 1 keer per jaar injectie, en ze is 1 a 2 keer per jaar ziek, waardoor ze een ab kuur krijgt. Al met al een zorgkat maar ik kan het me veroorloven, al heb ik wel soms eventjes zuinig aan moeten doen. Gelukkig is de andere kat wel gezond en daar is het enige kostenplaatje het voer en de vlooienpipetjes
Wij gaan heel ver, onze dieren horen bij het gezin, als zij iets mankeren zou ik daar alles voor doen.
ik zei idd ook dat ik zo'n dier niet aan zn lot over zou laten en dat geloof ik ook echt. Maar gelijk aan mn kinderen zou een hond of kat nooit zijn....vind het een beetje gevaarlijke uitspraak, wat als er om wat voor reden dan ook blijkt dat de kinderen en de dieren niet samengaan (aggressiviteit vanuit het dier, of een heel erge allergie) wat doe je dan....het kan dan toch niet zo zijn dat het kind voor de hond moet wijken, of bedoeld men dat niet?
Ben het volledig met je eens, denk ook dat veel mensen niet nadenken wat een dier kost en hoeveel tijd je erin moet steken!
Ik zou het doen. Mijn hond is mijn allerbeste vriend, die hoeft echt niet te lijden. Neem nog liever zelf water en brood