Toch is dat in het geval van bijv. de AOW wel een beetje lastig, aangezien de generatie van nu betaalt voor de oudere generatie. Dus dat zou betekenen dat de generatie van nu wel moet betalen, maar tegelijkertijd ook een potje voor zichzelf moet opbouwen omdat waar zij nu voor moeten betalen later niet meer geldt. Net als dat de ouderen van nu altijd voor de AOW betaald hebben, en het dus niet gek is dat zij dit nu ontvangen (en ervan uit gegaan zijn dat ze dit krijgen).
Dat is juist het probleem, dat veel mensen de consequenties van hun eigen handelen niet meer willen dragen. Je kan inderdaad nooit 100% alles plannen, al zijn er veel dingen die je wel kan plannen, inclusief back-up plannen voor allerlei situaties. Maar als het dan fout loopt, wees dan ook volwassen genoeg om jezelf een schop onder je kont te geven en naar oplossingen te zoeken.
We zullen hoe dan ook door die zure appel heen moeten bijten. Demografische cijfers laten overduidelijk zien dat we straks met steeds minder mensen de voorzieningen op moeten brengen. Dus ze worden al versoberd voor de generatie die er nu gebruik van maakt en misschien wel afgeschaft tegen de tijd dat wij in aanmerking zouden zijn gekomen. Maar zoals Hilly al zei, je kunt het aan zien komen en je er op voorbereiden. Is dat eerlijk? Nee. Maar wel de realiteit. De generatie van mijn ouders, de naoorlogse generatie, heeft gewoon vet mazzel gehad. Gegarandeerd pensioen op eindloon, VUT, AOW. Dat zit er gewoon niet meer in. De geldboom op het Binnenhof is gekapt
Dat is ook zo, maar dat maakt waarom het nu zo lastig is voor veel mensen, en het zoveel oproept (denk ik ). En idd, wij kunnen er redelijk rekening mee houden, maar dan moet er in je portemonnee ook wel wat zitten wat je nog kunt besteden aan bijv. een extra verzekering. Ik denk dat dat voor veel mensen nog best heel lastig is, en dat het mede daarom gewoon een ingewikkeld punt is. Wij hebben iig niets betaald aan de SVB om het AOW gat dat mijn man heeft af te dichten; de kans is groot dat we het ofwel straks niet meer krijgen, of dat hij is overleden voor hij in aanmerking komt voor AOW, dus dat geld sparen we liever zelf!
Zo kun je voor elk beroep wel een beredenering maken waarom het echt nodig is dat het wordt uitgevoerd, ongeacht de consequentie voor het menselijk lichaam (en dat de samenleving daar dus voor betaald). Noem bijvoorbeeld het beroep leraar of arts. Wellicht niet gelijk fysiek belastend, maar er zijn argumenten dat mentale uitputting/overbelasting zelfs zwaarder weegt. Waarom zouden we die dan niet op hun oude dag ondersteunen? Daarbij; wat houdt een bouwvakker tegen om tijdig ander werk te zoeken?
Een hoop mensen vinden hilly "hard". Zo klinkt het misschien wel, maar hilly heeft wel degelijk een punt en een vooruitziende blik. In Nederland hebben we een situatie gecreëerd waar werken en uitblinken niet beloond wordt, integendeel.... We laten deze mensen al jarenlang onevenredig veel belasting betalen en aan de andere kant zitten er duizenden en duizenden mensen achterover te leunen en hun handje open te houden. Dit is demotiverend en bovendien totaal onhoudbaar geworden. De laatste berekeningen laten duidelijk zien dat die "sterke schouders" van onze samenleving waar we in Nederland van vinden dat we daar heerlijk op mogen leunen, al een flink stuk doorgebogen zijn. Het is heel mooi om te zeggen dat de mensen die jarenlang "stratenmaker" zijn geweest en nu op zijn nu iets mogen terug verwachten. Maar vergeet niet dat er in deze generatie wel "100" stratenmakers zijn terwijl er maar 1 jonge "advocaat" tegenover staat om dit te betalen. Is dat haalbaar?
Eens. Het huidige stelsel demotiveert en juist de sterke schouders profiteren vrijwel nergens van mee, maar mogen wel alles ophoesten.
Vergeet niet dat die stratenmakers niet zo'n riant salaris hebben gehad als de advocaat. En als die stratenmaker net te veel verdient om in aanmerking te komen voor allerlei toeslagen, dan is het verrekte lastig om zelf een spaarpotje op te bouwen voor "later".
En dat geldt ook voor vrijwel ieder ander (beroep). Dus ik zie niet in waarom dan mensen uit de bouw een uitzonderingspositie zouden moeten krijgen.
Als die advocaat 1 stratenmaker zou moeten helpen zou dat haalbaar zijn. Of dat terecht is, is een andere vraag (eigen keuzes, eigen verantwoordelijkheid enz) maar de generatie die moet ophoesten is veel kleiner in aantal dan de vervroegd AOW generatie. Die advocaat kan al die stratenmakers nooit betalen....
Een stratenmaker zal inderdaad minder riant verdienen. Maar dan nog blijft het argument overeind staan dat je moeilijk kunt verwachten dat 1 "advocaat" 100 stratenmakers kan supporten met wat hij afdraagt aan belasting. Daarbij; ook een advocaat heeft een flinke leerschool achter de rug, en je kunt het oneerlijk vinden, maar hij/zij wordt over het algemeen flink betaald. Van die verdiensten mag hij/zij zelf toch ook profiteren? Ipv steeds meer af te dragen aan de oude dag van de stratenmaker. Dan heeft de advocaat straks zelf geen goede oude dag meer.
Tja, ik vind dat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten moeten dragen. Iemand die bij wijze van 100.000 op jaar basis heeft, kan makkelijker iets afdragen dan iemand die 25.000 op jaarbasis heeft. Ik ga omscholen na de zomervakantie. Ik hoop dan ook werk te vinden. Daardoor zal ons gezamenlijk inkomen stijgen, dan is het toch logisch dat wij dan ook wat meer moeten afdragen? Maar daar zal ik wel te sociaal voor ingesteld zijn. Dat we met z'n allen voor onze zwakkere en oudere medemens en medelander zorgen.
Zorgen voor elkaar, en dat de sterkste schouders wat meer dragen; prima! Maar ik vind dat we in dit land te ver doorgeslagen zijn. En dat je als sterkste schouder (mijn man en mijzelf onder andere) ook mag profiteren van hoe wij het hebben aangepakt, en dat iemand die minder verdient (door andere eigen keuzes) niet op hetzelfde 'niveau' inkomen hoeft te zitten. Om het even oneerbiedig te zeggen. En in het geval dat iemand een ton verdient, waarschijnlijker is dat beide ouders samen aan dat bedrag komen, kun je inderdaad meer afdragen. Maar ik wil iemand die 30000 verdient wel eens horen als een vierde van het inkomen verdwijnt voor de samenleving..Ongeacht hoeveel je verdient is 1/4 kwijt raken veel! (Uiteraard even voorbeeld getallen en percentages!)
Ik ben het ook met Hilly eens, het klinkt hard maar het werkt toch eigenlijk niet? Ik werk in de zorg en een van mijn cliënten is een jonge vrouw die meerdere cva's heeft gehad. Kan gewoon niet werken, laat staan in huis iets doen. Zij en haar man hebben allebei een eigen winkel gehad waar ze rustig 7 dagen in de week bezig waren. Natuurlijk hebben hun hier het salaris naar (gehad), en dus ook hun eigen bijdrage voor een paar uur thuiszorg in de week is behoorlijk hoog. Een andere client van mij heeft nooit gewerkt, geen pensioen en alleen AOW. Ze heeft een eigen bijdrage wat werkelijk niets voorstelt. Nu denk ik aan de ene kant logisch, als je veel kunt missen moet je degene die minder kunnen missen ondersteunen. Máár, als je toch allebei de benen onder je kont vandaan werkt loont dat niets als je uiteindelijk ziek wordt. Je salaris valt weg en je eigen bijdrage is voor sommige mensen anderhalve week boodschappen. Heb je gewerkt voor jan met de korte achternaam.
Daarom ging het specifiek over lichamelijke zware beroepen. Mentale gesteldheid vind ik wel onder de noemer vallen ' eigen schuld' .
Dat vind ik nogal een uitspraak. Want hoezo is lichamelijke arbeid , en dus te laat stoppen want je lichaam wilt niet meer, dan niet je eigen schuld? Juist met lichamelijk zware arbeid weet je dat het (over het algemeen) niet tientallen jaren vol te houden is en kun je je daarop voorbereiden.
Daar ben ik het wel een beetje mee eens. Dat is de reden dat we een forse arbeidsongeschiktheidsverzekering hebben voor mijn vriend, en we betalen nu heel veel hypotheek, zodat hij op z'n 58e kan stoppen met werken.
Op zich vind ik zeker dat mensen die meer verdienen ook iets meer mogen afdragen. Dat je in de hoogste schaal meer dan 50% afdraagt (dat is toch zo nu?) vind ik dan weer niet kunnen. En wat ik ook problematisch vind is mensen die met hun sterke schouders thuis gaan zitten voor de kinderen waardoor hun gezinsinkomen daalt en ze allerlei toeslagen nodig hebben om rond te komen.
Helemaal mee eens. En prima zorgen voor elkaar, maar dan ook alleen voor de mensen die het echt nodig hebben. Mijn man is de afgelopen jaren enorm gestegen in zijn bruto salaris. Netto zijn we er nauwelijks op vooruit gegaan. Hoe stimulerend is dat?